مروری بر مقالات پژوهشی درباره جمعیت ایران در زمان قحطی
تاریخ انتشار: ۱۷ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۴۷۱۵۰۱
قحطی بزرگ ۱۹۱۹ - ۱۹۱۷، بی‌تردید بزرگترین فاجعه تاریخ ایران و بسیار فراتر از همه فجایع پیش از خود بوده است. کتاب «قحطی بزرگ» نشان می‌دهد ۸ تا ۱۰ میلیون ایرانی، ۴۰ تا ۵۰ درصد کل جمعیت ایران، در اثر گرسنگی و مرض‌های ناشی از آن و سوء تغذیه از میان رفته‌اند.
خبرگزاری میزان - با وجود بی‌طرفی ایران در جنگ جهانی اول، در طول این جنگ به ضربات و خسارت جبران ناپذیری بر پیکره میهن و ملت ما وارد آمد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دست کم دو تحول جمعیتی قابل توجه را می‌توان در این دوران تشخیص داد که با فرض نرخ رشد صفر در تناقض هستند: افزایش شهرنشینی و افزایش مهاجرت به کشور‌های همسایه، به ویژه روسیه، گیلبار تخمین می‌زند جمعیت شهری ایران از ۸۵۰ هزار (۸ تا ۹ % جمعیت کل کشور) در ۱۸۷۰ به ۱.۸ میلیون (۱۸% کل جمعیت) در ۱۹۰۰ و جمعیت تهران از ۷۰ هزار نفر در ۱۸۷۰ به ۲۵۰ هزار نفر در ۱۹۰۰ افزایش یافت. شواهد بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد جمعیت شهری ایران تا ۱۹۱۰ دست کم به ۲.۵ میلیون نفر رسیده است. سوبوتسینسکی در مقاله خود در ۱۹۱۳ که بخشی از آن بار دیگر به دست عیسوی منتشر شده است درباره شهرنشینی و اهداف آن در ایران بحث می‌کند. در ۱۹۱۰ سه شهر بیش از ۱۰۰ هزار نفر جمعیت داشته اند: تهران ۳۵۰ هزار نفر، تبریز ۳۰۰ هزار نفر و اصفهان ۱۰۰ هزار نفر (گیلبار) یعنی این سه شهر ۷۵۰ هزار نفر جمعیت را تشکیل می‌داده‌اند. علاوه بر این شهر‌های متعدد دیگری هم بوده اند که بین ۵۰ هزار تا ۱۰۰ هزار نفر جمعیت داشته‌اند، از جمله مشهد، همدان، شیراز، ارومیه، قزوین، کرمانشاه، کرمان، یزد، کاشان و خوی. این‌ها مجموعاً حدود ۶۰۰ هزار نفر را تشکیل می‌داده‌اند. با نگاهی محافظه کارانه باید گفت دوازده شهر پرجمعیت ۱.۳ میلیون نفر جمعیت داشته اند. آن طور که عیسوی توجه کرده است، «گزارش‌های متعدد مسافران نشان می‌دهد که معابر و بازار‌های شهر‌های ایران، خصوصاً در مراکز تجاری، مملو از فقرا و افراد بیکار بوده اند که حاضر بوده اند برای قطعه‌ای نان کار کنند.»
روشن است که مهاجران روستایی بسیاری وجود داشته اند علاوه بر این، می‌توان فهرستی از ۶۰ شهر با جمعیت میان ۱۰ هزار تا ۵۰ هزار نفر برشمرد که جمعیتی در حدود ۱.۲ میلیون نفر را تشکیل می‌داده اند. ما همچنین می‌دانیم که تعدادی از همان روستا‌هایی که سوبوتسینسکی برشمرده است در واقع شهر‌هایی با بیش از ۱۰ هزار نفر بوده‌اند. یکی از این «روستا»ها تفت بوده است. سوبوتسینسکی این طور توضیح می‌دهد: «بیشتر روستا‌ها متشکل از چند خانه هستند، هر چند که گاه می‌توان روستا‌های بزرگی، چون تفت (نزدیک یزد) را نیز یافت که حدود ۱۰ هزار نفر اعم از زن و مرد جمعیت دارد.»
با توجه به سطح توسعه ایران، نمی‌توان جمعیت شهرنشین دست کم ۲.۵ میلیون نفر را با تخمین هوتم – شیندلر، باریر و گیلبار مبنی بر جمعیت ۱۰ میلیون نفر در ۱۹۱۰ توامان پذیرفت، چرا که به این معنا خواهد بود که ۲۵% کل جمعیت شهرنشین بوده‌اند. سوبوتسینسکی می‌نویسد: «در شهر‌های ایران کارخانه‌ای نیست که درآمد جمعیت وارده به شهر را تامین کرده و باعث گردآمدن سکنه در شهر‌ها شود؛ علاوه بر این شهر‌های ایران، چیزی به عنوان خدمات و رفاه یا امتیازی بیش از روستا ندارند. دیگر آن که در ایران عامل رشد شهر‌های اروپایی، مثل بانک‌های اعتباری که برای املاک شهری وام بدهند وجود ندارد. آخر این که برای ایران هنوز زمان آن نرسیده است که به واسطه انواع گوناگون پیشرفت‌ها، تولید غذا نیاز به درصد کوچکتری از نیروی کار در روستا‌ها داشته باشد. به این ترتیب، در زمانی که در چندین کشور یک چهارم جمعیت در شهر‌ها گرد آمده است» در ایران جمعیت شهری به ۱۲ درصد کل آن نمی‌رسد.» باا عمال نرخ ۱۲ درصد برای ۲.۵ میلیون نفر جمعیت شهرنشین، ما به رقم ۲۰ میلیون نفر می‌رسیم که جالب است همان رقمی است که در دو گزارش وزیر مختار آمریکا در ایران آمده است و در ادامه خواهد آمد.
دیگر تحول جمعیت شناختی که ادعای نرخ رشد صفر در ۱۹۱۰ -۱۸۵۰ را زیر سوال می‌برد، رشد انفجارگونه مهاجرت از ایران به کشور‌های همسایه، به ویژه جنوب روسیه در سال‌های ۱۹۱۴-۱۸۹۰ است. آن طور که عیسوی اشاره داشته است: «آمار مهاجرت از ایران بسیار ناقص است، زیرا تنها شامل کسانی می‌شود که برای خروج قانونی در کنسولگری مالیات پرداخته اند. شمار زیادی از افراد مستمند، مخفیانه از مرز عبور می‌کردند و طبیعتاً شمرده نمی‌شدند. اما حتی این پاره اطلاعات اشاره به مقیاس بزرگ و رو به رشدی از مهاجرت از ایران به روسیه دارد» گیلبار گزارش می‌کند که در سال‌های میان ۱۸۷۶ و ۱۸۹۰ حدود ۱۹۵ هزار تبعه ایران به طور قانونی یعنی با گذرنامه و مجوز وارد روسیه شدند. میزان مهاجرت در دهه ۱۸۹۰ به طور چشمگیر افزایش یافت و «تنها در ۱۸۹۶، ۵۶ هزار مهاجر قانونی وارد روسیه شدند.» عیسوی گزارش می‌کند در ۱۹۰۴، شمار روادید‌های صادره برای کارگران غیررفه‌ای در تبریز و ارومیه به تنهایی ۵۴.۸۴۶ مورد بوده است و «در ۱۹۰۵، شمار کل ایرانیان عبوری از مرز کمتر از ۳۰۰ هزار نفر نبوده است» حتی در ۱۹۱۱ در جریان بحران با روسیه درباره مورگان شوستر، سوبوتسینسکی گزارش می‌دهد که ۱۹۳ هزار ایرانی عازم روسیه شده‌اند، در حالی که ۱۶۰ هزار ایرانی از روسیه بازگشته‌اند و شمار دقیق مهاجران ۳۳ هزار نفر بوده است. حتی از نقاط دوردستی، چون سیستان و بلوچستان، شمار زیادی به سمت شمال و روسیه رفتند البته روسیه تنها کشور همسایه پذیرفنده مهاجران ایرانی نبود: «علاوه بر این، مهاجرت‌هایی نیز از شمال شرق ایران به هرات و از جنوب شرق و جنوب به کراچی، مستقط و حتی جزایر زنگبار شده است.» گیلبار گزارش می‌کند که در سال‌های ۱۹۱۳-۱۹۰۰ حدود ۱.۷۶۵ میلیون تبعه ایران به طور قانونی به روسیه رفتند و ۱.۴۱۲ میلیون نفر از روسیه بازگشتند و این رقم دقیق مهاجران قانونی را تنها به روسیه، ۳۵۴ هزار نفر می‌کند. اگر مهاجران غیرقانونی به حساب آورده شوند، این عدد بسیار بزرگتر خواهد بود آن طور که عیسوی و گیلبار نشان داده‌اند، این عده بیشتر کارگران و دهقانانی بودند که به دنبال کار یدی در روسیه بوده‌اند.
از آن چه در بالا آمد، روشن است که در ۱۹۱۴- ۱۹۰۰، جمعیت شهرنشین حدود یک میلیون افزایش داشته است و جمعیت تهران نیز دو برابر شده است. با نگاهی محافظه کارانه ۵۰۰ هزار نفر به طور قانونی به روسیه و کشور‌های همسایه مهاجرت کرده‌اند و شمار نامعلومی نیز به طور غیرقانونی رفته‌اند. اگر پیش فرض گیلبار را بپذیریم که جمعیت اساساً ثابت مانده است، آن گاه باید بپذیریم کاهش هنگفتی در جمعیت روستایی و نیروی کار کشاورزی رخ داده است و افزایش شگرفی نیز در تولیدات کشاورزی رخ داده است. حال آن که هیچ نشانی از «انقلاب کشاورزی» سراغ نداریم و گیلبار حجم قابل ملاحظه‌ای را به طرح اتهام نادیده انگاشتن آبیاری و حمل و نقل از سوی قاجار‌ها اختصاص می‌دهد. خلاصه آن که جدا از نرخ رشد صفر، افزایش مهاجرت به کشور‌های همسایه و مهاجرت روستا به شهر نشان می‌دهد که جمعیت به سرعت در حال رشده بوده است شمار زیادی از کارگران و خانواده‌های ایرانی به کار در روسیه و پولی که از آنجا حواله می‌شد» متکی بوده اند. با آغاز جنگ جهانی اول، این منبع ارزشمند اشتغال و درآمد خشکید و مهاجران ایرانی مجبور به بازگشت به وطن شدند تا قربانیان قحطی و بیماری شوند.
آن طور که در بالا اشاره شد، پیش از قحطی، معابر و بازار‌ها در ایران «مملو از فقرا و افراد بیکار بوده که حاضر بوده اند برای قطعه‌ای نان کار کنند.» تنها اندکی پس از قحطی ۱۹۱۹ - ۱۹۱۷، کمبود جدی نیروی کار صنعت فرش ایران را تقریباً نابود کرد. در گزارشی با تاریخ یکم اکتبر ۱۹۱۹، کالدول می‌نویسد: «ایران کالای خاصی به آن معنا تولید نمی‌کند، مگر فرش» در اثر قحطی نیروی کار کاهش روشنی می‌یابد و دستمزد کارگر ایران را به «بالاترین حد در جهان» می‌رساند. او می‌افزاید: «گاهی گفته می‌شود با توجه به کارایی، دستمزد کارگر ایرانی بالاترین حد در جهان را دارد. برای مثال شاید او به طور متوسط روزانه ۴ قران دریافت کند. با نرخ مبادله فعلی این مبلع چیزی در حدود ۷۵ سنت طلا است اکنون یک کارگر ساده آمریکایی به طور متوسط چیزی در حدود شش برابر بیشتر از کارگر ایرانی تولید می‌کند، یعنی ارزش کار مشابه او در ایران روزانه ۴.۵۰ دلار است.»
همان طور که گفته شد، در مقاله ۱۹۶۸ باریر هیچ اشاره‌ای به قحطی ۱۹۱۹-۱۹۱۷ نشده است. کتاب تاریخ اقتصادی ایران عیسوی، با آن که در ۱۹۱۷ منتشر شده، ولی در ۱۹۱۴ متوقف می‌شود. همچنین جای شگفتی نیست که در مقاله ۱۹۷۶ گیلبار یک مورد اشاره به قحطی ۱۹۱۹-۱۹۱۷ وجود ندارد. عبارت گیلبار درباره قحطی بزرگ ۷۱-۱۸۶۹ چنین است: «با آن که قحطی و امراض مسری باعث مرگ هزاران تن شده است، این عوامل، مگر در یک مورد، باعث کاهش هنگفت جمعیت کشور نشده‌اند. تنها در ۷۲-۱۸۶۹ که به نام سال‌های قحطی شناخته می‌شوند، ترکیبی از قحطی شدید تقریباً در تمام مناطق و حمله وبا و بروز دیگر امراض مسری محلی در سطح کشور، منجر به کاهش شدید شمار کل جمعیت شد. تخمین شمار افرادی که در اثر گرسنگی و وبا درگذشتند، دامنه‌ای از یک میلیون تا بیش از سه میلیون نفر را درمی گیرد. بررسی منابع متعددی که اطلاعاتی درباره تاثیرات قحطی و وبا در میان عشایر و جمعیت یک جانشینین در نقاط مختلف دارند نشان می‌دهد که شمار قربانیان در حدود یک و نیم میلیون نفر بوده است. به این ترتیب به نظر می‌رسد که خسارات سال‌های قحطی بسیار جدی‌تر از هر دوره دیگری در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در ایران بوده است.» ظاهراً گیلبار با قحطی ۱۹۱۹-۱۹۱۷ و شدت آن ناآشنا است با آن که مشخصاً چیزی اظهار نمی‌کند، اما به نظر می‌رسد گیلبار بر این باور بوده که قحطی ۷۱-۱۸۷۰، ۱۵% جمعیت از میان رفته اند. شوکو اکازاکی با استفاده از کار گیلبار در مقاله‌ای که در ۱۹۸۶ منتشر کرده چنین نتیجه گیری می‌کند: «می‌توان گفت قحطی بزرگ ۷۱-۱۸۷۰ غم انگیزترین رویداد در تاریخ اقتصادی و اجتماعی ایران بوده است.» بیشتر بخوانید: کاهش جمعیت ناشی از قحطی انتهای پیام/ برچسب ها: قحطی بزرگ قحطی ایران انگلیس
منبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: قحطی بزرگ قحطی ایران انگلیس کشور های همسایه جمعیت شهرنشین ۱۰ میلیون نفر ۵ میلیون نفر نفر بوده جمعیت تهران جمعیت ایران ۵۰ هزار نفر نشان می دهد شمار زیادی نفر جمعیت داشته اند نیروی کار قحطی بزرگ آن طور روستا ها داده اند کل جمعیت بوده اند نرخ رشد شهر ها سال ها حدود ۱
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۴۷۱۵۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
صنعت حمل و نقل بین المللی: مروری جامع با نگاهی عمیق به نقش هوش مصنوعی
تین نیوز دکتر حسین ستوده :
صنعت حمل و نقل بین المللی به طور مداوم در حال تکامل است و با ظهور فناوری های جدید مانند هوش مصنوعی (AI) متحول می شود. هوش مصنوعی پتانسیل قابل توجهی برای دگرگونی این صنعت، افزایش کارایی، بهبود خدمات و ایجاد فرصت های جدید دارد.
مقدمه
صنعت حمل و نقل بین المللی نقشی حیاتی در اقتصاد جهانی دارد و به عنوان شریان حیاتی تجارت بین کشورها عمل می کند. این صنعت شامل جابجایی کالا، خدمات و افراد در سراسر مرزها با استفاده از انواع مختلف حمل و نقل مانند حمل و نقل دریایی، هوایی، زمینی و ریلی، می شود. صنعت حمل و نقل بین المللی به طور مداوم در حال تکامل است و با ظهور فناوری های جدید مانند هوش مصنوعی (AI) متحول می شود. هوش مصنوعی پتانسیل قابل توجهی برای دگرگونی این صنعت، افزایش کارایی، بهبود خدمات و ایجاد فرصت های جدید دارد.
تاریخچه مختصری از صنعت حمل و نقل بین المللیحمل و نقل بین المللی از زمان های قدیم وجود داشته است. تمدن های اولیه از طریق مسیرهای آبی و زمینی برای تجارت با یکدیگر استفاده می کردند. انقلاب صنعتی منجر به پیشرفت های عمده ای در حمل و نقل شد، از جمله توسعه موتور بخار و راه آهن. این پیشرفت ها حمل و نقل کالا و افراد را سریعتر و آسان تر کرد.
در قرن بیستم، حمل و نقل هوایی به یک روش حمل و نقل مهم تبدیل شد. هواپیماها می توانند مسافران و محموله ها را سریعتر از هر وسیله ی حمل و نقل دیگری به سراسر جهان جابجا کنند. در دهه های اخیر، حمل و نقل کانتینری نیز به یک روش حمل و نقل محبوب تبدیل شده است. کانتینرها واحدهای حمل و نقل استاندارد هستند که می توانند به راحتی بین انواع مختلف حمل و نقل از جمله کشتی ها، کامیون ها و قطارها جابجا شوند.
انواع مختلف حمل و نقل بین المللیحمل و نقل دریایی
رایج ترین روش حمل و نقل بین المللی است که حدود ۹۰ درصد از تجارت جهانی را به خود اختصاص می دهد. کشتی های باری بزرگ، مقادیر زیادی از کالاهای فله، ازجمله زغال سنگ، نفت، غلات و مواد معدنی را حمل می کنند. همچنین کشتی های کانتینری، محموله های کانتینری را که حاوی طیف وسیعی از کالاهای مصرفی و صنعتی هستند، حمل می کنند.
مزایای حمل و نقل دریایی
ظرفیت حمل بار بالا: کشتی های باری می توانند حجم عظیمی از کالا را مقرون به صرفه حمل کند. هزینه ی نسبتاً پایین: به ازای هر تن کالا، حمل و نقل دریایی اغلب ارزان ترین روش حمل و نقل است. دسترسی جهانی: بنادر در سراسر جهان وجود دارند و حمل و نقل دریایی می تواند کالاها را به نقاط دوردست برساند.معایب حمل و نقل دریایی
سرعت پایین: حمل و نقل دریایی کندترین روش حمل و نقل بین المللی است. قابلیت ردیابی محدود: ردیابی محموله ها در حین حمل و نقل دریایی نسبت به سایر روش ها دشوارتر است. وابستگی به آب و هوا: شرایط بد آب و هوایی می تواند بر زمان تحویل کالا تأثیر بگذارد. حمل و نقل هواییسریع ترین روش حمل و نقل بین المللی است که برای جابجایی محموله های با ارزش بالا، کالاهای فاسدشدنی و کالاهایی که نیاز به حمل و نقل سریع دارند، استفاده می شود. هواپیماهای باری می توانند کالاها را در عرض چند ساعت یا چند روز، به سراسر جهان حمل کنند.
مزایای حمل و نقل هوایی
سرعت بالا: حمل و نقل هوایی سریع ترین روش حمل و نقل بین المللی است.
قابلیت ردیابی دقیق: محموله ها در حین حمل و نقل هوایی به راحتی قابل ردیابی هستند.
امنیت بالا: حمل و نقل هوایی به طور کلی امن ترین روش حمل و نقل محسوب می شود.
معایب حمل و نقل هوایی
ظرفیت حمل بار پایین: هواپیماهای باری ظرفیت حمل بار کمتری نسبت به کشتی های باری دارند.
هزینه های بالا: حمل و نقل هوایی گرانترین روش حمل و نقل بین المللی است.
محدودیت های اندازه و وزن: برخی از کالاها به علت اندازه یا وزن زیاد نمی توانند با هواپیما حمل شوند.
زنجیرۀ تأمین پیچیده در حمل و نقل بین المللیحمل و نقل بین المللی تنها بخشی از یک زنجیره ی تأمین پیچیده است. زنجیره ی تأمین شامل تمام فعالیت هایی می شود که یک محصول را از مواد اولیه تا مصرف کننده ی نهایی هدایت می کند. این فعالیت ها می تواند شامل تهیه ی مواد اولیه، تولید محصول، بسته بندی، حمل و نقل، انبارداری و توزیع باشد.
در حمل و نقل بین المللی زنجیره ی تأمین می تواند بسیار پیچیده باشد و شامل بسیاری از بازیگران مختلف شود. لذا هماهنگی مؤثر بین همه ی بازیگران در زنجیره ی تأمین برای اطمینان از حمل و نقل روان و کارآمد کالاها ضروری است.
چالش های متعدد پیش روی صنعت حمل و نقل بین المللیصنعت حمل و نقل بین المللی با چالش های متعددی روبرو است که بر کارایی، هزینه و قابلیت اطمینان آن تأثیر می گذارد. برخی از مهم‌ترین چالش ها عبارتند از:
پیچیدگی های زنجیره ی تأمین
زنجیره ی تأمین در حمل و نقل بین المللی می تواند بسیار پیچیده باشد و شامل بسیاری از بازیگران مختلف شود. هماهنگی مؤثر بین همه ی این بازیگران، برای اطمینان از حمل و نقل روان کالاها ضروری است. با این حال، ارتباطات ضعیف، عدم شفافیت و فرآیندهای غیرمجاز می تواند منجر به تأخیر، خطا و افزایش هزینه ها شود.
مقررات و الزامات متعدد
حمل و نقل بین المللی تحت تأثیر قوانین و مقررات متعددی از جمله مقررات گمرکی، ایمنی و امنیتی قرار دارد. این مقررات می تواند برای شرکت های حمل و نقل پیچیده و پرهزینه باشد و می تواند باعث تأخیر در حمل و نقل شود.
زیرساخت های فرسوده
بسیاری از زیرساخت های حمل و نقل بین المللی، از جمله بنادر، فرودگاه ها و جاده ها، فرسوده و نیاز به ارتقاء دارند. زیرساخت های فرسوده باعث ایجاد تنگنا، تأخیر و افزایش هزینه های حمل و نقل شود.
کمبود نیروی کار ماهر
صنعت حمل و نقل بین المللی با کمبود نیروی کار ماهر از جمله رانندگان کامیون، خلبانان و کارگران بندر روبرو است. این کمبود نیروی کار می تواند منجر به افزایش هزینه ها و تأخیر در حمل و نقل شود.
نگرانی های امنیتی
حمل و نقل بین المللی در معرض انواع تهدیدات امنیتی مانند سرقت، تروریسم و قاچاق قرار دارد. شرکت های حمل و نقل باید اقدامات امنیتی لازم را برای ایمن سازی محموله ها و زیرساخت ها انجام دهند.
این چالش ها بر کارائی، هزینه ها و قابلیت اطمینان صنعت حمل و نقل بین المللی تأثیر می گذارد. برای غلبه بر این چالش ها، شرکت های حمل و نقل باید به دنبال راه حل های نوآورانه باشند، از جمله استفاده از فناوری های جدید مانند هوش مصنوعی.
نقش هوش مصنوعی در متحول کردن صنعت حمل و نقل بین المللیهمانطور که پیشتر اشاره شد، صنعت حمل و نقل بین المللی با چالش های متعددی روبرو است. هوش مصنوعی (AI) پتانسیل قابل توجهی برای کمک به غلبه بر این چالش ها و متحول کردن این صنعت را دارد.
در اینجا چند روش کلیدی که هوش مصنوعی می تواند صنعت حمل و نقل بین المللی را متحول کند، آورده شده است:
بهینه سازی مسیرها و برنامه ریزی
الگوریتم های یادگیری ماشین می توانند داده های تاریخی ترافیک، آب و هوا و سایر عوامل را برای بهینه سازی مسیرهای حمل و نقل و برنامه ریزی زمانبندی کارآمدتر تجزیه و تحلیل کنند. این امر می تواند منجر به کاهش مسافت طی شده، زمان تحویل و هزینه های سوخت شود.
پیش بینی تقاضا و مدیریت ظرفیت
هوش مصنوعی می تواند با تجزیه و تحلیل داده های فروش، داده های اقتصادی و سایر منابع، تقاضای حمل و نقل را با دقت بیشتری پیش بینی کند. این امر به شرکت های حمل و نقل کمک می کند تا ظرفیت خود را به طور مؤثر مدیریت و اطمینان حاصل کنند که منابع کافی برای برآورده کردن تقاضا وجود دارد.
اتوماسیون وظایف و فرآیندها
هوش مصنوعی می تواند بسیاری از وظایف و فرآیندهای خسته کننده و زمان بر را در حمل و نقل بین المللی خودکار کند. به عنوان مثال، هوش مصنوعی می تواند برای مدیریت اسناد حمل و نقل، ردیابی محموله ها و انجام بازرسی های گمرکی خودکار استفاده شود. این امر می تواند باعث کاهش هزینه های نیروی کار و بهبود بهره وری شود.
افزایش ایمنی و امنیت
هوش مصنوعی می تواند با تجزیه و تحلیل داده های مربوط به تصادفات، شرایط جاده ای و سایر عوامل، خطرات ایمنی را پیش بینی کند. این امر به شرکت های حمل و نقل کمک می کند تا اقدامات پیشگیرانه ای را برای جلوگیری از حوادث انجام دهند. همچنین هوش مصنوعی می تواند برای نظارت بر محموله ها و زیرساخت ها در برابر سرقت و سایر تهدیدات امنیتی مورد استفاده قرار گیرد.
تجزیه و تحلیل داده ها و تصمیم گیری هوشمندانه
حجم عظیمی از داده ها در صنعت حمل و نقل بین المللی تولید می شود. هوش مصنوعی می تواند این داده ها را تجزیه و تحلیل کند و بینش های ارزشمندی را برای تصمیم گیری بهتر ارائه دهد. به عنوان مثال، هوش مصنوعی می تواند برای شناسایی الگوهای تقلب، بهینه سازی قیمت گذاری حمل و نقل و بهبود خدمات مشتری مورد استفاده قرار گیرد.
این موارد تنها چند نمونه از روش هایی است که هوش مصنوعی می تواند صنعت حمل و نقل بین المللی را متحول کند. شرکت های حمل و نقل می توانند با ادغام هوش مصنوعی در تمام جنبه های عملیات، کارایی، ایمنی، قابلیت اطمینان و سودآوری خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهند.
نمونه هایی از کاربرد هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللیهمان طور که ذکر شد، هوش مصنوعی کاربردهای متنوعی در صنعت حمل و نقل بین المللی دارد. در اینجا چند نمونه از این کاربردها آورده شده است:
مدیریت ناوگان در شرکت های حمل و نقل
شرکت های حمل و نقل از هوش مصنوعی برای مدیریت ناوگان خود و بهینه سازی عملیات استفاده می کنند. الگوریتم های یادگیری ماشین می توانند داده های موقعیت کامیون ها، مصرف سوخت، ترافیک و سایر عوامل را برای برنامه ریزی و مسیرهای کارآمدتر را به ویژه جهت کاهش هزینه های سوخت تجزیه و تحلیل کنند.
ردیابی محموله ها در زمان واقعی
راه حل های مبتنی بر هوش مصنوعی به شرکت ها امکان می دهند تا محموله های خود را در زمان واقعی ردیابی کنند. این امر به شرکت ها و مشتریان آنها دید بهتر و شفافیت بیشتری در خصوص وضعیت محموله ها می دهد.
بازرسی خودکار گمرکی
هوش مصنوعی می تواند برای خودکار کردن فرآیند بازرسی گمرکی مورد استفاده قرار گیرد. الگوریتم های یادگیری ماشین می توانند اسناد حمل و نقل را اسکن و تصاویر اشعه ایکس را تجزیه و تحلیل کنند تا خطر قاچاق یا سایر تخلفات را شناسایی کنند.
چت ربات ها برای خدمات مشتری
شرکت های حمل و نقل از چت ربات های مبتنی بر هوش مصنوعی برای ارائه ی خدمات بهتر به مشتریان استفاده می کنند. چت ربات ها می توانند به سئوالات مشتریان در خصوص وضعیت محموله ها، تعرفه ها و سایر موضوعات پاسخ دهند.
موارد بالا تنها نمونه های کوچک از کاربردهای فراوان هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللی هستند. همانطور که فناوری هوش مصنوعی به تکامل خود ادامه می دهد، انتظار می رود که کاربردهای جدید و نوآورانه ای در این صنعت ظهور کند.
چالش های بالقوه اجرای هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللیاگرچه هوش مصنوعی پتانسیل قابل توجهی برای بهبود صنعت حمل و نقل بین المللی دارد، اما اجرای آن با چالش هایی نیز روبرو است. برخی از مهم ترین چالش ها عبارتند از:
هزینه های پیاده سازی
پیاده سازی و نگهداری سیستم های هوش مصنوعی می تواند پرهزینه باشد. شرکت های حمل و نقل برای استفاده از مزایای هوش مصنوعی باید در زیرساخت های فناوری اطلاعات، داده های با کیفیت بالا و نیروی کار متخصص سرمایه گذاری کنند.
ملاحظات اخلاقی و قانونی
استفاده از هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللی مسایل اخلاقی و قانونی خاصی را مطرح می‌کند. به عنوان مثال، سوالاتی در مورد مسئولیت در حوادث ناشی از وسایل نقلیه خودران وجود دارد. همچنین، قوانین مربوط به جمع آوری و استفاده از داده های شخصی باید در نظر گرفته شوند.
مقبولیت و پذیرش
ممکن است برخی از افراد در مورد استفاده از هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللی تردید داشته باشند. برای مثال، ممکن است نگرانی هایی در مورد امنیت شغلی رانندگان کامیون و سایر کارگران حمل و نقل وجود داشته باشد. همچنین اطمینان از اینکه سیستم های هوش مصنوعی عادلانه و بدون سوگیری عمل می کنند، مهم است.
امنیت سایبری
سیستم های هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللی در برابر حملات سایبری آسیب پذیر هستند. هکرها می توانند بالقوه، کنترل سیستم های حمل و نقل خودکار را به دست بگیرند یا به داده های حساس دسترسی پیدا کنند. شرکت های حمل و نقل باید اقدامات امنیتی سایبری قوی را برای ایمن سازی سیستم های خود پیاده کنند.
محدودیت های داده
سیستم های هوش مصنوعی برای عملکرد موثر به داده های با کیفیت بالا نیاز دارند. با این حال، جمع آوری و مدیریت حجم عظیمی از داده ها که برای آموزش و اجرای سیستم های هوش مصنوعی مورد نیاز است، می تواند یک چالش باشد.
غلبه بر این چالش ها، برای تحقق کامل پتانسیل هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللی ضروری است. با رویکردی محتاطانه و برنامه ریزی شده، هوش مصنوعی می تواند به ایمن تر، کارآمدتر و پایدارتر کردن صنعت حمل و نقل بین المللی کمک کند.
آینده ی حمل و نقل بین المللی با هوش مصنوعینگاهی به آینده، هوش مصنوعی (AI) پتانسیل این را دارد که به طور چشمگیری حمل و نقل بین المللی را متحول کند. در اینجا چند پیش بینی از نقش بالقوه ی هوش مصنوعی در سال های آینده، آورده شده است:
حمل و نقل خودران
هوش مصنوعی، محرک اصلی توسعه ی وسایل نقلیه ی خودران است که انقلابی در صنعت حمل و نقل ایجاد خواهد کرد. کامیون های خودران، کشتی های بدون سرنشین و هواپیماهای خودکار همگی می توانند در آینده ای نه چندان دور، به امری عادی تبدیل شوند. این فناوری ها می توانند باعث افزایش ایمنی، کاهش هزینه ها و بهبود بهره وری حمل و نقل شوند.
زنجیره ی تأمین هوشمند
هوش مصنوعی می تواند به ایجاد یک زنجیره ی تأمین هوشمندتر و یکپارچه تر در حمل و نقل بین المللی کمک کند. با استفاده از الگوریتم های یادگیری ماشین، داده های مربوط به موجودی، حمل و نقل و سایر جنبه های زنجیره ی تأمین را می توان در زمان واقعی تجزیه، تحلیل و در نتیجه کارایی را بهینه کرد و خطاها را کاهش داد.
شخصی سازی حمل و نقل
هوش مصنوعی می تواند برای شخصی سازی حمل و نقل برای نیازهای مشتریان خاص مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال، شرکت های حمل و نقل می توانند از هوش مصنوعی برای ارائه ی نرخ های سفارشی، مسیرهای بهینه سازی شده و خدمات اضافی با ارزش به مشتریان استفاده کنند.
حمل و نقل پایدار
هوش مصنوعی می تواند نقش مهمی در ایجاد یک سیستم حمل و نقل بین المللی پایدارتر ایفا کند. الگوریتم های هوش مصنوعی می توانند برای بهینه سازی مصرف سوخت، کاهش انتشار آلاینده ها و توسعه ی راه حل های حمل و نقل پاک تر مانند وسایل نقلیه ی الکتریکی مورد استفاده قرار گیرند.
با پیشرفت هوش مصنوعی، انتظار می رود که نوآوری های بیشتری در صنعت حمل و نقل بین المللی پدیدار شود. این تحولات می تواند منجر به حمل و نقل ایمن تر، کارآمدتر، پایدارتر و مقرون به صرفه تر برای همه شود.
نتیجه گیریهوش مصنوعی در حال تبدیل شدن به نیروی محرکه ای قدرتمند برای تغییر در صنعت حمل و نقل بین المللی است. با غلبه بر چالش های موجود و استفاده از فناوری به طور مسئولانه، هوش مصنوعی پتانسیل این را دارد که حمل و نقل را برای نسل های آینده متحول کند.
آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»