اتوبوس مرگ / به وقت انتقال قدرت / بناپارتیسم موقت
تاریخ انتشار: ۳ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۳۳۹۳۵۴
گروه سیاست سایت فردا – روزنامه‌های امروز به موضوعاتی در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و ... پرداخته‌اند که مهم‌ترین موارد آن به شرح زیر است:
«اعتماد» با تیتر «ارابه مرگ» واژگونی اتوبوس خبرنگاران محیط زیست و عزادار شدن اهالی رسانه را عکس یک کرده است. این روزنامه به نقل از یکی از خبرنگاران حاضر در این حادثه تلخ می‌نویسد: «امروز گروهی از خبرنگاران محیط زیست از طرف سازمان محیط زیست برای بازدید از وضعیت انتقال آب به دریاچه ارومیه به آن جا سفر کردیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«شرق» امروز دوتا عکس دارد. یکی روحانی که دیروز هیات دولت از نقش مردم و ضرورت توجه به آنان می‌گفت و اصرار داشت که نباید برای مشارکت پایین در این انتخابات دلیل تراشید. دیگری هم سعید لیلاز که در گفت‌وگویی با این روزنامه از بناپارتیسم ایرانی می‌گوید. اهم اظهارات وی در این گفتوگو به شرح زیر است:
*در فروردین ۹۷ در مصاحبه‌ای که منتشر نشده و نزد آقای مهدی الیاسی است، پیش‌بینی کردم که فروپاشی جمهوری اسلامی بر اثر فشار آمریکا صورت نخواهد گرفت و اقتصاد ایران می‌تواند از این دام فرار کند و بیرون برود، ولی همان‌جا توضیح دادم که من فکر می‌کنم در ایران بناپارتیسم حاکم خواهد شد.
* این رژیم بناپارتی دائمی نیست، یعنی چند مشخصه دارد که توضیح خواهم داد؛ اول اینکه ناظر بر به‌بن‌بست‌رسیدن اقتصاد ایران است که الان ما در آن هستیم. دوم اینکه بر اثر یک رویکرد دوگانه پدید می‌آید. لنین و گروتسکی می‌گفتند این حالتی است که دو طبقه اجتماعی با هم یک قدرت سیاسی را به دست می‌گیرند به جای اینکه یک طبقه باشد، دو طبقه هستند که با هم به قدرت می‌رسند. این حالت که ماهیتش موقتی است.
* نفت برای همیشه هژمونی‌اش را در تعیین‌کنندگی اقتصاد ایران از دست داده؛ یعنی اقتصاد ایران در حال تبدیل‌شدن به اقتصاد الجزایر و اندونزی است. ما یکی از غیرنفتی‌ترین اقتصادهای نفتی جهانی هستیم. ترامپیسم و کرونا به این قضیه کمک کرد.
* بناپارت ما چهار، پنج سال بیشتر نخواهد بود. آقای رئیسی هم بناپارت نیست، مقدمه ظهور آن است. به همین دلیل یک دوره چهار، پنج‌ساله اتفاق خواهد افتاد و استقرار که پیدا کند دوباره به حالت تعادل برمی‌گردیم.
* من قهر مردم با صندوق را به‌هیچ‌وجه به معنی مقدمه سرنگونی نمی‌بینم. این هم که می‌گویند در ایران یکدست‌شدن حکومت نه به صلاح است و نه ممکن، من مخالفش نیستم. به همین دلیل می‌گویم پنج، شش سال طول خواهد کشید ولی این گذار حتما اتفاق خواهد افتاد و ما الان مقدماتش را طی می‌کنیم.
«آفتاب یزد» گمانه‌زنی‌ها درباره کابینه رئیسی را بهانه گزارشی کرده که عکس یک شده است. این روزنامه اصلاح‌طلب با تیتر «مرد اول کابینه» و عکس فرهاد رهبر می‌نویسد: «در کنار خبرهایی که با فاصله از حلقه‌ی اول اطرافیان رئیسی به گوش می‌رسد، گمانه زنی‌ها بیداد می‌کند اما از آقای رئیسی و دوستان وی چنین به نظر می‌رسد که خواهان کار بی‌منت و بی‌حاشیه هستند و این یعنی آن‌هایی که معتقدند کابینه‌ی اعلام شده در نقطه‌ی پایانی و آغازین شروع به کار دولت سیزدهم به طرز خارق العاده‌ای بسیاری را شگفت زده خواهد کرد. در این میان اما بدون توجه به جبهه و جناح فرهاد رهبر و پیشینه‌ی او در دولت‌های مختلف، جای خرسندی و امیدواری است که قوی‌ترین و تاثیرگذارترین و نزدیک‌ترین چهره به آقای رئیسی، از دانشگاه می‌آید با کوله باری از تجربیات علمی، تجربی و اجرایی. برخی همچنان معتقدند علی نیکزاد در دولت سیزدهم قطعا جایگاه ویژه‌ای خواهد داشت از معاون اولی گرفته تا وزارتخانه و حوزه‌ی ریاست جمهوری و اما با توجه به توصیه‌ی صریح رهبر فرزانه انقلاب، اهتمام رئیسی به‌عدم یارگیری از مجلس و شاید حضور مفیدتر نیکزاد در مجلس؛ عملاً نام علی نیکزاد در بین دولتمردان ثبت نشود اما انتخاب او به عنوان رئیس ستاد رئیسی انتظار‌هایی به وجود آورده که بعید به نظر می‌رسد ماندگاری نیکزاد در مجلس یازدهم به طول انجامد.»
«آرمان ملی» تیتر یک خود را به واکسن و بحث پولی یا رایگان بودن آن اختصاص داده است. این روزنامه اصلاح‌طلب با تیتر «واکسن رایگان برای دولت پولی شد؟» نوشته است: «موضوع پولی شدن واکسن کرونا از 29 فروردین امسال مطرح شد، زمانی‌که یکی از مدیران سازمان غذا و دارو اعلام کرد که شهروندانی که در اولویت تزریق نیستند می‌توانند برای تهیه واکسن کرونا ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان بپردازند، او سپس با اعلام اینکه اولین واکسن تولید ملی حدودا خردادماه وارد بازار می‌شود، گفت: «در صورت واردات واکسن با ارز نیمایی، آنها که در اولویت تزریق نیستند می‌توانند آن را ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان از دارخانه‌ها تهیه کنند» اما سخنگوی این سازمان در همین روز گفت که پولی بودن واکسن «صحت ندارد». اما روز گذشته رئیس سازمان غذا و دارو با تایید قیمت ٢٠٠ هزار تومانی واکسن برکت به باشگاه خبرنگاران گفت: «واکسن‌های داخلی را بر اساس ارز نیمایی قیمت‌گذاری می‌کنیم. به هیچ وجه با ارز نیمایی واکسن برکت گران محسوب نمی‌شود، قیمت همه واکسن‌های ایرانی در همین محدوده است و خیلی متفاوت نخواهد بود» و آن‌طور که شانه ساز گفته است: «قیمت همه واکسن‌های ایرانی در همین محدوده است و خیلی متفاوت نخواهد بود و تهیه واکسن از مسیر واردات با ارزی شاید ارزان‌تر باشد. یکی از واکسن‌های وارداتی به دلیل تولید بالا قیمت ارزانی دارد و آن واکسن استثناست.» اما ساعتی از این گفته‌ها نگذشته بود که بار دیگر نیز کیانوش جهانپور، سخنگوی سازمان غذا و دارو در مورد این اظهار نظر، واکنشی مشابه داشت و گفت: «واکسن ایرانی کرونا برای مردم رایگان خواهد بود و قیمت واکسن‌هایی که در ایران تولید می‌شود بیش از ۶۵ تا ۷۰ درصد حداقلِ قیمت مشابه خارجی، نخواهد بود.»
آرمان ملی حمله خرابکارانه در سازمان انرژی اتمی و همچنین واژگگون اتوبوس خبرنگاران را در صفحه یک خود دیده است.
«وطن امروز» یکی دیگر از آن تیترهایی را دارد که با ادبیات معمول در رسانه‌ها نمی‌خواند و مختص خودش است. این روزنامه اصولگرای با تیتر «مرده‌‌شور آزادی آمریکایی» نوشته که «آمریکا در تلافی شکست‌های اخیر رژیم‌صهیونیستی و عربستان‌سعودی از مقاومت، دامنه 33 پایگاه خبری متعلق به صدا و سیما و جبهه مقاومت را مسدود کرد».
این روزنامه اصولگرا همچنن گزارشی اقتصاد دارد از وضعیت مرغ. در این گزارش با تیتر «مرغ‌ها زیر تانک مرکزی» آمده است: «قیمت مرغ به ۳۰ هزار تومان رسید نهاده‌های دامی در گمرک به دلیل عدم تأمین ارز توسط بانک مرکزی فاسد می‌شود».
«کیهان» در تیتر یک خود به اظهارات دیروز حسن روحانی در جلسه هیات دولت که گفته بود «حتی یک نفر هم به دولت خسته‌نباشید نگفت» کنایه می‌زند و با اشاره به تورم 43 درصدی می‌نویسد: «رئیس‌جمهور در حالی منت اداره کردن کشور بدون نفت را بر سر مردم می‌گذارد و توقع تقدیر و تشکر هم دارد که کمر مردم زیر بار فشار اقتصادی ناشی از سیاست‌های غلط اقتصادی دولت خم شده و براساس گزارش مرکز آمار، در پایان خردادماه نرخ تورم سالانه به ۴۳ درصد و نرخ تورم سالانه اقلام خوراکی به 51/6درصد رسیده است.»
«جوان» تصویری از دیدار دیروز حسن روحانی و سیدابراهیم رئیسی را در صفحه نخست خود دیده و با تیتر «انتقال آرام» می‌نویسد: «آغاز بحث شورانگیز مادام‌العمری! انتقال قدرت از دولت دوازدهم به سیزدهم با آرامش عاقلانه و غیرهیجانی در تدارک است. آغازین انتقال واقعی قدرت پس از انقلاب از دولت دوم مرحوم هاشمی به دولت اصلاحات بود که دو چالش را در زمانه خود تجربه کرد. ابتدا سه سال قبل از پایان دولت دوم هاشمی عطاءالله مهاجرانی در مصاحبه با روزنامه انگلیسی‌زبان «ایران‌نیوز»، شخص هاشمی رفسنجانی را فراقانونی توصیف کرد و متقاضی رفع محدودیت قانون اساسی برای ادامه ریاست‌جمهوری او در دوره‌های بعدی شد! این خواسته به شدت «کارگزارانی» بود، به طوری که بهانه مهاجرانی و دوستان کارگزارانی‌اش این بود که مملکت در حال «سازندگی» است و کسی جز هاشمی نمی‌تواند افسار این اسب چموش را در دست بگیرد! این خواسته آن هم سه سال قبل از پایان کار دولت نشان می‌داد احتمالاً با انتقال قدرت آرامی مواجه نخواهیم بود و دست‌کم بحث‌های تئوریک در این باره فضا را به قدر کافی داغ خواهد کرد. ... داستان مادام‌العمری مرحوم هاشمی وقتی اهمیت دارد که بدانیم دولت فعلی مستقر از همان جریان کارگزاران تشکیل شده و طرفداران آن ماجرای مادام‌العمری در این دولت هم مستقر هستند.»
«ایران» دومین دیدار بین رئیس جمهور فعلی و رئیس جمهر منتخب که دیروز انجام شد را عکس یک کرده است. این روزنامه دولتی می‌نویسد: «فرایند انتقال قدرت در پی برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، به شکل آرام در حال انجام است. در همین راستا دیروز رئیس جمهوری منتخب با حضور در دفتر کاری رئیس جمهوری مستقر با وی دیدار و گفتوگو کرد. پیش از این هم روز شنبه و بعد از معلوم شدن برنده انتخابات، حسن روحانی به محل دفتر کاری رئیس قوه قضائیه رفته و ضمن تبریک به سید ابراهیم رئیسی با وی دیدار و گفتوگو کرده بود.»
ایران البته سخنان دیروز روحانی که از ارائه گزارش واقعیت‌ها به دولت جدید گفته بود را تیتر یک کرده است.
منبع: فردا
کلیدواژه: روزنامه ها انتقال قدرت خبر به روایت فردا اتوبوس خبرنگاران اقتصاد ایران انتقال قدرت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۳۳۹۳۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رئالیسم سیاسی چیست؟
عصر ایران - رئالیسم سیاسی (political realism) احتمالا قدیمی‌ترین نظریه دربارۀ سیاست بین‌الملل است. پیشینۀ این نظریه را می‌توان در شرح توکیدیدس (thuchydides) دربارۀ جنگ‌های پلوپونزی و نوشتۀ کلاسیک شون تسه (sun tzu) متفکر چین باستان مشاهده کرد.
جنگ‌های پلوپونزی به مجموعه جنگ‌هایی گفته می‌شود که از 431 تا 403 پیش از میلاد بین اسپارت و آتن وجود داشت. نوشتۀ کلاسیک شون تسه نیز "هنر جنگ" نام دارد که دربارۀ راهبردها یا استراتژی‌های جنگی است. این کتاب تقریبا همزمان با شرح توکیدیدس دربارۀ جنگ‌های پلوپونزی (یا پلوپونز) نوشته شده است.
از دیگر چهره‌های برجسته در سنت رئالیسم سیاسی می‌توان به ماکیاولی و توماس هابز اشاره کرد. با این حال رئالیسم فقط در قرن بیستم، با انگیزه‌های برآمده از دو جنگ جهانی، به صورت چشم‌انداز مسلط سیاست بین‌الملل درآمد.
در حالی که ایده‌آلیسم تاکید دارد که "اخلاق" باید راهنمای روابط بین‌الملل باشد، رئالیسم بر پایۀ تاکید بر "سیاست قدرت" و پیگیری "منافع ملی" بنا نهاده شده است. فرض بنیادی رئالیسم این است که "دولت" بازیگر اصلی صحنۀ بین‌المللی یا جهانی است، و چون حکمران است، می‌تواند به صورت واحدی خودمختار عمل کند.
افزون بر این، پیدایش ناسیونالیسم و ظهور دولت-ملت جدید، دولت را به اجتماع سیاسی همبسته‌ای تبدیل می‌کند که در آن سایر وفاداری‌ها و بستگی‌ها تابع وفاداری به ملت است.
اندیشمندان رئالیست، مانند تی.اچ.کار و هانس مورگنتا، دربارۀ باور ایده‌آلیستی به "اینترناسیونالیسم" و هماهنگی طبیعی به "جامعۀ جهانی"، موضعی انتقادی داشته‌اند. تی.اچ.کار معتقد بود که ایمان ساده‌لوحانه به "حقوق بین‌الملل" و "امنیت جمعی" در دورۀ میان دو جنگ جهانی، سیاستمداران اروپایی و آمریکایی را از شناخت توسعه‌طلبی آلمان و اقدام برای جلوگیری از آن بازداشت.
در مقابل، رئالیست‌ها بر این موضوع تاکید دارند که چون اقتداری بالاتر از دولت حکمران وجود ندارد، سیاست بین‌الملل در شرایط "وضع طبیعی" عمل می‌کند و به همین علت دستخوش آنارشی است نه هماهنگی.
از این منظر، دولت‌ها در جهان مثل "افراد" هستند در جامعه‌ای فاقد دولت. در چنین جامعه‌ای، هیچ منبع اقتدار مشروعی وجود ندارد که بتواند افراد را از تعرض احتمالی به حقوق یکدیگر بازدارد. در جهان واقع نیز عملا چنین منبع اقتداری وجود ندارد.
اگرچه تشکیل سازمان ملل اقدامی در راستای نقض این توصیف رئالیستی از سیاست بین‌الملل بوده، ولی ناکارآمدی این سازمان در جلوگیری از نقض حقوق بین‌الملل از سوی یک دولت، دال بر این است که توصیف رئالیست‌ها از وجود نوعی آنارشیسم در عرصۀ روابط بین‌الملل کاملا هم بیراه نیست.
با این حال می‌توان مواردی را هم مثال زد که شورای امنیت سازمان ملل موفق شده به عنوان یک منبع مشروع اقتدار، مانع نقض حقوق یک دولت از سوی دولتی دیگر شود؛ و یا دولتی را از نقض حقوق ملت تحت حکمرانی‌اش بازدارد. بیرون راندن ارتش عراق از کویت در جنگ اول خلیج فارس و نیز ساقط کردن حکومت معمر قذافی برای ممانعت از کشتار مردم لیبی، هر دو با مجوز شورای امنیت سازمان ملل صورت گرفت.
بنابراین در چنین مواردی، شورای امنیت سازمان ملل مظهر "اقتداری بالاتر از دولت حکمران" است و مانع از پیدایش تام و تمام "وضع طبیعی" در عرصۀ روابط بین‌الملل می‌شود.
در مجموع به نظر می‌رسد سازمان ملل متحد، وضعیتی مابین توصیفات و انتظارات رئالیست‌ها و ایده‌آلیست‌ها از روابط بین‌الملل ایجاد کرده است. یعنی مانع تحقق کامل توصیفات رئالیست‌ها بوده، ولی انتظارات رئالیست‌ها را چنانکه باید برآورده نکرده است.
به هر حال مطابق نگرش رئالیسم سیاسی، نظام بین‌المللیِ آنارشیک، نظامی است که در آن هر دولتی مجبور است به خود کمک کند و به منافع ملی خود، که اساسا موجب بقای دولت و دفاع از سرزمین تعریف می‌شود، ارجحیت دهد.
به همین دلیل است که رئالیست‌ها بر نقش قدرت در مسائل بین‌المللی چنین تاکید شدیدی دارند و می‌خواهند قدرت را بر اساس آمادگی نظامی یا نیروی نظامی‌اش بشناسند.
البته آنارشی بین‌المللی به معنای درگیری بی‌امان و جنگ بی‌پایان نیست. رئالیست‌ها تاکید دارند که الگوی "درگیری و همکاری" عمدتا با نیازمندی‌های "توازن قوا" هماهنگ است.
این دیدگاه که در پی ایجاد امنیت ملی است، اذعان می‌کند که دولت‌ها وارد اتحادهایی می‌شوند که اگر در برابر یکدیگر به حالت توازن درآیند، ممکن است در بلندمدت صلح و ثبات بین‌المللی را تضمین کنند. اما اگر توازن قدرت به هم ریزد، نتیجۀ احتمالی جنگ است.
دربارۀ نسبت رئالیسم با "وضع طبیعی" باید این نکتۀ را متذکر شد که رئالیست‌ها معتقدند "نظم بین‌المللی" همان "وضع طبیعی" کلاسیک نیست، زیرا قدرت و ثروت و سایر منابع در میان دولت‌ها به طور برابر توزیع نشده است.
در واقع بازیگران اصلی به طور سنتی با موقعیت "قدرت‌های بزرگ" هماهنگ شده‌اند. سلسله‌مراتب برآمده از دولت‌ها، که حاصل این وضع است، تا حدی نظمی را به نظام بین‌المللی تحمیل می‌کند، و کنترلی را نشان می‌دهد که قدرت‌های بزرگ از راه بلوک‌های تجاری، "مناطق نفوذ" و مستعمره کردن، آشکارا بر "دولت‌های تابع" اعمال می‌کنند.
این وضع در دورۀ جنگ سرد به ایجاد نظم جهانی دوقطبی‌ای انجامید که در آن رقابت بین بلوک قدرت ایالات متحدۀ آمریکا و بلوک قدرت شوروی به بیشتر بخش‌های جهان گسترش یافت.
رئالیست‌ها معتقدند که دوقطبی بودن جهان به حفظ صلح کمک می‌کرد زیرا هزینه‌های نظامی فزاینده منجر به به ایجاد سیستم بازدارندۀ فعالیت هسته‌ای می‌شد؛ بویژه زمانی که در دهۀ 1960 احتمال نابودی حتمی متقابل تشخیص داده شده بود.
از این رو سلسله‌مراتبی باثبات بر پایۀ مقررات پذیرفته شده و فرایندهای شناخته شده جلوی آنارشی را گرفت و رئالیست‌ها را تشویق کرد تا اندیشۀ تعدیل‌شده‌ای را بپذیرند که آن را "جامعۀ آنارشیستی" نامیدند.
رئالیسم سیاسی بر "جدایی سیاست از اخلاق" تاکید دارد. همین تفکیک، مبنای مهم‌ترین انتقادها به این نگرش سیاسی بوده است. منتقدان می‌گویند رئالیسم سیاسی مایۀ مشروعیت رقابت نظامی و جاه‌طلبی قدرت‌های بزرگ و کوچک است. از نظر منتقدان، "سیاست قدرت" جهان را در آستانۀ "فاجعۀ هسته‌ای" قرار داده و در تامین صلح هم چندان موفق نبوده.
انتقاد دیگر را نظریه‌پردازان فمینیست مطرح کرده‌اند که معتقدند رفتار قدرت‌جویانه و پرداختن به امنیت ملی و قدرت نظامی، همگی بازتاب سلطۀ مردان بر عالم سیاست است که ترجیحاتشان اساسا تجاوزگرایانه و رقابت‌جویانه است.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: «ایده‌آلیسم» در سیاست جهانی یعنی چه؟ «وضع طبیعی» ؛ عرصۀ خشونت یا آزادی؟ «سیاست واقعی» چیست؟
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور