قدیمی‌ترین درها در سراسر جهان + عکس
تاریخ انتشار: ۹ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۰۷۲۷۱۵
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از خبرگزاری صدا و سیما؛ طراحی یک در موضوع جالبی است: یک تخته چوبی با دستگیره که روی لولا‌ها حرکت می‌کند. با این حال، پس از مطالعه درباره در‌های باستانی و عتیقه، مشخص شد که آنها در طول تاریخ اهداف زیادی را دنبال می‌کردند و باعث بروز اتفاقات جالبی شدند. فرهنگ‌های گوناگون باعث طراحی‌های مختلفی برای درها از جمله طراحی معنوی، آسان و محافظتی شدند.
بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در‌هایی به سبک استعماری هلندی
سال ساخت: ۱۶۰۰ s
یافت شده در: انبار‌ها
مواد سازنده: چوب و لولا
بررسی اجمالی طراحی: به نظر می‌رسد یک درب متوسط است، اما دارای یک تقسیم افقی است که اجازه می‌دهد تا نیمه بالایی باز شود. در صورتی که کاربر بخواهد کل درب را باز کند، دو لولای میانی درب را نگه می‌دارند.
سبک استعماری هلند با مهاجران هلندی که به کشورهای مستعمره آمریکا سفر می‌کردند، در جهان پخش شد. خود درب آراسته نیست، اما بازتابی از آیین پوریت است که در آن زمان متداول بود. به طور خاص، درب‌های هلندی دارای یک تقسیم افقی هستند که اجازه می‌دهد نیمه بالایی درب باز شود در حالی که پایین ثابت می‌ماند. این طرح به کشاورزان اجازه می‌داد بدون از دست دادن حیوانات خود، نور را به داخل انبار بفرستند.
در صومعه در ال اسکوریال
سال ساخت: ۱۵۶۷
یافت شده در: ال اسکوریال، اما در جا‌های دیگر از معماری اسپانیایی الهام گرفته شده است.
مواد سازنده: چوب و آهن فرفورژه
بررسی اجمالی طراحی: درب چوبی سنگین با گل میخ‌های فرفورژه که به جای چرخش بلند می‌شود.
ال اسکوریال یک مکان عظیم با چندین ساختمان است که برای ادای احترام به پادشاه چارلز پنجم ساخته شدند. از این مکان به عنوان مقبره، قلعه، کتابخانه، موزه و دانشگاه استفاده می‌شد. پسر چارلز پنجم، پادشاه فیلیپ دوم، معمار سلطنتی خوان باوتیستا دو تولدو را برای طراحی این پروژه سفارش داد. ساختار کامل شده بیش از ۱۲۰۰ در دارد. درب ورودی صومعه از چوب با تزئینات آهن ساخته شده بود. این درب‌ها به جای حرکت به جلو و عقب، برای باز شدن بلند می‌شوند.
دروازه‌های بهشت
سال ساخت: ۱۴۲۵
یافت شده در: تعمیدگاه مقدس سان جیووانی
مواد سازنده: چوب و برنز
بررسی اجمالی طراحی: عملکرد درب‌های معمولی را دارد، اما به دلیل کنده کاری‌های زیبا و رنگ طلایی بسیار معروف شده است.
دروازه‌های بهشت جفت در‌های طلاکاری شده از جنس برنز هستند که توسط لورنزو غیبرتی برای غسل تعمیدات سن جیووانی در فلورانس ایتالیا ساخته شدند. غیبرتی درب‌ها را به پنج قسمت تقسیم کرد که هر کدام صحنه‌هایی از عهد عتیق را به تصویر می‌کشد. در اطراف آن صحنه‌ها او مرزهای تزئینی با نماد‌ها و نیم تنه‌ها را قرار داد.
درب‌های کلیسای جامع گوتیک
سال ساخت: ۱۴۰۰-۱۵۰۰
یافت شده در: کلیسا‌های جامع
مواد سازنده: چوب و آهن فرفورژه
بررسی اجمالی طراحی: دستی بالا و نوک تیز که مانند درب معمولی کار کنید.
معماری گوتیک از رومانسک به عنوان گزینه برتر طراحی کلیسا‌ها و کلیسا‌های جامع در اروپا پیروی کرد. در حالی که شباهت‌های واضحی بین این دو سبک وجود دارد، معماری گوتیک همانطور که در طراحی درب معمولی آن زمان نشان داده شده بود، از زاویه بیشتری برخوردار است. در‌های گوتیک دارای برجستگی‌های برجسته یا طاق نما‌ها و جزئیات ظریفی هستند که منعکس کننده ماهیت پیچیده‌تر سبک گوتیک است.
درب شوجی
سال ساخت: ۱۱۹۲
یافت شده در: خانه‌ها
مواد سازنده: چوب و کاغذ سخت
بررسی اجمالی طراحی: درب‌های مشبک با پوشش کاغذ قابل جابجایی که به صورت کشویی کنار هم قرار می‌گیرند.
شوجی درب‌های پارتیشن ظریف و مشبک هستند که معمولاً با کاغذ سفید پر می‌شوند و اتاق را از فضای بیرونی جدا می‌کنند. وقتی کاغذ سخت روی آن گذاشته شود، اجازه می‌دهد تا نور ملایمی وارد اتاق شود. در تابستان‌های مرطوب ژاپن، کاغذ برداشته می‌شود تا هوا در اتاق گردش داشته باشد. در حالی که Shoji در حدود سال ۱۱۹۲ در دوره Kamakura طراحی شد، اما هنوز هم در خانواده‌های مدرن ژاپنی رایج هستند.
درب Portcullis قرون وسطایی
سال ساخت: ۴۷۶ / ۱۱۰۰
یافت شده در: قلعه‌ها
مواد سازنده: چوب، فلز یا ترکیبی از این دو.
بررسی اجمالی طراحی: دروازه‌ای معلق که توسط زنجیر یا طناب نگه داشته شده و در شیار‌های عمودی سنگی قلعه قرار دارد. در هنگام حمله، نگهبانان زنجیر‌ها را آزاد می‌کردند و به راحتی استخوان خاجی را پایین می‌آوردند.
درب Portcullis قرون وسطایی، که ریشه در قرن ششم رم دارد، دروازه‌ای مشبک بود که مانع ورود افراد متجاوز به قلعه‌ها می‌شد. اگرچه در اکثر مواقع آن را بالا می‌بردند، اما در هنگام حملات غافلگیرانه یا احساس خطر، نگهبانان قلعه به راحتی دروازه معلق را از طریق سیستم قرقره می‌انداختند. این دروازه‌ها بسیار سنگین بودند و پس از آزاد کردن قرقره ناگهان سقوط می‌کردند. این درب‌ها برای هر رهگذری که هنگام حمله زیر آنها ایستاده بود، خطرناک بودند.
درب‌های رومانسک
سال ساخت: ۹۰۰
یافت شده در: کلیسا‌ها
مواد سازنده: چوب و فلز
بررسی اجمالی طراحی: به صورت مستطیل یا گرد و معمولاً دو برابر می‌شود. آنها در زیر طاق‌های گردی قرار دارند که دارای تزئینات مذهبی است.
معماری سبک رومانسک شامل انواع مختلفی از سبک‌های فرهنگی، از جمله سبک‌های امپراتوری روم، بیزانس و اوتونی است. این سبک در کنار محبوبیت روزافزون مسیحیت ظهور کرد، زیرا نیاز جدیدی به ساختمان‌های مذهبی بزرگتر برای اسکان راهبان، کشیشان، راهبه‌ها و نمازگزاران وجود داشت. معماران در‌های ساختمان‌های رومانسک را در زیر طاق‌های تزئینی گرد و در اندازه‌های مختلف نصب کردند.
