سالمندان را با واقعیت‌های کرونا آشنا کنیم
تاریخ انتشار: ۲۲ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۵۴۴۷۵۴
یک مشاور و روانشناس بالینی، گفت: باید بتوانیم درک منطقی از شیوع بیماری کرونا در اجتماع و شروع پیک چهارم کرونا برای سالمندان ایجاد کنیم، خانواده‌ها با سالمند خود صحبت کنند او را با واقعیت این بیماری، روش‌های مقابله و کنترل آن بیشتر آشنا کنند تا اضطراب بیش از اندازه نداشته باشند.
حمید نصیری در گفت وگو با خبرنگار ایمنا، در خصوص وضعیت کنونی شیوع ویروس کرونا در جامعه و قرمز شدن وضعیت کل استان‌ها و بروز استرس در بین اقشار آسیب پذیر، اظهار کرد: پاندمی کرونا کل جهان را درگیر کرده و بستری فراهم شده که سطح استرس، آسیب پذیری و فشار روانی بر روی گروه‌ها و اقشار آسیب پذیر بیشتر است، یکی از این اقشار سالمندان هستند که که در همه دنیا در معرض خطر بیشتری در برابر ابتلاء به این ویروس قرار دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: در این شرایط به طور طبیعی اطرافیان فرد سالمند تدابیری را برای او در نظر می‌گیرند، تا خود را در برابر این بیماری محافظت کنند. فرزندان باید در مواجهه با سالمندان به خصوص افراد مسن در معرض خطر و مبتلا به بیماری‌های زمینه‌ای، سعی کنند فاصله اجتماعی را رعایت کرده تا از آنها مراقبت کنند، اما توجه به نگاه سالمندان به این موضوع نیز حائز اهمیت بالایی است.
درک انسان‌ها نسبت به یک بیماری متفاوت استاین مشاور و روانشناس بالینی، تصریح کرد: درک انسان‌ها نسبت به یک بیماری متفاوت است، همه انسان‌ها یک ادراک مشترک و ثابتی از بیماری ندارند، به خصوص از ویروسی که شکل آن در حال تغییر کردن است و نیازمند مراقبت‌های ویژه‌ای است.
وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر با قرمز شدن وضعیت شیوع بیماری کرونا در کل کشور و شروع پیک چهارم کرونا، باید دلیل شروع این پیک را بدانیم، در واقع به علت عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی در نوروز شاهد بروز این اتفاق هستیم، به نظر می‌رسد ادراک انسان‌ها نسبت به بروز این بیماری تفاوت دارد و شیوه برخورد آنها با این مسئله در جامعه نیز متفاوت است.
نصیری با اشاره به نگاه متفاوت سالمندان به پاندمی کرونا، اظهار کرد: سالمندان افرادی هستند که به اندازه افراد جوان درگیر با مشکلات روزمره زندگی و بحران نیستند و یا آشنایی کمتری با این مسائل دارند، بنابراین نگاه آنها به این مسئله متفاوت است، حتی بسیاری از سالمندان شکایت می‌کنند «من که بیمار نیستم و فرزندان به من سر بزنند» و این نگاه را دارند که پرهیز فرزندان از سر زدن به آنها ترس از بیمار شدن است در حالی که فرزندان نگران سالمندان هستند و نمی‌خواهند در پاندمی با آنها ارتباط زیادی داشته باشند و در آنها اوقات بیشتری را در قرنطینه بگذرانند.
این روانشناس، تاکید کرد: در بین بسیاری از خانواده‌ها تغییر این تصور هم برای بعضی از افراد سالمند مشکل ساز است، در واقع دوران سالمندی با یک سری نقص‌های شناختی خفیف به بالا مواجه است، تمرکز، توجه، حافظه، مطالعه و تحلیل کردن بعضی از مسائل ممکن است در بین برخی از سالمندان کاهش پیدا کند.
وی ادامه داد: بنابراین این گروه از سالمندان بیشتر در معرض خطر هستند، به همین دلیل وقت گذاشتن برای سالمندان و توضیح دادن شرایط برای چندین بار به آنها کمک می‌کند که این احساس در آنها کاهش پیدا کرده و بتوانند با این شرایط بهتر کنار بیایند.
