برای کودکان این سرزمین حماسه خلق کنید!
تاریخ انتشار: ۱۷ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۱۴۶۰۱۲
تیم ملی ایران امروز در جدالی حساس به مصاف بحرین خواهد رفت و آنچه انتظار می‌رود کسب یک برد و جبران شکست بازی رفت است.
به گزارش ورزش سه دیگر همه چیز آماده‌ی یک برد شیرین در خاک بحرین است. حساب کتاب‌های‌مان را کرده‌ایم. دو دو تا چهارتا‌های‌مان را کرده‌ایم و نشسته‌ایم به انتظار خلق یک حماسه ملی-فوتبالی دیگر.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خوب می‌دانیم چه شادی و شعف وصف‌ناپذیری در انتظارمان است. آن هم در یک خرداد دیگر. خردادی که هشت سال پیش طعم یک صعود شیرین را با بردن قطر و کره‌جنوبی در خاک‌شان تجربه کرده‌ایم. حالا ماییم و انرژی مثبتی که از ایران به کمی آن‌طرف‌تر، به جایی که می‌دانیم بی‌حساب و کتاب میزبان ما شده می‌فرستیم. تا این بار هم همه آن نقشه‌ها را نقش بر آب کنیم. تا نشان دهیم چه قدرتی هستیم در فوتبال آسیا. تا ثابت کنیم فرق است بین فوتبالی که چندین میلیون قلب پشت آن است تا فوتبالی که هنوز برای خودش هویتی نساخته.
«امروز آنچه می‌خواهیم یک برد نیست. بردن بحرین که نباید برای ما آرزو باشد. امروز می‌خواهیم که یک شروع باشد. شروعی برای بیرون آمدن غول فوتبال آسیا از سایه. از جایی که مدتی با بی‌تدبیری خودمان به دست چند تازه به دوران رسیده دادیم». نمی‌خواهیم شعر بگوییم و رجز بخوانیم. نمی‌خواهیم بازیکنان تیم ملی را سربازانی تصور کنیم که با رجز‌خوانی به آنها روحیه دهیم تا شاید با تحریک جنگاوری‌شان جدال فوتبالی با بحرین را برای ما در آورند. بلکه می‌دانیم تک‌تک آنها برای خود سردارانی هستند که مهارت خود را قبلا در فوتبال آسیا نشان داده‌اند. آنها نیازی به تهییج شدن ندارند که خوب می‌دانیم خود بیشتر از همه ما مشتاق پیروزی‌اند. می‌دانیم که آن‌قدر حرفهای شده‌اند که بدون هیچ خودخواهی خود را در اختیار تیم ملی قرار داده‌اند. یک تیم ملی داریم که «تیم‌تر» از همیشه است. رفاقت در آن موج می‌زند. کسی برای کسی زیر و رو نمی‌کشد. باند و دسته نداریم و چقدر خوب که خیال‌مان راحت است که این تیم واقعا«تیم» است. از این تیم فقط انرژی مثبت به سمت ما روانه شده. می‌توان همدلی را از همین راه دور، از شات‌هایی که از تمرینات آنها به سمت ما مخابره می‌شود، از چهره‌های آنها در زمین دید. زمانی مگر می‌شد چهار مهاجم لژیونر داشته باشیم و در تیم اختلاف نباشد. مگر می‌شد بازیکنی که در جام جهانی گل زده بیاید و بدون غرولند روی نیمکت بنشیند و به وقتش هم که به زمین فراخوانده شود همچون یک جوان تازه‌کار همه انرژی‌اش را در زمین بگذارد. مگر می‌شد لژیونر از اروپا بیاید و روی نیمکت بنشیند و حرفی نزند. باور کنید در این تیم همه آمده‌اند تا دو شکست غیرمنتظره مقابل بحرین و عراق را جبران کنند. بله! ناهماهنگی هست، هوا گرم است، میزبان چندان میزبان منصفی نیست، فرصت برای کنار هم بودن کم بوده، اما ما هم ایرانیم. مردانی که همیشه با کمبودها ساخته‌اند. با بازی تدارکاتی مقابل سیرالئون به مصاف غول‌هایی چون اسپانیا و پرتغال رفته‌اند و سربلند برگشته‌اند.
ما به غرورمان برخورده. به غرور بازیکن‌مان برخورده. دو باخت دور رفت ما را جری‌تر کرده. «حتی درست نیست که از واژه انتقام برای بردن بحرین و عراق استفاده کنیم. انتقام را برای تیم‌های بزرگ‌تر می‌گذاریم. ما آمده ایم نشان دهیم که آنچه در دور رفت رخ داد فقط یک اتفاق بوده و دیگر اجازه نمی‌دهیم اتفاق تکرار شود». بحرین تیم خوبی است. ساده‌انگارانه است که آنها را یک تیم معمولی بدانیم. می‌دانیم که چه تدارکاتی داشته‌اند و همچون یک تیم باشگاهی بیش از یک سال است که در کنار هم تمرین کرده‌اند و بازی تدارکاتی گذاشته‌اند. اما ما هم بارها ثابت کرده‌ایم که فقط اینها عامل تاثیرگذار در نتیجه نیستند. زمانی آمریکایی را در جام جهانی بردیم که با انبوهی بازی تدارکاتی و با امید به صعود از گروهش به جام جهانی آمده بود. زمانی آرژانتینی را مهار کردیم که تا فینال جام جهانی رفت. زمانی اسپانیا و پرتغالی را آزار دادیم که با بودن‌شان در یک گروه، گروه مرگ را تشکیل داده بودند. پس حرف از نشدن و نتوانستن برای تیم ملی ایران نزنید که آنها نشان داده‌اند می‌توانند. بازیکنانی که شکم‌سیر بازی نمی‌کنند و می‌خواهند بار دیگر لذت حضور در جام جهانی را تجربه کنند. خوب می‌دانند که حضور در جام جهانی چقدر در آینده‌ی حرفهای آنها مهم است.
پس اگر آنها حتی فقط برای خود هم بازی کنند دیگر ابایی از رویارویی با بحرین نداریم. چه برسد به اینکه بخواهند برای ما هم بازی کنند.
«می‌دانیم که آنها می‌جنگند هم برای خود و هم برای ما. برای آن کودکانی که حماسه‌های تیم ملی را از زبان ما شنیده‌اند ولی ندیده‌اند. برای کودکانی که وقتی از زبان ما معجزه ملبورن را می‌شنوند فکر می‌کنند در حال گفتن قصه و افسانه‌ایم. از تیم‌ملی‌مان می‌خواهیم که برای آن بچه‌هایی بازی کنند که هنوز حماسه و معجزه را ندیده‌اند. حالا که زندگی ما خالی از معجزه شده و همه چیز حول مداری تکراری و بی‌پایان می‌چرخد که از دل آن معجزه‌ای بیرون نمی‌آید، می‌خواهیم تیم ملی‌مان برای این کودکان از دل فوتبال، یک معجزه، یک حال خوش، یک حماسه بیرون بکشد. برای بردن بحرین و عراق نیازی به معجزه نیست اما خلق حماسه لازم است».
ملی‌پوشان! در شرایط قحطی امید و امیدواری، به این کودکان امید دهید. برای دل آنها بازی کنید. به آنها نشان دهید که نباید تسلیم شد. بگذارید اسطوره‌ی سخت‌کوشی و تسلیم‌نشدن در زندگی‌شان شما باشید. بگذارید هر وقت در زندگی‌شان احساس ناامیدی کردند و از جنگیدن خسته شدند شما را به یاد آورند. حماسه کنید و ماندگار در قلب بچه‌های این سرزمین بمانید. «حماسه» را در همین خرداد ۱۴۰۰ به کودکان بدهید، «معجزه» را حواله می‌دهیم به سال دیگر در قطر و آنجا می‌دانیم که شما معجزه خواهید کرد. که ما به شما، به نسل حرفهای شما، به شما بچه‌های تخس و شیطانی که کم دیده‌ایم ترس به دل‌تان راه دهید خیلی امیدواریم.
حجت شفیعی
تیم ملی ایرانمنبع: ورزش 3
کلیدواژه: تیم ملی ایران جام جهانی برای خود برای ما تیم ملی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۱۴۶۰۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۷ نکته مهم برای آرام کردن کودکی که عصبانی و پرخاشگر است
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از bright side، که کودکان در این سن توانایی ابراز ناراحتی خود را با کلمات ندارند و این به عهده والدین آنها است که به این موضوع رسیدگی کنند تا کودک احساس امنیت و آرامش کند.
در این مطلب چند نکته پیشنهاد می‌دهیم که ممکن است برای مواقعی که کودکتان عصبانی می‌شود، به کارتان بیاید.
۱. اجازه دهید احساسات خود را ابراز کنند.
تلاش برای پایان دادن به عصبانیت سریعتر با روش های بی فایده، مانند فریاد زدن بر سر کودک، موثر نیست. بهتر است بنشینید و اجازه دهید کودک فریاد بزند و گریه کند و اجازه دهید همه چیز به خودی خود آرام شود. هنگامی که کودک عصبانیت خود را ابراز کرد، احساس بسیار بهتری خواهد داشت و کلمات شما معنای بیشتری خواهند داشت. شما همچنین می توانید احساس آرامش کنید و بتوانید با کودک خود در مورد احساسات او و چیزهایی که او را آزار می دهد، بحث سازنده تری داشته باشید.
۲. اگر پرخاشگری کردند آنها را از موقعیت دور کنید.
فریاد زدن، گریه کردن و کوبیدن پاهایشان به زمین بسیار متفاوت از پرخاشگری است، آنها ممکن است شروع به ضربه زدن، گاز گرفتن یا پرتاب کردن اشیا کنند. برای این نوع رفتار، می توانید فوراً کودک را از موقعیت خارج کنید و اگر در جمع هستید او را به مکانی ساکت ببرید. اگر در خانه هستید، می توانید به فرزندتان نزدیک شوید و با لحنی محکم اما نه عصبانی به او توضیح دهید که پرخاشگری بد نیست. آنها می‌توانند هر چقدر که می‌خواهند از شما عصبانی باشند، اما رفتار فیزیکی کاملا غیرقابل قبول است.
۳. توجه آنها را به چیز دیگری جلب کنید.
کودکان معمولاً دامنه توجه بسیار کوتاهی دارند، به این معنی که آنچه اکنون آنها را آزار می دهد می تواند در چند ثانیه فراموش شود. بنابراین، اگر آنها صحنه ای را در یک فروشگاه ایجاد می کنند زیرا می خواهند شما چیزی برای آنها بخرید، می توانید با چیز دیگری حواس آنها را پرت کنید. می‌توانید یک شی یا اسباب‌بازی را به آنها بدهید که می‌دانید دوست دارند، یا می‌توانید چیزی را در مغازه به آنها نشان دهید که ممکن است مورد علاقه باشد. بهتر است فرزندتان را با سایر کودکانی که در آن زمان ساکت هستند مقایسه نکنید.
۴. از آنها بخواهید در فضایی آرام بنشینند.
این روشی است که بسیاری از معلمان پیش دبستانی از آن پیروی می کنند، جایی که آنها یک نقطه "آرامش" دارند. این می تواند یک گوشه گرم و زیبا از خانه شما با کوسن های نرم روی زمین، کتاب ها، اسباب بازی ها و سایر وسایل سرگرم کننده در اطراف باشد. وقتی کودک شما ناراحت یا عصبانی است، می توانید او را تشویق کنید که در آن گوشه بنشیند و با یک فعالیت حواس خود را پرت کند. مثلاً اگر به نقاشی علاقه دارند، می توانید یک دفترچه با چند مدادرنگی در آن فضا نگه دارید تا سریعتر آرام شوند.
۵. جایگزینی برای آرام کردن آنها پیشنهاد دهید.
کودکان اغلب می خواهند کارهایی را انجام دهند که بزرگسالان می دانند خطرناک است، اما بچه ها آن را درک نمی کنند. آنها احساس می کنند که شما آنها را از دستیابی به چیزی که واقعا می خواهند منع می کنید. بنابراین، به جای فریاد زدن بر سر آنها که کاری انجام ندهند، می‌توانید جایگزین مشابهی را به آنها پیشنهاد دهید که هدف جدیدی برای آنها خواهد بود. این می تواند نسخه ایمن تر از کاری باشد که آنها می خواهند انجام دهند و شما می توانید این فعالیت جدید را برنامه ریزی کنید.
۶. از قبل به آنها هشدار دهید.
یکی از چیزهایی که بچه‌ها از آن لذت نمی‌برند این است که شما به طور ناگهانی به زمان بازی آنها پایان می‌دهید، در حالی که آنها نمی‌دانستند زمان رفتن فرا رسیده است. شما نمی توانید به آنها بگویید که ۱۰ دقیقه دیگر بازی تمام است، زیرا آنها در این سن درکی از زمان ندارند. کاری که می توانید در عوض انجام دهید این است که به آنها بگویید که می توانند ۲ راند دیگر از بازی خود را انجام دهند و سپس آنجا را ترک خواهید کرد. این چیزی است که آنها می توانند درک کنند و هر چقدر هم که بخواهند برای مدت طولانی تری بمانند، احتمالاً به آن احترام خواهند گذاشت.
۷. حرفهای آنها را به خودتان نگیرید.
یکی از رایج ترین جملاتی که بچه ها هنگام ناراحتی از بزرگترها می گویند این است: «از تو متنفرم!» و در حالی که توهین و سرزنش کردن آنها بسیار آسان است، این راه به وضوح اشتباه است. آنها واقعاً منظورشان چیزی نیست که می گویند، اما این فقط راه آنها برای ابراز ناامیدی و نشان دادن احساساتشان است. بهتر است آن را نادیده بگیرید و به برنامه خود پایبند باشید، بدون اینکه اجازه دهید رفتار بد آنها شما را ناراحت کند.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت