تولید باریکترین دیسک نوری در سطح اتمی امکان پذیر شد
تاریخ انتشار: ۱۸ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۷۶۹۴۲۲
پژوهشگران نشان دادند که میتوان با دستکاری خواص نانومواد، اطلاعات را در مقیاس اتمی ذخیره و در نتیجه نازکترین CD جهان را تولید کرد.
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، دانشمندان میتوانند با استفاده از یک پرتوی لیزر متمرکز، خواص نانومواد را دستکاری کرده و اطلاعات را روی مواد تک لایه بنویسند. با این روش باریکترین دیسک نوری در سطح اتمی قابل تولید است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
محدودیتها در ذخیرهسازی داده در مقیاس اتمی ممکن است با یک روش ساده شکسته شود، این کار به لطف نوآوری دانشمندان دانشگاه نرمال نانجینگ (NJNU) و دانشگاه سوئدایست (SEU) انجام شده است.
تیمهای تحقیقاتی NJNU و SEU، از طریق یک روش ساده، کارآمد و کم هزینه شامل پرتوی لیزر و اعمال ازن، نشان دادند که انتشار فلومینسانس (PL) از تک لایههای WS ۲ قابل کنترل و اصلاح است و در نتیجه آن را بهعنوان نازکترین دیسک نوری با قابلیت ذخیرهسازی مجدد داده و رمزگذاری مجدد میتوان به کار برد.
انتشار فلومینسانس به دلیل مزیت آن در دید مستقیم، از نظر رمزگذاری و رمزگشایی ذخیره اطلاعات، به عنوان یک فناوری ایدهآل در نظر گرفته میشود. برای یک روش ذخیرهسازی رمزگذاری ساده و موثر، جنبههای زیر مورد نظر است:
نوشتن مستقیم (سرعت نوشتن سریع).
سطح امنیتی بالا.
ظرفیت ذخیرهسازی اطلاعات بزرگ.
خواندن رمزگشایی بصری.
قابلیت پاک کردن.
برای رفع این چالشهای فناوری، محققان باریکترین دیسک نوری را با قابلیت رمزگذاری ارائه کردند. در این پروژه رمزگذاری قابل نوشتن و پاکشدن در تک لایههای WS ۲ تحقق یافته است. نوشتن و خواندن اطلاعات با کنترل مستقیم کنتراست فلورسانس تک لایههای WS ۲ انجام میشود. ازن و اسکن اشعه لیزر متمرکز بهعنوان ابزارهای اصلی این فناوری هستند.
با استفاده از این روش ساده و کم هزینه، دانشمندان توانستند با استفاده از پرتوی لیزر متمرکز اطلاعات را بهصورت انتخابی روی هر منطقه از فیلم بنویسند تا اطلاعات رمزگذاری شده را ذخیره کنند. علاوهبر این، دادههای نوشته شده قابل پاک شدن هستند که این موضوع باعث میشود دیسک سبک تک لایه دوباره قابل استفاده باشد.
با توجه به وضوح مکانی و حساسیت بالا، ظرفیت ذخیرهسازی در ضخامت ۱ نانومتر میتواند تا ۶۲٫۵ مگابایت در متر مکعب باشد و سرعت نوشتن میتواند به ۶٫۲۵ مگابایت در ثانیه برسد. این فناوری برای گسترش رمزگذاری نوری در ابعاد کم و ارائه راه حلی امن برای تبادل داده، مفید خواهد بود.
نتایج این پروژه در مجله Advanced Functional Materials به صورت آنلاین منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: دیسک های نوری فناوری نانو ذخیره سازی ذخیره سازی تک لایه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۷۶۹۴۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ظهور شاهکلید قفلهای دیجیتال/ رایانههای کوانتومی رمزگذاری را بیمعنا میکنند
خبرگزاری علم و فناوری آنا؛ بارها شنیدهایم که هکرها با سرقت اطلاعات کارتهای بانکی، موجودی حساب افراد را خالی کردهاند و متخصصان توصیههایی برای پیشگیری از آن دارند، اما اگر قرار باشد چنین اتفاقاتی به روند همیشگی تبدیل شود چه؟ یعنی دنیایی را تصور کنید که قفل اطلاعات الکترونیکی ناگهان از کار میافتند!
این یک سناریوی علمی، تخیلی نیست. زمانی که رایانههای کوانتومی به اندازه کافی قدرتمند شوند، این نگرانی ممکن است به واقعیت تبدیل شود. این رایانهها میتوانند از ویژگیهای عجیب دنیای کوانتومی برای رمزگشایی قفلهایی استفاده کنند که شکستن آنها برای رایانههای معمولی سالها طول میکشد. ما نمیدانیم چه زمانی این اتفاق میافتد، اما بسیاری از مردم و سازمانها در حال حاضر نگران سرقت اطلاعات رمزگذاری شده توسط مجرمان سایبری و ذخیره آن برای رمزگشایی رایانههای کوانتومی در آینده هستند.
با نزدیک شدن دوران ظهور رایانههای کوانتومی، رمزنگاران در تلاشاند تا طرحهای محاسباتی جدیدی برای ایمن کردن دادهها در برابر حملات فرضی ابداع کنند. ریاضیات درگیر در این ماجرا بسیار پیچیده است، اما بقای دنیای دیجیتال ما شاید به همین تلاش وابسته باشد.
رمزگذاری ضد کوانتومی
نفوذ به سیستمهای امنیتی آنلاین اغلب در یک مسئله ریاضی و در دو عدد خلاصه میشود که وقتی در یکدیگر ضرب میشوند، عدد سوم به دست میآید و این عدد کلید باز کردن قفل اطلاعات محرمانه است. با بزرگتر شدن این عدد، مدت زمانی که یک کامپیوتر معمولی برای حل این مشکل صرف میکند بیشتر میشود.
انتظار میرود رایانههای کوانتومی بتوانند در آینده این کدها را خیلی سریعتر بشکنند. بنابراین، رقابت بر سر یافتن الگوریتمهای رمزگذاری جدیدی است که میتوانند در برابر یک حمله کوانتومی مقاومت کنند.
مؤسسه ملی استاندارد و فناوری ایالات متحده سالها است که الگوریتمهای رمزگذاری «ضد کوانتومی» را خواستار شده و با وجود تلاشهای فراوان برای ایجاد چنین الگوریتمهایی، تعداد بسیار کمی موفق به قبولی در این آزمون شدهاند. یکی از الگوریتمهای پیشنهادی به نام «کپسولهسازی کلید ایزوژنی فوق منفرد» بود که در سال ۲۰۲۲ با کمک نرمافزار ریاضی ماگما (Magma) در دانشگاه سیدنی توسعه یافته بود و به طرزی باورنکردنی شکست خورد.
این رقابت امسال داغ شده است. در ماه فوریه، اپل سیستم امنیتی خود را در پلتفرم آی مسیج (iMessage) به روزرسانی کرد تا از دادههایی که ممکن است در آینده توسط رایانههای کوانتومی جمعآوری شوند محافظت کرده باشند. دو هفته پیش، دانشمندان در چین اعلام کردند که برای محافظت از رایانه کوانتومی اوریجین ووکانگ (Origin Wukong) یک «سپر رمزگذاری» جدید نصب کردند و تقریباً در همین زمان، پژوهشگری به نام ییلِی چن (Yilei Chen) کشف کرد که رایانههای کوانتومی به طور بالقوه میتوانند نوعی الگوریتم را که شکستن آن بسیار دشوار است، هک کنند. این الگوریتم مبتنی بر بخشی از ریاضیات است که آن را به «مشبکه» میشناسند و نکته جالب این است که روشهای مبتنی بر شبکه در سیستم امنیتی جدید آی مسیج (اپل) نیز با همین روش، یعنی «الگوریتم استاندارد پساکوانتومی» رمزگذاری شده است.
الگوریتم مشبکه چیست؟
الگوی «مشبکه» متشکل از نقاطی است که مانند کاشیهای کف حمام یا ساختار یک الماس به طور منظم تکرار میشوند، اگرچه شبکهها میتوانند ابعاد زیادی داشته باشند (بیش از دو یا سه)، اما همه آنها از یک ایده اولیه برای تکرار نقاط به روشی قابل پیشبینی پیروی میکنند.
بخش بزرگی از رمزنگاری مشبکه، بر پایه یک سؤال به ظاهر ساده است: اگر یک نقطه مخفی را در چنین شبکهای پنهان کنیم چقدر طول میکشد تا شخص دیگری این نقطه مخفی را پیدا کند؟ این بازی مخفیکاری میتواند راههای بیشتری برای محافظت از دادهها ایجاد کند.
نوع دیگری از مشبکه که به «یادگیری با خطا» شناخته میشود بسیار پیچیده است و شکستن رمز آن حتی برای رایانه کوانتومی نیز دشوار است. با بزرگ شدن اندازه مشبکه، مقدار زمان لازم برای پیچیدگی آن حتی برای رایانه کوانتومی نیز بهطور تصاعدی افزایش مییابد.
یکی دیگر از روشهای رمزگذاری بر اساس دشواری فاکتورگیری اعداد بزرگ انجام میشود، اما مشکل دیگری به نام «مسئله زیرگروه پنهان» وجود دارد که ارتباط نزدیکی با این روش دارد و حل آن نیز بسیار دشوار است. این مسئله در بسیاری از زمینهها از جمله علوم کامپیوتر و ریاضیات کاربردهای مهمی دارد.
رویکرد ییلی چن نشان میدهد که رایانههای کوانتومی ممکن است بتوانند مسائل مشبک را تحت شرایط خاص سریعتر حل کنند. بر همین اساس، کارشناسان نتایج او را بررسی کردند و به سرعت یک خطا پیدا کردند. پس از کشف این خطا، چن نسخه بهروز شدۀ مقاله خود را منتشر کرد و به توصیف این خطا پرداخت.
مقاله چن باعث شده است که بسیاری از رمزنگاران به امنیت روشهای مشبکه بیاطمینان شوند و برخی هنوز در حال ارزیابی هستند که چگونه میتوان از ایدههای چن برای رفع این خطا استفاده کرد.
نیاز به توسعه ریاضیات
مقاله چن طوفانی در جامعه کوچک رمزنگاری به پا کرد، اما در سطح جهانی تقریباً هیچتوجهی به آن نشد؛ شاید به این دلیل که شمار کمی از مردم ارزش این کار یا پیامدهای آن را درک میکنند.
سال گذشته، زمانی که دولت استرالیا به سراغ یک استراتژی ملی کوانتومی رفت تا کشورش را در صنعت کوانتومی، جهانی کند، یک اشتباه بزرگ انجام داد: اصلا به ریاضیات نپرداخت! استفاده حداکثری از رایانههای کوانتومی و آمادگی برای گسترش آنها به آموزش عمیق ریاضی برای تولید دانش و تحقیقات جدید نیاز دارد.
این گزارش از پایگاه خبری دِکانورسیشن به فارسی برگردان شده است.
انتهای پیام/
نازنین احسانی طباطبایی