این تن رنجور را دریابیم
تاریخ انتشار: ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۸۲۱۵۹۹
نه سرقت بخشی از مجموعه تئاتر شهر اتفاق تازه‌ای است و نه زشتی محیط پیرامون آن. سال‌هاست بابت وضعیت نامناسب این مجموعه فغان‌مان به آسمان است و آن‌چه البته تا امروز به جایی نرسیده، همین فریاد است.
به گزارش ایسنا، اقدام برای ربودن کلید مجسمه «فرهاد قفل‌زن» بار دیگر داغ دل خانواده تئاتر را تازه کرد که این مجموعه سال‌هاست از گزند سارقان در امان نبوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
هنوز سرقت مجسمه‌های پیشین را از یاد نبرده‌ایم؛ مجسمه‌هایی که به صورت سریالی از سطح شهر تهران دزدیده شدند و یکی از این مجسمه‌ها در فضای بیرونی تئاتر شهر قرار داشت اما با گذشت بیش از ۱۰ سال نه مجمسه‌ها پیدا شدند و نه دزدان.
صدمه زدن به کاشی‌کاری‌های تئاتر شهر هم از یادمان نرفته؛ کاشی‌هایی که یکی از مشخصه‌های اصلی این بنای منحصر به فرد است و حالا تراژدی دیگری در شرف وقوع بود که فعلا از سر این مجموعه گذشته است.
در این سال‌ها کمتر هنرمندی بوده که درباره وضعیت نازیبای پیرامون تئاتر شهر صحبت نکرده باشد. بارها موضوع تعیین حریم این مجموعه مطرح شده و البته به جایی نرسیده است. با این حال مدتی است که این موضوع بار دیگر نقل محافل تئاتری شده و کمتر کسی است که درباره آن اظهارنظری به صورت رسمی و غیررسمی نکرده باشد.
اقدام برای سرقت بخشی از مجسمه «فرهاد قفل‌زن» بار دیگر پرونده تعیین حریم تئاتر شهر را گشود؛ طرحی که موافقان و مخالفان خود را دارد. پای صحبت هر دو گروه که بنشینید، برای‌تان استدلال می‌آورند.
در آغاز بزرگ‌ترهای تئاتر لب به سخن گشودند و از وضعیت اسف‌بار محیط بیرونی تئاتر شهر انتقاد کردند. آنان گله‌های خود را درباره صدمه زدن به بنای تئاترشهر توسط سارقان یا افرادی با انگیزه‌های دیگر، خفت‌گیری و سرقت‌های خطرناک که ناامنی محیط بیرونی این مکان را به دنبال داشته، حضور افراد مبتلا به اعتیاد و تزریق مواد مخدر توسط آنان و ... مطرح کردند. مسائلی که به گفته آنان هم سبب شده پیرامون این مجموعه نه تنها آراسته و شایسته یک مکان فرهنگی نباشد بلکه به محیطی ناامن تبدیل شود.
جوان‌ترها اما در رسانه‌های رسمی صحبتی نکردند. آنان بیشتر در صفحات شخصی خود یا در گفت‌وگوهای دوستانه و غیررسمی مخالفت خود را با تعیین حریم عنوان کردند.
از دیدگاه برخی از آنان، اجرای این طرح به منزله جداسازی مجموعه تئاتر شهر از مردم است حال اینکه این بنا متعلق به عموم است و خوب نیست برای تردد در آن محدودیتی وجود داشته باشد. آنان عنوان می‌کنند در بسیاری از کشورها مکان‌های فرهنگی حریمی ندارند و بر این نکته هم تاکید می‌کنند که اقشاری همچون افراد مبتلا به اعتیاد یا دگرباشان به عنوان بخشی از واقعیت موجود در کشور نباید طرد شوند و باور دارند که راه حل غایی، حل مشکلات به کمک فعالیت‌های فرهنگی است.
دلایل هر دو گروه قابل تامل است و عموم نظرات از روی دلسوزی مطرح می‌شود ولی مساله این‌جاست که همه باور داریم حل مشکلات از راه فرهنگی، کار امروز و فردا نیست و زمان‌بر خواهد بود. هنرمند تئاتر که قرار است از جامعه الهام بگیرد و در پی ارتباط بیشتر با اجتماع است، چگونه ممکن است به جداسازی از مخاطب خود تن بدهد؟ بنابراین موضوع بر سر این نیست که تئاتری‌ها خود را تافته جدابافته بدانند ولی تا وقتی شرایط بدین‌سان است، تا زمانی که هنوز بستری برای حل این مشکلات از راه فرهنگی وجود ندارد، چه کنیم؟ باید دست روی دست بگذاریم تا هر زمان قطعه‌ای از پیکر رنجور تئاتر شهر ربوده شود و در اطراف آن هر کسی دست به جیب شود و خفت‌گیری کند؟
گیرم با آن همه سالن‌های ریز و درشتی که در این مدت اضافه شده، تئاتر شهر دیگر قبله آمال بخشی از هنرمندان تئاتر نباشد که نیست. گیرم که آثار این مجموعه همچون سال‌های دورتر پرفروغ و درخشان نباشند که نیستند، گیرم که سالن‌های این مجموعه مشکلات فنی داشته باشند که دارند، گیرم که اصلا پای خاطره‌های ما در میان نباشد که در این مجموعه نظاره‌گر آثار بهرام بیضایی، حمید سمندریان، علی رفیعی و علی نصیریان و ... بوده‌ایم اما تئاتر شهر هنوز نه تنها نماد تئاتر کشور بلکه یکی از مهم‌ترین نشانه‌های شهر تهران است. بنایی که نه تنها یک مکان فرهنگی هنری است بلکه بخشی از میراث ملی ماست.
شکی نیست که هنرمند تئاتر باید واقعیت‌ها را با همه زشتی‌اش ببیند و آن‌چه پیرامون تئاتر شهر رخ می‌دهد، جزیی از واقعیت‌های غیرقابل انکار جامعه ماست که قرار نیست از نگاه او پنهان بماند. همه می‌دانیم هنرمند تئاتر باید نبض جامعه را در دست داشته باشد و آبشخور خلق اثر هنری او ارتباط موثر با اجتماع است ولی اگر در ایجاد این ارتباط موثر، ناتوان بوده‌ایم که قطعا چنین است، راه حل را در جایی دیگر جست‌وجو کنیم. همه ما چه مدیر، چه هنرمند و چه اهل رسانه، در این کوتاهی سهیم هستیم که به اندازه کافی تلاش نکرده‌ایم تا تئاتر را فراتر از چهارراه ولیعصر تعریف کنیم. ولی چرا برای جبران کم‌کاری خود از تئاتر شهر مایه بگذاریم؟
چه کسی منکر این است که برای مثال آنان که در بلای خانمان‌سوز اعتیاد گرفتار آمده‌اند، جزیی از جامعه ما و نیازمند پذیرش و درمان هستند؛ ولی آیا به خاطر آن‌ها، مراقبت و محافظت از تئاتر شهر را کنار بگذاریم تا هر قمه‌کشی دست به قمه ببرد و امنیت مردم را به خطر بیندازد؟ آیا صرفا با اجرای نمایش خیابانی یا کار فرهنگی می‌توان در مدتی کوتاه این بلا را از این گوشه غریب شهر دور داشت و سلامت را در آن برقرار کرد؟ این‌ها آرمان‌های ما جوانانی است که امید داشتیم تنها با کار فرهنگی، تیرگی‌های جامعه خود را به روشنی برسانیم ولی این آرمان‌های قشنگ دست‌کم حالا راه به جایی نمی‌برد که واقعیت پیرامون ما سهمناک‌تر از این‌هاست.
در شرایطی که هر روز ناباورانه شاهد به یغما رفتن بخشی از سرمایه‌های طبیعی و ملی سرزمین‌مان هستیم، در روزگاری که مدام بابت وضعیت اندوهناک محیط زیست کشورمان غم می‌خوریم و در اغلب موارد احساس ناتوانی می‌کنیم که دست‌مان به جایی بند نیست تا جلو این فجایع را بگیریم، حال خودمان با دست خود، تئاتر شهرمان را به نابودی نکشانیم. یک بار هم که شده، جلو فاجعه را پیش از وقوع بگیریم. وظیفه همه ماست که تئاتر شهر را صحیح و سالم برای آیندگان حفظ کنیم که نزد ما امانتی است عزیز. بیش از این آن را به خطر نیندازیم که جانی برایش نمانده است.
به عنوان خبرنگاری که این نوشتار را می‌نویسم، چه بسیار با خود کلنجار رفتم که کاش می‌شد راه میانه‌ای یافت ولی واقعیت بی‌رحم‌تر و ترسناک‌تر از این‌هاست. تئاتر شهر را دریابیم.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: تئاتر شهر سرقت مجسمه های شهری مجسمه فرهاد قفل زن تئاتر شهر سال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۸۲۱۵۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
انتقاد از ساخت مجموعه فرهنگی در پارک لاله/ شهرداری تهران حصار‌های پارک لاله را بردارد
سوده نجفی عضو هیات رئیسه شورای شهر تهران در تذکر پیش از دستور خود ضمن تبریک روز جهانی ماما اظهار داشت: تذکر امروز بنده در خصوص ضرورت تعیین مدیرعامل سازمان میادین میوه و تره‌بار شهرداری تهران است که بعد از تغییرات مدیریتی که در سازمان میادین میوه و تره‌بار صورت گرفت، برای این سازمان از دیماه سال گذشته سرپرستی تعیین شده که هم اکنون نیز در حال فعالیت می‌باشد. ضمن خسته نباشید به ایشان که عملکرد خوبی در این مدت داشته است، از شهردار تهران می‌خواهم وضعیت مدیریت این سازمان را تعیین و تکلیف کند.
وی ادامه داد: لازم است شهرداری به بند "د" ماده ۱۳ اساسنامه سازمان میادین میوه و تره‌بار شهرداری تهران مصوب آبان ۱۴۰۲ در انتصاب فرد مورد نظر توجه کند که در آن قید شده است انتخاب مدیرعامل سازمان از بین افراد واجد شرایط با حداقل مدرک کارشناسی ارشد و داشتن ۵ سال سابقه مدیریتی و اجرایی مرتبط که حداقل ۳ سال آن سابقه کار در شهرداری تهران باشد. سرپرست فعلی سازمان این شرایط را ندارد.
نجفی با اشاره به تغییرات مدیریتی در اداره کل محیط زیست و توسعه پایدار شهرداری گفت: لازم می‌دانم از زحمات و خدمات خانم حسینی در اداره کل محیط زیست و توسعه پایدار شهرداری تهران تشکر کنم و برای مدیر جدید آرزوی موفقیت دارم.
عضو هیئت رئیسه شورای اسلامی شهر تهران در تذکر دیگری گفت: به استناد بند ۲۳ قانون وظایف شورا‌های اسلامی است. همانطور که در روز‌های اخیر شاهد بودیم بخش قابل ملاحظه‌ای از پارک لاله که گفته می‌شود ۳ هزار متر می‌باشد توسط شهرداری حصار کشی شده و بر اساس اخباری که به صورت غیر رسمی از شهرداری شنیده ایم قرار است در آن مجموعه فرهنگی ساخته شود و تاکید داشتند که ساخت این مجموعه بدون قطع درختان صورت خواهد گرفت.
وی گفت: شهرداری منطقه عنوان می‌کند که این اقدام توسط سازمان بوستان‌ها صورت گرفته و ما نقشی نداشتیم، اما دستور توقف داده ایم. سئوال بنده این است وقتی گفته می‌شود بدون قطع درختان یعنی در این محوطه بزرگ حدود ۳ هزار متر که حصار کشی شده هیچ درختی وجود ندارد؟
نجفی ادامه داد: این با واقعیت تطابق ندارد و پارک لاله فاقد فضای این چنینی است که در آن درختان تنومند وجود نداشته باشند. البته گویا ظاهرا با پیگیری‌های اعضای شورا دستور توقف هرگونه اقدامی توسط معاون خدمات شهری صادر شده؛ اما وجود این حصار و اخباری که در خصوص ساخت و ساز در این پارک منتشر شده است نگرانی‌هایی برای شهروندان به وجود آورده است.
عضو هیئت رئیسه شورای اسلامی شهر تهران در پایان گفت: از شهردار تهران می‌خواهم به فوریت نسبت به اطلاع رسانی درست و دقیق نسبت به این موضوع اقدام و دستور دهند تا حصار‌هایی که در این پارک کشیده شده است را بردارند.
باشگاه خبرنگاران جوان اجتماعی شهری
هفت مصدوم و کشته بر اثر برخورد سواری تارا و پراید در بویین میاندشت