به نقل از «اقتصاد آنلاین»

تاثیر داروی ضدانگل برای جلوگیری از عفونت ریوی کووید-۱۹

تاریخ انتشار: ۱۹ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۵۲۱۹۸۷

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا؛ دیلی‌میلنوشت، محققان تحت حمایت بنیاد قلب بریتانیا با استفاده از فناوری رباتیک، بیش از سه هزار داروی تایید شده را برای مقابله با کروناویروس جدید بررسی کردند.

کووید-۱۹ از نوعی پروتئین برای ادغام سلول‌های آلوده با سایر سلول‌ها استفاده می‌کند. محققان دریافتند داروی نیکلوزاماید می‌تواند راه این پروتئین را مسدود کند و همچنین باعث کاهش مرگ سلول‌ها شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

محققان اکنون قصد دارند تا آزمایش انسانی این دارو را انجام دهند تا فواید محافظتی این دارو برای درمان بیماران واقعی مشخص شود.

متین آوکران(Metin Avkiran) مدیر حوزه پزشکی و قلب‌شناس مولکولی در بنیاد قلب بریتانیا می‌گوید: افرادی که دچار بیماری‌های قلبی و عروقی هستند بیشتر در معرض ابتلا به نوع شدید کووید-۱۹ هستند. او افزود: ما متعهد شدیم که از محققانمان برای یافتن روش‌های درمانی جدید حمایت کنیم.

در این تحقیقات نه تنها فرایندی که با آن ویروس سلول‌های ریه را تخریب می‌کند مشخص شد بلکه راهی برای توقف این فرایند نیز یافت شده است.

تحقیقات بیشتری لازم است تا فواید این دارو برای درمان بیماران کووید-۱۹ مشخص شود و اینکه آیا این درمان می‌تواند فرایندهای خطرناک دیگری که در سایر سلول‌ها رخ می‌دهد و باعث ایجاد لخته‌ی خون می‌شود را متوقف کند یا خیر. این اتفاق معمولا در نوع شدید کووید-۱۹ رخ می‌دهد.

در مطالعات قبلی محققان کالج کینگ لندن (Kings College London) ریه ۴۱ فردی که در اثر این بیماری جان خود را از دست داده بودند بررسی کردند.

آن‌ها متوجه شدند در ۹۰ درصد موارد سلول‌های ریه از حد طبیعی خود بزرگ‌تر هستند در حقیقت سلول‌ها با یکدیگر ادغام شده بودند و تشکیل یک سلول بزرگ آلوده داده بودند.

اکنون مائورو گیاجا (Mauro Giacca)، متخصص قلب و عروق کالج کینگ لندن و همکارانش دریافتند که این ادغام سلولی مخرب توسط یک پروتئین سنبله که بر روی سطح خارجی اجزاء سارس-کوو-۲ قرار دارد رخ می‌دهد.

ویروس با اتصال پروتئین سنبله خود به گیرنده‌ی ACE-۲ سلول که برای ورود به سلول استفاده می‌شود به آن حمله می‌کند.

سلول پس از آلوده شدن شروع به تولید پروتئین‌هایی مشابه ویروس روی سطح خود می‌کند و پروتئینی به نام "TMEM۱۶"  را فعال می‌کند که باعث اتصال سلول آلوده به سلول‌های دیگر در نزدیکی آن می‌شود.

این مکانیسم زمانی کشف شد که محققان سه هزار داروی موجود را برای کاهش ادغام سلولی بررسی می‌کردند و دریافتند نیکلوزامید که می‌تواند "TMEM۱۶"  را مسدود کند می‌تواند به کاهش ادغام سلولی کمک کند و همچنین باعث کاهش از بین رفتن سلول‌ها در اثر بیماری شود.

نتیجه‌ی این تحقیقات در مجله‌ی Nature به چاپ رسیده است.

پربیننده ترین مکمل‌هایی که هر مردی به آن نیاز دارد بیماری‌هایی که با حجامت درمان می‌شود چرا خوردن سیر خام مفید است؟ آخرین آمار کرونا در ایران (۱۴۰۰/۱/۱۸) علت تاخیر در تامین واکسن کرونا در کشور

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: کووید ۱۹ برجام کووید ۱۹ سلول ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۵۲۱۹۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(ویدئو) ثبت رقص و حرکات پروتئین-لیپید برای اولین بار

بدن ما با فعالیت زنده است و مملو از پروتئین‌هایی است که در غشا‌های چربی گیر کرده‌اند یا داخل و خارج از سلول‌های آبکی شناور هستند. اکنون دانشمندان برای اولین بار رقص این دو را به تصویر کشیده‌اند: یک تانگوی مایع حاوی پروتئین‌ها و چربی‌هایی که به‌طور معمول در سلول‌ها حرکت می‌کنند.

به گزارش دیجیاتو، «کیان چن»، دانشمند و مهندس مواد در دانشگاه ایلینویز (UIUC) می‌گوید: «ما فراتر از گرفتن عکس‌های فوری، که ساختار را نشان می‌دهند، اما دینامیک ندارند، پیش می‌رویم تا به‌طور مداوم مولکول‌ها را در آب، یعنی وضعیت اصلی آن‌ها ثبت کنیم. ما واقعاً می‌توانیم ببینیم که چگونه پروتئین‌ها پیکربندی خود را تغییر می‌دهند. یا در این مورد مشاهده کنیم که چگونه کل ساختار خودآرایی شده پروتئین-لیپید در طول زمان نوسان می‌کند.»

روش تصویربرداری

این تیم با بهینه‌سازی یک تکنیک تصویربرداری پرکاربرد به نام «میکروسکوپ الکترونی عبوری»، رقص پر جنب و جوش «نانودیسک» پروتئین غشایی را در مایع به تصویر کشیدند. این نانودیسک‌ها از پروتئین‌هایی تشکیل شده‌اند که در یک دولایه لیپیدی قرار گرفته‌اند که شبیه غشای سلولی است.

این تیم روش خود را «فیلم‌برداری الکترونی» نامیده‌اند و داده‌های ویدیویی را با با مدل‌های رایانه‌ای که درمورد نحوه حرکت مولکول‌ها بر اساس قوانین فیزیک بود، مقایسه و تایید کرده‌اند.

تصور می‌شد که حرکت پروتئین‌های متصل به غشاء، با توجه به گونه‌ای که لیپید‌ها آن‌ها را در جای خود نگه می‌دارند، نسبتاً محدود باشد. با این‌حال، برهم‌کنش‌های بین پروتئین‌ها و لیپید‌ها در فواصل بسیار بزرگ‌تر از آنچه قبلا تصور می‌شد، مشاهده شد.

پروتئین‌های غشایی سلول، حسگر‌ها و گیرنده‌های سیگنال هستند؛ بنابراین این تکنیک می‌تواند به پیشرفت‌های عظیمی در درک ما از نحوه عملکرد آن‌ها منجر شود.

با تکنیک‌های موجود، پروتئین‌ها معمولاً به‌سرعت منجمد یا متبلور می‌شوند، بنابراین حرکت نمی‌کنند و تصویر را مات می‌کنند. یا توسط پرتو ایکس و پرتو الکترون که برای تصویربرداری استفاده می‌شود، آسیب می‌بینند. اما این روش یک تصویر بی‌جان از یک پروتئین ساکن ارائه می‌کند که معمولاً تا و خم می‌شود و دانشمندان را قادر می‌سازد تا بر اساس ساختارش استنباط کنند که چگونه با مولکول‌های دیگر تعامل می‌کند.

برخی از تکنیک‌های تصویربرداری، از یک برچسب مولکولی فلورسنت برای ردیابی مولکول‌ها در حین حرکت، به جای تماشای مستقیم پروتئین استفاده می‌کنند.

در این مورد، محققان یک قطره آب را در داخل دو ورقه نازک گرافن حبس کردند تا از خلاء میکروسکوپ الکترونی محافظت کنند. در این قطره آب، نانودیسک‌هایی از پروتئین‌ها و لیپید‌های بدون برچسب وجود داشت که تیم توانست «رقصیدن مولکول‌ها» را مشاهده کند.

مشاهده رقص مولکول‌ها کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

دانشمندان علم مواد حداقل یک دهه تلاش کرده‌اند تا از فعالیت مولکول‌های بیولوژیکی در مایعات فیلم‌برداری کنند. اما نتوانستند به وضوح، دینامیک پروتئین پیوسته را مشاهده کنند.

با برخی تغییرات دقیق در رویکرد، چن و همکارانش مجموعه پروتئین-لیپیدی خود را برای چند دقیقه، نه چند میکروثانیه، تصویر کردند. نکته مهم این است که آن‌ها سرعت نفوذ الکترون‌ها به نمونه را کاهش دادند و روی داربست گرافن کار کردند تا با موفقیت از مجموعه پروتئین-لیپیدی فیلم‌برداری کنند.

«جان اسمیت»، دانشجوی فارغ التحصیل مهندسی مواد UIUC، نویسنده اول مقاله، می‌گوید: «درحال حاضر، این واقعاً تنها راه آزمایشی برای فیلمبرداری از این نوع حرکت در طول زمان است. زندگی در مایع، در حرکت است. ما در تلاش هستیم تا به بهترین جزئیات این ارتباط از روشی تجربی دست یابیم.»

در مورد سایر تلاش‌ها، تکنیک‌های تصویربرداری بهبودیافته، جزئیات باورنکردنی را درمورد انواع اتفاقات میکروسکوپی آشکار می‌کنند. از تماشای نحوه شکل‌گیری پوشش بیرونی ویروس گرفته تا گیراندازی پروتئین‌هایی که به صورت توده در بیماری‌هایی مانند آلزایمر متلاشی می‌شوند.

اکنون هوش مصنوعی را به این ترکیب اضافه کنید تا شکل سه بعدی هر پروتئین شناخته شده برای علم را پیش‌بینی کنید. به‌نظر می‌رسد که دوره جدیدی از تحقیقات بیولوژیکی آغاز شده است.

این تحقیق در Science Advances منتشر شد.