نصیری با تاکید بر اینکه همه افراد جامعه وظیفه مراقبت از همدیگر را بر عهده دارند، گفت: وظیفه افراد به طور طبیعی شکل‌های مختلفی می‌تواند داشته باشد، با پدیده‌های گوناگونی در موقعیت کرونا مواجه هستیم، بعضی از فرزندان متوجه این موضوع شدند که در شرایط اپیدمی نباید زیاد از حد به والدین سر بزنند و دورهمی داشته باشند، اما تعدادی هم به این بهانه بی‌حوصلگی و کسلی خود را توجیه می‌کنند و اصلاً به والدین مسن سر نمی‌زنند و دائم ترس از ابتلاء به کرونا را بهانه این کار می‌کنند.
سالمندان نیاز به حمایت و مراقبت دارنداین مشاور و روانشناس بالینی، تصریح کرد: باید بدانیم سالمندان نیازهای خاصی دارند و یکی از نیازها این است که مورد حمایت و مراقبت قرار بگیرند، تعدادی از سالمندان با مشکلاتی مواجه هستند و استرس بیشتری نسبت به بقیه دارند، عده زیادی از سالمندان به دلیل مواجهه با این مشکلات هر روز از توانمندی آنها کاسته شده و در برابر بیماری آسیب پذیرتر می‌شوند، معمولاً اضطراب مرگ را دارند، باید فرزندان این مسئله را مورد توجه قرار دهند.
وی با بیان اینکه این دروان سالمندی به اندازه کافی برای افراد مسن کسل کننده است، افزود: در حال حاضر با شیوع ویروس کرونا اگر فرزندان دائم اضطراب‌ها را بازگو کنند نگرانی سالمندان از این موضوع مضاعف می‌شود، باید فرزندان تماس تلفنی خود را با والدین مسن قطع نکنند.
نصیری تاکید کرد: فرزندان سعی کنند در پاندمی کرونا با رعایت فاصله گذاری اجتماعی به سالمندان سر بزنند و احوال آنها را جویا شوند، فکر نکنند که والدین سالمند هم درک مشابهی از این مسئله دارند، وقتی به آنها سر نمی‌زنند و کرونا را دلیل اصلی این اتفاق بازگو می‌کنند، باید بدانند آنها به طور کامل این موضوع را متوجه نشده و درک متفاوتی دارند.
فرزندان احساس مراقبت را به والدین ابراز کنندوی اظهار کرد: معمولاً در دوران سالمندی والدین نگران می‌شوند که فرزندان برای آنها ارزش قائل نیستند و قبلاً که می‌توانستند به فرزندان خدمت کنند برای آنها قابل احترام بودند و اکنون نیازمند مراقبت هستند به آنها اهمیت نمی‌دهند، فرزندان می‌توانند به شکل‌های مختلف احساس مراقبت را به آنها انتقال داده و نیازهای روانشناختی آنها را پوشش دهند.
این مشاور و روانشناس بالینی، گفت: در پاندمی کرونا با دو گروه از سالمندان مواجه هستیم، عده‌ای اضطراب زیادی از ابتلاء به این بیماری دارند و با تنش بالا خود را محدود کرده و با کسی رفت و آمد نمی‌کنند و فشارهای روحی و روانی زیادی را تحمل می‌کنند، عده‌ای هم بی‌اعتنا بوده و بی‌تفاوت رفتار می‌کنند، آنها می‌خواهند اضطراب وجود این ویروس و انتقال این بیماری در جامعه را با انکار کردن قضیه پایین بیاورند.
نصیری، خاطرنشان کرد: یکی از مسائلی که امروزه در ایمنی شناسی روانی به بحث گذاشته شده و مورد تاکید قرار می‌گیرد، اینکه در هنگام داشتن استرس زیاد سیستم ایمنی بدن افراد ضعیف می‌شود آنها را مستعد ابتلاء به بیماری‌ها می‌کند، بنابراین سالمندانی که اضطراب زیادی دارند و نمی‌توانند آن را کنترل کنند، متأسفانه سیستم ایمنی بدن آنها کاهش پیدا کرده و در معرض خطر هستند.
وی اظهار کرد: باید بتوانیم یک درک منطقی از شیوع این بیماری در اجتماع و شروع پیک چهارم کرونا برای آنها ایجاد کنیم و توصیه من به خانواده‌ها این است که با سالمند خود صحبت کنند و او را با واقعیت این بیماری، روش‌های مقابله و کنترل آن بیشتر آشنا کنند تا اضطراب بیش از اندازه هم نداشته باشد و بهتر بتواند بر این شرایط غلبه کند.
کد خبر 485556منبع: ایمنا
کلیدواژه: سالمندان ویروس کرونا اپیدمی انتقال بيماري کرونا مشاوره اضطراب مرگ و مير عفونت های ویروسی ابتلا به کرونا توصیه های بهداشتی مشاوره روانشناسی فرزندان دورهمی های خانوادگی خطرات خودمراقبتی در کرونا پیک کرونا سلامت روانی شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق مشاور و روانشناس بالینی پاندمی کرونا معرض خطر انسان ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۵۴۴۷۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصاویر دیده نشده از محمدرضا شجریان
آفتاب‌‌نیوز :
محمدرضا شجریان، خواننده محبوب و استاد آواز موسیقی اصیل ایران در سال ۱۳۱۹ در شهر مشهد در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. پدرش قاری قرآن بود و صوت قرآن را از ۸ سالگی به محمدرضا که صدای خوشی داشت نیز آموخت.
شجریان با اولین معلم موسیقی خود در سال ۱۳۳۶ زمانی آشنا شد که برای تحصیل به دانشسرای مقدماتی مشهد وارد شد. وی دو سال بعد علاوه بر تلاوت قرآن، برای رادیو خراسان آواز‌های بدون موسیقی را نیز اجرا کرد.
شجریان که پس از دریافت دیپلم از دانشسرای عالی، به استخدام آموزش و پرورش درآمده بود از سال ۴۶ پس از چند سال تدریس در دبستان‌های مشهد به تهران منتقل شد. وی در تهران نزد اسماعیل مهرتاش درس آواز آموخت و همزمان خوشنویسی و نوازندگی سنتور را نیز پی گرفت.
اولین اجرا و ضبط صدای شجریان در پاییز سال ۴۶ در غالب برنامه «برگ سبز شماره ۲۱۶» از رادیو ایران پخش شد. اما او به دلیل اینکه پدرش می‌خواست نام «شجریان‌ها» با قرائت قرآن شناخته شود، در برنامه‌های رادیویی خود را با نام «سیاوش بیدکانی» معرفی کرد. تا اینکه در سال ۱۳۵۰ پدرش به خوانندگی آواز توسط وی رضایت داد و شجریان با نام خود در رادیو و تلویزیون حاضر شد. او در سال ۱۳۵۰ با فرامرز پایور آشنا شد و آموزش سنتور و ردیف آوازی «صبا» را نزد وی آغاز کرد.
شجریان همزمان با هوشنگ ابتهاج، شاعر پرآوازه متخلص به «سایه» آشنا شده و به واسطه وی همکاری با برنامه «گلها» در رادیو را آغاز کرد. محمدرضا شجریان در این مدت در رادیو با بزرگان موسیقی نظیر احمد عبادی، حسن کسایی، جلیل شهناز، فرهنگ شریف و فرامرز پایور قطعات بسیاری را اجرا کرد.
شجریان آموزش سبک آوازی «طاهرزاده» را از سال ۱۳۵۱ نزد «نور علی خان برومند» آغاز کرد و در سال ۱۳۵۲ نیز با عبدالله دوامی آشنا شد و ردیف آوازی وی را آموخت. او در همان سال در کنار هنرمندان بی نظیر موسیقی سنتی ایران نظیر محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، جلال ذوالفنون و ناصر فرهنگ‌فر به عضویت مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به سرپرستی داریوش صفوت پیوست.
سال ۱۳۵۴ شجریان به همراه محمرضا لطفی و ناصر فرهنگ‌فر در «جشن هنر شیراز» کنسرت «راست پنجگاه» را اجرا کردند. محمدرضا شجریان که پیش از انقلاب سال ۵۷ رادیو ملی را مانند بسیاری دیگر از هم دوره‌های خود ترک کرد. وی به همراه محمدرضا لطفی و حمایت هوشنگ ابتهاج که او هم پس از رویداد تلخ میدان ژاله از کار در رادیو دست کشیده بود، کانون «چاووش» را بنیان گذاشت.
شجریان با کانون چاووش که اکثر اعضای آن از گروه شیدا و عارف بودند آثار بسیاری را خواند که تعداد زیادی از آنها محتوای انقلابی و ملی داشتند. «شب نورد» یا (برادر نوجوونه) از چاووش ۲ و «سپیده یا ایران‌ای سرای امید» و «ایرانی به سر کن خواب مستی» از چاووش۶، «همراه شو عزیز» و «ایران خورشیدی تابان دارد» از چاووش، از جمله این آثار هستند.
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد