به نقل از «شبستان»

حمایت کمیته امداد بیش از ۱۴ هزار یتیم و فرزند محسنین آذربایجان‌غربی

تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۵۰۸۵۷۸

حجت الاسلام شوقی گفت: هم‌اکنون ۱۴ هزار و ۶۰۲ نفر از ایتام و فرزندان محسنین در آذربایجان‌غربی تحت حمایت کمیته امداد استان بوده و از خدمات متعدد این نهاد بهره‌مند هستند.

«حجت‌الاسلام والمسلمین جابر شوقی»، در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در ارومیه، اظهار کرد: هم‌اکنون 14 هزار و 602 نفر از ایتام و فرزندان محسنین در آذربایجان‌غربی تحت حمایت کمیته امداد استان بوده و از خدمات متعدد این نهاد بهره‌مند هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رییس اداره اکرام ایتام کمیته امداد آذربایجان‌غربی افزود: 5 هزار و 532 نفر از این افراد را ایتام و 9 هزار و 70 نفر را نیز فرزندان محسنین تشکیل می‌دهند.

وی با بیان اینکه تعداد ایتام و فرزندان محسنین تحت حمایت در پایان سال 99 در مقایسه با مدت زمان مشابه سال پیشین، 34 درصد افزایش داشته است، گفت: شهرستان خوی با یک هزار و 132 فرزند تحت حمایت بیشترین و انزل با 291 نفر، کمترین فرزند تحت حمایت را دارند.

حجت‌الاسلام شوقی بیان کرد: هم‌اکنون 41 هزار و 336 خیر، حمایت از ایتام و فرزندان محسنین آذربایجان‌غربی را عهده‌دار هستند و هم‌اکنون میانگین سرانه دریافتی ماهانه ایتام و فرزندان محسنین استان کم تر از 200 هزار تومان بوده که تا پایان ماه مبارک رمضان با اجرای کامل طرح پویش ایران مهربان این رقم به بیش از 700 هزار تومان خواهد رسید.

رییس اداره اکرام ایتام کمیته امداد آذربایجان‌غربی اظهار کرد: مردم خیر و نیکوکار آذربایجان‌غربی می‌توانند از طریق ارسال عدد ۱ به سامانه پیامکی ۳۰۰۰۳۳۳۳۴۴، مراجعه حضوری به ادارات کمیته امداد شهرستان‌ها، مراجعه به سایت اکرام به نشانی www.ekram.emdad.ir  و تماس با شماره تلفن های ۳۳۴۶۰۹۱۹ و ۳۳۴۸۵۳۰۲ در پویش ایران مهربانی مشارکت کنند.

وی با اشاره به اجرای پویش ایران مهربان در آذربایجان غربی، بیان کرد: با اجرای پویش ایران مهربان، ، هیچ یتیم و فرزند محسنین در استان بدون حامی نخواهد ماند.

پایان پیام/566

منبع: شبستان

کلیدواژه: حامیان ایتام ارومیه ایتام آذربایجان غربی ایتام و فرزندان محسنین آذربایجان غربی کمیته امداد پویش ایران تحت حمایت هم اکنون

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۵۰۸۵۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیر پدری و دیر مادری؛ خطر گسست نسلی!

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند.

به گزارش ایسنا؛ آرمان امروز گزارش داد، کاهش آمار ازدواج در ایران، نشان از یک آسیب چند بُعدی دارد و می توان بالا رفتن سن فرزندآوری در میان زنان و مردان را یک تهدید برای آینده ایران تلقی کرد. زمانی این موضوع تایید می شود که براساس آمارها و طبق اعلام ایرانا، میانگین سن پدر و مادر در اولین فرزندآوری در سال ۱۴۰۲، برابر ۳۲.۱ سال برای پدران و ۲۷.۳ سال برای مادران بوده است. البته این نوک کوه یخ و آمار رسمی است در شرایطی که آمارهای غیر رسمی و آنچه که در جامعه شهری از جمله تهران شاهد آن هستیم و در میان اطرافیان هم دیده می شود، بسیاری از زنان در سن ۳۰ سالگی و مردان در سن به طور میانگین ۳۷ تا حدود ۴۰ سالگی هم تمایلی به فرزندآوری ندارند. همان طور که در این آمار هم آمده است در این خصوص مقدار شاخص در نقاط شهری ۲۸.۱ سال و در نقاط روستایی ۲۴.۴ سال است. بیشترین میانگین سنی مادران در اولین فرزندآوری، در بین استان‌ها مربوط به استان تهران با ۳۰.۸ سال و کمترین آن مربوط به استان سیستان و بلوچستان با ۲۲.۷ سال است.

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند. این، اما تنها یک روی سکه تأخیر در ازدواج و باروری است و از دست دادن امکان داشتن فرزندان بیشتر با افزایش سن نخستین بارداری زنان بعد از ازدواج موضوع دیگری است که در نهایت روی رشد جمعیت کشور تأثیری منفی بر جای خواهد گذاشت و موجب افزایش خانواده‌های تک فرزند می‌شود.

چندی پیش  در گزارشی آمد: «اصولا هر مرد ایرانی در زندگی دوست دارد پدری را تجربه کند. البته این برای هر فرهنگ، اقلیم و نظام سیاسی که مرد در آن رشد پیدا کرده است، صادق است. مثلا در آمریکا حدود ۸۷درصد از مردان آمریکایی علاقه‌مند هستند، پدری را تجربه کنند. در کشورهای اروپایی مثل آلمان حدود ۷۵درصد، در بلژیک حدود ۸۴درصد در سوئد حدود ۷۲درصد از مردان تمایل به فررزندآوری دارند. مردهای ایرانی بسیار فرزندخواه هستند و بسیار دوست دارند که پدر شدن را تجربه کنند. میزان فرزندخواهی مردان ایرانی از بسیاری از کشورها بیشتر است. درباره تعداد فرزندان نیز مردان ایرانی تمایل دارند که بیش از سه فرزند داشته باشند. این آمار بی‌نظیر است. یعنی از هر ۱۰مرد ایرانی شش مرد علاقه‌مند است که بیش از سه فرزند داشته باشند.»

گسست نسلی، مهمترین پیامد افزایش سن فرزندآوری

اما در ادامه به سراغ رسول قبادی؛ جمعیت‌شناس و جامعه شناس رفتیم. وی در این رابطه می گوید: «بس بودن فرزندان»، «نداشتن درآمد کافی»، «نبود مسکن مناسب» و «نگرانی از تأمین آینده فرزندان» چهار دلیل برجسته برای گرایش نداشتن به فرزندآوری است؛ این نتایج همسو با نتایج پیمایش کشوری زندگی خانوادگی در ایران است که بر پایه آن «نگرانی از آینده فرزندان»، «سخت بودن تربیت فرزندان» و «ناتوانی از تأمین هزینه‌های فرزندآوری» برجسته‌ترین عوامل ذکرشده به‌عنوان محدودیت‌ها و بازدارنده‌های فرزنددار شدن هستند.

وی در ادامه به عامل غیرمستقیمی در افزایش سن مادری که تأثیر چشم‌گیر داشته است، اشاره می گوید و می افزاید: افزایش سن مادری پیامدهای اجتماعی و فرهنگی نیز در پی دارد؛ به این معنا که با افزایش فاصله میان پدر و مادر و فرزند، پیوند میان‌نسلی میان آن‌ها به‌درستی برقرار نمی‌شود؛ این موضوع علاوه بر دشوار کردن مسیر تربیت، زمینه‌ساز پدیدار شدن ناسازگاری میان فرزندان و پدر و مادر می‌شود!. زمانی سخت‌تر می‌شود که بدانیم در دو دهه گذشته میانگین زمان گفتگو میان اعضای خانواده از ۲ ساعت به ۲۰ دقیقه کاهش پیدا کرده است(!) به این معنا که ظرفیت تبدیل اختلافات خانوادگی با برخورد مناسب به عامل رشد افراد خانواده، دچار سستی شده است.

وی در پایان می افزاید: دو گونه راه‌حل را در این زمینه پیشنهاد کرد؛ گونه نخست راه‌کارها بر پایه‌ از میان بردن موانع و کاهش فاصله نسلی میان پدرومادر و فرزندان است؛ در سوی دیگر و بر پایه گونه دوم، راه‌کارها باید در راستای تقویت آموزش زوجین و توانمندسازی آن‌ها در فرزندآوری و تقویت گفتگو میان اعضای خانواده باشند.

انتهای پیام