ورود به دنیای دیوانگان با «ماه عسل در تیمارستان»
تاریخ انتشار: ۱۷ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۴۹۴۱۵۹
داستان «ماه عسل در تیمارستان» درباره یونس است؛ کسی که می‌خواهد بداند در دنیای دیوانگان و افسردگان چه می‌گذرد.
او تصمیم می‌گیرد مدتی را در یک آسایشگاه روانی بگذراند. یکی از دوستانش که روانپزشک است به او کمک میکند و مقدمات بستری شدنش را فراهم می‌آورد. یونس در این مدت علاوه بر دل باختن به آسیه دختر آشپز تیمارستان کم‌کم با افرادی که در آسایشگاه بستری هستند، دوست می‌شود اما به نظرش می‌رسد که شرایط آسایشگاه عجیب و ترسناک است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
چه شد که نخستین رمانتان را با موضوع دنیای دیوانگان نوشتید؟
می‌توانم بگویم دلیل خاصی نداشت و بالاخره رمان نوشتن باید از یک جایی شروع بشود. رمان دومم سوژه دیگری دارد و سوژه رمان سومی که در حال نوشتن آن هستم در فضای دیگری است. من سوژه‌های زیادی در ذهن دارم و مسیر نوشتن باید از جایی شروع شود و پرداختن به دنیای آدم‌های عاقل و دنیای دیوانگان اولویت ویژه‌ای به سایر سوژه‌ها ندارد.
در قسمت‌هایی از کتاب جای دیوانه‌ها با افراد عاقل عوض می‌شود، علت توجه شما به این مسئله چیست؟
همان طور که در خود رمان از زبان دکتر هم می‌خوانیم از نظر علمی افراد دنیا یا هر جامعه به دیوانه و عاقل تقسیم نمی‌شوند و این تقابل دوتایی، تقسیم‌بندی درستی نیست بلکه می‌توان گفت مثلاً ۵درصد مردم عاقل‌اند و ۵درصد دیوانه و ۹۰درصد باقیمانده افراد نرمال هستند یعنی با وجود برخی موارد، دیوانگی و نابهنجاری در آنها در نهایت مورد پذیرش و قبول جامعه هستند. آن ۵درصد عاقل هر جای دنیا باشند شبیه و مانند هم هستند و مثل هم عمل می‌کنند. آن ۵درصد دیوانه هم مثل و مانند هم هستند. یک دیوانه آمریکایی با دیوانه ژاپنی، ایرانی، آفریقایی عین هم هستند به همین دلیل در علم روان‌شناسی و روان‌پزشکی راه‌های درمان مشخص و استانداردی دارند. اما ۹۰درصد افراد نرمال، مختلف و متفاوت هستند. تفاوت یک فرد نرمال ژاپنی با یک فرد نرمال چینی گاه خیلی زیاد است و در اصطلاح از زمین تا آسمان است. مضمون نهفته در این رمان هم این نکته است که افراد نرمال قابلیت قرار گرفتن در هر یک از دو سر این طیف را دارند. نیت من بیشتر توجه به کردارهای خودمان است که به عنوان افراد معمولی در جامعه ممکن است به واسطه برخی کارها و فکرها در جرگه دیوانه‌ها قرار بگیریم.
برای نوشتن کتاب چه تجربه‌ای پشت سر گذاشتید؟
برای این کتاب تحقیق خاص و مطالعه ویژه‌ای نداشته‌ام بلکه تجربه من از سال‌های دور جمع شده و چون همیشه نسبت به این موضوعات کنجکاو بودم پیش از نوشتن این رمان کتاب‌ها، مقالات و گزارش‌های متعددی خوانده بودم و مفاهیم و مطالب مختلفی در ذهنم آماده داشتم.
با توجه به سابقه تدریس شما در داستان، بگویید برگزاری کلاس‌های داستان‌نویسی با کیفیت فعلی، چقدر خروجی داستان‌نویس دارد؟
برای نویسنده شدن چند عامل ضروری است؛ اول علاقه، دوم انگیزه، سوم پشتکار و چهارم دانش و تجربه. کلاس‌های آموزشی فقط دانش اولیه و لازم را در اختیار هنرجویان قرار می‌دهد بنابراین می‌شود گفت کلاس‌های آموزشی داستان‌نویسی چیزی حدود ۲۰ الی ۲۵درصد به افراد علاقه‌مند کمک میکند. کلاس‌های کارگاهی و نقد داستان هم که مکمل کلاس‌های آموزشی است اگر بتواند انگیزه و پشتکار ایجاد کند به همین میزان می‌تواند مؤثر باشد.
مهمترین خلأ داستان‌نویسی امروز ایران چیست؟
نداشتن جذابیت اصیل است. رمان ایرانی الان با ترجمه رمان‌های خارجی رقابت میکند و بازنده است به دلیل اینکه رمان خارجی که ترجمه می‌شود گلچین شده و از بهترین‌ها انتخاب می‌شود. در بریتانیا جایی خوانده بودم در سال، ۶۰ هزار عنوان رمان چاپ می‌شود. از آن همه، ترجمه فقط چندین عنوان از بهترین‌ها و پرفروش‌ترین‌ها به بازار رمان آمده و در کنار آثار وطنی جولان می‌دهند. همان طور که در بحث مصرف کالای ایرانی تبلیغ و ترویج صورت گرفت که خرید کالای خارجی به معنی بیکاری کارگر ایرانی است باید گفت استقبال از رمان‌های خارجی هم بیکاری و سکوت نویسنده ایرانی را در پی دارد. از طرف دیگر برخی انتشارات از یک مرکز فرهنگی به مرکز سودجویی تغییر مسیر داده‌اند. رمان خارجی را بدون اینکه حق‌التألیف نویسنده خارجی را بپردازند چون قانون کپی‌رایت در ایران اعمال نمی‌شود تصاحب می‌کنند و از طرف دیگر به دلیل کار فرهنگی از مالیات هم معاف هستند، ترجمه را هم که سرسری می‌گیرند معلوم است که ترجیح می‌دهند رمان خارجی چاپ کنند تا ایرانی.
پیشنهاد شما چیست تا داستان ایرانی بیشتر خوانده شود؟
در درجه نخست مردم را باید نسبت به بازار کتاب آگاه کرد چون بیشتر علاقه‌مندان در میان انبوهی از کتاب‌های داستان و رمان خارجی و داخلی بدون راهنمایی و معرفی درست رها شده‌اند. باید تبلیغ و معرفی کتاب به صورت تخصصی از سوی نهادهای مختلف مثل صدا و سیما جدی گرفته شود. چیزی شبیه بیمه برای ناشران در نظر گرفته شود تا ناشران آثار جدی، نگرانی کمتری بابت مسائل اقتصادی نشر داشته باشند و از طرف دیگر نظارتی در کار ناشران سودجو شود.
در درجه دوم نویسندگان حرفه‌ای حمایت شوند و برای ارتقای کیفیت آثار آنان مراکزی مانند دانشکده یا هنرستان نویسندگی راه‌اندازی شود تا با بالا بردن دانش فنی زمینه برای خلق آثار برتر و جذاب‌تر بیش از پیش فراهم شود.
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: نویسنده رمان خارجی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۴۹۴۱۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«مصلای تهران» یا «شهرآفتاب» داستان یک تلخی بی‌پایان
به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، یکی از موضوعاتی که هرساله با قرار گرفتن در آستانه نمایشگاه بین المللی کتاب تهران داغ می شود بحث محل برگزاری نمایشگاه است.
نمایشگاه کتاب تهران به عنوان مهمترین رویداد فرهنگی کشور در قریب به ۴۰ سال که عمر خود را سپری میکند هیچگاه محل ثابتی برای خود نداشته و همیشه مستاجر مصلای تهران بوده است.
سال ۱۳۹۴ که شهر آفتاب به بهره برداری رسید و همه حدس و گمان ها بر این بود که نمایشگاه کتاب بالاخره صاحب یک مکان دائمی شد اما طولی نکشید تا پس از برگزاری ۲ دوره این نمایشگاه در شهر آفتاب، دوباره نمایشگاه به مصلای تهران منتقل شد و همه محاسبات در خصوص جانمایی این نمایشگاه برهم ریخت.
ساخته شدن مصلای امام خمینی برای کار و منظوری دیگر و همچنین قرار گرفتن مصلا در منطقه‌ای شلوغ و پرترافیک از جمله دلایل مهمی است که باعث می شود این مکان محل مناسبی برای برگزاری نمایشگاه کتاب با آن حجم عظیم از حضور مردم نباشد.
اما در ۲سال اخیر این موضوع ابعاد جالب تری پیدا کرده است.
اوایل سال ۱۴۰۱ بود که عبدالمطهر محمدخانی سخنگوی شهرداری تهران با انتشار توییتی ضمن اعلام برگزاری نمایشگاه ۱۴۰۱ در مصلای تهران، خبر برگزاری نمایشگاه ۱۴۰۲ را در شهر آفتاب اعلام کرد.
وی در صفحه توییتر خود نوشت:
«نمایشگاه کتاب امسال در مصلی تهران برگزار خواهد شد و شهرداری تهران نیز به امید خدا با همه توان در کنار وزارت ارشاد، خادم اصحاب فرهنگ و مردم عزیز خواهد بود. در عین حال تلاش می‌کنیم با تمهید بهترین امکانات، زمینه انتقال این رخداد بزرگ فرهنگی را از سال ۱۴۰۲ به شهر آفتاب فراهم کنیم.»
پس از این اعلام موضع سخنگوی شهرداری تهران همه منتظر بودند تا سال بعد یعنی نمایشگاه کتاب ۱۴۰۲ در شهر آفتاب برگزار شود.
تا اینکه با قرار گرفتن در آستانه نمایشگاه کتاب ۱۴۰۲، یاسر احمدوند معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در حاشیه اختتامیه بیست و دومین جشنواره صنعت چاپ درباره انتخاب مکان نمایشگاه کتاب ۱۴۰۲ عنوان کرد: از مدتی قبل، مکاتباتی با شورای شهر و شهرداری تهران داشتیم و نیازهای نمایشگاه کتاب درباره فضای مسقف و خدمات مورد نیاز خود را مطرح کردیم.
وی افزود: در نامه‌ای که تابستان به شهرداری تهران ارسال کردیم، گفته بودیم اگر می‌خواهند در «شهر آفتاب» میزبان نمایشگاه باشند، شرایط این مجموعه را به شرایط ما ـ معاونت امور فرهنگی و مجری برگزاری نمایشگاه ـ نزدیک کنند تا بازدیدی هم داشته باشیم.
احمدوند با اشاره به بازدیدی که چند روز گذشته از مجموعه شهر آفتاب انجام شد، توضیح داد: در این بازدید مشخص شد وضعیت شهر آفتاب نسبت به قبل فعال شده و در حال پیشرفت است؛ البته از مصلا هم بازدید داشتیم و شرایط مصلی را برای برگزاری نمایشگاه دقیق‌تر می‌دانیم.
علی رمضانی، مدیرعامل خانه کتاب و قائم مقام و سخنگوی سی و چهارمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران نیز در صفحه شخصی خود اعلام کرده است: نمایشگاه از بیستم تا سی‌ام اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ در مصلی بزرگ امام خمینی برگزار می‌شود.
به این ترتیب و برخلاف همه تصورات، نمایشگاه کتاب ۱۴۰۲ همچنان در مصلای تهران برگزار شد و بازهم شهرآفتاب رنگ نمایشگاه کتاب را به خود ندید.
با قرار گرفتن در آستانه نمایشگاه کتاب ۱۴۰۳ یاسر احمدوند معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس سی‌وپنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در مصاحبه ای ضمن اعلام مصلا به عنوان محل برگزاری نمایشگاه کتاب گفت: برای انتخاب مکان برگزاری، بازدیدی از مجموعه «شهر آفتاب» و «مصلی امام خمینی (ره)» داشتیم، مصلا شرایط بهتری برای میزبانی دارد.
ناصر امانی عضو شورای اسلامی شهر تهران نیز طی مصاحبه‌ای با بیان اینکه معتقدم با رفع اشکالات نمایشگاه بین‌المللی شهرآفتاب باید در سال‌های آینده نمایشگاه کتاب را به آنجا منتقل کرد، افزود: به نظرم در حال حاضر با توجه به کمبودهایی که در مجموعه نمایشگاهی شهرآفتاب داریم این مکان برای برگزاری نمایشگاه کتاب فضای مناسبی نیست؛ دو دوره‌ای هم که آنجا برگزار شد مشکلاتی ایجاد کرد. مدیریت شهری باید نمایشگاه شهرآفتاب را کامل کند و دسترسی و ظرفیت‌های آن را بهبود ببخشیم و اصلاح کنیم.
عباس تقدسی نژاد مدیرعامل نمایشگاه بین المللی شهرآفتاب در گفت‌وگو با خبرنگار ایسکانیوز در خصوص فراهم نبودن زیرساخت های نمایشگاهی برای برگزاری نمایشگاه کتاب گفت: اینطور نیست و سال گذشته ۴۰ نمایشگاه تاثیرگذار در این محل برگزار کردیم که برای مثال نمایشگاه خودرو به لحاظ کمی میزبان طیف گسترده ای از بازدیدکنندگان بود.
تقدسی نژاد افزود: مجموعه شهرآفتاب کاملا آماده همکاری با کلیه ارگان ها است و اگر مجموعه‌ای صلاح نداند با ما همکاری کند کاری از دست ما ساخته نیست.
وی با بیان اینکه ما یک مجموعه دولتی هستیم و این محل از پول بیت المال ساخته شده بیان کرد: تمام تلاش ما این است تا بتوانیم باری از دوش تهران برداریم.
مدیرعامل نمایشگاه بین المللی شهرآفتاب در پاسخ به این سوال که چرا می گویند شهرآفتاب آماده برگزاری نمایشگاه کتاب نیست افزود: برید از خودشان بپرسید و من قبلا دفاعیات خودم را بارها اعلام کرده‌ام.
حال با توجه به انتظارات چند ساله و همچنین ادعاهای معاون فرهنگی وزارت ارشاد در خصوص شرایط بهتر مصلی تهران برای برگزاری نمایشگاه کتاب و ادعای مدیرعامل شهرآفتاب در خصوص آمادگی برای میزبانی از نمایشگاه کتاب باید دید چه دلیلی باعث جلوگیری از انتقال نمایشگاه کتاب به محل شهرآفتاب می شود و آیا سال آینده وعده انتقال نمایشگاه به این محل محقق خواهد شد.
انتهای پیام/
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند