اروپا بزدل‌تر از آن است که آمریکا را بخاطر فلسطین به چالش بکشد
تاریخ انتشار: ۸ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۹۵۹۵۲۴
به گزارش خبرگزاری مهر، به همت معاونت پژوهشی دانشکده الهیات دانشگاه تهران وبیناری به شکل پرسش و پاسخ با حضور نوآم چامسکی، زبان‌شناس و نظریه‌پرداز آمریکایی در پلتفرم زوم به زبان انگلیسی برگزار شد.
بنا به هماهنگی که در تست قبل از برنامه انجام شده بود، چامسکی مطرح کرد که ترجیح می‌دهد وبینار به جای سخنرانی، به شکل پرسش و پاسخ برگزار شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
چامسکی در پاسخ به این پرسش که چگونه بدون متوسل شدن به یکی از دو جناح آمریکا و بلکه با نقد آنها به شهرت رسیده است گفت: مخاطب من، کسانی که به ایشان اهمیت می‌دهم، برای آنها صحبت می‌کنم و به تعامل با آنها می‌پردازم جناح‌های سیاسی نیستند. این جناح‌ها نماینده‌های منافع قدرت هستند. از سال‌ها قبل این مسأله طرح شده که آمریکا اصولاً کشوری تک‌حزبی است. این حزب که حزب سرمایه نام دارد دو شاخه دارد. یکی از این دو شاخه کمی بیشتر مایل به خدمتگذاری به سرمایه است و شاخه دیگر کمی کمتر. علاقه من به عموم مردم است که به صورت خیلی ناقص توسط احزاب نمایندگی می‌شوند. هفتاد درصد فقیرتر جامعه هیچ نسبتی با احزاب ندارند. نتیجه انتخابات هم وابسته به این است که برای کدام نامزد سرمایه‌گذاری تبلیغاتی بهتری صورت می‌گیرد و نامزد مربوطه باید آن سرمایه‌گذارها را راضی نگه دارد. اکنون یک نفر با دقت در کمپین‌های سرمایه‌گذاری که حول یک نامزد وجود دارد می‌تواند نتیجه انتخابات را بفهمد.
در ادامه پرسش یکی از مخاطبان در این باره مطرح شد که با وجود نقدهای وی نسبت به استفاده ابزاری سرمایه‌داران از عدم امنیت شغلی برای ساکت نگه داشتن کارکنانشان، آیا عدم امنیت بخشی از طبیعت نیست؟ وقتی صاحب شرکتی که به کارمندش می‌گوید اگر این کار را برای ده دلار انجام ندهی کس دیگری را در هندوستان دارم که آن را برای هفت دلار انجام می‌دهد، آیا واقعاً این شغل حق آن هندی نیست؟ آیا این به واقع دنیای عادلانه‌تری نیست؟
چامسکی در جواب گفت: کارگران هندی هم باید همان موقعیت‌هایی را داشته باشند که دیگر انسان‌ها دارند در این راستا که بتوانند در تصمیماتی که مستقیماً بر زندگی‌شان تأثیر می‌گذارد سهیم باشند. حال فرض کنید من در یک کارخانه فورد شغلی به دست می‌آورم. در سیستم فعلی من دارم می‌پذیرم که ادامه دوران سرپا بودنم در زندگی را یک برده باشم. من با این موضوع مخالفم و باور ندارم که یک انسان باید دوران سرپا بودنش در زندگی را به بردگی بگذراند. شغل من به من می‌گوید که هرچه ارباب گفت باید انجام دهی. ارباب بگوید باید این لباس را بپوشی، باید این لباس را بپوشم. ارباب بگوید فقط پنج دقیقه در ساعت سه بعدازظهر فرصت داری به دستشویی بروی، این کار را می‌کنم. ارباب بگوید باید در هر دقیقه هفتاد و هشت بار پیچ بچرخانی، باید این کار را بکنم. من یک برده‌ام و این برده‌داری است. آیا باید این شرایط را بپذیریم؟ من چنین باوری ندارم.
او سپس به الگوهای جایگزینی که برای این موضوع در تاریخ وجود داشته اشاره کرد.
چامسکی در پاسخ به این سوال یکی از مخاطبان که آیا امید دارد اوضاع مردم فلسطین بهتر شود گفت: به صورت پیوسته قساوت‌هایی توسط شهرک‌نشینان و ارتش اسرائیل علیه مردم فلسطین صورت می‌گیرد، این جریان می‌تواند ادامه پیدا کند چرا که ایالات متحده از آن پشتیبانی می‌کند و اروپا هم بسیار بزدل‌تر از آن است که ایالات متحده را به چالش بکشد. ایالات متحده در این جریان مشابه پدرخوانده مافیا است و اروپا نمی‌خواهد به او جسارت کند. اما این روند می‌تواند با فشار عمومی و کنش‌گری علیه سیاست آمریکا تغییر کند. این یک رؤیا نیست. افکار عمومی آمریکایی‌ها در چند سال اخیر به شدت تغییر کرده است. دلیل اصلی‌اش هم حملات اسرائیل بر غزه بوده است. این حملات آن قدر وحشیانه بوده که قابل پنهان کردن نبوده است و تأثیر عمده‌ای بر افکار عمومی داشته است. من پنجاه سال در این زمینه فعال بوده‌ام. برای مدت مدیدی اگر می‌خواستم در این زمینه در یک دانشگاه سخنرانی داشته باشم باید توسط پلیس محافظت می‌شدم. در ده پانزده سال اخیر این موضوع تغییر کرده است.
یکی از مخاطبان سؤالی درباره زبان‌شناسی که تخصص دانشگاهی چامسکی است بیان کرد مبنی بر این که تمدن‌های غربی در قانون‌گذاری خود از منابع خود به زبان‌های یونانی و لاتین بهره بردند؛ آیا ایرانیان هم می‌توانند با رجوع به زبان‌های کهن خود از این منابع در قانون‌گذاری بهره ببرند؟
چامسکی گفت: تمدن ایران بسیار عمیق‌تر از تمدن غرب است و هزاران سال قدمت دارد و سنت فرهنگی غنیای دارد. در عمده این بازه زمانی، به جز دوران اخیر، غرب متشکل بود از گروههایی از اقوام بربر که در شمال غربی اروپا این سو و آن سو می‌رفتند. مراکز اصلی تمدن عبارت بودند از چین، هند، ایران و آسیای مرکزی. تمدن غرب با فتوحات امپریالیستی در قرن هفده و هجده برجسته شد. این فرایند هم در تاریخ دوام ندارد. همین الان هم دوام آن در حال تغییر است. اما ایران کشوری با تاریخ غنی و با سنت فرهنگی غنی است که عمیق شدن در این تاریخ و فرهنگ و پیش بردن آن، نه تنها خدمتی به ایران که به فرهنگ دنیا خواهد بود. مردم ایران و آفریقا و برزیل و هند باید به شیوه‌ای که مطابق میل خودشان است به سیستم فراگیر قدرت در چند سده اخیر که تمدن غرب نام دارد ورود کنند. تمدن غرب دستاوردهای مهم علمی و فنی و فرهنگی هم داشته است که چیزهایی زیادی برای آموختن از آن وجود دارد. اما چیزهایی زیادی برای پرهیز کردن هم درون آن وجود دارد. این موقعیت، موقعیت «یا این، یا آن» نیست، بلکه موقعیت «هم این، هم آن» است تا ما را به سوی یک تمدن فرهنگی غنی جهانی سوق دهد.
در پایان وبینار، نادیا مفتونی به مقایسه شیوه نامه نگاری چامسکی با دیگر متفکران زنده معاصر پرداخت و گفت: من با دانشمندان و اندیشمندان متعددی که هریک در رشته علمی خود بی نظیر و برترین هستند ایمیل های فراوانی رد و بدل کرده ام. یک ویژگی در ایمیل های شما آشکار است. شما هیچ کلمه ای را تضییع نمی کنید، حتی یک کلمه را؛ و از کمترین کلمات لازم استفاده می کنید که این نشان می دهد به عنوان پدر علم زبان شناسی نوین، افسار کلمات را در دست دارید و آنها را مهار کرده اید.
دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران در دوران کرونا نشست های بین المللی برجسته متعددی از جمله وبینار نیکولاس رشر، اسلاوی ژیژک، و زوج خالق دایره المعارف هنر و معماری اسلامی، شیلا بلر و جاناتان بلوم را برگزار کرده است.
کد خبر 5292779منبع: مهر
کلیدواژه: نوام چامسکی زبان شناسی فلسطین محمد مهدی اسماعیلی ترجمه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درگذشت چهره ها محمدرضا حکیمی محرم 1400 معرفی کتاب معرفی نشریات تجدید چاپ علی محمد مودب پژوهشگاه فرهنگ هنر و ارتباطات وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی انتشارات راه یار حسینیه مهر تمدن غرب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۹۵۹۵۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کریدور عراق-اردوغان- اروپا / چالش‌های فنی و زیرساختی
علی آهنگر- روزنامه اعتماد-وقتی در ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ بایدن در دهلی‌نو توافق بر سر کریدور عرب-مد را اعلام کرد، تنها صدای مخالف رجب طیب اردوغان بود. بیست کشور ثروتمند جهان که عنوان جی۲۰ را با خود یدک می‌کشند، دو روز شهریور گذشته را در دهلی‌نو به سر بردند. جهان و آنچه در او هست در این دو روز چشم به خیابان‌های نه چندان پر زرق و برق دهلی‌نو دوخته بود. همه می‌دانستند که چکش‌های نارندرا مودی بر میز ریاست اجلاس نمادی بیش نیست و توافق‌های اساسی همه از پیش صورت پذیرفته است. اما جهان بی‌تاب از اعلام توافقی بود که هندوستان را از یک کریدور به امارات و عربستان و از آنجا به دریای مدیترانه و اروپا متصل می‌کرد. کریدوری که از آن پس در ادبیات ژئوپلیتیک به کریدور عرب- مد شهرت یافت. معلوم بوده و هست که این کریدور به این سادگی‌ها به سرانجامی نخواهد رسید. اما نکته این بود که رجب طیب اردوغان با صدای بلند مخالفتش را با این کریدور اعلام کرد و بیان داشت ترکیه باید از این معامله سهمی داشته باشد. امارات متحده عربی از سوی رهبران گروه ۲۰ ماموریت یافت تا رضایت خاطر این صدای بلند و پرغوغای آناتولی را کسب کند. نتیجه این سر و صدا و آن لابی‌های پشت پرده با امارات و قطر در سفر روز دوشنبه سوم اردیبهشت ۱۴۰۳ اردوغان به عراق نمایان شد. وقتی اردوغان در فرودگاه بغداد با استقبال محمد شیاع السودانی بر فرش قرمز گام نهاد تا از یگان استقبال سان ببیند، وزیران راه و حمل و نقل امارات و قطر هم در هتل‌های بغداد جا خوش کرده بودند. همه چیز مهیا بود تا رجب طیب اردوغان و شیاع السودانی در پشت میز‌های سالن بزرگ تشریفات کاخ نخست‌وزیری بایستند و وزیران راه ترکیه، عراق، امارات و قطر امضاهای‌شان را پای یادداشت تفاهمی برای ایجاد کریدوری جدید بگذارند که چهره ژئوپلیتیک منطقه را تغییر می‌دهد.
کریدوری که از این پس کریدور عراق-ترکیه-اروپا نام دارد که ما بحق آن را در این نوشتار کریدور عراق- اردوغان-اروپا نام نهادیم، چراکه برپایی این کریدور بیش و پیش از هر چیز قاچ بزرگی از کیک تجارت و اقتصاد آینده اقیانوس هند-اروپا را نصیب ترکیه می‌کند و نقش رجب طیب اردوغان را در به دست آوردن این قاچ بزرگ ژئوپلیتیکی برای ترکیه روشن می‌دارد. با برپایی این کریدور که ظاهرا علاوه بر ارتباط با هند، تجارت و البته رضایت چین را نیز به همراه دارد، عراق و بندر فاو در جهان برجسته می‌شوند. فاو شهر بندری کوچکی در دهانه اروندرود است که برای رزمجویان آن سال‌ها خاطرات عمیقی را به همراه دارد. مگر می‌شود فاو را بگویی و از آن همه درگذری؟!
آن فاو بی‌قرار با آن مسجد با نمازگزار‌های مخلص بی‌شمار حالا تبدیل به یک بندر بزرگ می‌شود. بندری فخر جبل علی در امارات. اگر بندر جبل علی امارات با ۶۷ اسکله کانتینری لقب بزرگ‌ترین بندر خاورمیانه را به خود داده، حالا قرار است تا سال ۲۰۲۵ در برابر بندر ۹۰ اسکله‌ای کانتینری فاو کلاه از سر بردارد. می‌گویند با راه‌اندازی فاز نخست این کریدور در ۲۰۲۸ که ترکیبی از بزرگراه‌ها، راه‌آهن، انتقال خطوط نفت و گاز و خطوط ارتباطات است، زمان رسیدن بار‌ها به اروپا از ۴۵ روز دماغه امیدنیک و ۳۵ روز دریای سرخ، به ۲۵ روز کاهش می‌یابد. یعنی کالا‌های ساخت چین و هند ده روز زودتر به دست مشتریان سیری‌ناپذیر اروپایی می‌رسد. اما این تمام مطلب نیست. آن‌گونه که میدل ایست‌ای می‌گوید؛ عراق چشم دارد در قالب این قرارداد، ۱۷ میلیارد دلار سرمایه جذب کند، ۱۲۰۰ کیلومتر راه‌آهن خود را از فاو به ترکیه و از آن طریق به اروپا برساند، قطار‌هایی با ۳۰۰ کیلومتر سرعت در ساعت در ریل بگذارد، سالانه ۴ میلیارد دلار درآمد کسب کند و برای ۱۰۰ هزار نفر از جوانان عراقی کار و شغل بسازد. اینها همه خوب است، اما یک نقص عمده و یک عیب بزرگ دارد. نقص عمده داستان پیش گفته این است که از دو مبدا اصلی تجارت امروز و آینده کریدور‌هایی که قرار است از خلیج فارس بگذرد، یعنی چین و هند کسی در بغداد نبود تا در کنار وزیران راه چهار کشور عراق، ترکیه، امارات و قطر، به عنوان تضمین‌کننده اصلی دادن کالا و کانتینر پای قرارداد را امضا کند. و، اما عیب بزرگ و بسیار بزرگش این است که هیج سهمی برای نقش ژئوپلیتیک ایران در منطقه قائل نشده است. مگر می‌شود ابرکشتی‌های کانتینری با میلیون‌ها تن کالا از جلوی چشمان بندر چابهار و آن پهنه بیکران دشت مکران بگذرند، برای لنج‌های ماهیگیری کنارک دست تکان دهند و در شمالی‌ترین نقطه خلیج فارس، در بندر فاو پهلو بگیرند؟! آقای رجب طیب اردوغان لابد فکری کرده‌اند که چنین چیزی تحقق یافتنی نیست. پس تا دیر نشده، چهار کشور ترکیه، عراق، امارات و قطر خوب است به تهران بیایند؛ وزیرانی از چین و هند هم در پایتخت ایران حضور یابند و بر نقش تاریخی ایران و بندر مکران و چابهار انگشت تایید بگذارند.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»