انتشار بزرگترین نقشه ماده تاریک جهان
تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۰۸۹۸۸۶
تیمی از دانشمندان با شبیه سازی ماده تاریک، نقشه جدید این ماده را که یک چهارم آسمان نیمکره جنوبی را پوشش می‌دهد، ایجاد کردند. آنها این کار را با مشاهده تحریف نور کهکشان‌های دور در مسیر رسیدن به زمین انجام دادند. هوش مصنوعی برای ایجاد نقشه، داده‌ها را تجزیه و تحلیل کرد.
به گزارش برنا؛ دانشمندانی از کالج دانشگاهی لندن موفق شدند نقشه ماده تاریک را با مشاهده و تجزیه و تحلیل ۱۰۰ میلیون کهکشان شبیه سازی کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نور ۱۰۰ میلیون کهکشان برای تهیه نقشه ماده تاریکی که یک چهارم آسمان نیمکره جنوبی را پوشش می‌دهد، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تصور می‌شود ماده تاریک که قابل مشاهده نیست، حدود ۸۰ ٪ از مواد موجود در جهان را تشکیل می‌دهد.
تیمی از دانشمندان با شبیه سازی ماده تاریک، نقشه جدید این ماده را که یک چهارم آسمان نیمکره جنوبی را پوشش می‌دهد، ایجاد کردند. آنها این کار را با مشاهده تحریف نور کهکشان‌های دور در مسیر رسیدن به زمین انجام دادند. هوش مصنوعی برای ایجاد نقشه، داده‌ها را تجزیه و تحلیل کرد.
حدود ۱۰۰ میلیون کهکشان برای این پروژه مشاهده شد. طبق گفته ناسا تنها در کهکشان راه شیری ۱۰۰ میلیارد ستاره وجود دارد. تیم DES توسط محققانی از کالج دانشگاهی لندن هدایت می‌شد. دکتر نایل جفری، از بخش فیزیک و نجوم دانشگاه UCL، یکی از نویسندگان اصلی این پروژه بود.
او گفت: بیشتر مواد موجود در جهان ماده تاریک است. نگاهی اجمالی به این ساختار‌های پنهان و گسترده در قسمت بزرگی از آسمان شب بسیار عجیب است. این ساختار‌ها با استفاده از اشکال تحریف شده صد‌ها میلیون کهکشان دور با عکس‌هایی از دوربین انرژی تاریک در شیلی آشکار شده‌اند. در نقشه ما که به طور عمده ماده تاریک را نشان می‌دهد، الگویی مشابه را مشاهده می‌کنیم که تنها در ماده مرئی مشاهده می‌شود، ساختاری شبیه به وب با توده‌های متراکم ماده با خلا‌ءهای بزرگ از هم جدا شده است.
مشاهده این ساختار‌ها در مقیاس کیهانی می‌تواند به ما کمک کند تا به سوالات اساسی در مورد جهان پاسخ دهیم. وجود ماده تاریک را می‌توان از نحوه حرکت کهکشان‌ها استنباط کرد، آنها در کنار هم می‌مانند و آن دسته که در خوشه هستند سریعتر از حد انتظار حرکت می‌کنند.
یکی دیگر از محققان این پروژه می‌گوید: کهکشان‌های قابل مشاهده در متراکم‌ترین مناطق ماده تاریک تشکیل می‌شوند. هنگامی که به آسمان شب نگاه می‌کنیم، نور کهکشان را می‌بینیم، اما ماده تاریک اطراف آن را مشاهده نمی‌کنیم، مانند نگاه کردن به چراغ‌های یک شهر در شب. با محاسبه اینکه گرانش چگونه نور را تحریف می‌کند، تکنیکی که به لنز‌های گرانشی معروف است، ما کل تصویر را چه ماده قابل مشاهده و چه نامرئی می‌بینیم. این ما را به درک اینکه جهان از چه چیزی ساخته شده و چگونه تکامل یافته نزدیک می‌کند. این همچنین قدرت روش‌های هوش مصنوعی را برای تجزیه و تحلیل یکی از بزرگترین مجموعه داده‌ها در نجوم نشان می‌دهد.
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: لندن شبیه سازی پوشش جهان زمین هوش مصنوعی ناسا فیزیک نجوم دوربین نقشه تاریک ماده تاریک میلیون کهکشان تجزیه و تحلیل ماده تاریک کهکشان ها نقشه ما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۰۸۹۸۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تازه‌ترین شواهد از وجود سیاره X در لبه تاریک منظومه شمسی
گروهی از دانشمندان سیاره‌شناس از کالتک (مؤسسه فناوری کالیفرنیا)، دانشگاه کوت د-ازور و مؤسسه تحقیقات ساوت‌وست شواهد جدیدی را مبنی بر وجود سیاره نهم گزارش کرده‌اند. آنها مقاله خود را روی سرور preprint arXiv منتشر کرده‌اند و این مقاله برای انتشار در «آستروفیزیکال ژورنال لترز» پذیرفته شده است.
به گزارش خبرآنلاین، سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴) بود که دو اخترشناس کلتک، چندین جرم کمربند کایپر (کویی‌پر) را در خارج از مدار نپتون، در نزدیکی لبه منظومه شمسی پیدا کردند که به نظر می‌رسید در جهت‌گیری تقریبا نزدیکی نسبت به خورشید واقع شده‌اند. دانشمندان دلیل این انباشتگی را کشش گرانشی سیاره‌ای ناشناخته پیشنهاد دادند؛ سیاره‌ای که بعداً سیاره نهم نام گرفت. این سیاره پیشنهادی حدود ۶ برابر زمین سنگینی دارد و فاصله‌اش از خورشید می‌تواند بین ۳۵۰ تا ۶۰۰ برابر دورتر از فاصله زمین تا خورشید باشد.
البته داستان سیاره نهم هم داستان جالبی است. از زمان کشف سیاره کوتوله پلوتو در اوایل قرن بیستم تا سال ۲۰۰۶ (۱۳۸۵) که پلوتو هنوز جزء سیارات منظومه شمسی دسته‌بندی می‌شد، اخترشناسان به دنبال سیاره دهم بودند و آن را سیاره X می‌نامیدند.
طی سه دهه اخیر و با یافتن تعداد بیشتری از اجرام کمربند کایپر و فرانپتونی‌ها (TNOها)، شواهد آماری ضدونقیضی از وجود سیاره نهم ارائه شده است. برخی تحلیل‌ها، توزیع اجرام یافت‌شده را به نفع وجود سیاره نهم تفسیر می‌کنند و برخی دیگر، کفه ترازو را به نفع نبود این سیاره تغییر می‌دهند. مقاله جدید به نفع وجود سیاره نهم است.
پژوهشگران در تحقیق خود به ردیابی حرکت‌های اجرام بلنددوره‌ای پرداختند که از مدار نپتون می‌گذرند و در طول سفر خود، حرکت‌های نامنظمی نشان می‌دهند. آنها از این مشاهدات برای ایجاد چند شبیه‌سازی کامپیوتری استفاده کردند که هرکدام، سناریوهای متفاوتی را به تصویر می‌کشند.
دانشمندان علاوه بر تصحیح اثر کشش گرانشی سیارات بزرگ منظومه شمسی بخصوص نپتون، داده‌های جزرومد کهکشانی را نیز به شبیه‌سازی اضافه کردند. جزرومد کهکشانی عبارت است از ترکیب نیروهای گرانشی اجرام راه‌شیری که در ورای مرزهای منظومه شمسی واقع شده‌اند.
شبیه‌سازی‌ها نشان داد که قابل‌قبول‌ترین توضیح برای رفتار اجرام فرانپتونی، تداخل جاذبه گرانشی از سیاره بزرگ دوردست است. متأسفانه شبیه‌سازی‌ها از آن نوع نبود که به تیم تحقیقاتی اجازه دهد مکان سیاره را نیز تعیین کند.
شرح عکس: مقایسه توزیع‌های مداری از شبیه‌سازی‌های حرکت nجسم شامل سیاره نهم ( P۹، چپ) و بدون آن (راست). هر دو پنل، فاصله حضیض (کمترین فاصله تا خورشید) را در برابر نیم‌محور اصلی ردپای مداری فرانپتونی‌های شبیه‌سازی‌شده با زاویه تمایل مداری کمتر از ۴۰ درجه (i
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت