انتخاب مدارگرد EnVision برای کشف اسرار زهره توسط آژانس فضایی اروپا

به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از نیو اطلس؛ آژانس فضایی اروپا مدارگرد EnVision را به عنوان مدارگرد بعدی زهره انتخاب کرده است. این کاوشگر رباتیک در اعماق فضا قرار است بین سال‌های ۲۰۳۱ تا ۲۰۳۳ در بالای موشک آریان ۶ به فضا پرتاب شود و یک بررسی جامع از سیاره همسایه زمین انجام می‌دهد تا بداند چرا این دو تفاوت‌های بسیاری دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیشتر بخوانید

به زودی سه ماموریت جدید در سیاره زهره انجام خواهد شد آیا زهره سیاره‌ای قابل سکونت است؟

یکی از شگفتی‌های بزرگ عصر فضا کشف آن توسط کاوشگر‌های مارینر اولیه ناسا بود. سیاره زهره و زمین، بسیار شبیه به نظر می‌رسند، اما در واقع تفاوت‌های چشمگیری دارند. یکی از گمانه زنی‌های رایج در نیمه اول قرن ۲۰ این بود که، چون زهره کمی کوچکتر از زمین است و در داخل منطقه‌ای که اکنون منطقه قابل سکونت نامیده می‌شود قرار دارد و همچنین نواری در منظومه شمسی که آب مایع دارد پس به احتمال زیاد قابل سکونت است. برخی از افراد با تخیل حتی حدس می‌زدند که زهره با مرداب‌های گرمسیری پوشانده شده است.

در عوض، کاوشگر‌هایی که به آن سیاره رفتند، جهانی خشک با جو دی اکسید کربن ۹۰ برابر چگال‌تر از باران زمین، باران‌های اسید سولفوریک و دمای سطحی به شدت گرم که توان ذوب سرب را دارد، نشان دادند. سوال این است که چرا؟ چه عواملی منجر به تبدیل شدن زمین به جهانی مرطوب و قابل سکونت شد، در حالی که زهره بسیار سمی شد؟

پنجمین مأموریت کلاس متوسط ​​ESA برای برنامه Cosmic Vision، Envision با مدار‌های آینده ناسا زهره و شبکه فضایی عمیق آژانس آمریکایی برای بررسی این سیاره از هسته تا جو بالایی آن کار خواهد کرد تا یک نمایه جامع از زهره و تکامل آن ایجاد کند و این سوال پیش می‌آید که آیا زهره هنوز هم از نظر زمین شناسی با آتشفشان‌های زنده فعال است؟

برای بررسی، مدارگرد Envision دیافراگم مصنوعی Venus Synthetic Aperture (VenSAR) را برای نقشه برداری از سطح و طیف سنج‌های VenSpec-M، VenSpec-H و VenSpec-U را از سازمان‌های مختلف فضایی اروپا حمل می‌کند، که به بررسی گاز‌های کمیاب در جو می‌پردازد. سطحی که ممکن است به فعالیت آتشفشانی مرتبط باشد. علاوه بر این، فرانسه رادار Sounding Radar (SRS) را برای کاوش در داخل پوسته این سیاره فراهم می‌کند و فرانسه و آلمان یک آزمایش علوم رادیویی را برای بررسی ساختار ونوس و میدان گرانشی آن انجام می‌دهند.

مدارگرد EnVision اکنون به مرحله تعریف پروژه می‌رود، زمانی که طراحی اولیه و ابزار ماهواره قبل از شروع طراحی رسمی انتخاب می‌شود. پس از پرتاب، فضاپیما ۱۵ ماه طول می‌کشد تا به زهره برسد و ۱۶ ماه دیگر به مدار دایره‌ای نهایی ۹۲ دقیقه‌ای خود در ارتفاع بین ۱۳۸ تا ۳۳۶ مایل (۲۲۰ و ۵۴۰ کیلومتر) از طریق یک سری مانور‌های ایروبراک می‌رود.

گونتر هاسینجر، مدیر علوم ESA می‌گوید: "EnVision از همکاری با ناسا، ترکیب عالی در تخصص اروپا و آمریکا در علوم و فناوری زهره، برای ایجاد این ماموریت بلند پروازانه سود می‌برد. این مدارگرد نقش اروپا را در اکتشاف علمی منظومه شمسی بیشتر تقویت می‌کند. ناوگان مأموریت در حال رشد ما بهترین درک را برای ما و نسل‌های آینده در مورد چگونگی کارکرد سیاره همسایه ما فراهم می‌کند. "

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: مدارگرد ایستگاه فضایی ماموریت فضایی سیاره زهره مدارگرد EnVision قابل سکونت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۲۳۱۷۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تازه‌ترین نظریه توطئه: ما دو خورشید داریم که دومی پشت اولی پنهان شده!

به گزارش خبرآنلاین، گروه فیس‌بوکی «پیروان ناشناس نیبیرو» به‌تازگی نسخه دیگری از تئوری توطئه مبتنی بر «دو خورشید در منظومه شمسی» منتشر کرده‌اند. شواهد نظریه‌پردازان این تئوری، هاله‌ای از نور است که گاهی در اطراف خورشید دیده می‌شود؛ حال آن‌که این نور درواقع پدیده‌ای جوی است و ده‌ها سال است که منجمان آن را با عنوان «هاله خورشیدی» می‌شناسند.هاله، حلقه‌ای از نور است که با شکست یا بازتاب آفتاب و مهتاب (نور خورشید یا ماه) در برخورد با بلورهای یخ پراکنده در لایه‌های فوقانی جو (معمولاً پرده نازک ابرهای سیروس) شکل می‌گیرد. هاله معمولاً به شکل حلقه‌ای سفید و روشن دیده می‌شود (اثر بازتاب) و بعضی وقت‌ها طیف رنگین‌کمانی نیز در آن پدیدار می‌شود (شکست).

سابقه تاریخی

ادعای وجود ۲ خورشید، مسبوق به سابقه است. سال ۲۰۱۶ (۱۳۹۵) و در حین پخش زنده گذر سیاره عطارد از مقابل خورشید، اخترشناسی به نام «پل کاکس» در حال توضیح ماجرا بود که جسمی کروی روی نمایشگر ظاهر شد. این جسم احتمالاً خطای نوری بود و کاکس به شوخی گفت: «ممکن است بپرسید که این جرم گرد بزرگ در سمت راست خورشید چیست؟ خب، این خورشید دوم ماست! نمی‌دانم که آیا از وجود خورشید دوم اطلاع داشتید یا نه؛ اما این خورشید دوم واقعا وجود دارد و معمولاً از دید ما زمینی‌ها پنهان است. ناسا و دیگر سازمان‌های فضایی معمولاً این چیزها را از ما پنهان می‌کنند».

نظریه‌پردازان توطئه، این شوخی کاکس را به عنوان اثباتی بر وجود خورشید دوم، علم عثمان کرده‌اند.

چرا خورشید دوم وجود ندارد؟

صدالبته که تئوری توطئه وجود ۲ خورشید در منظومه شمسی، نشانی از حقیقت ندارد و دلایل علمی متقنی بر عدم وجود آن در دست داریم.

اخترشناسان از قرن نوزدهم توانسته‌اند با تحلیل اختلالات جزئی در مدار حرکت سیارات، وجود اجرام دیگر را پیش‌بینی کنند. نخستین آن‌ها سیاره نپتون بود که موقعیت آن با رصد اختلالات حرکت سیاره اورانوس به‌دقت مشخص شد و طی چند ساعت رصد، کشف شد. بررسی اختلالات مداری سیاره عطارد به شکل‌گیری نظریه نسبیت عام انجامید و بررسی اختلالات اجرام فرانپتونی و کمربند کایپر، احتمال وجود سیاره نهم را افزایش داده است.

این درحالی است که اگر ستاره دیگری در منظومه شمسی بود، اختلالات به‌مراتب شدیدتری در مدار حرکت سیارات ایجاد می‌کرد، مدار زمین و دیگر اجرام دیگر ثابت نمی‌ماند (این موضوع به مسئله ۳جسم معروف است و شما می‌توانید در سریال مسئله ۳ جسم، جزئیات بیشتری از این مسئله را به زبان ساده ببینید).

از سوی دیگر، زمین و خورشید در وضعیت قفل‌شدگی گرانشی با یکدیگر قرار ندارند. قفل‌شدگی گرانشی، پدیده‌ای است که در ماه، قمر زمین هم می‌بینیم و بر اساس آن، دوره گردش وضعی و انتقالی ماه به دور زمین برابر است، به همین دلیل است که ما از روی زمین فقط یک نیمه ماه را می‌توانیم ببینیم و از سطح ماه، زمین جایگاه ثابتی در آسمان دارد. اگر خورشید دوم بخواهد طوری حرکت کند که از نگاه ما زمینی‌ها همواره پشت خورشید باقی بماند، فضاپیماهایی که به دور خورشید، عطارد، ناهید، مریخ، مشتری و زحل چرخیده‌اند می‌بایست نشانی از آن می‌دیدند و این درحالی است که هیچ فضاپیمایی، حتی آن‌هایی که پشت خورشید را رصد کرده‌اند (!)، نشانی از ستاره دیگر ندیده‌اند.

درست است که حدود نیمی از ستارگان آسمان، ستارگان دوتایی یا چندتایی هستند، اما خورشید ما جزو دسته ستارگان منفرد است و با توجه به وضعیت حرکت ستارگان همسایه، تا آینده قابل‌پیش‌بینی بعید است که ستاره دیگری به خانواده منظومه شمسی افزوده شود.

۵۴۵۴

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1904183 ذوالفقار دانشی