درب‌های ایتاکارادو
سال ساخت: ۶۹۳
یافت شده در: کاخ‌ها، خانه‌ها و معابد
مواد سازنده: چوب سرو
بررسی اجمالی طراحی: از چوب سرو ساده ساخته شده و به عنوان در معمولی عمل می‌کند.
در‌های ایتاکارادو صفحات اساسی چوب سرو هستند که معمولاً مستطیل‌های تراشیده شده‌ای هستند که گاهی اوقات تزئینات فلزی نیز روی آنها دیده می‌شود. در طول نسل‌ها، طراحان درب‌های itakarado را با استفاده از چوب ضخیم‌تر و حتی تغییر یک تخته برای چندین چوب متصل بهبود بخشیدند. اولین نمونه از این درها را می‌توان در هوریوجی، معبد باستانی بودایی یافت.
درب سنسور پا چینی
سال ساخت: ۶۰۴
یافت شده در: کتابخانه سلطنتی
مواد سازنده: نامشخص، به احتمال زیاد چوب و سیستم قرقره
بررسی اجمالی طراحی: نامشخص است
ممکن است بسیاری از مردم تصور کنند که درب‌های اتوماتیک یک اختراع مدرن است، اما آنها از زمان‌های بسیار قدیم وجود داشته اند. در قرن هفتم در چین، از یک سنسور پا استفاده می‌شد که در را باز می‌کرد و بازدیدکنندگان را به کتابخانه سلطنتی راه می‌داد. اگرچه اطلاعات کمی در مورد نحوه عملکرد این درب وجود دارد، اما می‌توان فرض کرد که در آن یک سری اهرم و قرقره وجود دارد که در اثر لمس پا به یک نقطه خاص شروع به کار می‌کنند.
درب‌های پانتئون
سال ساخت: ۱۲۵ میلادی
یافت شده در: پانتئون رومی
مواد سازنده: برنز
بررسی اجمالی طراحی: بلند و کاملاً سنگین، اما عملکرد آن در لولا‌ها همانند یک در معمولی است.
در‌های Pantheon به اندازه در‌های مصری یا هندی پیچیده نیستند. برخی از محققان موافق این هستند که این درها شبیه به در‌های اصلی روم باستان هستند، اما برخی دیگر معتقدند که آنها کپی‌های کوچکتر و رنگ آمیزی نشده از قرن شانزدهم هستند. با سقوط رم، امپراتوری‌های رقیب مقادیر بی شماری کالای با ارزش را به دست آوردند، بنابراین منطقی است که صحت طراحی درب‌های پانتئون را زیر سوال ببریم. در دوران باستان، رومی‌ها به احتمال زیاد از این درب‌ها عبور می‌کردند تا خدایان را پرستش کنند.
درب‌های کا مصری
سال ساخت: ۲۶۸۶ قبل از میلاد
یافت شده در: مقبره‌ها و معابد
مواد سازنده: سنگ آهک یا چوب
بررسی اجمالی طرح: معمولاً تخته‌ای از سنگ آهک با نقاشی‌ها و کتیبه‌های مختلف که بر روی دیوار ثابت می‌شد. در بعضی مواقع، در‌های کا قادر به چرخش هستند.
در‌های کا به عنوان عنصری از روح، درب‌های کاذبی در مقبره‌ها بودند که به روح اجازه عبور از سرزمین‌های زنده و مرده را می‌دادند. عزاداران بر روی میز‌های نزدیک در‌های Ka یادداشت‌هایی را برای شخص مرده می‌گذاشتند تا بتواند به راحتی به آنها دسترسی پیدا کند. از آنجا که مصریان باستان غرب را با مرگ همراه می‌کردند، درب‌های کاذب اغلب در ضلع غربی یک مقبره یا معبد قرار می‌گرفتند. بسته به ثروت یک خانواده، در بعضی از مقبره‌ها چندین درب کاذب برای هر شخص وجود داشت.
درب‌های تراشیده شده هندی
سال ساخت: ناشناخته
یافت شده در: خانه‌ها و قلعه‌ها
مواد سازنده: چوب و یا فلز
بررسی اجمالی طراحی: درب‌های چوبی بزرگ با حکاکی‌های پیچیده که نشان دهنده آب و هوای اجتماعی، مذهبی و سیاسی در زمان ساخت آنها است.
درب‌های تراشیده شده هندی اغلب چهره‌های مهمی از آیین هندو، یکی از محبوب‌ترین ادیان در این کشور را به تصویر می‌کشد. به طور کلی، طراحی درب‌ها منعکس کننده شرایط سیاسی، مذهبی و اجتماعی است که درب‌ها در آن ساخته شده اند. خدای هندو گانش، که سر فیل دارد، اغلب در بالای در حک شده بود. به عنوان خدایی که مسئول از بین بردن موانع است، قرارگیری وی بر روی درب منطقی است. به معنای واقعی کلمه، فیل‌ها اغلب در جنگ‌های باستان استخدام می‌شدند و درب‌ها و موانع دیگر را می‌شکستند.
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: تاریخ در قدیمی کلیسا ها سال ساخت درب ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۰۷۲۷۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آسمان‌خراش‌ها؛ قاتل یا ناجی شهرها؟
آسمان‌خراش‌های سربه‌فلک‌کشیده در شهرها در کنار تمام مزایایی که برای توسعه زندگی شهرنشینی و میزبانی از جمعیت روبه‌رشد شهرها دارند، دارای اثرات زیست‌محیطی منفی بالایی هستند که در صورت برطرف نشدن، آنها را به قاتلین شهرها تبدیل می‌کند.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، شهرهای جهان تا سال ۲۰۵۰ شاهد هجوم سیل عظیمی از جمعیت خواهند بود و این وظیفه توسعه‌دهندگان و برنامه‌ریزان شهری است که دریابند چگونه محیط‌های شهری را برای برآوردن نیازهای زندگی و کار این جمعیت به سرعت در حال گسترش تطبیق دهند. این باور عمومی وجود دارد که آسمان‌خراش‌های بلندتر و متراکم‌تر راه پیشرفت هستند، زیرا استفاده از فضا را بهینه می‌کنند، افراد بیشتری را در هر متر مربع در خود جای می‌دهند و پراکندگی شهری را محدود می‌کنند اما با توجه به تعهدات جهانی نسبت به اهداف کاهش انتشار کربن و تغییرات آب‌وهوایی، این راهکار چندان پایدار و دوستدار محیط زیست به حساب نمی‌آیند.
ساختمان بلند به معنای استفاده از مصالح بیشتر است که باید به اندازه کافی مقاوم باشند تا ارتفاعات ۴۰۰، ۶۰۰، ۸۰۰ متر و حتی بیشتر را تحمل کنند. این امر به‌طور قابل توجهی ردپای کربن را افزایش می دهد. این حقیقت با ارزیابی چرخه کل زندگی انتشار کربن به معنای کربن عملیاتی و مجسم در ساختمان‌ها و محیط‌های شهری مختلف اثبات شده است.
کربن عملیاتی زمانی تولید می‌شود که یک ساختمان در حال خدمت است و کربن مجسم تمام کربن پنهان و پشت صحنه تولید شده در طول استخراج، تولید، حمل‌ونقل و ساخت مواد خام مورد استفاده برای ساخت یک بنا، در کنار تمام کربنی است که در طول فرآیندهای تعمیر و نگهداری، نوسازی، تخریب یا جایگزینی تولید می‌شود. در مقیاس جهانی، بخش ساخت‌وساز مسئول تأثیر قابل‌توجهی بر محیط زیست است.
از سوی دیگر وجود آسمان‌خراش‌ها در یک منطقه شهری باعث ایجاد جزایر گرمایی می‌شود، زیرا دمای بالا منجر به محبوس شدن گرما بین سطح خیابان و ساختمان‌ها می‌شود و از سرد شدن طبیعی دما هنگام غروب خورشید جلوگیری می‌کند.
علاوه بر این هر چه باد بیشتر باشد، کیفیت هوا بهتر است زیرا ذرات آلودگی را از بین می‌برد. شهرهایی با تهویه طبیعی کم، تعداد زیادی آسمان‌خراش و خیابان‌های باریک، منجر به بروز «اثر دره» می‌شوند که طی آن عوامل سمی در لایه‌های بالایی به دام می‌افتند. این شرایط در هنک‌کنگ بسیار رایج است که در آن وجود آسمان‌خراش‌ها در امتداد ساحل، راه نسیم دریا را مسدود می‌کند و آلودگی را افزایش می‌دهد. این بناهای سربه‌فلک‌کشیده همچنین نمی‌توانند به راحتی به مسکن، کارخانه یا مغازه تغییر کاربری داده شوند. در مقابل، ساختمان‌های کم ارتفاع قدیمی می توانند بارها و بارها بازسازی شوند و تغییر کاربری بدهند.
تأثیر آسمان‌خراش‌ها بر محیط زیستاولین ۵۰ آسمان‌خراش جهان بین سال‌های ۱۹۳۰ تا ۲۰۱۰، طی ۸۰ سال و ۵۰ آسمان‌خراش دیگر طی دوره ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ ساخته شد. پس از آن ساخت آسمان‌خراش‌ها با رشدی غیرقابل توقف رونق گرفت.
با گذشت سال‌ها، ساختار آسمان‌خراش‌ها از بتن انحصاری به استفاده از موادی مانند فولاد و شیشه و حتی مواد پایدارتر مانند چوب تبدیل شد و طراحی آنها مسیری را در پیش گرفت که به‌نظر می‌رسد از فیلم‌های علمی-تخیلی الهام گرفته باشد، زیرا میزان بالا و فراتر از تصوری را از خودکفایی برای آنها فراهم می‌آورد.
امروزه بخش‌های معماری و ساخت‌وساز توسط استاندارد ISO15686 هدایت می‌شوند که عواملی مانند مواد، انرژی مصرفی، سیستم‌های ساخت‌وساز و بسیاری موارد دیگر را در نظر می‌گیرد و استانداردهای گوناگونی برای ساختمان‌ها ارائه شده است تا آنها را در مسیر پایداری و سازگاری با محیط زیست قرار دهد. با این وجود با توجه به مطالعه جداسازی تراکم از ارتفاع در تجزیه و تحلیل انتشار گازهای گلخانه‌ای چرخه زندگی شهرها، آسمان‌خراش‌ها تأثیر مثبتی بر محیط زیست ندارند.
محققان دریافته‌اند که زنجیره‌ای از آسمان‌خراش‌ها در طول عمر مفید خود در مقایسه با منطقه‌ای با ساختمان‌های کوتاه‌تر با تعداد ساکنان یکسان، ۱۴۰ درصد گازهای گلخانه‌ای بیشتری تولید می‌کنند، چراکه آسمان‌خراش‌ها نسبت به ساختمان‌های کوتاه‌تر به ساختارهای سنگین‌تر، پایه‌های ضخیم‌تر و استفاده بیشتر از مواد با ردپای کربن بالاتر نیاز دارند.
آسمان‌خراش‌ها امکان داشتن کاربری‌های مختلف را در یک بنای واحد فراهم می‌آورد و افراد بیشتری را در یک ساختمان متمرکز می‌کند، بنابراین طرفداران این سازه‌های شهری استدلال می‌کنند که آسمان‌خراش‌ها به فشرده‌سازی فعالیت‌های مختلفی در یک مکان که کمک می‌کنند که به‌طور معمول در ساختمان‌های مختلف انجام می‌شود.
از سوی دیگر روند روزافزون رشد جمعیت در شهرها و کمبود فضا برای جا دادن به آنها، همچنین وجود فضایی برای پاسخگویی به نیازهای اجتماعی این جمعیت، نیاز به وجود سازه‌های بلندتر و کارآمدتر را در شهرها بالا می‌برد. با این حال تردیدی نیست که این ساخت‌وسازها باید مطابق با معیارهای پایداری طراحی و ساخته شوند.
بنابراین زمان آن رسیده که برنامه‌ریزان شهری کل چرخه عمر کربن یک ساختمان را در نظر بگیرند و تأثیر تراکم و ارتفاع شهری را در عین توجه به نیازهای جمعیت در حال رشد متعادل کنند.
ساخت‌وسازهای جدید شهری پیرو مجموعه‌ای از قوانین استانداردسازی برای کاهش اثرات زیست‌محیطی منفی بناها است، برای سازه‌های موجود نیز راهکار ارائه‌شده، بازسازی محسوب می‌شود.
این اقدام به بهبود وضعیت آسمان‌خراش‌های موجود و تطبیق آنها با استانداردهای فعلی منجر می‌شود و تاکنون برای بناهایی هم‌چون ساختمان امپایر استیت، یکی از نمادهای معماری نیویورک با ۴۴۳.۲ متر ارتفاع انجام گرفته است. این اقدام تا ۳۸ درصد صرفه‌جویی در هزینه انرژی سالانه و دریافت گواهینامه LEED (گواهی مدیریت انرژی و طراحی زیست‌محیطی) را برای این بنا به همراه داشت.
از نظر مواد مورد استفاده در ساخت‌وساز نیز چوب یا راه‌حل‌های پایدار پیشنهاد می‌شود که در آن آسمان‌خراش‌ها عملکردی زیست‌محیطی یا حتی اجتماعی داشته باشند. ساختمان میوستورنه در نروژ با ارتفاع ۸۵.۴ متر یکی از بلندترین ساختمان‌های چوبی در جهان است. اگر دی‌اکسیدکربن جذب‌شده توسط درختان را در نظر بگیریم، چوب دارای ردپای کربن‌خنثی یا حتی منفی است. بنابراین با تنظیم جنبه‌های مختلف ساخت این بناها، بشر مجبور نخواهد بود بین آسمان‌خراش‌ها یا حفاظت از محیط‌زیست یکی را انتخاب کند، به‌ویژه که زندگی عمودی برای آینده امری ضروری به نظر می‌رسد.
واقعیت این است که آسمان‌خراش‌ها در صورت تداوم ساخت به شیوه‌های گذشته بلایای زیست محیطی هستند و شهرها را می‌کشند، بنابراین بازسازی و بهسازی آنها نقش بسزایی در برخورداری از مزایای بالقوه آنها برای شهرهای آینده دارد.
جمعیت شهری جهان به‌طور پیوسته در حال افزایش است و سازمان ملل متحد پیش‌بینی کرده است تا سال ۲۰۵۰ از ۳.۶ میلیارد به ۶.۳ میلیارد خواهد رسید. این افزایش به معنای توسعه ساختمان‌های سربه‌فلک‌کشیده و آسمان‌خراش‌ها برای جای دادن تعداد بیشتری از افراد، ضمن اشغال فضای کمتر است. بنابراین جهان آینده شاهد افزایش محبوبیت و ارتفاع آسمان‌خراش‌ها خواهد بود. تقاضای بیشتر برای آسمان‌خراش‌ها نیازمند استفاده از فناوری‌های جدید و طراحی‌های نوآورانه برای پایدارتر شدن و کاهش تأثیرات منفی آنها بر محیط است که به کمک راهکارهای زیر می‌توان به آن دست پیدا کرد.
مصالح ساختمانی با منابع محلیساخت آسمان‌خراش‌ها تأثیر قابل‌توجهی بر محیط‌زیست دارد و استفاده از مصالح محلی می‌تواند تأثیر آن را در طول ساخت‌وساز کاهش دهد. برج بانک آمریکا در نزدیکی میدان تایمز، یکی از بلندترین ساختمان‌های نیویورک است و با ۴۰ درصد مواد محلی ساخته شده است تا روشی برای کاهش مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه‌ای در فرآیند انتقال و حمل‌ونقل از نقاط دورتر باشد.
آسمان‌خراش‌ها برای پایداری در برابر بادهای شدید با افزایش ارتفاع نیازمند مقاومت بیشتری هستند. برج شانگهای با ارتفاع ۶۳۲ متر بعد از برج خلیفه دبی از نظر اندازه در رتبه دوم قرار دارد، به این معنی که باید در بالاترین نقطه خود در برابر آب‌وهوای شدید مقاومت کند. طراحی ستون خمیده این برج به‌طرز هوشمندانه‌ای به‌منظور تغییر جهت نیروی باد انجام گرفته است که امکان ساخت‌وساز قوی‌تر با منابع کمتر را فراهم می‌آورد.
آسمان‌خراش‌های خاصی در تلاش برای سبزتر شدن طراحی شده‌اند که با پوشش گیاهی سبز در سرتاسر سازه خود معرفی می‌شوند. برج سبز سنگاپور یک نمونه ایده‌آل از معماری سبز است و با پوشش گیاهی سرسبزی که به‌طور استراتژیک در سراسر آن قرار گرفته است، ردپای کربن ساختمان را کاهش می‌دهد و در عین حال محیط طبیعی آرامش‌بخش‌تری را برای ساکنان ایجاد کند.
سنگاپور همچنین خانه هتل اواسیا داون‌تاون است که با ۲۱ گونه گیاهی سرسبز پوشیده شده و خانه‌ای برای پرندگان و حیوانات در قلب یکی از پر سازه‌ترین شهرهای جهان است. در واقع نسبت کلی زمین سبز این بنا ۱۱۰۰ درصد است، به این معنی که در این ساختمان ۱۰ برابر بیشتر از آن‌چه که در همان قطعه زمین، فضای مسکونی وجود دارد سرسبزی وجود دارد. باغ‌های روباز برج نیز نیاز به تهویه مکانیکی را کاهش می‌دهد.
توربین‌های بادیآسمانخراشها علاوه بر مقاومت در برابر بادهای شدید، فرصتی بی‌نظیر برای بهره‌گیری از آنها به‌عنوان منبع انرژی پایدار دارند. مرکز تجارت جهانی بحرین که توسط شرکت مهندسی چندملیتی اتکینز ساخته شده، شامل توربین‌های بادی کاربردی در طراحی خود است. این ساختمان ۲۴۰ متری از برج‌های باد سنتی الهام گرفته شده است و اطمینان می‌دهد که باد به توربین‌های متصل به نمای ساختمان هدایت می‌شود.
تنظیم دما و حفظ انرژی خواه گرمایش در کشورهای سردتر یا سرمایش در محیط‌های گرم‌تر، یکی از مهم‌ترین بخش‌ها در پایدارسازی آسمان‌خراش‌ها محسوب می‌شود. سیستم‌های تهویه مطبوع و گرمایش مرکزی از منابع قابل‌توجهی استفاده می‌کنند و ردپای کربن بیشتری را برای ساختمان‌های بزرگ ایجاد می‌کنند. چندین سازه جدید و پایدار از طراحی مبتکرانه برای ایجاد نماهایی استفاده کرده‌اند که نیاز به گرمایش و سرمایش را به شدت کاهش می‌دهد.
مرکز مالی بین‌المللی پینگ‌آن (IFC) در جنوب چین، بلندترین ساختمان در منطقه است، اما سازندگان این آسمان‌خراش را با ۴۶ درصد هزینه کمتر در مقایسه با ساختمان‌های تجاری اداره می‌کنند که به‌طور معمول ساخته می‌شوند. IFC به لطف نمای با عملکرد بالای خود دارای گواهینامه طلایی LEED است که نفوذ گرما را به حداقل می‌رساند و در عین حال اجازه می‌دهد حداکثر نور وارد دفاتر شود. این سازه همچنین دارای پره‌های سنگی عمودی خارجی است که باعث ایجاد سایه می‌شود، بنابراین تقاضا برای سیستم خنک‌کننده داخلی را کاهش می‌دهد.
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند