به نقل از «ایران آنلاین»

حمله به نفتکش ها در دریای عمان

تاریخ انتشار: ۳۱ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۳۰۳۳۵۲

در راه بازگشت به واشنگتن، کوپرمن اندکی بعد از ساعت شش بعد از ظهر به وقت واشنگتن با من تماس گرفت و اعلام کرد همین چند ساعت قبل یکی از پهپادهای مدل ریپر امریکا با یک موشک زمین ‌به ‌هوا در نزدیکی بندر «حدیده» یمن سرنگون شده است. احتمالاً این موشک را حوثی ها (یا ایرانی ها از خاک یمن) شلیک کرده بودند.

حوثی‌ها مسئولیت این حمله را بر عهده گرفتند، بنابراین کوپرمن جلسه کمیته معاونان شورای امنیت ملی را برای ساعت هشت صبح روز جمعه برنامه ریزی کرد تا درباره چگونگی واکنش ما تصمیم ‌گیری کنیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این جلسه کار خاصی انجام نشد، عمدتاً به این دلیل که «پل سِلوا» معاون ستاد مشترک ارتش تاکید داشت ما هنوز اطمینان نداریم در واقع چه کسی ریپر را سرنگون کرده و چه کسانی حملات اخیر را انجام داده اند. ارزیابیِ من هم نمی توانست چندان خلاف این نظر باشد. سلوا مثل دادستان ها رفتار می‌کرد و انتظار داشت که ما بدون هر گونه شک وتردیدی اسناد و مدارک متقن را در مورد گناهکار بودن متهم، نشان دهیم. ما به این مرحله نزدیک می شدیم که اگر قرار بر «منطقی بودن» باشد باید گفت به غیر از ایران و نیروهای وابسته به آن چه کسی می توانست این کارها را انجام بدهد؟ اما مهمتر از آن، ما در حال قضاوت درباره پرونده های جنایی در دادگاه نبودیم. ما در دنیای واقعی و آشفته ای قرار داشتیم که اطلاعات همیشه در آن ناقص است. البته در این دنیای واقعی، متخصصان بروکراتی وجود دارند که متخصصِ اطمینان دادن درباره انجام نشدن کارهایی هستند که تمایلی به انجام آنها ندارند؛ این موضوع همچنین به طور بالقوه مشکلی جدی در رابطه با رئیس جمهوری بود که گاه ساعت به ساعت دیدگاه هایش تغییر می کرد. با اینکه تا همین جای قضیه هم شرایط به اندازه کافی بد بود، ولی مقام های غیرنظامی وزارت دفاع هم تلاش می کردند اسراییل را تحت فشار قرار دهند تا از هر گونه اقدام تدافعی خودداری کند. پمپئو به من گفت که خودش شخصاً و به‌ درستی، در این‌ زمینه مداخله کرده و جلوی این کار را گرفته است. گویی روح متیس همچنان در کالبد وزارت دفاع زنده و حاضر بود.

یاچی مشاور امنیت ملی دولت ژاپن ساعت هشت و نیم صبح روز جمعه، هفتم ژوئن، با من تماس گرفت تا نکات کلیدی که قرار بود در دیدار آتی آبه از ایران مطرح شود را مرور کنیم. این نکات از جمله شامل پیشنهادی بسیار سخاوتمندانه بود که احتمالاً از سوی مکرون یا مرکل در قبال ایران مطرح شده بود. ژاپن در مورد ایران و کره شمالی دچار شیزوفرنی (اختلال در درک واقعیت) بود؛ درباره اولی (ایران) به خاطر منابع نفت، نرم‌ خو بود و نسبت به دومی (کره شمالی)، به دلیل واقعیت ‌های تلخ تاریخی بسیار سختگیر بود و من بارها تلاش کردم به ژاپنی ‌ها نشان دهم که این دو تهدید تا چه اندازه شبیه هم هستند؛ گاهی موفق می شدم و گاه نه. ژاپن درک درستی از این موضوع داشت که «فشار حداکثری» در برابر کره شمالی راهبردی مناسب است و اگر یکی از کشورهای اتحادیه اروپا پیشنهادِ آبه درباره تهران را در مورد پیونگ یانگ می داد، او با قطعیت و بی درنگ این پیشنهاد را رد می‌ کرد. من می خواستم فاصله ژاپن و اروپایی‌ ها را تا حد ممکن حفظ کنم، زیرا فکر می‌کردم اهداف آنها بسیار متفاوت و در حقیقت ضد و نقیض است. برای یاچی به طور مفصل توضیح دادم همان گونه که تضعیف تحریم ‌ها علیه کیم جونگ ‌اون باعث ترغیب او می شود تا در موضوع سلاح‌های هسته‌ای اش به دنبال امتیاز بیشتری باشد، کاهش فشار بر ایران نیز تاثیر مشابهی در تهران خواهد داشت. یاچی را در جریان تهدیدهای ایران قرار دادم که ما با آنها مواجه بودیم فقط برای اینکه جدی بودن خطر را درک کند. برای توضیح بیشتر موضوع سرنگونی پهپاد ریپر و دیگر حملاتی که در بالا به آنها اشاره شد را به او یادآوری کردم. همچنین به یاچی گفتم که تا چه اندازه سفر آبه برای ترامپ اهمیت دارد و اینکه این سفر تا چه اندازه دشوار است و چقدر مهم است که این ماموریت درست انجام شود. سخت بود ماموریت آبه را تضعیف کنم اما قصد نداشتم به او اختیارات کامل بدهم بویژه که فرانسه و منوچین تلاش می کردند برجام را حفظ کنند.
روز دوشنبه، ۱۰ ژوئن، درباره پیشرفت طرح‌های آبه، با ترامپ گفت‌ و گو کردم. ترامپ تاکید داشت که پیشنهاد آبه تنها وقتی قابل قبول است که «آنها (ایران) حاضر به توافق باشند»؛ این یعنی امتیازی در کار نبود و فقط وقتی امتیاز داده می شد که ایران به شکل راضی کننده ای دست از برنامه سلاح های هسته‌ ای خود بردارد. این یک نکته مهم بود، اما خود ترامپ هم در رابطه با ایران و هم در رابطه با کره شمالی موضع ثابتی نداشت. به پمپئو تلفن کردم تا او را از این خبر خوب مطلع کنم و او گفت: «حدس می زدم که این طور بشود»، یعنی ما  دستکم فعلاً از منطقه خطر خارج شده بودیم. با این وجود، پمپئو هنوز به اندازه من خوشبین نبود که از تکرار انتقال «پول نقد با هواپیما» به ایران در دوره اوباما، در دولت ترامپ نجات یافته باشیم. پمپئو با توجه به گفت و گوهایش با وزیر خارجه ژاپن، نگران بود که ژاپنی ‌ها آمادگی پذیرش آنچه را که ترامپ به من گفته بود، نداشته باشند. از نظر هر دوی ما، با توجه به تلاقی تحولات مربوط به ایران و کره شمالی در ماه‌ های ژوئن و ژوئیه، خطرات در این زمینه جدی تر می شد. در مورد ایران، پمپئو ‌گفت بعد از انتشار خبر ماموریت آبه، وزیران خارجه 12 کشور با او تماس گرفته ‌اند با این تصور که «فشار حداکثری» به پایان رسیده و از این رو پیشنهاد میانجیگری می دادند. این هم شاهد دیگری بود که نشان می‌داد در بین رهبران جهان، فقط ترامپ معتقد است که مذاکره با دشمنان، فقط با هدف مذاکره است. همان گونه که پمپئو همیشه می‌گفت اگر می ‌خواهید فقط یک توافق هسته‌ ای با ایران داشته باشید و محتوای آن برای شما اهمیتی ندارد یا به موشک‌های بالستیک ایران، حمایت آن کشور از تروریسم و مسائل دیگر اهمیتی نمی دهید، چنین توافقی همین حالا هم وجود دارد: توافق هسته‌ای ایران! وضعیت درباره کره شمالی هم به همین اندازه بد بود؛ به گفته پمپئو، ما با اقدامات ترامپ در تضعیف کامل سیاست های خود، در «منطقه خطر»  قرار داشتیم. درباره اینکه بقیه دنیا درباره آشفتگی و سردرگمی ما چه نتیجه ای می گرفتند، اطمینانی وجود نداشت زیرا به لطف روزنامه نیویورک ‌تایمز و دیگران، رسانه ‌ها بر روی اختلافات من و ترامپ در موضوع کره شمالی و ایران تمرکز داشتند. اما تصویر بزرگتر، اختلاف میان ترامپ با خود ترامپ بود.
عصر همان روز، آبه برای بررسی نهایی طرح خود در مورد ایران با ترامپ تماس گرفت؛ این طرح تا آنجا که می شد طوری طراحی شده بود که کمترین آسیب را داشته باشد. با این وجود، آبه نظر ترامپ را درباره طرح پیشنهادی اش سوال کرد و گفت این موضوع را درک می کند که ایالات متحده در مورد ارائه چنین طرحی به ایران در این مقطع زمانی تردید دارد. ترامپ پاسخی به این اظهارنظر آبه نداد. این واکنش ترامپ به همه حاضرانی که این تماس تلفنی را می شنیدند نشان داد که او ترجیح می ‌دهد آبه این طرح را با ایران مطرح نکند. دشوار می توانستم باور کنم که ما این قدر خوش شانس باشیم. این فقط جان سالم به در بردن از یک گلوله نبود، بلکه نجات از یک موشک بالستیک قاره‌ پیما که دارای قدرت هدف گیری چندگانه موشکی است، محسوب می شد.
روز پنجشنبه، 13 ژوئن در نیمه های شب از اتاق وضعیت با من تماس گرفتند تا اطلاع دهند دو نفتکش در دریای عمان مورد حمله قرار گرفته اند. این دو تانکر با نام های «فرانت آلتایر» و «کوکوکا کوریجس» (دومی تحت مالکیت ژاپن قرار داشت) دچار حریق شده بودند و احتمال داشت دچار آب گرفتگی شوند. ناو امریکایی برای کمک عازم محل حادثه شده بود. در ساعات اولیه شواهدی وجود نداشت که نشان دهد این حمله توسط چه کسی انجام شده است اما من در ذهن خودم تردیدی نداشتم. تا سه ساعت دیگر، آتش شدیدتر شد و کشتی های تجاری که در نزدیکی این دو کشتی قرار داشتند از جمله کشتی «هیوندایی دوبی» خدمه این دو نفتکش را تخلیه کردند. کشتی های نیروی دریایی ایران به کشتی هیوندایی دوبی نزدیک شدند و از آنها خواستند ملوانان نجات یافته را تحویل دهند (فرماندهی مرکزی امریکا بعدها در وب سایت خود این حقایق را منتشر کرد و ادعای ایران را درباره اینکه خدمه یکی از کشتی ها را نجات داده است، تکذیب کرد) (31). ساعت پنج و 45 دقیقه صبح به کاخ سفید رسیدم. کوپرمن از من زودتر رسیده بود و به اتاق وضعیت رفتیم. رویترز تا آن موقع با استناد به گزارش شبکه الجزیره قطر خبر آتش سوزی در نفتکش ها را منتشر کرده بود بنابراین این خبر به سرعت در حال پخش شدن در سراسر خاورمیانه بود.
برای شرکت در یک نشست دیگر در سالن کنفرانس مخصوص پنتاگون موسوم به «تانک» که از قبل برنامه ریزی شده بود اتاق وضعیت را ترک کردم. شاناهان و دانفورد به دنبال بحث راهبردی درباره ایران بودند که گفتم خوب است، اما اکنون در حال بررسی «حمله به بازار جهانی نفت» هستیم که به سادگی قابل اغماض نیست. سپاه قدس همچنان به تنش آفرینی خود ادامه می داد، چرا که نه؟ به هر حال آنها واکنشی را از سوی ایالات متحده نمی دیدند. با این حال ما در میان خیل نمودار‌های متعارف پنتاگون غوطه ور بودیم (که به دلیل اندازه کاغذهای مورد استفاده به آن «زیربشقابی» می گفتند). آنها پر از خط و ستون و فلش بودند که در نوع خود تصاویری هنری خلق کرده بودند. در نهایت گفتم که اولویت ‌های سیاسی مختلف ما در رابطه با ایران (در حوزه های هسته‌ای، تروریسم و تهاجم نظامی متعارف این کشور) نمی تواند بی ارتباط با هم باشد و بویژه ما نمی توانیم برنامه هسته ای ایران را از سایر رفتارهای شریرانه آن کشور مجزا کنیم. این دقیقاً اشتباه اوباما در توافق هسته ای با ایران بود. حالا چرا باید به چارچوب تحلیلی شکست خورده او باز می گشتیم؟ دوباره استدلال کردم که ما این «وضعیت و هدف نهایی» خود را چه به طور علنی اعلام بکنیم و چه اعلام نکنیم به نظر من تا زمانی که این رژیم در ایران حاکم است، نه توافق «جدیدی» در کار خواهد بود و نه بازدارندگی لازم ایجاد خواهد شد. چه این حرف من را دوست داشته باشید چه نداشته باشید، اینکه سیاست خود را بر اساس برخی واقعیت های دیگر بنا نهیم ما را به «وضعیت نهایی» که به دنبال آن هستیم نخواهد رساند. آیا این بحث موثر بود یا نه، یا اینکه مقدمه ای برای مجموعه دیگری از بحث ها ایجاد می کرد، هنوز معلوم نبود.
در بازگشت به کاخ سفید به ترامپ زنگ زدم و درباره نشست خود در اتاق «تانک» و اتفاقی که در دریای عمان افتاده بود توضیح دادم. تا آن موقع، بخشی از این اخبار را شبکه خبری فاکس نیوز گزارش داده بود. ترامپ گفت: «اهمیتی زیادی به آن نده» که باز هم رویکرد غلطی بود. ترامپ فکر می کرد اگر نشان دهد که اتفاق بدی رخ نداده دیگران به آن توجه نمی کنند. اما وقتی به بال غربی رسیدم اطلاعات ما آن قدر شفاف نبود که فکر کنیم این حمله از سوی ایران بوده است. همه ما از دیدن فیلم سربازان ایرانی که به نفتکش «کوکولا کوریجس» نزدیک می شدند و مین منفجر نشده ای را از روی بدنه کشتی بر می داشتند، تعجب کرده بودیم. چقدر می توانستند پر رو و بی شرم باشند؟ این اتفاقات را برای پنس که در مونتانا بود و در اواخر روز باز می گشت، توضیح دادم./ایران 

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: کره شمالی هسته ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۳۰۳۳۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پهپاد آمریکا و نفتکش انگلیس هدف قرار گرفت

سخنگوی ارتش یمن از سرنگونی پهپاد آمریکایی و هدف قرار دادن نفت کش انگلیس در آب‌های دریایی سرخ خبر داد. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، سرتیپ یحیی سریع، سخنگوی نیروهای  مسلح یمن بامداد امروز شنبه اعلام کرد که در حمایت از مردم و مقاومت فلسطین و در پاسخ به حملات آمریکا و انگلیس به یمن، دو عملیات در آسمان و دریای سرخ انجام داده است.

او گفت که «نیروی دریایی نیروهای مسلح یمن با استعانت از خداوند متعال، یک فروند کشتی نفتی انگلیسی (ANDROMEDA STAR) را در دریای سرخ با تعدادی موشک مناسب نیروی دریایی هدف قرار دادند که منجر به اصابت مستقیم این کشتی شد».

سخنگوی نیروهای مسلح یمن همچنین از عملیات دیگر خبر داد و گفت: «نیروهای پدافند هوایی نیروهای مسلح یمن روز گذشته (جمعه) موفق شدند یک فروند هواپیمای MQ9 آمریکایی را در حریم هوایی استان صعده به هنگام انجام ماموریت های خصمانه، سرنگون کنند و با موشک مناسب مورد هدف قرار گرفت».

سرتیپ یحیی سریع همچنین از یمنی‌ها به دلیل حمایت از مردم و مقاومت فلسطین و همچنین به دلیل حمایت های آن‌ها از عملیات‌های ارتش یمن علیه رژیم اسرائیل و کشورهای آمریکا و انگلیس تقدیر و تشکر کرد.

سرنگونی دومین پهپاد 32 میلیون دلاری آمریکا در سواحل یمنآمادگی مردم یمن برای جنگ مستقیم با ارتش رژیم صهیونیستیراهپیمایی باشکوه یمنی‌ها در حمایت از غزه

انتهای پیام/