به نقل از «فارس»

طرح پالایشی سیراف جدی‌ترین گزینه برای حل بحران میعانات گازی/ سنگ‌اندازی سازمان برنامه همچنان ادامه دارد

تاریخ انتشار: ۲۲ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۵۵۲۳۲۹

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، میعانات گازی یکی از محصولات فرعی مهم فرآیند استخراج گاز طبیعی است. به دلیل ضرورت تولید پایدار و مصرف گاز طبیعی در کشور و اهمیت برداشت گاز از میادین مشترک، تولید این هیدروکربن با ارزش برخلاف نفت خام اجتناب‌ناپذیر است. زیرا در صورت تداوم تحریم‌ها می‌توان درب چاه‌های نفت را بست ولی درباره میعانات نمی‌توان این کار را انجام داد زیرا این هیدروکربن از میادین گازی و به همراه گاز استخراج می‌شود و با توجه به نیاز کشور به گاز، امکان کاهش تولید میعانات گازی وجود ندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در حال حاضر به جز حدود 700 هزار بشکه در روز میعانات گازی که به پالایشگاه‌ ستاره خلیج فارس، پتروشیمی‌ها و برخی از پالایشگاه‌های دیگر داده می‌شود، همچنان مقادیر قابل توجهی میعانات گازی مازاد وجود دارد که هر چند آماری رسمی از آن‌ها موجود نیست، اما وجود ابرنفتکش‌های حاوی میعانات گازی در عسلویه موضوعی است که به راحتی وقوع بحران انبارش میعانات گازی ایران را اثبات می‌کند.

* هزینه هنگفت انبارش میعانات گازی ایران روی آب

بازار 3 میلیون بشکه‌ای میعانات گازی در دنیا در مقایسه با بازار 90 میلیونی نفت خام عدد ناچیزی محسوب می‌شود که به راحتی امکان رصد و شناسایی محموله‌های صادراتی میعانات گازی را فراهم می‌کند. بنابراین صادرات میعانات گازی به راحتی تحریم‌پذیر است و پس از تجربه تحریم‌های سال 1391 از سال 1397 به بعد نیز این موضوع نمود پیدا کرده ‌است.

در حال حاضر ایران در مواجه با تحریم‌ها، میعانات خود را در مخازن خشکی و روی دریا ذخیره می‌کند که نگهداری این حجم از ماده‌ای که به شدت اشتعال‌زاست، هزینه‌های هنگفتی در پی دارد. کرایه 4 ماهِ هر نفتکش میعانات گازی برابر با ارزش ذاتی این محصول می‌شود و پس از آن کشور باید ضرر نیز بدهد، زیرا این ماده‌ی بدبو را حتی در محیط زیست و آب دریا نیز نمی‌توان ذخیره یا رها کرد.

 البته ایران برخی محموله‌های میعانات گازی خود را اجبارا در بازارهای خاکستری به بهایی کم به فروش می‌رساند اما این راهکار نیز گره‌گشا نخواهد بود زیرا در فصول سرد سال که مصرف گاز طبیعی در داخل کشور افزایش پیدا می‌کند، ناگزیر میعانات بیشتری نیز به همراه گاز از میادین گازی تولید می‌شود و چالش‌های این موضوع نیز دو چندان خواهد شد.

* طرح پالایشی سیراف جدی‌ترین گزینه روی میز برای حل بحران انبارش میعانات گازی

بدون شک راهکار اصولی برای رهایی از مسئله انبارش میعانات گازی مازاد و تبدیل تهدید تحریم به فرصت، پالایش میعانات گازی در داخل کشور و تبدیل آن به فراورده‌های با ارزش افزوده است. تجربه‌ای که دقیقاً در پالایشگاه ستاره خلیج فارس رخ داد. افتتاح پالایشگاه ستاره خلیج فارس نه تنها کشور را از واردات بنزین کاملاً بی نیاز کرد، بلکه مشکل ذخیره‌سازی 400 هزار بشکه در روز میعانات گازی را نیز حل کرد. این پالایشگاه امروز در کشور سودآوری قابل قبولی دارد و در کنار تولید محصولات باارزشی مثل بنزین، گازوئیل و گازمایع، باعث پدید آمدن اشتغال‌زایی‌های مستقیم و غیر مستقیمی نیز شده ‌است.

در همین راستا احداث پالایشگاه میعانات گازی سیراف فرصتی است که می‌تواند تقریباً به طور کامل تحریم میعانات گازی را خنثی کند. ساخت این پالایشگاه با شروع  تکمیل فازهای پارس جنوبی کلید خورد و خردادماه سال ١٣٩۴ بود که به منظور پرهیز از خام فروشی این ماده ارزشمند و برداشت حداکثری گاز از میدان مشترک پارس جنوبی، عملیات اجرایی طرح فراگیر پالایشی سیراف آغاز شد.

طراحی این پالایشگاه ابتدا با انتخاب 8 سرمایه‌گذار به صورت یک مجتمع پالایشی با ٨ واحد به ظرفیت۶٠ هزار بشکه در روز آغاز شد. با گذر زمان به دلیل وجود مشکلاتی از جمله ایرادات اساسی در طرح اولیه وزارت نفت، ناتوانی در تامین مالی این طرح و نیز اختلاف سرمایه‌گذاران با هم دستخوش تغییراتی در ظرفیت پالایشی طرح، ترکیب سرمایه‌گذاران و تغییر زنجیره ارزش نهایی خود شد.

از زمان کلنگ‌زنی این مجموعه تاکنون اقداماتی نیز برای پیشبرد این پروژه انجام شده ‌است، از جمله تسطیح و آماده‌سازی زمین، تحویل بسته کامل مهندسی طراحی پایه، اخذ مجوزهای قانونی موردنیاز شامل قرارداد تامین خوراک با امور بین الملل شرکت ملی نفت، قرارداد خرید گاز طبیعی با شرکت ملی گاز، مطالعات پدافند غیرعامل، مجوز برداشت آب از دریا، مطالعات زیست محیطی و اخذ مجوز، تامین برق دوران ساخت، تامین برق دوران بهره‌برداری و همچنین قرارداد خرید فناوری واحدهای تحت لیسانس این طرح.

با این‌ حال همه این اقدامات در حکم فرایندهای مقدماتی احداث این پالایشگاه بوده و با در نظر گرفتن دوره زمانی 7 ساله از شروع این پروژه این مجموعه اقدامات ناچیز بوده و کار اصلی احداث آن همچنان بر زمین مانده ‌است. البته ناگفته نماند یکی از دلایل اصلی تعویق در پروژه سیراف ناشی از ایرادات جدی در طرح اولیه تدوین شده توسط وزارت نفت بود که خبرگزاری فارس در سلسله گزارش‌هایی به بررسی آنها پرداخته بود. اما با این حال به نظر می‌رسد این طرح بعد از 7 سال فراز و نشیب و انجام برخی اصلاحات در طرح اولیه هم‌اکنون می‌تواند به عنوان اصلی‌ترین گزینه برای حل چالش انبارش میعانات گازی مدنظر قرار گیرد.

*احیای طرح پالایشی سیراف با اعطای تنفس خوراک

همانطور که اشاره شد مهم‌ترین چالش پیش‌روی احداث پتروپالایشگاه‌ها مربوط به تامین مالی آنها ‌است. در این بین هرچند در این سال‌ها وزارت نفت تلاش‌هایی را برای گرفتن فاینانس و خط اعتباری از کشورهای خارجی انجام داده اما هیچکدام از آنها به نتیجه نرسیده است. تجربه‌ای که برای بسیاری از پالایشگاه دیگر کشور مثل پارس پتروفیلد، بهمن گنو و ... نیز پیش آمد و در انتظار فاینانس خارجی در فاز کلنگ‌زنی باقی ماندند.

قانون «حمایت از توسعه صنایع پایین دستی نفت خام و میعانات گازی با استفاده از سرمایه گذاری مردمی» که مجلس شورای اسلامی در تیرماه 1398 تصویب کرد با هدف کمک به فرایند تامین مالی پروژه‌های پتروپالایشگاهی تنظیم شده ‌است. ایده اصلی این قانون افزایش جذابیت پروژه‌های پتروپالایشی با استفاده از سازوکارهایی از جمله تنفس خوراک در سال ابتدایی بهره‌برداری طرح است، تا زمینه حضور سرمایه‌های مردمی و بخش‌های خصوصی فراهم شود. از این‌رو طبق قانون سرمایه‌گذار طرح از سال دوم احداث پروژه می‌بایستی حداقل 30 درصد سهام طرح را به مردم واگذار کند.   

پس از اعلان فراخوان وزارت نفت برای اجرای قانون پتروپالایشگاه‌ها و استقبال قابل توجه سرمایه‌گذاران، در نهایت 8 طرح پتروپالایشگاهی موفق به اخذ مجوز وزارت نفت برای امتیاز تنفس خوراک شدند. همانطور که در جدول زیر ارائه شده ‌است 3 مورد از این طرح‌ها با خوراک میعانات گازی هستند که هر سه در منطقه سیراف جانمایی شده‌اند.

جدول 3- طرح‌های با خوراک میعانات گازی حائز شرایط تنفس خوراک

*سنگ‌اندازی سازمان برنامه و بودجه در مسیر بی‌اثر کردن تحریم فروش میعانات گازی

طبق قانون پتروپالایشگاه‌ها صندوق توسعه ملی باید با اولویت‌بندی 8 طرح پذیرفته شده، سازوکار اعطای تنفس خوراک به آن‌ها را تعیین کند. اما در شرایطی که به دلیل اعمال تحریم‌های نفتی، میعانات گازی ایران با مشکل ذخیره‌سازی مواجه هستند و با صرف هزینه‌های نگهداری فراوان از ارزش آن‌ها نیز کاسته می‌شود، محمدباقر نوبخت رئیس سازمان برنامه و بودجه با مخالفت خود در جلسه هئیت امنای صندوق توسعه ملی بیش از یکسال است که سد راه تسریع در احداث این پتروپالایشگاه‌های میعانات گازی شده است.

این سنگ‌اندازی‌های سازمان برنامه در مسیر احداث پتروپالایشگاه‌های میعانات گازی درحالی است که این 3 طرح کارهای احداث پروژه را شروع کرده‌اند و مصمم به احداث واحدهای فرآورشی هستند. به‌عنوان مثال شرکت گروه نفت و گاز پارسیان در مرداد ماه سال جاری به تامین مالی 1000 میلیارد تومانی برای پتروپالایشگاه 120 هزار بشکه‌ای خود از طریق اوراق اجاره 4 ساله اقدام کرده ‌است، اما همچنان در انتظار مجوز رسمی تنفس خوراک صندوق توسعه ملی معطل باقی مانده‌اند.

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: میعانات گازی تحریم سازمان برنامه و بودجه پالایشگاه سیراف تنفس خوراک پتروپالایشگاه ها پتروپالایشگاه ها میعانات گازی میعانات گازی پالایشی سیراف سازمان برنامه تنفس خوراک تامین مالی گاز طبیعی هزار بشکه وزارت نفت تحریم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۵۵۲۳۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فوتبال اروپا مربی بزرگ کم آورده!

به گزارش ورزش سه ژاوی هرناندز سرمربی بارسا ماه ژانویه اعلام کرد که در پایان فصل جاری از این باشگاه جدا خواهد شد و در تمام چهار ماه گذشته روی این موضوع تاکید می کرد که نظرش تغییر نکرده است اما به یکباره بعد از اینکه تمام جام‌ها را از دست داد متققاعد شد تا برای ادامه پروژه‌ای که با جوان‌ها آغاز کرده در تیم خودش باقی بماند.

از سوی دیگر ژابی آلونسو که در بایرلورکوزن دست به کار بزرگی زد و ضمن جابجا کرد برخی رکوردهای بزرگ موفق شد تیمش را شش هفته زودتر از پایان فصل بوندس لیگا به عنوان قهرمانی این رقابت‌ها برساند تاکید کرد که در این تیم می‌ماند تا رویاپردازی‌هایش را فصل آینده در لیگ قهرمانان ادامه دهد.

ژابی در حالی با بایر ادامه خواهد داد که در تمام ماه‌های اخیر گفته می‌شد رئال مادرید، بایرن مونیخ و لیورپول سه غول فوتبال اروپا که هر سه باشگاه های آلونسو در دوران بازیگری بوده اند به شکلی جدی برای سپردن سکان هدایت تیم خود به این گزینه جذاب و موفق فکر می‌کنند.

در عین حال ژاوی هرناندس هم با وجود ناکامی در این فصل به خاطر دستاوردهای حضورش در بارسلونا و البته قهرمانی فصل قبل لالیگا مورد توجه منچستریونایتد و آژاکس قرار گرفته بود و گفته می شد اگر او در بارسلونا نماند این باشگاه‌ها برای به خدمت گرفتنش اقدام خواهند کرد.

گزینه دیگری که بحث جدایی‌اش مطرح شد اما حالا  نظرات را نسبت به خود تغییر داده کسی نیست جز توماس توخل.این مربی آلمانی به خاطر وا دادن بایرن در بوندس لیگا بعد از دوازده سال قهرمانی و البته کنار رفتن از جام حذفی از چشم هواداران و مسوولان باشگاهش افتاد اما با رساندن تیمش به نیمه نهایی لیگ قهرمانان ، جایی که در آن با چلسی سابقه قهرمانی  دارد نگاه‌ها را به خود تغییر داد تا جایی که چیزی حدود دو ماه بعد از اینکه گفته شد او  فصل بعد در بایرن نخواهد ماند حالاهواداران این تیم برای نگه داشتنش طومار جمع می‌کنند!
توخل هم در شرایطی دوباره محبوب باواریایی‌ها شده که یکی از گزینه‌های بارسلونا در صورت جدایی ژاوی بود و البته بدون مشتری نمی‌ماند.

در عین حال سرجیو کونسیسائو  سرمربی پورتو هم در این باشگاه ماندنی شد در حالی که بحث جدایی‌اش به شکلی جدی مطرح بود و به نوعی مجوعه این اتفاقات  و چیدن آنها در کنار هم این مهم را به ذهن متبادر می‌کند که شرایط در فوتبال اروپا و باشگاه‌های بزرگ و پرطرفدارش به شکل عجیبی پیش می‌رود به طوری که مربیان بزرگ دوست ندارند پروژه‌هایی که آغاز کرده‌اند را نیمه کاره رها کنند، باشگاه‌ها و هواداران نیز به آنها دوباره اعتماد کرده‌اند و با وجود ناکامی در کسب جام  تصور می‌کنند فصل بعد می‌توان با همین گزینه‌ها شرایط بهتری را تجربه کرد.

همچنین اگر نیمه خالی لیوان را ببینیم به این مهم پی خواهیم برد که انگار فوتبال باشگاهی اروپا خالی از مربیان صاحب نام ،بزرگ و تعیین کننده شده و باشگاه‌ها ریسک سپردن تیم‌های خود به مربیان جدید و نوظهور را نمی‌پذیرند یا هواداران این باشگاه‌ها از اسامی جدید استقبال نمی‌کنند کما اینکه هواداران بارسا در مقایسه با ماندن ژاوی تا سپردن هدایت تیم محبوب‌شان به مربی‌ای مثل رافا مارکز رای به ماندن ژاوی دادند.

همین مساله باعث شده تا اکنون باشگاه‌های بزرگ و پرافتخاری مثل لیورپول، منچستریونایتد و میلان که فصل آینده یورگن کلوپ، اریک تن هاخ و پیولی را همراه خود نخواهند داشت برای انتخاب جانشین‌های آنها با چالش بزرگی مواجه شوند و گزینه‌ای در خور نام و اعتبار باشگاه شان که مورد قبول هواداران شان هم باشد برای سپردن مسوولیت کادر فنی پیدا نکنند.

این مهم در موضوع ادامه همکاری باشگاه رئال مادرید با کارلو آنچلوتی هم نمود داشت و در شرایطی که همه تصور می کردند آخر همین فصل نقطه پایان همکاری او با مادرید خواهد بود و کارلتو برای هدایت تیم ملی برزیل آماده می شود اما گفته شد او فصل آینده هم جایی نخواهد رفت.

با در نظر گرفتن چنین شرایطی به نظر می‌رسد باشگاه های بزرگ اروپایی با کمترین ریسک یا با همان مربیان قبلی خود به مسیر ادامه خواهند داد و چنانچه چاره‌ای در حفظ آنها نداشته باشند نیز احتمالا سراغ مربیان بزرگ و موفقی مثل هانسی فلیک، آنتونیو کونته، یواخیم لوو و ژوزه مورینیو می‌روند که در کارنامه هر کدام چند جام قهرمانی  و عنوان دیده می‌شود.