ویتامین D ما را از کرونا نجات می دهد؟
تاریخ انتشار: ۱۳ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۱۲۳۹۶۰
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از دیلی میل، یک مطالعه جدید نشان می دهد که افزایش سطح ویتامین D از ابتلا به کرونا جلوگیری نمی کند.
در اوایل همه گیری تحقیقات مشاهده ای نشان داد که این ویتامین مانع از ابتلای افراد به این بیماری یا مرگ بر اثر آن می شود.
اما محققان دانشگاه مک گیل در کبک کانادا می گویند که هیچ تفاوتی در سطح ویتامین D بین افرادی که ویروس را مبتلا کرده و نشده اند وجود ندارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
علاوه بر این مشاهدات دیگر نشان داد داشتن سطح بالای ویتامین D در بدن در میان افرادی که به مراتب شدید کرونا مبتلا شده بودند نیز وجود داشت.
از روزهای ابتدایی همه گیری محققان در حال بررسی اثرات ویتامین D هستند که نقش مهمی در سیستم ایمنی سالم دارد و به طور کلی از طریق پوست جذب می شود.
مطالعه ای در فوریه 2021 از دانشگاه بارسلونا نشان داد که ویتامین D 60 درصد مرگ ویروس کرونا را کاهش می دهد. و یک مطالعه در مارس 2021 نشان داد که «ویتامین آفتاب» خطر ابتلا به کرونا را هفت درصد کاهش می دهد.
اما بسیاری از متخصصان بهداشت می گویند که هنوز شواهد کافی وجود ندارد که نشان دهد مصرف ماده مغذی تقویت کننده سیستم ایمنی بدن می تواند از ابتلا به کرونا جلوگیری یا آن را درمان کند.
دکتر گیلائوم باتلر لاپورته یک متخصص عفونی ومیکروبیولوژی در دانشگاه مک گیل می گوید: «بیشتر مطالعات مربوط به ویتامین D بسیار دشوار است زیرا این مطالعات نمی توانند فاکتورهای شناخته شده برای کرونای شدید را به خوبی نشان بدهند. بهترین روش برای پاسخ به سوال در رابطه با تأثیر ویتامین D از طریق آزمایش های تصادفی است اما این موارد پیچیده و دارای منابع فشرده هستند و در طی یک بیماری همه گیر مدت زمان طولانی را می طلبند.»
برای مطالعه جدید ، منتشر شده در ژورنال PLOS Medicine ، این تیم انواع ژنتیکی مرتبط با افزایش سطح ویتامین D را بررسی کردند.
شرکت کنندگان هزار و 344 نفر از 11 کشور جهان بودند که بیماری کرونا را از سر گذرانده بودند یا در مراحل درمانی بودند.
در مرحله بعدی ، محققان از فرایندی موسوم به تصادفی سازی مندلی استفاده کردند که تغییرات ژن های خاص را بررسی می کند.
این تیم می خواست ببیند که آیا داشتن استعداد ژنتیکی برای افزایش سطح ویتامین D با عواقب کمتر شدید در افرادی که به این ویروس مبتلا شده اند ارتباط دارد یا خیر.
محققان هیچ مدرکی در رابطه با سطح بالای ویتامین D و خطر کمتر ابتلا به کرونا پیدا نکردند.
بعلاوه در بین بیمارانی که آزمایش مثبت داشتند هیچ ارتباطی بین ویتامین D بیشتر و احتمال پایین بودن در بیمارستان یا بیماری شدید وجود نداشت.
نویسندگان خاطرنشان کردند که مطالعه آنها شامل افراد کمبود ویتامین D نبوده است بنابراین می گویند هنوز هم ممکن است بیماران "با کمبود واقعی" از مکمل های ویتامین بهره مند شوند.
آنها نوشتند: «مکمل ویتامین D به عنوان یک اقدام بهداشت عمومی برای بهبود نتایج با این مطالعه پشتیبانی نمی شود.»
مهمتر از همه نتایج نشان می دهد که سرمایه گذاری در سایر روش های درمانی یا پیشگیری باید برای آزمایشات بالینی تصادفی کرونا در اولویت قرار گیرد.
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: کرونا ویروس کووید ابتلا به کرونا سطح ویتامین D
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۱۲۳۹۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا هیچ وقت یادمان نمی‌ماند درِ خانه را قفل کرده ایم یا نه؟
دانشمندان یک قدم به درک اینکه چرا بعضی چیزها را به خاطر می‌سپاریم و برخی دیگر را فراموش می‌کنیم، نزدیک‌تر شده اند.
به گزارش روزیاتو، محققان دانشگاه رایس ِ آمریکا دست به پژوهشی زدند که نشان داد ما برخی جنبه‌های یک تجربه همچون شرایط کلی را به جای جزئیات کوچک‌تر به خاطر می‌سپاریم.
به همین دلیل است که احتمال فراموش کردن تجربه‌های جزئی‌تر و پیش پا افتاده تری مانند قفل کردن یا نکردن در ِ خانه، بیشتر است.
برای درک بهتر نحوه‌ی عملکرد حافظه‌ی انسان، محققان دانشگاه رایس تصاویری را به شرکت کنندگان پژوهش خود نشان دادند.
در این آزمایش حافظه، برخی از تصاویری که برای شرکت کنندگان به نمایش درمی آمدند، تکراری و برخی دیگر جدید بودند.
برخی تصاویر شباهت زیادی به یکدیگر داشتند، اما در برخی دیگر تشخیص تفاوت‌های آنها از یکدیگر دشوارتر بود. هدف از نمایش تصاویر مشابه، مختل کردن حافظه با شبیه سازی تجربیات پیش پا افتاده‌ای بود که روزانه داریم، مانند قفل کردن در ِ خانه.
محققان پی بردند که به یاد ماندنی‌ترین تصاویر که احتمال به خاطر سپردن آنها توسط شرکت کنندگان بیشتر بود، تصاویری رنگارنگ با حضور افرادی در عکس بودند. به عبارت دیگر، تصاویری که شلوغ و بی نظم نبودند، فراموش نشدنی‌تر بودند.
گرچه شرکت کنندگان به یادماندنی‌ترین تصاویر را به درستی به یاد آورده بودند، اما اثر آن بعد از ۲۴ ساعت از میان رفت. این به ویژه درمورد به یاد آوردن تجربیات مثبت صدق می‌کرد، امری که نشان داد این دست تجربیات در ابتدا به یاد می‌مانند، اما بیشتر مستعد فراموش شدن هستند.
گرچه معمولاً تصور این است که احساسات می‌توانند فرآیند پردازش حافظه را بهبود بخشند، اما انسان‌ها اغلب جنبه‌ی اصلی یک تجربه یا به عبارتی دیگر «مخلص کلام» را به یاد می‌آورند، نه جزئیات اضافی را. به گفته‌ی محققان، گذشت زمان اغلب این موضوع را تشدید می‌کند.
برای مثال، اگر سعی کنیم که به خاطر آوریم در سال گذشته چه کارهایی انجام دادیم، احتمالاً کار‌های زیاد و مختلفی را به خاطر می‌آوریم. با این حال، احتمالاً تنها برخی از این خاطرات را با جزئیات زیاد به خاطر می‌آوریم. ممکن است به یاد بیاوریم که به سفر رفته بودیم، اما احتمالاً یادمان نمی‌آید که در هر روز ِ سفر چه فعالیت‌هایی انجام داده بودیم.
نتایج این پژوهش نشان داد محتوای احساسی، مدت زمان گذشته یک تجربه و ویژگی‌های ادراکی حافظه، همگی در به خاطر آوردن یا نیاوردن جزئیات یک اتفاق تأثیرگذارند.
به گفته‌ی محققان دانشگاه رایس، این پژوهش نشان داد که تجربیاتی که برای یک شخص فراموش نشدنی هستند، مثل جشن تولد، مرگ عزیزان و غیره، به احتمال زیاد برای یک شخص دیگر هم فراموش نشدنی هستند. این‌ها اغلب تجربیات مثبت یا منفی هستند.
این محقان می‌گویند ما اغلب تصور می‌کنیم که خاطرات احساسی بهتر به خاطر سپرده می‌شوند، اما در حقیقت این ویژگی‌های اصلی یک خاطره است که به خاطر سپرده می‌شود، اما جزئیات آن ممکن است فراموش شوند.
یکی از دلایل اینکه ما نمی‌توانیم همه‌ی تجربیات مان را به خاطر آوریم این است که مغز ما ظرفیت محدودی دارد.
به گفته‌ی محققان، مغز ما احتمالاً نمی‌تواند هر چه که تجربه می‌کنیم را به خاطر بسپارد و به همین دلیل مجبور هستیم اندکی از اطلاعاتی که مهم نیستند را به شکل انتخابی فراموش کنیم.
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان می‌شوند