خط تولید یا خط مونتاژ پنل؟
تاریخ انتشار: ۱۳ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۷۲۳۰۹۸
بومیسازی و تقویت عمق ساخت داخل به ویژه در صنعت لوازم خانگی اگرچه مورد تاکید و ضروری است، اما بررسیها نشان میدهد در هر قلم کالایی بومیسازی و داخلیسازی الزاما برد محسوب نمیشود. - اخبار رسانه ها -
به گزارش تصلا، بومیسازی و تقویت عمق ساخت داخل به ویژه در صنعت لوازم خانگی اگرچه مورد تاکید و ضروری است، اما بررسیها نشان میدهد در هر قلم کالایی بومیسازی و داخلیسازی الزاما برد محسوب نمیشود و با مطالعات دقیق و تخصصی باید مشخص شود داخلیسازی کدام اقلام با توجه به نیاز بازار و مقیاس تولید، دارای صرفه اقتصادی و مزیت است
بهرهبرداری از اولین خط تولید پنل (نمایشگر) تلویزیون در ایران خبری است که طی روزهای گذشته منتشر و عنوان شده این خط تولید با سرمایهگذاری بیش از دو میلیون یورو به بهرهبرداری رسیده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اساسا بازار ایران سالانه به چه تعداد تلویزیون نیاز دارد و آیا خط تولید پنل با توجه به نیاز بازار و مقیاس بهینه تولید، از لحاظ اقتصادی به صرفه است؟
آیا مشابه فرایندی که تحت عنوان اولین خط تولید پنل نمایشگر تلویزیون انجام میشود، پیش از این در داخل کشور صورت نمیگرفته و اولین است؟
در این خط تولید چه فرایندی صورت میگیرد، آیا در واقع همان فرایند مونتاژ قطعات مختلف پنل است که به صورت جداگانه وارد میشود؟
آیا چنین فرایندی نیاز به سرمایهگذاری دو میلیون یورویی دارد؟
در ادامه تلاش شده در راستای توسعه صنعت لوازم خانگی در مسیر صحیح که منافع صنعت، تولیدکنندگان و مصرفکنندگان در فضای رقابتی بدون شعارزدگی و تبلیغات رسانهای را به دنبال داشته باشد، به این سوالات و ابهامات پاسخ داده شود.
در خط تولید پنل افتتاح شده چه فرایندی انجام میشود؟
براساس گفته برخی کارشناسان اولین خط تولید پنل نمایشگر تلویزیون در واقع یک خط ساده مونتاژ است که در این فرایند به جای واردات پنل آماده، قطعات مختلف پنل وارد و مونتاژ میشود.
این خط تولید و مونتاژ پنل تلویزیون شامل یک کلینروم (در صنایع بسیاری از جمله در مراحل ساخت نمایشگر تلویزیون برای کنترل کیفیت نیاز به محیطی به دور از آلایندهها دارند. از این رو باید فضاهایی را در خطوط تولید تعبیه کنند که اصطلاحا به این فضاها اتاق تمیز یا کلینروم میگویند) و چند جت فن است که با ایجاد فشار مثبت، گرد و غبار را از کلینروم خارج میکند. در ادامه این فرایند، اجزای پنل، کابینت، لامپ تصویر و…که اصطلاحا به صورت اسمبل نشده وارد شده است، بر اساس پروتکلهای مشخص روی هم سوار و مونتاژ میشود.
بررسیها نشان میدهد مشابه این فرایند تولید پنل تلویزیون از حدود دو سال پیش از سوی دیگر برندهای داخلی لوازم خانگی که سابقه بیشتری در تولید تلویزیون دارند، با ساخت کلینرومهایی در مساحت بزرگتر و البته بدون ایجاد موج خبری و رسانهای در حال انجام است؛ همچنین این فرایند مشابه مراحلی است که از سوی تعمیرکاران لوازم خانگی در مورد پنلهایی که به دلایل مختلف دچار ایراد میشود، صورت میگیرد.
از طرفی و براساس بررسیها، هزینه و سرمایهگذاری مورد نیاز برای احداث این کلینروم و خط مونتاژ، بسیار کمتر از دو میلیون یورو است و این فرایند با هزینه بسیار کمتری صورت میگیرد.
چرا ساخت پنل تلویزیون به صرفه نیست؟
اما چرا اساسا تولید پنل و نمایشگر تلویزیون در ایران به صرفه نیست؟ کل نیاز بازار ایران به تلویزیون حدود دو میلیون و 200 دستگاه در ابعاد و اینچهای مختلف در سال است و بررسیها نشان میدهد حداقل میزان تولید پنل برای اینکه صرفه اقتصادی داشته باشد، بین 10تا 30میلیون عدد است.
از همین رو به نظر میرسد با توجه به میزان نیاز بازار ایران و با توجه به مونتاژ و ساخت پنل تلویزیون در مقیاس بالا به منظور توجیه اقتصادی، تولید پنل در ایران منطقی نباشد و ضرورتی برای ورود و داخلیسازی در این عرصه نیست.
براساس بررسیهای صورت گرفته در کل دنیا، حدود 350 شرکت تولیدکننده تلویزیون فعالیت دارند، اما به دلیل صرفه اقتصادی تنها در شش شرکت پنل تولید میشود. از این شش شرکت، پنج شرکت در چین و یک شرکت هم در تایوان فعالیت دارد. بنابراین نه تنها در ایران بلکه در کشورهای کره، ژاپن، آمریکا، آلمان، فرانسه و انگلیس هم پنل تولید نمیشود.
تولید یا مونتاژ پنل؟
یکی از پیچیدهترین فرایندهای تولید لوازم خانگی، تولید تلویزیون است، به این دلیل که تغییرات تکنولوژیک این بخش، نسبت به سایر بخشهای تولید لوازم خانگی بسیار سریعتر اتفاق میافتد.
در فرایند تولید تلویزیون هیچ کارخانهای در دنیا همه قطعات ساخت را به تنهایی تولید نمیکند. از جمله تولید پنل تلویزیون است که نمیتوان انتظار داشت شرکت تولیدکننده تلویزیون به تنهایی آن را تهیه کند.
این قطعات برای همه تولید وسایل الکترونیک از جمله تلویزیون، لپتاپ، موبایل و…از کارخانههای تخصصی تولید این قطعات خریداری میشود. کابینت تلویزیونها هم دائما از لحاظ ضخامت، ساختار و جنس تغییر میکند.
ساخت این کابینتها و قالبها نیز هزینه سنگینی دارد و از همین رو باید تولیدکننده 30-10میلیون عدد از هر قالب بفروشد که صرفه اقتصادی و سوددهی داشته باشد.
در این زمینه نیز شرکتهایی در چین هستند که ساخت کابینت انجام میدهند و دائما مدلهای جدید به بازار عرضه میکنند و هر شرکتی بخواهد در این زمینه ورود کند، ناچار باید با این غول ها رقابت کند.
همچنین بعد از این مرحله هماهنگ کردن کابینت تلویزیون، قالبها، اوپنسلها و سایر قطعات مختلف و .. .نیز با چالشهای متعددی همراه و ممکن است نیاز به انواع و سایزهای مختلفی از هر بخش باشد.
بعد از واردات این قطعات، نرمافزار مربوطه اصطلاحا باید بر روی قطعات سوار شود که در حال حاضر نرمافزارهایی که در ایران برای تلویزیونهای هوشمند استفاده میشود، به دلیل مشکل تحریم، اغب اندروید است.
در نهایت پلتفرمی که وارد ایران میشود، اگر در بهترین حالت ایراد خاصی نداشته باشد و به عبارتی بازارپسند باشد، نهایتا دو الی سه سال در بازار باقی میماند و بعد از مدتی به دلیل سرعت تغییرات تکنولوژیک به ویژه در حوزه نمایشگرها، به کلی از بازار حذف می شود.
از طرفی از آنجایی که تلویزیون در سایزهای مختلف مورد نیاز بازار است، اگر برندی تنها بخواهد حتی در چند سایز محدود تلویزیون تولید کند، نیاز به قالبهای بیشتری دارد و به منظور صرفه اقتصادی بخشهای مختلفی که مرور شد، لازم است حداقل از هر سایز، 10 میلیون تولید صورت بگیرد.
با این توضیح و با توجه به ضرورت تولید حداقل 10 میلیون عدد از یک سایز به منظور صرفه اقتصادی و نیاز بازار ایران در سال به حداکثر حدود 2٫2 میلون دستگاه تلویزیون در کلیه سایزها و از همه برندها، آیا تولید پنل تلویزیون به صرفه است ؟
صادرات مازاد تولید نیز از آنجایی که کشور ما صاحب تکنولوژی نیست و در سختترین شرایط تحریم حتی در مقایسه با همسایههای خود قرار دارد و شرکتهای ذکر شده چینی با قیمت پایینتری تولید و صادر میکند، با اما واگرهای زیادی همراه است.
بنابراین تولید قالب تلویزیون، تولید اوپن سل، تولید ورقهای تی، اف، تی و .. که از الزامات ساخت تلویزیون است، هیچ کدام توجیه اقتصادی ندارد و اگر اصرار بر تولید پنل باشد، تمامی این قطعات باید جداگانه وارد شود و مونتاژ صورت بگیرد.
حال این سوال مطرح است که مونتاژ پنل تلویزیون با توجه به واردات قطعاتی که مرور شد، چه میزان ارزش افزوده برای اقتصاد کشور دارد که سرمایهگذاری دو میلیون یورویی بابت آن صورت بگیرد؟
همچنین اگر انجام چنین کاری به صرفه، منطقی و اقتصادی بود، چرا پیش از این از سوی برخی از برترین و بزرگ برندهای لوازم خانگی دنیا صورت نگرفته و آنها همچنان واردکننده پنل از همین شرکتها هستند و یا برندهای داخلی که سابقه بیشتری در تولید تلویزیون دارند، برای اینکه مشمول قاعده «دو الف » گمرک نشوند، چرا در این مسیر پیش نرفتند؟
داخلیسازی برای ایجاد انحصار؟
اما آیا مونتاژ پنل تلویزیون در داخل کشور تحت عنوان ساخت پنل تلویزیون، مطابق با آنچه مرور شد، میتواند باعث ایجاد محدودیت در واردات پنل برای سایر تولیدکنندههای داخلی تلویزیون و ایجاد اجبار برای خرید از شرکت تولیدکننده به بهانه خودکفایی شود؟ در پاسخ به این سوال نیز باید گفت حتی در صورتی که چنین هدفی وجود داشته باشد، با توجه به ظرفیت تولیدی800/700 هزار قطعه عنوان شده از سوی این خط تولیدی ( اگر صرفا ظرفیت اسمی نباشد) و در مقابل نیاز سالانه بازار ایران به 2/2 میلیون دستگاه تلویزیون، خط تولید مورد بهرهبرداری قرار گرفته، نمیتواند جوابگوی نیاز بازار ایران باشد و همچنان واردات پنل نیاز است.
همچنین در صورت وجود ممنوعیت واردات پنل آماده، انجام فرایندی مشابه آنچه در این خط تولید برای مونتاژ پنل صورت میگیرد، از سوی سایر برندهای داخلی با هزینه کمتر امکانپذیر است و نتیجه این فرایند، یک رقابت فاقد ارزش افزودهای برای صنعت کشور و صرفاً هزینه سنگین خواهد بود.
تعمیق ساخت داخل در مسیر صحیح
صنعت لوازم خانگی به ویژه یکی دو سال اخیر و با ممنوعیت ورود برندهای خارجی لوازم خانگی بیش از همه صنایع به سمت داخلیسازی حرکت کرد و به واسطه تعمیق عمق ساخت داخل، صرفهجویی ارزی بیش از 220 میلیون دلاری در این صنعت محقق شد.
در حال حاضر و براساس آمارها، در تولیدات یخچال فریزر حدود70-65 درصد داخلیسازی و بومیسازی محقق شده و نهایتا 30درصد قطعات وارداتی است. در تولید ماشین لباسشویی حدود 30 درصد نیاز وارداتی داریم، در صنایع گازسوز بالای 90درصد بومیسازی صورت گرفته است و در تولید مایکرویو حدود 70 درصد بومیسازی انجام شده است.
اما بومیسازی در هر قلم کالا یا قطعهای الزاما برد محسوب نمیشود و مزیتهای داخلیسازی و مقیاس اقتصادی تولید باید مورد توجه قرار گیرد.
از همین رو ضروری است روند تعمیق ساخت داخل در صنعت لوازم خانگی بدون هرگونه شعارزدگی و کار تبلیغاتی و براساس سرعت تغییرات تکنولوژیک، سمت و سوی شرکتهای بزرگ و صاحبان تکنولوژی، ظرفیتها و مقیاس اقتصادی تولید و میزان نیاز بازار طی شود.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: بررسی ها نشان می دهد نمایشگر تلویزیون نیاز بازار ایران صنعت لوازم خانگی تولید تلویزیون سرمایه گذاری پنل تلویزیون صرفه اقتصادی خط تولید صورت می گیرد خط تولید پنل بومی سازی واردات پنل داخلی سازی دو میلیون ساخت داخل کلین روم شرکت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۷۲۳۰۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سرانه مصرف سیب زمینی به ۴۵ کیلو رسید
رحیم نیازی در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان، از دپوی سیب زمینی در انبارها خبر داد و گفت: علی رغم افزایش هزینه های تولید، کشاورزان سیب زمینی کار بدلیل مازاد تولید با زیان روبرو هستند.
به گفته او، با توجه به افزایش هزینه های کارگری، حمل و نقل، بذر، دنباله بندها و ... قیمت تمام شده هرکیلو سیب زمینی ۱۲ تا ۱۳ هزارتومان است، درحالیکه کشاورزان در فروش با زیان ۵ تا ۶ هزارتومانی روبرو هستند.
نیازی سرانه مصرف سیب زمینی را ۴۵ تا ۴۶ کیلو اعلام کرد و افزود: بنابر آمار سالانه ۳ میلیون و ۴۰۰ تا ۳ میلیون و ۵۰۰ هزارتن سیب زمینی بدون احتساب صنایع مورد نیاز است.
عضو هیئت مدیره انجمن سیب زمینی با بیان اینکه مشکلی در تولید سیب زمینی نداریم، گفت: بنابر آمار بیش از ۵ میلیون تن سیب زمینی در کشور تولید شده که این میزان مازاد بر نیاز کشور است.
او گفت: بنابر آمار طی ۵ سال اخیر به طور متوسط سالانه ۵۰۰ هزارتن سیب زمینی به بازارهای هدف صادر شد چراکه صادرات سیب زمینی مازاد تنها راهکار تنظیم بازار و جلوگیری از زیان کشاورزان است.
باشگاه خبرنگاران جوان اقتصادی صنعت ، تجارت و کشاورزی