موافق وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش/عنابستانی: باید از پیله بسته مدیریتی خارج شویم

به گزارش خبرنگار پارلمانی خبرگزاری فارس، علی اصغر عنابستانی در جلسه علنی امروز عصر (سه شنبه 30 مرداد ماه) مجلس و در موافقت با وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش گفت: اگرچه برنامه‌های آقای باغگلی هست اما من می‌خواهم از آقای باغگلی و نسل وی دفاع کنم؛ نسلی که حقیقتا مظلوم واقع شده‌اند.

نماینده مردم سبزوار در مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: دفاع من از تاریخی است که جوانانی را رقم زده است که اینک آنها را خام می‌خوانیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

من آن موقع 15 سالم بود که می‌دیدم 20 ساله‌ها در میادین جنگ بدون سابقه وزارت و وکالت چه‌ها که نمی‌کردند.

وی افزود: مگر همتی‌ها و باکری‌ها غیر از عشق و اخلاص در کوله‌بار خود چیز دیگری داشتند، چرا به این زودی فراموشمان می‌شود که  به اصطلاح ژنرال‌های دولت‌ تدبیر و امید چه بر سر امید ملت آوردند. آیا وقت آن نرسیده که از پیله بسته مدیریتی که بالغ بر 40 سال است ما را فرا گرفته خارج شویم؟

عنابستانی خاطرنشان کرد: می‌گویند این روزها، روزهای سختی است و کشور در شرایط حساسی قرار دارد و فرصت آزمون و خطا نداریم. می‌گویم مگر آن روزها، روزهای سختی نبود؟ مگر مسأله کشور جنگ نبود که به جوانان سپردیم؟ به همین خاطر که شرایط سخت است کشور نیاز به روحیه جوانی و شجاعت در تصمیم‌گیری و نیاز به قدرت و استحکام و عدم محافظه‌کاری دارد.

نماینده مردم سبزوار در مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: نسیم تغییر که بوزد، طوفان مقاومت شکل می‌گیرد و شجاعت جوانی است که در مقابل این طوفان مقاومت خواهد کرد.

وی افزود: انقلاب را مگر نه که سربازان بی‌نشان به پیروزی نشاندند؟‌ نسل جوان 40 سال به نظاره نشسته‌اند و ایده‌هایشان مثل بغض در گلویشان شکسته است. خوانده‌اند، آموخته‌اند، برنامه نوشته‌اند، اراده کرده‌اند که تغییر دهند، اما از اصحاب صندلی خون دل خورده‌اند. 

عنابستانی خاطرنشان کرد: برای مظلومیت دکتر باغگلی همین بس که هنوز ایشان را ندیده بود و کلام و برنامه‌اش را نشنیده بود تخریب علیه‌اش شروع شد. آیا 20 دقیقه در کمیسیون این همه گزارش منفی دارد؟ 

نماینده مردم سبزوار در مجلس شورای اسلامی در پایان گفت: رهبر معظم انقلاب در برنامه گام دوم تاکید کردند فرصت در اختیار جوانان بگذارید، حالا نوبت مجلس است که اولین دولت گام دوم را تبدیل به دولت جوان حزب‌اللهی کند. 

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: علی اصغر عنابستانی نماینده مردم سبزوار در مجلس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۸۷۲۲۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برای آموزش و پرورشی که سرپا نیست

مجتبی مرادی؛ حکومت‌ها اگر بتوانند از سلاح و موشک و بمب دست بردارند، از آموزش و پرورش نمی‌توانند صرف‌نظر کنند، چون ایده‌ها، الگو‌ها و مدل‌هایی از کمونیستی‌ترین وضع تا سکولاریسم و لیبرال دموکراسی و اسلام دارند که با قوای نظامی امکان نهادینه‌کردنِ آن‌ها وجود ندارد، پس ناگزیرند روی قوای ذهنی کار کنند تا نظام حکومتی و بلکه اجتماعی‌شان از هم نپاشد و نسل‌های بعدی همچنان به نظم مطلوب و برساخته‌ی حکومت پایبند باشند. از همین روست که گزینه‌ی آموزش اجباری در بسیاری از ممالک هست، حال آن که سربازی اجباری نیست.

انصاف این است که جمهوری اسلامی ایران اصلِ سیِ قانونِ اساسی‌اش را که رایگان بودنِ آموزش و پرورش است مراعات کرده، به علاوه تغییرات پی‌در‌پی نظامِ آموزشی، فارغ از آثار و نتایجش، خود گواه دیگری بر اهمیتِ آن و دغدغه‌ی نظام است.

امروز دیگر با یک حسابِ سرانگشتی معلوم می‌شود که دخل و خرج این سازمان عریض و طویل با هم نمی‌خواند و فقط با تقسیم رقمِ بودجه بر کارکنانش مشخص می‌شود هشت‌اش گروِ نه است. هزینه‌ی مدرسه‌سازی و نگه‌داری ساختمان‌ها و مراکزِ آموزشی خود قوز بالا قوز است. تجهیز مدارس به ضروریات روز گاهی به خیالبافی می‌ماند وقتی هنوز مدارسِ کپری داریم.

اگر تحریم‌ها برداشته شود و نفتِ ۱۵۰ دلاری بفروشند و دستِ دولت و حاکمیت پر باشد، می‌تواند به آزمون و خطاهایِ آموزشی پرورشی‌ ادامه دهد که به احتمالِ زیاد کم‌ترین عوارضِ آن حیف و میلِ بیت‌المال خواهد بود، همین الان آمار‌های رسمی از افتِ شدیدِ تحصیلی و عدمِ رغبت در دانش‌آموز و احتمالا معلم حکایت دارد.

دو چیز ثابت است:

۱. نظام در زمینه‌ی آموزش و پرورش دغدغه دارد.

۲. به هیچ وجه آن را رها نمی‌کند.

دو چیز روشن است:

۱. آموزش و پرورش اگرچه نمرده است، اما سرپا هم نیست.

۲. آموزش مثل هر امر دیگری متناسب با عصر و زمانه‌اش تغییر می‌کند و ابعاد و وجوهِ تازه‌ای می‌یابد.

پیشنهادها:

۱. آموزش مقطع ابتدایی اجباری شود، هزینه‌های آن تمام و کمال به عهده‌ی دولت باشد.

۲. نصفِ هزینه‌ی تحصیل در مقطع راهنمایی از خانواده‌ها گرفته شود و نصفِ دیگر را دولت تأمین کند.

۳. هفتاد درصد هزینه‌ی تحصیل در مقطع متوسطه را والدین و سی درصد دیگر را دولت بپردازد.

۴. نظامِ تربیت‌معلم، مثلِ دانش‌سراها، بعد از مقطع راهنمایی با جدیت احیا و فعال شود.

۵. دانش‌آموزان پس از پایانِ مقطع راهنمایی و با نظارت دولت جذبِ کارگاه‌ها، کارخانه‌ها و مراکزِ تولیدی شوند تا هم ضمن کارآموزی و کارورزی پس از چهار سال نیروی تخصصی کار آماده باشد. بیمه و حقوق حداقلی هم ضروری است.

۶. معافیت‌ها و مشوق‌های مالیاتی و سرمایه‌گذاری برای بخش خصوصی در نظر گرفته شود تا به تدریج و در حالت ایده‌آل نیمی از امر آموزش را عهده‌دار شود. مدارسِ خصوصی یکی از مهم‌ترین ابزار‌های ارتقای آموزش و کاستنِ از بار دولت است.

۷. با فعال شدن بخشِ خصوصی ماجرایی تحتِ عنوان خیرین مدرسه‌ساز و ساختمان‌سازی‌های بیهوده متوقف شده، کمک‌های داوطلبانه‌ی مردمی مستقیما به خزانه‌ی آن برسد.

۸. مدرک‌گرایی که آفت و ضد ارزش است برچیده شده، دانشگاه‌های دولتی به حداقل ممکن برسد (مثلا حداکثر بیست دانشگاه) و بقیه‌ی آموزش عالی به بخش خصوصی سپرده شود تا افراد با هزینه‌ی شخصی و در صورت تمایل در آن مراکز ادامه تحصیل دهند.