به نقل از «ایمنا»

هویت بخشی به فضاهای شهری چگونه ممکن می‌شود؟

تاریخ انتشار: ۳۱ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۳۰۲۶۶۵

فضاهای شهری موفق فضاهایی است که در هر سطح و جایگاه و با هر کارکردی، پاسخگوی نیاز شهروندان در سطوح مختلف باشد.

به گزارش خبرنگار ایمنا، شهروندان برای حضور در شهر نیازمند فضاهای شهری با ویژگی‌هایی متفاوت هستند تا بتواند پاسخگوی نیاز آنها در زمان‌ها و مکان‌های مختلف باشد. وجود هرکدام از این فضاها برای آسایش، رفاه، تعالی و رفع نیازهای روحی و جسمی افراد یک ضرورت است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کارکردهای مختلف فضاهای شهری به آنها ارزش و جایگاه متفاوتی را می‌دهد و نهایت تلاش یک طراح و برنامه ریز شهر این است که هرکدام از فضاها بنا بر کارکردی که برای آنها در نظر گرفته می‌شود، بتواند بهترین پاسخ‌دهی را داشته باشد. از این جهت فضاهای عمومی شهر به گروه‌های مختلفی دسته بندی می‌شوند و شاخصه‌هایی برای هویت بخشی به این فضاها وجود دارد. در این زمینه گفت‌وگویی با"حسن سجاد زاده"، دکترای طراحی شهری، داشته‌ایم. مشروح این گفت‌‎وگو را در ادامه می‌خوانید:

فضاهای عمومی شهر به چند دسته تقسیم می‌شود؟

فضاهای عمومی از مهم‌ترین اجزا و ارکان فضاهای شهری است. فضاهای عمومی خود به چند دسته فضاهای اجباری، فضاهای اختیاری و فضاهای زیستی تقسیم می‌شود. فلکه، خیابان‌ها، معابر وکوچه‌ها جز فضاهای عمومی اجباری شهر هستند زیرا شهروندان به اجبار هر روزه از آن استفاده می‌کنند. فضاهای اختیاری دسته‌ای از فضاهای عمومی هستند که نسبت به فضاهای اجباری کیفیت و شأن بالاتری دارند و شهروندان در اوقات فراغت، به منظور برقراری تعاملات اجتماعی و مصاحبت در این فضاهای شهری حضور پیدا می‌کنند و به نوعی دلبستگی و حس تعلق نسبت به چنین فضاهای شهری ایجاد می‌شود. در شهرهای ما میدان‌های زیادی وجود دارد اما برخی از این میدان‌ها تنها فلکه هستند در حالی که برخی دیگر مثل میدان نقش جهان اصفهان منحصر به فرد است. دسته سوم فضاهای عمومی، فضاهای زیستی هستند که کیفیت بالاتری نسبت به فضاهای اختیاری دارند؛ بازارهای قدیمی از جمله این فضاها است که با زیست روزمره شهروندان درگیر هستند، این فضاها تنها برای عملکرد خاصی در نظر گرفته نشده در حالی که فضاهای اختیاری بیشتر برای تفریح و سرگرمی است. انواع و اقسام فعالیت‌ها، از جمله فعالیت‌های مختلف سیاسی، اقتصادی و تفریحی در فضاهای زیستی انجام می‌شود و بدون این فضاها زندگی در شهر و محلات آن مفهوم پیدا نمی‌کند. مرکز محلات و بازارهای قدیمی از جمله فضاهای زیستی هستند.

دسته بندی دیگری از فضاهای شهری نیز ارائه می‌شود؛ فضاهای نگاشتی (فضاهای اجباری)، فضاهای برداشتی (فضاهای اختیاری) و فضاهای نگاشتی و برداشتی (فضاهای زیستی) از دیگر تقسیم بندی فضاهای شهری است. فضاهای عمومی با توجه به فعالیت‌هایی که که در آنها انجام می‌شود نیز تقسیم بندی می‌شوند؛ از این نوع فضاها از حیاط خانه که یک فضاهای عمومی متعلق به خانواده است شروع شده و تا مرکز محلات که در آنها کوچه و گذر وجود دارد، امتداد پیدا می‌کند و سپس به راسته و بازارها، میدان و خیابان می‌رسد.

شاخصه‌های فضاهای شهری مطلوب چیست؟

در ابتدا باید مشخص شود که منظور ما از فضاهای عمومی، کدام دسته از فضاها است. امروزه نیاز شهروندان به فضاهای اختیاری و زیستی به شدت بالا رفته است اگر نه فضاهای عمومی عادی و فضاهای اجباری در شهرهای ما زیاد است اما این فضاها فاقد کیفیت هستند. در شهرهای ایرانی ساختار فضاهای شهری به نحوی بوده است که همه فضاها اجتماعی بوده‌اند؛ مسجد تنها محلی برای عبادت نبوده بلکه یک فضای عمومی بوده است. بازار تنها محلی برای خرید نبوده بلکه یک فضای عمومی بوده است. فضاهای عمومی فضاهای انعطاف پذیری هستند که انواع فعالیت‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در آنها رخ می‌دهد. فضاهایی که تنها محل عبور خودرو است درست است که یک فضای عمومی است اما تک بعدی است. عملکرد پارک‌ها به عنوان فضای عمومی شهر نیز تک بعدی است. فضاهای عمومی به معنای واقعی فضاهایی هستند که تک بعدی نیستند به طور مثال میدان نقش جهان اصفهان از جمله فضاهای عمومی منحصر به فرد است که شهروندان برای خرید، مشاهده رویدادها و تفریح در آن حضور پیدا می‌کنند بنابراین فضاهای عمومی فضاهایی رویداد پذیر هستند و قابلیت برگزاری هر رویدادی را دارند. هویت نیز از جمله شاخصه‌های مهم فضاهای شهری است.

هویت بخشی به فضاهای شهری چگونه ممکن است؟

هویت دو بعد کالبدی و اجتماعی دارد. این دو وجه هویت با اینکه مکمل یکدیگر هستند اما در یک تراز نیستند. هویت کالبدی برای یک شهر لازم و ضروری است اما کافی نیست زیرا آنچه به یک فضای شهری معنا می‌دهد، هویت اجتماعی فضا است. به طور مثال در شهر همدان میدانی به نام میدان امام خمینی در مرکز شهر وجود دارد. این فضا از نظر کالبدی هویت ندارد زیرا فضایی وارداتی و برگرفته از الگوی شهرسازی فرانسه است و دایره شکل دارد. از هر منظر این فضا مورد بررسی قرار بگیرد، هویت کالبدی ندارد اما همین فضا دارای هویت اجتماعی است و نگاه چند بعدی در این فضا موج می‌زند. بنابراین ارزش یک فضا به هویت اجتماعی آن است. ایجاد هویت اجتماعی تنها در حیطه اختیارات طراح نیست بلکه به بهره برداران و کاربرانی که از این فضاها استفاده می‌کنند بستگی دارد. هویت اجتماعی همینطور به مکان یابی فضا و درگیری فضا با بافت اطراف نیز مربوط می‌شود.

هویت اجتماعی یا هویت کالبدی کدامیک اولویت دارد؟

هویت اجتماعی فضا یک ضرورت است و چنانچه این هویت در فضاهای شهری وجود نداشته باشد، هرچقدر که کالبد فضا منحصر به فرد باشد، فضا به مرور زمان می‌میرد. هویت کالبدی و هویت اجتماعی در کنار یکدیگر موجب ایجاد فضاهایی منحصر به فرد می‌شود مانند میدان نقش جهان اصفهان که هم هویت اجتماعی و هم هویت کالبدی دارد. شبیه به میدانی که در همدان وجود دارد، میدان حسن آباد در تهران است که همزمان ساخته شده است اما هویت اجتماعی در میدان همدان پر رنگ‌تر و قوی‌تر است. در تبریز نیز میدانی به نام میدان ساعت وجود دارد که معماری نئونازیسم دارد و طراحی آن سنخیتی با معماری ایرانی اسلامی ندارد، به عبارت دیگر هویت کالبدی ندارد اما هویت اجتماعی دارد و شهروندان به دلیل مکان قرارگیری این میدان و ارتباطی که میدان با بافت اطراف دارد، در آن حضور پیدا می‌کنند و دوستش دارند.

کد خبر 502112

منبع: ایمنا

کلیدواژه: شهرهاي ايران شهر فضاهای شهری اهمیت فضاهای شهری ميدان نقش جهان طراحی شهری برنامه ریزی شهری طراحی فضاهای عمومی فضاهای عمومی در شهر هویت هویت شهر هویت یک شهر معماری و تعاملات اجتماعی بافت شهری هویت ایرانی اسلامی محلات شهر اوقات فراغت گذراندن اوقات فراغت میدان شهری کیفیت زندگی در شهر شهروند شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق فضاهای اجباری فضاهای عمومی هویت اجتماعی فضاهای زیستی منحصر به فرد فضاهای شهری هویت کالبدی فضای عمومی فعالیت ها یک فضای یک فضا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۳۰۲۶۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اختلال ترس از فراموش شدن چیست؟

به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، بیشتر مردم امیدوارند که عزیزانشان از آنها به نیکی یاد کنند و طبیعی است که گهگاه نگران فراموش شدنشان باشند. اما برای برخی، ترس از فراموش شدن یا نادیده گرفته شدن را می توان به عنوان یک فوبیا در نظر گرفت.

بیشتر بخوانید: تله فوبیا یا اضطراب تلفن چیست؟

آتازاگورافوبیا ترس غیرعادی از به یاد ماندن است. همچنین می تواند شامل ترس از فراموش کردن کسی یا چیزی باشد. اگر ترس شما شامل فراموش شدن توسط یک فرد یا گروه اجتماعی خاص باشد، ممکن است بخشی از یک نوع فوبیای اجتماعی در نظر گرفته شود.

این مقاله به ویژگی‌های ترس از فراموشی و همچنین علل، علائم و گزینه‌های درمانی این فوبیا می‌پردازد.

تعریف ترس از فراموش شدن

آتازاگورافوبیا ترس شدید یا غیرمنطقی از فراموش شدن یا فراموش کردن کسی یا چیزی است؛ همچنین ممکن است شامل ترس از نادیده گرفته شدن یا جایگزین شدن باشد.

در برخی موارد، این وضعیت را می توان بخشی از فوبیای اجتماعی در نظر گرفت. تخمین زده می شود که ۱۵ میلیون آمریکایی با یک فوبیای اجتماعی زندگی می کنند. فوبیای اجتماعی زمانی است که ترس غیرمنطقی از قضاوت یا طرد شدن در یک موقعیت اجتماعی خاص دارید.

افراد مبتلا به آتازاگورافوبیا ممکن است اضطراب، استرس، یا وحشت ناتوان کننده ای را تجربه کنند که فقط به این فکر می کنند که فراموش می شوند. شما همچنین ممکن است علائم فیزیکی اضطراب مانند حالت تهوع، ضربان قلب سریع یا حتی یک حمله پانیک تمام عیار را هنگام مواجهه با ترس خود تجربه کنید.

ترس از فراموش شدن نیز ممکن است با نگرانی های خاص در مورد از دست دادن حافظه، مانند ترس از ابتلا به بیماری آلزایمر یا زوال عقل مرتبط باشد. این ترس ممکن است در حین مراقبت از فردی با این وضعیت ایجاد شود.

علائم آتازاگورافوبیا چیست؟

مانند بسیاری از فوبیاها، ترس از فراموشی می تواند با علائم روحی و جسمی همراه باشد. افراد مبتلا به آتازاگورافوبیا اگر واقعاً در یک موقعیت اجتماعی فراموش شوند یا نادیده گرفته شوند، یا زمانی که با فکر فراموش شدن یا فراموش کردن کسی یا چیزی مواجه شوند، ممکن است علائمی خاص را تجربه کنند.

علائم آتازاگورافوبیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ترس و اضطراب بیمارگونه زمانی که نادیده گرفته می شوند یا فراموش می شوند یا درک می کنند که ممکن است فراموش شوند.

دلهره و اضطراب شدید فقط به فکر فراموش شدن

اضطراب شدیدی که با خطر واقعی فراموش شدن تناسب ندارد

تجربه احساس فاجعه یا عذاب قریب الوقوع در مواجهه با موقعیتی که نگرانی از دست دادن حافظه یا فراموش نشدن را برمی انگیزد.

حالت تهوع یا ناراحتی شکمی

مشکل در خوابیدن

اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی که در آن‌ها احتمال فراموشی یا نادیده گرفته شدن وجود دارد

درد ناشی از تنش در نواحی خاصی از بدن

وحشت زدگی

علل آتازاگورافوبیا چیست؟

فوبیا باعث واکنش استرس فرد می شود که به عنوان پاسخ جنگ یا گریز نیز شناخته می شود. دلایل متعددی وجود دارد که این پاسخ استرس ممکن است با ترس از فراموش شدن ایجاد شود، از جمله:

ژنتیک: ژن‌های خاصی که توسط والدین بیولوژیکی منتقل می‌شوند نقش مهمی در فوبیا و سایر اختلالات اضطرابی دارند.

تجربه یادگیری مشاهده شده: اگر یکی از والدین یا خواهر و برادر از همین موضوع می ترسد، ممکن است فرد یاد گرفته باشد که از فراموش شدن بترسد.

تجربه یادگیری مستقیم: سابقه تروما یا تجربه آسیب زا مانند فراموش شدن، پشت سر گذاشتن یا رها شدن یا از دست دادن والدین یا مراقب می تواند به ترس از فراموش شدن کمک کند.

تجربه یادگیری اطلاعاتی: قرار گرفتن در معرض افرادی که حافظه خود را از دست می دهند، مانند مراقبت از فرد مبتلا به زوال عقل یا آلزایمر، ممکن است منجر به ایجاد ترس از فراموشی شود.

آتازاگورافوبیا چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص آتازاگورافوبیا، یک متخصص سلامت روان به ویرایش پنجم « راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی » (DSM-۵)، کتابچه راهنمای رسمی انجمن روان‌پزشکی آمریکا مراجعه می‌کند.

DSM-۵ آتازاگورافوبیا را به عنوان یک وضعیت سلامت روان نمی شناسد، اما این وضعیت ممکن است به عنوان یک فوبیا خاص واجد شرایط باشد.

این راهنما از معیارهای تشخیصی زیر برای تشخیص فوبیای خاص استفاده می کند:

ترس پایدار است و بیش از شش ماه ادامه دارد.

از ترس به طور فعال اجتناب می شود و تقریباً همیشه باعث اضطراب فوری می شود.

ترس با خطر واقعی موقعیت تناسبی ندارد.

ترس باعث اختلال قابل توجهی در زمینه های اساسی عملکرد، از جمله عملکرد اجتماعی و شغلی می شود.

آتازاگورافوبیا چگونه درمان می شود؟

گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد که می تواند به بیمارانی که فوبیا دارند کمک کند. یک متخصص مراقبت های روان یک برنامه درمانی بر اساس علائمی که ارائه می دهید ایجاد می کند.

برخی از گزینه های درمانی مورد استفاده برای رفع ترس از فراموشی ممکن است عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری (CBT): این یک نوع گفتگو درمانی است که شامل تغییر افکار و رفتارهای فرد می شود. این به افراد کمک می کند تا یاد بگیرند که الگوهای تفکر ناسازگار (مشکل ساز) و رفتارهای مرتبط با فوبیای خاص خود را بهتر شناسایی و تغییر دهند. CBT یک درمان خط اول برای اختلالات اضطرابی در نظر گرفته می شود.

مواجهه درمانی: این درمان برای سال ها درمان اولیه برای فوبیا بوده است. به طور کلی شامل قرار دادن تدریجی یک فرد در معرض فوبیا به روشی ایمن برای کاهش اجتناب و کاهش ترس در طول زمان است.

میانجیگری ذهن آگاهی: این یک نوع تمرین مراقبه است که بر حضور کامل در لحظه فعلی تمرکز دارد. می تواند به شما در مدیریت سطوح اضطراب و ترس کمک کند.

دارو: گاهی اوقات از داروها برای کاهش علائم اضطراب که بخشی از فوبیا هستند، یا اگر همزمان علائم افسردگی یا یک اختلال اضطرابی اضافی وجود داشته باشد، استفاده می شود. داروها ممکن است شامل داروهای ضد اضطراب یا ضد افسردگی باشند.

خلاصه

ترس از فراموش شدن را آتازاگورافوبیا می نامند؛ وقتی فردی به این وضعیت مبتلا می شود، ترس شدیدی از فراموش شدن یا به یاد نیاوردن کسی یا چیزی وجود دارد. گزینه های درمانی مانند تکنیک های ذهن آگاهی، درمان شناختی رفتاری و دارو وجود دارد. کار با یک متخصص مراقبت های روان دارای مجوز می تواند به شما در مدیریت این وضعیت کمک کند.

منبع: سلامت نیوز

انتهای پیام/

کد خبر: 1228756 برچسب‌ها روان شناسی