به نقل از «ایران آنلاین»

سکوت موسیقی در شهرهای ایران

تاریخ انتشار: ۵ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۶۳۸۹۲۵

با گذشت بیش‌ از یک سال‌ واندی از شیوع کرونا فعالیت‌های فرهنگی و هنری همچنان در تعطیلی بسر می‌برند، بویژه حوزه موسیقی که کلاس‌های آموزش حضوری تعطیل اند و به‌صورت آنلاین برگزار می‌شود و در کنار آن کنسرت‌های موسیقی هم همچنان متوقف شده اما با این اوصاف هنرمندان همچنان به‌طرق مختلف به‌ فعالیت‌های خود ادامه می‌دهند و با این هدف انجمن‌های موسیقی استان‌ها نیز برپا است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تحمل خسارت‌ها در پناه هنر
مجتبی حبیبی رئیس انجمن موسیقی استان یزد دراین باره بیان داشت: «در خصوص کلاس‌های آموزشی با توجه به دستورالعمل جدید مربوط به لزوم اخذ کارت صلاحیت تدریس برای همه مدرسین آموزشگاه‌ها، دوره‌های آموزشی بهبود وضعیت تدریس مدرسین و آشنایی با روش‌های تدریس و مسترکلاس‌هایی در راستای ارتقای سطح علمی و عملی هنرمندان و معلمین موسیقی را در دستور کار داریم که بزودی برگزارمی شود.»
در حوزه فعالیت‌های تولیدی، انجمن موسیقی استان یزد در سال گذشته تولیدات صوتی و تصویری بسیاری را به‌ ثمر رسانده است که  می‌توان به تولید 4 قسمت ویژه برنامه پاسداشت و تجلیل از هنرمندان پیشکسوت موسیقی با عنوان «چلچله»، 5 قسمت مجموعه تصویری «آوای دل» ویژه مناجات خوانی ماه مبارک رمضان،  3 قسمت مستند-مصاحبه از هنرمندان سازگر استان و... نام برد.
حبیبی گفت «امسال نیز در ادامه این فعالیت‌ها در نظر داریم 2 آلبوم موسیقی را از مجموع آثار آهنگسازان جوان استان در حوزه موسیقی دستگاهی ایران و دیگری در حوزه موسیقی غیرایرانی تهیه و تولید کنیم. این طرح در مراحل پیش تولید است و بزودی مراحل تولید آن آغاز می شود.»
در حوزه تألیف نیز از سال قبل در راستای شعار (یزد، پایتخت کتاب ایران) به‌همت هنرمند ارجمند یاسر منتظری، پژوهشگر و عضو هیأت مدیره انجمن موسیقی استان 2 کتاب «سرگذشت موسیقی یزد» و «موسیقی یزد، به روایت تصویر» در حال ویرایش و هم اکنون در مراحل پایانی نگارش است. او درادامه افزود: «با شروع اپیدمی کرونا متأسفانه بخش عمده‌ای از فعالیت‌های حوزه هنر بویژه موسیقی که ذاتاً نیاز به حضور جمعیِ هنرمندان یا مخاطبان چه در اجرای کنسرت‌ها واجراهای صحنه‌ای یا حتی مسترکلاس‌ها و کارگاه‌های آموزشی دارد، تعطیل شده است و متأسفانه با گذشت حدود یک سال و نیم از این همه‌گیری هرازچندگاهی هنوز درگیر موج بعدی آن و اعمال محدودیت‌های شدیدتر هستیم که عملاً به نوعی فعالیت هنرمندان را فلج کرده است. طبعاً با وجود این شرایط، فشار اقتصادی بسیار زیادی که هنرمندان بواسطه این تعطیلی‌های گسترده دچار آنند و تحمل خسارت بسیاری که عموم فعالیت‌های هنر طی این مدت متحمل شده است ،انگیزه و همراهی و توانی برای بروز خلاقیت، نوآوری و ارائه و پیگیری طرح‌ها و برنامه‌های جدید نیست  که بشدت شاهد کاهش فعالیت‌ها در همه حوزه‌ها هستیم. با توجه به مجموع شرایط در ماه‌های اخیر علاوه بر طرح‌هایی که ذکر شد، ما در انجمن موسیقی استان یزد تلاش کردیم تا با شناسایی و بررسی سوابق هنرمندان واجدشرایط، بیش از 70 هنرمند موسیقی استان را برای معرفی به صندوق اعتباری هنر و بهره‌مندی از بیمه هنرمندان معرفی کنیم. علاوه بر آن با همت صندوق اعتباری هنر و انجمن موسیقی ایران 6 هنرمند پیشکسوت و 10 سرپرست گروه موسیقی استان جهت دریافت حمایت‌های شرایط کرونا معرفی و از آن حمایت‌ها هرچند ناچیز بهره‌مند شده‌اند.» او درباره شرایط خاص این دوران تأکید کرد: «با توجه به کمبود امکانات بویژه در شهرستان ها، توجه به فعالیت‌های آموزشی اصولی در نمایندگی‌های شهرستان‌های استان و حتی المقدور مرکز زدایی از فعالیت‌های انجمن و رشد و رونق فعالیت‌های موسیقی ارزشمند در شهرستان های استان با معرفی 11 نماینده در دستور کار انجمن موسیقی استان یزد خواهد بود.»

برگزاری جشنواره موسیقی ایلام
جواد یعقوبی رئیس انجمن موسیقی استان ایلام نیز درسال جدید کلیپ نوروزی با عنوان «نغمه بهار» با همکاری انجمن هنرهای تجسمی و انجمن خوشنویسان ایران تولید کرد که در آن قطعه‌ای از کارهای استاد پرویز مشکاتیان به اتفاق شش نفر از هنرمندان جوان استان اجرا و ضبط شد و به‌عنوان هدیه نوروزی به  هنرمندان اهدا شد.
او بیان داشت: «اسفند ماه سال گذشته برنامه‌ریزی‌های لازم برای برگزاری ششمین جشنواره موسیقی ایلام انجام گرفت و تلاش و پیگیری ما دراین چند ماه گذشته از سال‌ جاری برگزاری این جشنواره بود که فراخوان آن اسفند ماه منتشر شد و سرانجام از 30 تیر تا یکم مرداد ماه با حضور 7 گروه و 18 اثر در دو بخش گروه نوازی و تک نوازی (با عنوان آفرینش‌های خلاقانه) برگزار شد. آثار به‌صورت زنده ضبط (تصویری ) شد و از تاریخ ۴ تا ۱۲ مرداد در صفحات مجازی انجمن موسیقی استان ایلام و صفحه ویژه جشنواره منتشر خواهند شد. داوران این جشنواره آقایان اردشیر کامکار، ارژنگ سیفی‌زاده و فرشاد رستمی بودند. همچنین درآیین اختتامیه این جشنواره که قرار است ۱۳ مرداد ماه برگزار شود، از شش پیشکسوت استان تجلیل به عمل خواهد آمد و نیز از سند سجلی دو هنرمند متوفی «مراد نهاوندی» و «شعبانعلی غلامی» رونمایی خواهد شد.»
او در خصوص تولیدات موسیقایی این انجمن گفت: «برای نخستین بار سال قبل یک اثر موسیقایی با آهنگسازی پیمان سلیم فر و امیر جباریان و خوانندگی محمد جواد شوهانی تولید شد که مرحله ضبط آثار و میکس و مستر آن به اتمام رسیده و در حال دریافت مجوز هستیم تا ان‌شاءالله پاییز امسال رونمایی و منتشر شود.»

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: فعالیت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۳۸۹۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پشیمانم!

مهاجرت‌های ناموفق هنرمندان و سلبریتی‌ها، سابقه‌ای نسبتا طولانی دارد. در اواسط دهه نود، گروهی از هنرمندان درجه دو و سه عرصه بازیگری با هدف رشد حرفه‌ای، به کشورهای دیگر- بالاخص ترکیه - مهاجرت کردند. مهاجرت‌هایی که اغلب با شکست مواجه شد و تقریبا تمامی این افراد یا به کشور بازگشتند و یا پیشه هنری خود را به فراموشی سپردند و به زندگی در قالب یک شهروند عادی خو گرفتند.

به گزارش ایسنا، در پی انتشار مصاحبه یک شبکه فارسی زبان معاند با بازیگر ایرانی مهاجر و ابراز ندامت وی، روزنامه صبح نو در مطلبی درباره این موضوع نوشت: پس از وقایع سال ۱۴۰۱ اما گروه دیگری از هنرمندان، با تصمیماتی شتاب‌زده، مهاجرت را به مثابه یک تصمیم احساسی در دستور کار قرار دادند و اکنون پس از گذشت زمانی کوتاه، اخباری از ندامت در گفتار اغلب ایشان به گوش می‌رسد. اخیرا صحبت‌های اشکان خطیبی درباره مهاجرت، خبرساز شده که به همین بهانه، نگاهی به مسأله مهاجرت هنرمندان ایرانی داریم.

مقوله مهاجرت در ایران به یک بحران عمومی تبدیل شده است و بررسی آن، از دو منظر فردی و اجتماعی گستره وسیعی از نکات عبرت‌آموز را در بر می‌گیرد. از منظر فردی، لزوم پرهیز از نگاه فانتزی به مقوله مهاجرت، بسیار حائز اهمیت است؛ به این معنا که زندگی در خارج از مرزهای ایران، الزاما به معنای رستگاری و جهش طبقاتی نخواهد بود. رواج غرب‌زدگی در ایران، طی سال‌های اخیر به شکل‌گیری یک تصویر رؤیایی از مهاجرت دامن زده است. علاوه بر این، بخش زیادی از تجربه مهاجرت‌کنندگان هم علنی نمی‌شود و به گوش مردم نمی‌رسد. با این همه، مروری بر وضعیت هنرمندان پس از مهاجرت، برخی از زوایای پنهان این موضوع را روشن خواهد کرد.

اساسا هنرمندان، اعضای صنفی هستند که پس از مهاجرت، بیشتر از سایر مشاغل، در معرض اضمحلال قرار می‌گیرند. کار هنرمند خلق اثر هنری است و خلاقیت در بافت جامعه شکل می‌گیرد. هنرمندی که در میانسالی جامعه خود را تغییر می‌دهد، از یک سو ارتباط با فرهنگ عمومی کشور خود را از دست می‌دهد و از سوی دیگر نمی‌تواند به‌عنوان یک هنرمند خلاق در کشور مقصد پذیرفته شود. علاوه بر این، جامعه مخاطبان یک هنرمند نیز پس از مهاجرت بسیار محدودتر می‌شود و از همین رو است که اغلب هنرمندان، مدتی پس از مهاجرت، ابراز تمایل به بازگشت می‌کنند.
مورد اخیر مصاحبه اشکان خطیبی، از مهم‌ترین نمونه‌های فرجام مهاجرت‌های عجولانه هنرمندان است. محتوای این مصاحبه، چیزی شبیه به یک کمدی تلخ است. دو سال قبل، اغتشاشاتی در ایران رخ داد و گروهی از سلبریتی‌ها که فکر می‌کردند گروهی از مردم می‌توانند معادلات سیاسی و اجتماعی را، با توسل به اعمال خشونت‌آمیز، تغییر دهند، خودشان زودتر از همه، تصمیم به ترک کشوری گرفتند که می‌خواستند شرایط آن را برای زندگی بهتر از نظر خودشان فراهم کنند.. اشکان خطیبی هم با این امید که بتواند با خیال راحت و از طریق فعالیت در فضای مجازی، در آتش ناآرامی‌های داخل ایران بدمد، حالا خودش را در بن‌بستی گرفتار می‌بیند که حتی ممکن بوده از کشوری که در آن ساکن است هم دیپورت شود. خطیبی در میانه‌های حرف‌هایش، تلویحا می‌پذیرد که تحت تاثیر جنگ‌های روانی قرار گرفته و شاید بهتر بود برای مهاجرت و حضور در برخی جمع‌های خارج از کشور، قدری بیشتر خویشتنداری می‌کرد. مروری بر صحبت‌های این بازیگر نشان می‌دهد که وی روزگار خوبی را سپری نمی‌کند و این در حالی است که خطیبی در ایران، علاوه بر بازیگری و اجرا، مسئولیت‌های فرهنگی و مدیریتی را هم بر عهده داشت که خودش آن‌ها را، با لحنی حسرت‌بار، مرور می‌کند. 
جمله مهم اشکان خطیبی در این مصاحبه این است: «خودم پشت پا زدم به همه چیز». همین جمله، به وضوح ندامت و پشیمانی را در کلام این بازیگر را هویدا می‌کند.
مهم‌تر از به خطر افتادن موقعیت شغلی و وضعیت اقتصادی هنرمندان پس از مهاجرت، به خطر افتادن سلامت روانی ایشان است. هنرمندی که یک جامعه بزرگ چند ۱۰ میلیونی از مخاطبان و چرخه ارتباطات چند ۱۰ هزار نفری هم‌صنفان خود را با جامعه‌ای بسیار محدود تاخت می‌زند، قبل از هر چیز، درگیر نوعی بحران عدم توجه و به دنبال آن بروز نشانه‌های افسردگی می‌شود؛ چیزی که در لحن اشکان خطیبی هم کاملا هویداست، هرچند که او هنوز هم سعی دارد وضعیت را به شکلی دوپهلو توجیه و خودش را قربانی یک شرایط ناخواسته معرفی کند.
خبرهایی که از وضعیت ارژنگ امیرفضلی، دیگر بازیگر مهاجرت کرده مخابره می‌شود نیز حاکی از چیزی بهتر از این نیست. ریحانه پارسا، حمید فرخ‌نژاد، مزدک میرزایی، مهناز افشار، برزو ارجمند، احسان کرمی و تعداد دیگری از هنرمندان و سلبریتی‌هایی که مهاجرت کرده‌اند هم به هر بهانه‌ای، درباره آنچه با مهاجرتشان از دست داده‌اند، حرف می‌زنند و آرزو می‌کنند که بتوانند به کشور بازگردند. کیست که نداند امثال فرخ‌نژاد و افشار، وقتی که در ایران بودند، تا چه حد می‌توانستند از مواهب توجه عمومی بهره‌مند باشند. حمید فرخ‌نژاد در مصاحبه‌ای به صراحت اعلام کرد که قبل از مهاجرت برنامه کاری‌اش تا یک سال آینده بسته شده بوده؛ اما در این مدتی که از مهاجرتش می‌گذرد، حتی امکان بازی در یک نقش فرعی سینمایی را هم به دست نیاورده است. مهناز افشار نیز که در ایران جز به بازی در نقش اول راضی نمی‌شد، تقریبا بازیگری را به دست فراموشی سپرده است. این وضعیت، حتی شامل حال خوانندگان و هنرمندانی که دهه‌ها از مهاجرتشان می‌گذرد نیز می‌شود. مروری بر واکنش‌های خواننده‌های لس‌آنجلسی، حسرت کار کردن در ایران را بازنمایی می‌کند و تقریبا هیچ‌یک از ایشان، نسبت به بازگشت به کشور، چیزی جز اشتیاق از خود نشان نمی‌دهند. وضعیت پیش آمده برای هنرمندانی که با خراب کردن پل‌های پشت سرشان، مسیر بهشت خیالی غرب را در پیش گرفتند، می‌تواند چراغ راهی برای سایر هنرمندان باشد تا فراموش نکنند که تمام هویت ایشان در گرو توجه جامعه کثیر مخاطبان ایرانی و امکان کار کردن در داخل مرزهای این کشور است.

انتهای پیام