چرا فعالان اقلیمی به شرکت‌های سوخت فسیلی بی‌اعتمادند؟
تاریخ انتشار: ۳۰ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۲۹۲۹۶۷
شرکت‌های نفتی می‌گویند که تبلیغات آنها برای فروش کالاهایشان است و ربطی به حقیقت ندارد، اما در طرف مقابل فعالان اقلیمی بر این باورند که پروپاگاندای این شرکت‌ها باید مورد نظارت قرار گیرد تا آنها نتوانند از آن وسیله‌ای برای «سبزشویی» عملکرد مخرب خود بسازند.
به گزارش «انرژی امروز» از دنیای اقتصاد، گفتن اینکه غول‌های نفتی در مدیریت حسن شهرت خود ناکام بوده‌اند، خوش‌بینانه‌ترین برداشتی است که می‌توان در این زمینه کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شرکت‌های نفتی می‌گویند که تبلیغات آنها برای فروش کالاهایشان است و ربطی به حقیقت ندارد، اما در طرف مقابل فعالان اقلیمی بر این باورند که پروپاگاندای این شرکت‌ها باید مورد نظارت قرار گیرد تا آنها نتوانند از آن وسیله‌ای برای «سبزشویی» عملکرد مخرب خود بسازند. مدافعان صنعت نفت همچنین معتقدند که شرکت‌های نفتی حتی اگر دست به اقداماتی واقعی برای کنترل انتشار کربن بزنند و به سمت سبز‌شدن حرکت کنند، بازهم هدف حمله فعالان زیست‌محیطی خواهند بود. فعالان اقلیمی در این‌باره هم به تاریخ و کارنامه سیاه غول‌های نفتی در زمینه تخریب محیط‌زیست، مسوولیت‌ناپذیری این شرکت‌ها و فریب افکار عمومی توسط آنها اشاره می‌کنند. در چنین شرایطی به نظر می‌رسد هرقدر که غول‌های نفتی برای انجام تبلیغات هزینه می‌کنند، دیگر نخواهند توانست نتایج سابق را از آن به‌دست بیاورند و فعالان اقلیمی تا حد زیادی در اعمال فشار بر آنها و بدنام کردن این شرکت‌ها موفق بوده‌اند.
استفاده غول‌های نفتی از اینفلوئنسرهای اینستاگرام
در گزارش‌های روزنامه‌نگاران، نهادهای اقلیمی و محققان، از صنعت نفت اغلب به عنوان مهم‌ترین عامل انسانی تغییرات اقلیمی یاد می‌شود؛ اما این صنعت هم بیکار ننشسته است. گزارش اخیر گیزمودو (Gizmodo) نشان می‌دهد که شرکت‌های نفتی شل (Shell) و فیلیپس۶۶ (Phillips ۶۶) به بسیاری از اینفلوئنسرهای اینستاگرامی پول پرداخت می‌کنند تا آنها برای این شرکت‌ها دست به تبلیغات بزنند. البته برخی از این پست‌ها کاملا مشخص است که دارای اسپانسر هستند و جنبه تبلیغاتی دارند اما در بسیاری از موارد تشخیص تبلیغاتی‌بودن محتوا بسیار دشوار بوده و خیلی اوقات پست‌های این اینفلوئنسرها مملو از اطلاعات گمراه کننده و جعلی درباره تغییرات اقلیمی است. هرچند که دیگر صنایع نیز دست به اقدامات مشابهی می‌زنند و کسی چندان به آنها خرده نمی‌گیرد و به نام تبلیغات و بازاریابی، همه از کنار آن می‌گذرند؛ اما هنگامی که غول‌های نفتی دست به چنین کاری می‌زنند، به عنوان یک رفتار شیطانی از آن یاد می‌شود.
البته ریشه چنین قضاوتی درباره غول‌های نفتی را باید در اثرات آنها در تخریب محیط‌زیست جست‌وجو کرد.
صنعت سوخت‌های فسیلی بدون تردید بزرگ‌ترین منبع منفرد آلودگی هوا و انتشار کربن روی کره‌زمین است. بنابراین چندان هم نباید از حملاتی که به این صنعت می‌شود و آن را مقصر مشکلات اقلیمی و انتشار کربن می‌دانند، متعجب بود. مخالفت‌های سرسختانه فعالان اقلیمی، نتیجه مستقیم عملکرد فاجعه‌بار خود کمپانی‌های نفتی است.
اما این واقعیت را هم نباید نادیده گرفت که روزانه میلیاردها نفر از مردم جهان و حتی رادیکال‌ترین فعالان اقلیمی، کماکان از محصولات شرکت‌های نفتی استفاده می‌کنند و باید به این امر توجه داشت؛ چراکه باید پذیرفت همه مردم با استفاده از سوخت‌های فسیلی در آلودگی و تخریب هرچه بیشتر کره‌زمین مشارکت دارند. چیزی که در گزارش گیزمودو خودنمایی می‌کند، واکنش رسانه‌ها به عملکرد شرکت‌های نفتی است. صنعت نفت به‌عنوان مبدع اکثر تکنیک‌های تبلیغاتی مدرن و جدید شناخته می‌شود، اما حالا به دلیل استفاده از این تکنیک‌های تبلیغاتی برای گمراه‌کردن مردم درباره خطرات تغییرات اقلیمی مورد حمله قرار می‌گیرد.
مدافعان و مخالفان چه می‌گویند؟
شرکت‌های نفتی و مدافعانشان در این‌باره می‌گویند که واقعیت درباره تبلیغات این است که قرار نیست در آن حقایق عینی مطرح شود؛ چه در صنعت نفت و درباره اثرات اقلیمی آن باشد، چه در تبلیغات نوشابه‌های قندی غیرالکلی باشد که اثرات مخرب مصرف آنها را نادیده می‌گیرد. آنها می‌گویند که هدف تبلیغات فروش کالا است، اهمیتی هم ندارد آن کالا بنزین باشد یا نوشابه‌های کوکاکولا.
البته این تبلیغات می‌تواند جنبه‌های دیگری هم داشته باشد که مدافعان صنعت نفت چندان به آن نمی‌پردازند. شرکت بی‌پی (BP) در تلاشی که توسط بخش روابط عمومی آن سازماندهی شده، به دنبال نشان دادن خود به‌عنوان شرکتی بسیار متفاوت است. در گذشته بی‌پی به معنای بریتیش پترولیوم (British Petroleum) بود، اما حالا این شرکت می‌گوید که بی‌پی مخفف بیاند پترولیوم (Beyond Petroleum) است و خود را دیگر فراتر از نفت و گاز می‌داند و می‌گوید که بی‌پی دیگر یک شرکت انرژی است. حالا اما به‌قدری فشارها روی شرکت‌های نفتی افزایش یافته است که آنها هم در حال تلاش برای تغییر نام خود هستند تا خود را فراتر از کسب‌وکار واقعی‌شان یعنی نفت و گاز نشان دهند. به‌نظر می‌رسد تبلیغات در رسانه‌های اجتماعی در عصر نفرت از غول‌های نفتی، به بخشی ضروری برای شرکت‌ها تبدیل شده است. مولی تفت برای نگارش این گزارش گیزمودو مصاحبه‌های زیادی انجام داده و با بسیاری از گروه‌ها و فعالان اقلیمی در این‌باره گفت‌وگو کرده است. او می‌گوید بسیاری از چهره‌های آکادمیک و گروه‌های اقلیمی خواهان دخالت نهادهای نظارتی در عملکرد کمپین‌های تبلیغاتی غول‌های نفتی شده‌اند. آنها معتقدند که شرکت‌های بزرگ نفتی از کمپین‌های تبلیغاتی خود برای «سبزشویی آنلاین» عملکرد مخرب خود استفاده می‌کنند و نهادهای نظارتی باید این شرکت‌ها را متوقف کنند.
پیشنهادی که برای کنترل این شرکت‌ها مطرح شده است، نظارت بر محتوای تبلیغات آنها پیش از انتشار در رسانه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام و فیس‌بوک است. البته مدافعان سوخت‌های فسیلی و غول‌های نفتی می‌گویند که این بخش هر کاری که انجام دهد و حتی تلاش‌های واقعی آنها برای سبز‌شدن از سوی مخالفان سبزشویی نامیده می‌شود و شوالیه‌های اقلیمی باز هم آنان را محکوم می‌کنند. طرفداران صنعت نفت معتقدند که از نظر مخالفان هیچ راهی جز گسترش استفاده از سوخت‌های فسیلی برای این صنعت وجود ندارد که بتواند نقشی در انقلاب انرژی ایفا کند. آنها بر این باورند که بی‌اعتمادی به شرکت‌های نفتی از سوی مخالفان هیچ پایانی ندارد و نباید به آن توجهی کرد. اما چرا جهان امروز تا این حد به صنعت نفت و سوخت‌های فسیلی بی‌اعتماد است؟
تاریخ و کارنامه سیاه غول‌های نفتی
در سال ۲۰۱۲ بیست دولت در سراسر جهان گزارشی در مورد تلفات احتمالی تغییرات اقلیمی منتشر و عنوان کردند که فقدان تلاش جامع برای کنترل تخریب محیط‌زیست و به صفر رساندن انتشار کربن، می‌تواند به آوارگی‌های گسترده در کره زمین و کشتار جمعی در نتیجه گرسنگی و گرما تا فاجعه‌های طبیعی و بیماری‌های همه‌گیر منجر شود. البته مرگ انسان‌ها تنها یک نتیجه چنین روندی است، در گزارش یادشده درباره ایجاد الگوهای مهاجرتی و پناهجویی جدید سخن گفته شده که ۳/ ۱ میلیارد فقیر در معرض آن قرار دارند. چنین سیل مهاجرتی می‌تواند منجر به جنگ‌های ژئوپلیتیکی بزرگ و جدیدی شود و گزارش گروه ۲۰ در آن زمان پیش‌بینی کرد که تا سال ۲۰۳۰ دست کم بیش از ۷۰۰ هزار نفر در جهان بر اثر تغییرات اقلیمی جان خود را از دست خواهند داد.
با وجود این شرکت‌های نفتی و گازی کماکان توصیه‌های فوری دانشمندان درباره خطرات تغییر اقلیمی را نادیده گرفته‌اند و به مسیر خود ادامه می‌دهند. به عنوان مثال در سال ۲۰۱۹ چندین شرکت نفتی آمریکایی و شرکت‌های سوخت فسیلی اروپایی قول دادند که از محیط‌زیست محافظت کنند و تغییرات اقلیمی را جدی بگیرند. اما فعالان اقلیمی می‌گویند اعتماد به قول شرکت‌های نفتی احمقانه است، چرا که آنها تنها به دنبال کسب سود هستند و این دست اظهارات و قول‌های آنها هم فقط برای بازگرداندن اعتماد و آبرو به شرکت‌هایشان است. فعالان اقلیمی می‌گویند شرکت‌ها تنها سود را می‌شناسند و به کره زمین و مردمی که روی آن زندگی می‌کنند، اهمیتی نمی‌دهند و از همین رو باید به شدت با آنان برخورد کرد. برای اثبات این ادعای فعالان اقلیمی می‌توان به قصه اکسون‌موبیل اشاره کرد. در سال ۲۰۱۵، روزنامه‌نگاران و محققان دریافتند که این شرکت از دهه ۱۹۷۰ میلادی کاملا به تهدیدات اقلیمی آگاه بوده و از تبعات آن به طور کامل اطلاع داشته است. اما این شرکت به مدت ۴۵ سال این امر را به‌رغم آگاهی مخفی کرده، در مورد آن به شکل آشکاری دروغ گفته و برای دهه‌ها عملیات‌های ویرانگر زیست محیطی خود را ادامه داده است. این افشاگری منجر به خشم عمومی گسترده‌ای در جهان شد و نهایتا ۳۵۰ هزار نفر در آمریکا از اکسون‌موبیل شکایت کردند و از وزارت دادگستری خواستند که درباره عملکرد اکسون تحقیق کند. این شرکت درست پس از آنکه خطر تحقیقات فدرال را در یک قدمی خود دید با انتشار بیانیه‌ای پس از ۴۵ سال حاضر شد دست از انکار تغییرات اقلیمی بردارد و وعده‌هایی غیرصادقانه درباره اقدامات آینده این شرکت داد؛ وعده‌هایی که با گذشت ۶ سال هنوز کوچک‌ترین تلاشی در راستای تحقق آنها انجام نشده است. جالب‌تر آنکه تحقیقات بلومبرگ در آن زمان نشان داد که اکسون در سال ۲۰۱۵ برنامه‌ای داشته که مطابق آن قرار بوده میزان انتشار کربن خود را به اندازه کل کشور یونان افزایش دهد. اما تبلیغات این شرکت در همان زمان از تعهد آنها به کاهش انتشار کربن حکایت داشت. در چنین شرایطی شاید چندان هم عجیب نباشد که هیچ‌کس به شرکت‌های نفتی و تبلیغات آنها اعتمادی نداشته باشد و حتی به وعده‌های آنان با تردید جدی نگریسته شود. واقعیت این است که غول‌های نفتی جهان تاریخ سیاهی در تخریب سیاره زمین، مشارکت در نقض حقوق بشر و حمایت از حکومت‌های دیکتاتوری در سراسر جهان داشته‌اند؛ امری که به کمک روابط عمومی آنها و تکنیک‌های نوین تبلیغاتی و هزینه‌های گزاف در این زمینه همواره از دید جامعه پنهان نگاه داشته شده بود. اما حالا به نظر می‌رسد دیگر شرکت‌های نفتی توان شست‌و‌شوی عملکردشان و تمیز نشان دادن دست‌هایشان در فاجعه‌های جهان را ندارند.
منبع: انرژی امروز
کلیدواژه: اکسون موبیل Exxon Mobil بریتیش پترولیوم BP رویال داچ شل Royal Dutch Shell فیلیپس 66 Phillips 66 آسیا اروپا اقتصاد انرژی امروز ایران بین الملل تحریم خبرگزاری بین المللی خبرگزاری داخلی خبرگزاری دانشجویان ایران ایسنا ریاست جمهوری سازمان های بین المللی سایتهای اینترنتی شرکت ملی نفت ایران NIOC شرکت های بین المللی مجلس شورای اسلامی وزارت نفت وزارت نیرو تغییرات اقلیمی غول های نفتی سوخت های فسیلی فعالان اقلیمی شرکت های نفتی تبلیغات آنها انتشار کربن شرکت ها محیط زیست صنعت نفت کره زمین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت energytoday.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «انرژی امروز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۲۹۲۹۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بازگشت بنزین مرگبار به چرخه سوخت
تین نیوز
«قرار است ۵۰ درصد متانولی ها به سمت تولید بنزین بروند»؛ این خبر را مرتضی شاهمیرزایی معاون وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی اعلام کرده است. هرچند وزیر نفت هم پیشتر و در جریان امضای قرارداد با پتروشیمی ها از تولید بنزین از طریق متانول خبر داده بود، با این حال تعداد و حجم بنزین تولید مشخص نبود.حال شاهمیرزایی پرده از تصمیمی برداشته که بنا به گفته کارشناسان هم می تواند خطرناک باشد و هم نگران کننده.
به گزارش تین نیوز به نقل از جهان صنعت، به دنبال اعلام جواد اوجی وزیر نفت برای تولید بنزین از متانول، مرتضی شاهمیرزایی معاون وزیر نفت در حوزه پتروشیمی درباره جزئیات تولید بنزین از متانول به ایسنا گفت که در این زمینه قرار شده هلدینگ ها برنامه خود را ارائه دهند و درحال برنامه ریزی در این حوزه هستند و قطعا بیشتر از ۵۰درصد متانولی ها به این سمت خواهند آمد.
شاهمیرزایی گفته است که کاری که شرکت ملی صنایع پتروشیمی انجام می دهد تسهیل مسیر است به طوری که اجازه می دهد در این زمینه هلدینگ ها سرمایه گذاری کنند و ارزش افزوده بیشتری از ماده نیمه خام خود یعنی محصول پایه تحت عنوان متانول به دست آورند و به سمت این زنجیره بروند.
ناترازی بنزین و افزایش تقاضا برای بنزین، وزارت نفت را در تنگنا قرار داده است تا برای تامین نیاز داخل، بنزین وارد کند. براساس گفته نمایندگان مجلس سال گذشته ۵ میلیارد دلار بنزین وارد شد و امسال هم پیش بینی شده که ۳ میلیارد دلار بنزین وارد شود. ا گرچه وزارت نفت طرح های موقتی مثل استفاده از کارت سوخت شخصی یا محدودیت در سوخت گیری در استان های مرکزی را اجرا کرده است، با این حال این موضوع مانع از واردات بنزین نشده است.
گزارش ها نشان می دهد که مصرف بنزین در روز ۲۹اسفند ۱۴۰۲ به ۱۵۲ میلیون لیتر رسید، رکوردی که سال قبل در چنین روزی ۱۴۴ میلیون لیتر بوده است. میانگین مصرف بنزین طی۳سال گذشته در کشور رو به افزایش است. تا جایی که صادرات بنزین مدت هاست که قطع شده و واردات جای آن را گرفته است.
سال گذشته، قطع صادرات بنزین توسط مقام معظم رهبری به وزیرنفت تذکر داده شد. ایشان در جریان بازدید از نمایشگاه توانمندی های تولید داخل با انتقاد از شرایط موجود فرمودند: ما الان در مساله سوخت، به معنای واقعی کلمه مشکل داریم. ما کشور تولیدکننده نفت، بااین همه منابع زیرزمینی نفتی، بنزین وارد کنیم؟ این معنی دارد؟ معنایش همین است که ما در یک مساله کلان دچار مشکلیم.
بازگشت به عقبناترازی بنزین در اواخر دهه ۸۰ و در دولت محمود احمدی نژاد برای اولین بار تولید بنزین از پتروشیمی ها را باب کرد. این طرح زمانی اجرایی شد که قطعنامه های شورای امنیت علیه ایران صادر شده بود و ایران برای اولین بار تحت تحریم های غرب قرار گرفت. دولت محمود احمدی نژاد برای تامین بنزین مصرفی کشور، ناچار به تولید بنزین از آروماتیک های پتروشیمی ها شد. طرحی که باعث آلایندگی شدید هوا شد.
تولید بنزین از پتروشیمی ها به دنبال ثبت مرگ و میر ناشی از آلاینده های بنزین پتروشیمی ها در دولت حسن روحانی متوقف شد. البته طراحان آن طرح هرگز زیربار آلاینده بودن بنزین پتروشیمی ها نرفتند اما بسیاری از کارشناسان تایید می کردند که بنزین پتروشیمی ها در آن مقطع آثار زیست محیطی بسیار داشته و باعث مرگ ومیر و گسترش بیماری های ناشی از این نوع سوخت شده است.این روزها که مصرف بنزین در حال ثبت رکوردهای تازه نسبت به سال های قبل است، یک بار دیگر این طرح روی میز وزیر نفت قرار گرفته و از قرار معلوم تصمیم وزارت نفت برای تامین کسری بنزین کشور این بار از طریق متانول سازان جدی است.
هرچند در سال های گذشته هم بخشی از بنزین تولیدی کشور از طریق پتروشیمی ها تامین شده است اما ورود متانولی ها به حوزه تولید بنزین تصمیم تازه ای است.جواد اوجی در این رابطه گفته است: در بحث تولید بنزین در مجتمع های پتروشیمی به خصوص پتروشیمی هایی که تولید محصول متانول دارند، تفاهم نامه های خوبی امضا شد تا با همکاری شرکت پالایش و پخش و شرکت صنایع ملی پتروشیمی بخشی از تولید متانول تولید کشور به سمت تولید بنزین سوق داده شود.
اوجی گفت: امروز در بسیاری از کشورها از خوراک متانول برای تولید بنزین استفاده می شود. در ایران نیز دانش فنی و ظرفیت انجام این کار وجود دارد. در برخی پتروشیمی ها که سهامداران آنها تمایل داشتند با همکاری شرکت ملی صنایع پتروشیمی این اتفاق رقم خورد و بخشی از تولید متانول را به تولید بنزین سوق خواهیم داد.
به گفته وی، این ریل گذاری انجام شده و با توجه به افت قیمتی که در سال های گذشته در محصولات متانول داشتیم و از طرفی به منظور حل ناترازی بنزین می توانیم در تولید بنزین از خوراک متانول استفاده کنیم. این موضوع در کشور چین نیز اکنون اتفاق می افتد و در ایران نیز می توانیم از این ظرفیت بهره مند شویم.
ایران بعد از چین، دومین تولیدکننده متانول در دنیاست. بخش بزرگی از تولید متانول ایران به چین صادر می شود. در سال گذشته به دلیل کاهش قیمت متانول، محصول متانول کاران به سختی به فروش رفت. ظرفیت تولید متانول کشور در چند سال اخیر از حدود ۵ میلیون تن به بیش از ۱۴ میلیون تن در سال رسیده و تصمیم هم این است که طی ۵سال آینده به بیش از ۲۵ میلیون تن برسد.تقاضای داخلی برای متانول کمتر از یک میلیون تن است در نتیجه متانول ایران با مشکل بازار صادراتی مواجه است. از طرفی سال گذشته بحث سنگینی بین نمایندگان مجلس و پتروشیمی ها مبنی بر خام فروشی پتروشیمی ها به خصوص درباره متانول در گرفت که در نهایت مقرر شد که از صادرات این محصول عوارض دریافت شود.
علاوه براین مرکز پژوهش های مجلس پیشنهاد کرده که حال به جای افزایش ظرفیت متانول در کشور توسعه واحدهای پایین دستی در دستور کار قرار بگیرد. این در حالی است که کارشناسان می گویند، بررسی زنجیره پایین دستی آن و همچنین توانمندی مالی واحدهای متانولی به خصوص آنها که با کمبود نقدینگی روبه روهستند، این امکان کمتر است و در بهترین حالت شاید بتوان برای ۱۰ درصد ظرفیت فعلی این تصمیم را اجرایی کرد. شاید به همین دلیل است که وزارت نفت تصمیم گرفته تا تولید اضافه متانولی ها را تبدیل به بنزین کند!
مرگ و میر بیشتر می شود؟فرزین سوادکوهی کارشناس انرژی در این رابطه به جهان صنعت می گوید: بنابراین به نظرم تولید بنزین از متانول راهکار درستی برای جبران ناترازی بنزین نیست . اگر در حوزه پالایشی سرمایه گذاری صورت بگیرد و صنایع پالایشی را به روز کنیم، نه نیاز به واردات داریم و نه نیاز داریم که از متانول تولید پتروشیمی ها را برای جبران نیاز داخل تبدیل به بنزین کنیم.
او با بیان اینکه این سوال را هم از وزیر نفت و هم معاونانش پرسیده است، اظهار داشت: در جریان امضای قرارداد پتروشیمی ها از آقای شاهمیرزایی پرسیدم که آیا تضمینی می دهد که بنزینی که پتروشیمی ها از متانول تولید می کنند، استاندارد باشد و آیا سازمان استاندارد این موضوع را تایید می کند که رییس روابط عمومی این شرکت به جای آقای شاهمیرزایی بلافاصله پاسخ داد که چه تضمینی؟! ما چرا باید تضمین بدهیم مگر ما تولید می کنیم؟! به ایشان گفتم که شما متولی تولید هستید! در نهایت آقای شاهمیرزایی گفت که قطعی بدانید که این بنزین پاک و درستی است و مشکلی ندارد.
وی افزود: در ادامه از ایشان پرسیدم که با توجه به تولید بنزین از پتروشیمی ها در دهه ۸۰ که بنزین از آروماتیک تولید شد و بسیار سمی بوده و آلودگی های بسیار شدیدی در کشور تولید کرد، چه تضمینی وجود دارد که تولید پتروشیمی ها از متانول قابل قبول باشد؟ در نهایت این گفت وگو، من جواب قابل قبولی از آقایان نگرفتم بنابراین من هم تایید می کنم که این بدبینی نسبت به بنزینی که از متانول تولید می شود، وجود دارد به دلیل اینکه به نظر می رسد هیچ سازمانی مدیریت و نظارت بر آن را برعهده نمی گیرد. حتی با رییس سازمان استاندارد صحبت کردم، ایشان جواب درستی به من نداد.
سوادکوهی تصریح کرد: همه ما می دانیم که در این رابطه عدم شفافیتی وجود دارد، البته این عدم شفافیت به دلیل کم کاری شرکت پالایش و پخش است که جواب درستی به افکار عمومی نمی دهد و رسانه ها مطمئن نیستند که بنزینی که تولید می شود آیا بنزین مناسبی هست یا نه؟
سوادکوهی با اشاره به مرگ و میر ثبت شده در دهه ۸۰ به دلیل تولید بنزین پتروشیمی ها گفت: متاسفانه ما در دهه ۸۰ مرگ و میر بالایی ناشی از این نوع بنزین داشتیم و همین آقای سالاری که امروز مدیرعامل شرکت پالایش و پخش است، ایشان کلید این ماجرا زده بود. ایشان دوباره در دولت رییسی پست گرفته است و همان طرح را اجرا می کنند. با توجه به بدبینی که از قبل وجود دارد و دیده شده که بنزین ها هم با کیفیت نیست به این دلیل که هیچ سازمانی بر تولید بنزین نظارت نمی کند که این بنزین تولید شده مورد تایید سازمان استاندارد هست یا نیست؟
او اضافه کرد: ردیف های استاندارد این نوع بنزین هنوز برای هیچ کس روشن نیست.
این کارشناس انرژی در پاسخ به این سوال که آیا در دنیا چنین تولیدی مرسوم است یا خیر، گفت: شرکت های خارجی پالایشگاه های به روز دارند و صنعت پالایش آنها مثل ما قدیمی نیست . متاسفانه صنعت پالایش ما قدیمی و کم بازده است. در حالی که در دوره قبلی بنزین خیلی خوبی تولید می کردیم که این بنزین قابلیت صادرات هم داشت اما متاسفانه به دلیل عدم مدیریتی که در دوسال اخیر به وجود آمد، تولید ما پایین آمد. در نتیجه نه تنها صادرات قطع شد، بلکه مجبور به واردات هم شدیم. بر این واردات هم خیلی نظارت جدی نیست. در دنیا چنین مواردی بوده اما فرآیند خاصی بوده؛ یعنی باید تا مراخل آخر کار دقیق انجام شود تا آن بنزین مورد نظر که قابلیت استفاده دارد و خطر ندارد، تولید شود.
سوادکوهی گفت: در دنیا این روش قبلا تجربه شده است، اما کشورهایی که این کار را انجام دادند نه به این شکل عمده، بلکه موقتی و در مقاطعی این کار را انجام داده اند، چون پالایشگاه ها در دنیا آنقدر به روز هستند که نیاز به تولید بنزین از پتروشیمی ها را ندارند.
این کارشناس انرژی با بیان اینکه در همه جای دنیا بنزین گران است و خودرو ارزان است، در کشور ما برعکس است، یادآور شد: وقتی اجازه واردات خودروهای جدید نمی دهیم و همه خودروهای مونتاژ و تولید داخل در مساله احتراق مشکل دارند مشخص است که مصرف بالا می رود.
او تصریح کرد: اگر بنزین آلاینده دوباره وارد چرخه ناوگان عمومی شود واقعا مساله بسیار بغرنج تر از قبل می شود.
سوادکوهی گفت: با تاکید بر اینکه تولید بنزین از متانول راهکار درستی برای جبران ناترازی بنزین نیست ، گفت: اگر در حوزه پالایشی سرمایه گذاری صورت بگیرد و صنایع پالایشی را به روز کنیم، نه نیاز به واردات داریم و نه نیاز داریم که از متانول تولیدی پتروشیمی ها برای جبران کمبود داخل ، بنزین تولید کنیم.
به گفته وی، در روند عدم شفافیت همین بس که هفته گذشته که آقایان این قرارداد را بستند در حالی که هیچ پوشش رسانه ای در این رابطه نداشتند و هیچ کدام از مقامات هم پاسخ درستی به ابهامات موجود ندادند.
آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلاله‌ای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت