Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «عصر ایران»
2024-04-30@23:25:43 GMT

عباس عبدی: روزنامه نگاری و حرکت بر مدار دایره

تاریخ انتشار: ۱۷ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۷۵۵۲۶۴

عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت:17 مرداد امسال از دو جهت تأثرآور است، یکی یادآوری کشتار کارکنان کنسول‌گری ایران در مزارشریف در سال 1377 به دست طالبان از جمله محمود صارمی خبرنگار ایرانی است که به همین مناسبت این روز را در ایران روز خبرنگار نامیدند، دیگری از این جهت که امسال دو باره شاهد همان رویدادهای 23 سال پیش هستیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  هنگامی که در سال‌های گذشته روز خبرنگار را به نام مرحوم صارمی گرامی می‌داشتیم از یک جهت خوشحال بودیم که منطقه از شر این گروه سلفی و مرتجع خلاص شده و آنان دیگر قادر به تکرار رویدادهای مشابه نیستند، ولی اکنون نگرانیم که دو باره وضعیت افغانستان به همان وضع گذشته و حتی بدتر برگردد و مردم مظلوم آنجا تحت ستم دوباره طالبان قرار گیرند، و تمام مظاهر و الزامات دنیای جدید و تمدن، از آنجا رخت بربندد.   نه تنها مردم افغانستان از نعمت زندگی بهتر محروم شوند، بلکه در همسایگی ایران یک محیط بسته و در حال پسرفت تأسیس شود که این وضعیت بدترین خطر برای امنیت و ثبات کشورهای منطقه و ایران است.   واقعیت این است که شاید کمتر کسی این احتمال را می‌داد که 20 سال پس از لشگرکشی ایالات متحده و متحدان غربی آن به افغانستان و صرف هزینه‌های بسیار سنگین و نجومی و تحمل کشته‌ها و مجروحین فراوان، دو باره شاهد سر برآوردن طالبان باشیم، به طوری که بخش بزرگی از افغانستان را تحت سیطره خود در آورند و هم اکنون نیز هرات اولین شهر افغانستان را محاصره کرده باشند.    چرا چنین برداشت نادرستی از افغانستان وجود داشت؟ چرا هیچ کس نتوانست وضعیت کنونی را پیش‌بینی کند؟ کدام بخش از سیاست‌های ایالات متحده در این بیست سال در افغانستان نادرست بود که با چنین نتیجه‌ای مواجه شده است؟ شاید امروز که این اتفاقات رخ داده به راحتی بتوانیم بگوییم که از همان 20 سال پیش معلوم بود که آمریکا قادر به پیروزی در افغانستان نیست! این تحلیل پس از واقعه است. پس مشکل کجاست؟ آیا باید باز هم منتظر رخدادهای غیر منتظره باشیم و سپس آنها را تحلیل کنیم؟   این ماجرا اتفاقاً مرتبط با همان حرفه‌ای است که 17 مرداد روز آن نامیده شده است، یعنی حرفه خبرنگاری. شناخت جوامع در قرن‌های گذشته چندان مشکل و پیچیده نبود. به این علت که تغییرات آنها بسیار آهسته و کند بود. جامعه‌ای که فاقد تغییرات سریع و جدی باشد، به طور طبیعی طی زمان شناخته می‌شود. حداقل برای کنشگران خودش تا حدود زیادی شناخته شده است. رفتارها و واکنش‌های چنین جامعه‌ای برای دیگران نیز کمابیش شناخته شده است. چنین جامعه‌ای نیازمند خبرنگار نیست، زیرا از یک سو اتفاقات جدید کمتر رخ می‌دهد و از سوی دیگر اتفاقاتی هم که رخ می‌دهد، در ذیل همان چارچوب گذشته است و معنای ویژه‌ای نخواهد داشت.   ولی در دنیای جدید همه چیز تغییر کرده است. در دنیای قدیم کسی که در چین بود نه اطلاعی از اروپا داشت و نه نیاز چندانی به اطلاع از آن داشت، ولی امروز همه جهان با تمامی تفاوت‌های فرهنگ‌ها و کشورها به یکدیگر پیوسته‌اند. تغییرات در عرض جغرافیا بسیار زیاد است. مقایسه جامعه افغانستان و یمن با اروپای شمالی به تنهایی برای این حد از تفاوت گویا است.   از سوی دیگر درون جوامع در طول زمان نیز چنین تغییرات عمیقی را می‌بینیم. وجود برخی پدیده‌های مدرن در کابل را باید با روستاهای قندهار که خالص طالبانی هستند مقایسه کرد. این تفاوت‌ها و این تغییرات لحظه‌ای و این به هم پیوستگی جهانی ما را ملزم می‌کند که از یکدیگر شناخت درست و مطابق واقعی پیدا کنیم. این شناخت به شکل دادن رفتار درست از سوی ما نسبت به دیگران کمک می‌کند.   فقدان چنین شناختی است که 20 سال پیش با خوش‌خیالی گمان می‌شد، حالا که آمریکا وارد افغانستان شده است، حتماً کابل به زودی پاریس خواهد شد! در حالی که اکنون می‌بینیم طالبان برگشته و حتی بدتر از گذشته برگشته است. چرا که حس می‌کنند قدرت اول جهان را هم شکست داده‌اند.   البته درس دیگری که این فرآیند را تأسف‌بارتر می‌کند این است که مردم افغانستان هم متوجه شده‌اند هیچ پناهی ندارند. ایالات متحده فقط می‌تواند مترجمین خود یا افراد نزدیک به خود را نجات دهد و مردم افغانستان را با امیدهایی که در این دو دهه به دست آوردند، تنها بگذارد.    اگر فعالان رسانه‌ای و خبرنگاران بدون حب و بغض و سوگیری‌های زیان‌بار واقعیت‌های جوامع را بازتاب دهند، این احتمال وجود دارد که سیاست‌مداران و تصمیم‌گیران دچار خطاهای کمتری شوند و چنین تصمیمات ناروایی را نگیرند، که پس از 20 سال جنگ، گویی که روی دایره حرکت شده است و پس از این مدت به نقطه آغاز رسیده‌ایم.   یکی از نقاط ضعف جامعه ایران ضعف نظام رسانه‌ای و حرفه روزنامه‌نگاری است که ریشه در محدودیت‌های سیاسی دارد و اتفاقا چوب آن را نه تنها مردم بلکه حکومت‌ها هم می‌خورند.

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: جامعه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۷۵۵۲۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

صابری فومنی طنز را با رعایت مرزهای اخلاقی وارد جریان رسانه‌ای کرد

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیامی به هشتمین جشنواره «طنز پهلو» نوشت: صابری فومنی با قوت و با ایمان توانست ضمن رعایت مرزهای اخلاقی، طنز را به ویژه در حوزه سیاسی و اجتماعی وارد جریان رسانه‌ای کشور کند.

به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمدمهدی اسماعیلی به هشتمین جشنواره «طنز پهلو» پیامی صادر کرد که متن آن بدین شرح است:

«خدمت عزیزان شرکت کننده در این همایش فاخر عرض سلام، ادب و احترام دارم.

سال گذشته توفیق داشتم به صورت حضوری خدمت مردم شریف فومن و مسئولان فرهنگی و هنری استان در این جشنواره رسیدم ولی امسال این توفیق به دلیل تقارن آن با مأموریت‌های کاری از من سلب شد.

در ابتدا جا دارد یاد و خاطره مرحوم صابری فومنی را گرامی بدارم که انصافاً این شخصیت بزرگ در طول حیات پر برکت خویش روزنامه‌نگار و فرد رسانه‌ای مولف بود.

فرق یک فرد رسانه‌ای یا یک فرد مولف با غیرمولف در این است که فرد مولف حوزه جدیدی را تعریف می‌کند و فصل نوینی را در فعالیت‌های آن بخش آغاز می‌کند ولی فرد غیر مولف در نهایت موفقیتش در ادامه یک مسیر است.

مرحوم کیومرث صابری فومنی را هنرمند و روزنامه‌نگاری مولف می‌دانیم چراکه با قوت و با ایمان توانست ضمن رعایت مرزهای اخلاقی، طنز را به ویژه در حوزه سیاسی و اجتماعی وارد جریان رسانه‌ای کشور کند.

یادم نمی‌رود در ابتدای دهه شصت و اوایل دهه هفتاد هر جا می رفتیم صحبت از طنزهای گل آقا بود. این طنز ضمن اینکه مرزهای اخلاق را رعایت می‌کرد با استفاده مبتکرانه از تصویر و جملات نغز، مسائل و مشکلات اجتماعی را گوشزد می‌کرد و این توفیق بزرگی بود که مرحوم فومنی به دست آورد.

صابری فومنی روزنامه‌نگار انقلابی، هم نفس با شهید والا مقام شهید رجایی و مورد عنایت ویژه رهبری عزیز انقلاب حضرت آیت الله خامنه‌ای بود. مرحوم گل آقا از موقعیت سیاسی ویژه‌ای که در حاکمیت از آن برخوردار بود به هیچ وجه در کار حرفه‌ای خود استفاده نکرد بلکه به عنوان یک روزنامه‌نگار و هنرمند به ارائه هنر خودش پرداخت.

حوزه طنز را می‌شود به قبل و بعد از دوره حضور این مرد بزرگ تقسیم کرد یعنی طنز قبل از ظهورصابری فومنی و طنز بعد از ظهور صابری فومنی. باید اذعان کنیم بعد از صابری فومنی هنوز طنز در کشور ما تقویت نشده است و به جایگاهی که صابری طنز را رساند فاصله زیادی دارد. امیدوار هستم همایشی که در حال برگزاری است بتواند به این جریان کمک کند.

ضمن تشکر از همکارانم در معاونت رسانه‌ای باید این اعتراف تلخ را مطرح کنم که هنوز از اقدامات وزارت فرهنگ و معاونت رسانه‌ای در حوزه تقویت طنز راضی نیستم و این را نقص می‌دانم.

دوستان من حتماً برای رفع این نقص تلاش کنند، از روزنامه گران و فعالان حوزه طنز باید حمایت کنیم به هر حال فضای مکتوب محدودیت هایی دارد و باید در راهبردهای سال ۱۴۰۳ در حوزه رسانه‌ای تلاش کنیم که به شکلی جدی‌تر به حوزه طنز بپردازیم.

از همین سخنگاه این مطالبه را به عنوان مطالبه‌ای اداری به دوستان خودم مطرح می‌کنم و امیدوار هستم بتوانند گزارش های فصلی خوبی را به من در مورد پیشرفت کار در این حوزه تخصصی بسیار مورد نیاز جامعه ایرانی ارائه دهند که حاکی از پیشرفت کار باشد.

طنز، بیان واقعیت‌های تلخ جامعه به صورتی که مخاطب را درگیر کند، است: خنده تلخ من از گریه غم‌انگیزتر است. می‌خواهد با نشاندن خنده بر لب مخاطب آسیبی را مطرح کند که مورد نیاز است از طرفی جامعه دچار مشکلات اقتصادی است و موجب شده است جامعه گاهی اوقات خود را عبوس نشان دهد طنز این حسن را دارد در عین حالی که در مورد آسیب تذکر می‌دهد اخم ها را هم از چهره جامعه باز می‌کند.

از همکاران رسانه‌ای خواهش می‌کنم به این مطلب بپردازند. در وزارت فرهنگ و معاونت رسانه‌ای آماده پشتیبانی کامل از طنازان، روزنامه‌نگاران و هنرمندان این عرصه و منتظر پیشنهادات خوب شما هستیم.

علاوه بر اینکه از همکارانم مطالبه بهبود کار را دارم به سمت شما عزیزان متخصص در این حوزه دست تمنا و درخواست برای یاری جهت ارتقای وضعیت فعلی دراز می‌کنم.

ان شاءالله در پناه خداوند باشید و ما را از دعای خیرتان محروم نفرمائید.»

هشتمین جشنواره طنز و رسانه «طنزپهلو» با همکاری معاونت امور مطبوعاتی و اطلاع‌رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان در حال برگزاری است و عباس حسین‌نژاد دبیری این دوره را به عهده دارد.

کد خبر 749490

دیگر خبرها

  • تغییرات اقلیمی افغانستان را تهدید می کند
  • صابری فومنی طنز را با رعایت مرزهای اخلاقی وارد جریان رسانه‌ای کرد
  • اجلاسیه ۹۲ شهید والامقام شهرستان باشت برگزار می شود
  • کنایه عباس عبدی به سکوت اصولگرایان درباره مواضع تند مهدی نصیری
  • کنایه عباس عبدی به سکوت اصولگرایان درباره مواضع تند مهدی نصیری / براندازی قابل جمع با اصلاح‌طلبی نیست
  • کنایه عباس عبدی به سکوت اصولگرایان مقابل جنجال مهدی نصیری /براندازی قابل جمع با اصلاح‌طلبی نیست
  • خیر انسان در حرکت در مسیر الهی است
  • روزنامه نگاری با قدرت تیتر
  • تحلیل عباس عبدی از اعتراضات دانشجویی در آمریکا: از این تنور نانی برای اصولگرایان محترم پخته نمی‌شود، بهتر است فکر دیگری کنند
  • معلمان محور و مدار توسعه و تحول در کشور هستند