اصلاحطلبان؛ رونالدینیو میشوند؟ /عملیات روانی علیه کاندیداتوری ظریف/نگرانی از خودسری بازیکنان غیرتکنیکی اصلاحات /عارف چه میکند؟ /جهانگیری و هاشمی؟ احتمالا نه!
تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۶۲۳۱۲۳
در فقدان احزاب سیاسی کشور، سیاستورزی در گعدههای ریشسفیدان شکل میگیرد. اما به هر حال از اردوگاه دو قبیله مطرح سیاسی -اصولگرایان و اصلاح طلبان- هنوز دود سفیدی مبنی بر اجماع بر یک گزینه بلند نشده است. ریشسفیدان اصلاحطلب هنوز درحال چانهزنی سیاسی هستند تا گزینه نهاییشان را معرفی کنند. اما برخی جریانات تندروی محافظهکار معتقدند که آنها گزینه نهایی را انتخاب کردهاند و تنها مشغول بازی با افکار عمومی هستند تا از انظار و افکار دور بماند و به نوعی جریان مقابل را غافلگیر کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اما لااقل آنچه برای مردم در رسانههای عمومی و نه رسانههای خاص مشخص شده این است که اصلاحطلبان هنوز به گزینه اصلی نرسیدهاند. اسامی اما زیاد است؛ «جواد ظریف، محمدرضا عارف، اسحاق جهانگیری، محسن هاشمی، عباس آخوندی، مسعود پزشکیان و ….»! البته سیدحسن خمینی هم از گزینه های مطرح بود که اخیرا با توصیه مقام معظم رهبری اعلام کرد که ثبتنام نخواهد کرد.
عملیات روانی علیه کاندیداتوری ظریفاز بین جمع بالا اما خیلیها سعی دارند تا جواد ظریف را راضی کنند؛ آنهم کسی که چندین بار با قسم و آیه خواسته تندروها را متقاعد کند که برای انتخابات ثبتنام نخواهد کرد. محافظهکاران از نوع تندروهایشان و رسانههایشان با سیاست «راه بنداز-جا بنداز» در حال این عملیات روانی هستند که مذاکرات هستهای ایران با اعضای باقیمانده در توافق هستهای برای رفع تحریمهای ناشی از خروج ترامپ از برجام، مربوط به انتخابات میشود.
البته این عملیات روانی آنها شاید جواب عکس بدهد؛ ظریف چندی پیش در متنی اینستاگرامی تهدید کرد که اگر همین فرمان را ادامه بدهند شاید هم نامزد بشود: «بر عزمم برای نامزد نشدن استوارم ولی تداوم فشارها، آزارها، افتراها و تهدیدها در اقبال عمومی و در این، تاثیر معکوس دارد».
این نهایت آن چیزی است که اصلاحطلبان میخواهند؛ ظریف نامزد انتخابات ریاستجمهوری شود. پیش از سال نو هم که لیستهای رنگارنگی از هیات دولت نامزدهای احتمالی بیرون میآمد، لیستی هم منسوب به ظریف بیرون آمد که البته واکنشی هم از سوی او نداشت. ظریف را میتوان نامزد و آرزوی غایی اصلاحطلبان فرض کرد. اما در این بین بیشترین حمایتها از سوی حزب صادق خرازی یا همان «ندای ایرانیان» است.
اواخر سال گذشته، یکی از اعضای شورای مرکزی ندا به «ایرنا» گفته بود که «تقاضا کردیم محمدجواد ظریف نامزد انتخابات ریاست جمهوری شوند و اگر این اتفاق بیفتد نه تنها حزب ما بلکه افراد و گروههای دیگر نیز از او حمایت میکنند».
جهانگیری و هاشمی؟ احتمالا نه!ولی کارگزاران که از احزاب تاثیرگذار اصلاحطلبان است و در عین حال متمایل به راست، نظرش بیشتر روی محسن هاشمی و جهانگیری است؛ بالاخره هر چه که باشد آنها از اعضای حزب هستند و برایشان اولویت هستند اما لااقل هاشمی نسبت به این موضوع تمایلی چندانی نشان نداده است. یک علت این موضوع می تواند مربوط به میزان اقبال عمومی نسبت به او باشد از سوی دیگر غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران اخیرا از ۲ شرط محسن هاشمی نیز رونمایی کرد یک اینکه خود را به عنوان کاندیدای منفرد و مستقل مطرح نمیکند و اصلاحطلبان بخواهند که بیاید و دوم اینکه مشکلی در بحث صلاحیت نداشته باشد.
اما جهانگیری اخیرا روزه سکوت دولتیها را افطار کرده است. جهانگیری اخیرا در سفری استانی سخنانی گفته که بیشتر یادآور دوران انتخابات ۹۶ است. هرچند بنا به گفته کرباسچی این عضو شاخص کارگزاران تاکنون اعلام موضعی درباره کاندیداتوری اش نکرده است و بعید به نظر می رسد خود را وارد میدان رقابت ۱۴۰۰ کند.
عارف چه میکند؟اما از سوی دیگر زمزمههایی از محمدرضا عارف به گوش میرسد که نشاندهنده فعالیت پر جنب و جوش او برای انتخابات ریاست جمهوری دارد. شاید عارف این تصور را دارد که اصلاحطلبان و میانهروها یک ائتلاف و حمایت از او در انتخابات ریاست جمهوری بدهکارند. سال ۹۲ زمانی که در رقابتهای انتخاباتی روحانی و عارف با هم جلو میرفتند، دو روز مانده به انتخابات عارف از صحنه انتخابات «کنارهگیری شد» تا ائتلافی متشکل از میانهروها یا به قول خودشان اعتدالگرایان و اصلاحطلبان به صورت منسجم پشت سر روحانی قرار بگیرند. انتظار میرفت عارف با این کنارهگیری و پیروزی روحانی به سمت معاون اولی رییسجمهوری منصوب شود؛ همان سمتی که زمان خاتمی ۴ سال بر عهده داشت؛ اما اینگونه نشد.
عارف دو سال بعدش در زمان انتخابات مجلس دهم سرلیست تهران شد و بازهم ائتلافی بین اعتدالیون و اصلاحطلبان شکل گرفت که نتیجه آن در گرچه در زمان رایشماری به کام آنها شیرین شد ولی عملکرد آنها در مجلس و جدایی اعتدالیون از اصلاحطلبان انتقادات زیادی را متوجه جبهه اصلاحات کرد؛ انتقاداتی که باعث نشد اصلاحات برای دور دوم ریاست جمهوری روحانی به او چک سفید امضا ندهند.
اما پس از ۴ سال ریاست عارف بر فراکسیون امید یا همان اصلاحطلبان در مجلس، بدنه اجتماعی این جریان انتقادات زیادی را روانه اردوگاه اصلاحطلبان کرد. انتقاداتی که زمینهساز ناامیدی از جریان جوان اصلاحات و در نتیجه پایینترین مشارکت طول تاریخ انتخابات در جمهوری اسلامی شد و به لطف همین مشارکت پایین مجلس یازدهم یکپارچه در اختیار محافظهکاران قرار بگیرد.
یکی از انتقادات وارده به عارف این بود که او در زمان ریاست بر فراکسیون امید نتوانست این تشکل حداکثر ۱۱۰ نفره را به خوبی مدیریت کند و در برخی جریانات مانند رای اعتماد به کابینه دوم روحانی افراد تاثیرگذاری از فراکسیون امید با وجود موضع رسمی مخالفت فراکسیون با برخی وزرای پیشنهادی، در علن برای آنها رای جمع کنند. موضوعاتی از این دست سبب شد که نگاه جریان اصلاحات به عارف و نحوه مدیریت سیاسی او دچار تغییر شود و در پایان مجلس دهم شورای عالی سیاستگذاری اصلاحطلبان به ریاست عارف منحل شود. هرچند در آخرین تحرکات این شورا قرار شد که این تشکل اصلی جریان اصلاحطلب از هیچ لیستی در تهران حمایت نکند و موضع سکوت اختیار کند ولی عارف عملا با حضور در معرفی یک لیست از این جبهه مصوبه شورای عالی به ریاست خودش را زیر پا گذاشت.
نگرانی از خودسریحالا نگرانی از تکروی بازیکنان نه چندان تکنیکی جریان اصلاحات این اردوگاه را فراگرفته؛ نگرانی که میتواند منجر به تعدد نامزدهای اصلاحطلب و به نوعی شکاف عمیق در سبد رای آنها شود و خاطره تلخ انتخابات ۸۴ را تکرار کند؛ اتفاقی که دوپینگ حمایت همه گروههای اصلاحطلب از هاشمی رفسنجانی در دور دوم افاقه نکرد و او بازی را به رقیب سرسختش احمدینژاد واگذار کرد. در آن انتخابات وجود نامزدهای متعدد از سوی اصلاحات باعث شکستن و پخش آرا شد که بند زدن چینی شکسته اصلاحات در دور دوم هم کمکی به آنها نکرد. البته این احتمالات با این پیش فرض است که مشارکت مردمی مانند همان دوران باشد که اگر کمتر و در حد انتخابات مجلس یازدهم باشد دیگر کار به اینجاها نخواهد رسید.
اصلاحطلبان رونالدینیو میشوند؟اما شاید اصلاحطلبان یک شگفتی برای انتخابات داشته باشند؛ علی لاریجانی سیاستمداری که سالهاست تبدیل به یک سیاستمدار میانهرو شده است؛ تحولی که نماد آن را میتوان از «هویت» سازی در زمان ریاست بر صداوسیما تا نشستن کنار محمد خاتمی در جماران درنظر گرفت.
ماههای گذشته برخی از اصلاحطلبان به خصوص حزب کارگزاران حرف حمایت از لاریجانی را بیان میکردند و به نوعی آن را محک میزدند. اما این روزها با نزدیک شدن به زمان ثبتنامهای ریاست جمهوری کمتر از این سخنان میگویند؛ برخی تندروها اما همچنان معتقدند اصلاحطلبان با استفاده از تاکتیک «رونالدینیو» یعنی نگاه به چپ، ضربه به راست خواهند زد اما حمایت از لاریجانی بین اصلاحطلبان منتقدانی نیز دارد.
با این اوصاف زمان زیادی تا رونمایی از نامزدها نمانده؛ حدود یک ماه دیگر ثبتنام برای انتخابات ریاست جمهوری آغاز میشود و آن زمان دیگر تقریبا معادلهها به نتیجه رسیدهاند و گرد و غبارها خوابیده و صحنه روشن شده است.
منبع: خبرآنلاینمنبع: ساعت24
کلیدواژه: احمدی نژاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۶۲۳۱۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کرباسچی: مهدی نصیری تعادل ندارد؛ او فقط به درد تبلیغات بیبیسی میخورد
غلامحسین کرباسچی، فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: آقای نصیری یک آدم افراطی است که نه آن طرف حرفهایش درست بود و نه این طرف حرف صحیحی زده که بخواهد نمایندگی کسی از اصلاحطلبان را برعهده داشته باشد.
به گزارش ایلنا، غلامحسین کرباسچی مدیرمسئول روزنامه هممیهن، در تحلیل مصاحبهی اخیر مهدی نصیری با بیبیسی گفت: من اصلا ایشان را آدم متعادلی نمیدانم که بخواهد طرح و رویکردی بدهد. ایشان یک زمانی شاگرد آقای شریعتمداری در کیهان بود، آنقدر فحاشی و ناسزا به همه اصلاحطلبان و شخصیتهای محترم از جمله مرحوم آقای هاشمی، آقای خاتمی و همین آقای تاجزاده و امثال آقای تاجزاده کرد و حالا آدم باید چه روحیه و رویی داشته باشد که حالا با این حد از افراط یک مرتبه این طرف صفحه بیاید.
وی ادامه داد: آقای نصیری یک آدم افراطی است که نه آن طرف حرفهایش درست بود و نه این طرف حرف صحیحی زده که بخواهد نمایندگی کسی از اصلاحطلبان را برعهده داشته باشد. در آن طرف هم، اگر کسی از مخالفین نظام سوابق ایشان را بررسی کنند، میفهمند که ایشان آدم متعادلی نیست.
کرباسچی اظهار داشت: کسی حرف او را حساب نمیکند که بخواهد چنین طرحی بدهد. حالا موضعگیریهای اصلاحطلبان، به ویژه شخص آقای تاجزاده و آقای موسوی خیلی مشخص است به نظرم ایشان تعادل ندارد و لازم نیست درباره آن صحبت شود.
نصیری میخواهد خودش را مطرح کند که از گردونه حذف نشودوی در پاسخ به این سوال که طرح این موضوع از سوی آقای نصیری دارای چه اهدافی است، گفت: آقای نصیری آدمی است که میخواهد خودش را مطرح کند و حرفهای شاذ میزند. زمانی فکر میکردم ایشان از طرف همین آدمهای افراطی مأموریت دارد تا طوری حرف بزند که اگر حرفهای معقولی زد، جایگاهی پیدا نکند و بگویند فلانی بهترین حرف را برای بی اعتبار کردن حرفهای انتقادی صحیح میزند.
کرباسچی تصریح کرد: اهداف خاصی پشت این موضوع نمیبینم و فقط میخواهد خودش را مطرح کند که از گردونه حذف نشود. سوابق او آنچنان است که برای آدمهای اصلاحطلب خیلی روشن بوده و کسی حرفهای ایشان را به بهای بهشت نمیدهد. سعی میکند حرفهای تندتری بزند که جایگاهی برای خودش جذب کند.
نصیری فقط به درد تبلیغات بیبیسی میخوردوی گفت: نصیری آن زمانی هم که در کیهان و پیش آقای شریعتمداری بود و جاهای عمومی کشور در دست آنان قرار داشت، فضاحتی علیه شخصیتهای ملی، مذهبی و فرهنگی به وجود آورد و آن همه توهین، ناسزا و تهمت علیه آن افراد زد که آن زمان هم معلوم بود که ایشان تعادل ندارد. در حال حاضر هم به دنبال همان مسیر است فقط ورق را برگردانده است. میداند که کسی به او وقعی نمیگذارد و جایگاهی ندارد، میخواهد این سمت افراط را بگیرد تا دیگران به حرف او گوش بدهند.
کرباسچی تاکید کرد: به نظر من آقای نصیری نه جایگاهی در محافل اصلاحطلبها دارد، با توجه به سوابق ایشان، براندازها میفهمند که فقط به درد همین تبلیغات در رسانههایی مانند بیبیسی میخورد که مثلا حرف تازهای زده شود. در هر صورت ایشان جایگاهی ندارد.