قارچ سیاه در کمین بیماران دیابتی
تاریخ انتشار: ۹ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۹۷۵۳۸۰
در حالی که کشورمان طی چند هفته اخیر بهشدت درگیر گونه دلتای ویروس کرونا و افزایش بیسابقه تلفات ناشی از آن بودهاست، ناگهان خبر بروز بیماری عفونی خطرناکی بهنام «قارچ سیاه» در رسانهها منتشر شد.
بهویژه آنکه یکی از متخصصان عفونی بیمارستان امام خمینی(ره) از کمبود داروی درمان این بیماری عفونی در بیمارستانها در مبتلایان به کرونای شدید خبر میدهد که عواقب ناشی از آن، کورشدن مبتلایان و در ادامه از دست دادن جانشان خواهد بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این خبر آنچنان دلهره و ترس مضاعفی به دل مردم انداخت که سبب شد با دکتر محمدرضا صالحی، متخصص عفونی گفتوگو کنیم؛ متخصصی که نخستین بار خبر شیوع این بیماری را رسانهای کرد.
عامل عفونی قارچ سیاه از کجا و چگونه شکل گرفته است؟
این قارچ کپکى از گذشته هم وجود داشته است و بیشتر مبتلایان به دیابت و افرادى را که تحت پیوند قرار میگرفتند و نهایتا افرادى که سطوحى از نقص ایمنى داشتند را درگیر مىکرد. البته راه انتقال این بیماری عفونی از فرد به فرد نیست بلکه از ترکیبات فاسدشدنى مثل مواد غذایی کپکزده، خاک، کود و فضولات دامى و احیانا پسماندهاى گیاهى منتقل مىشود. در کشورهایى که معمولا اقلیم گرمى دارند این بیماری بیشتر دیده مىشود.
ناگفته نماند که تا قبل از ظهور کووید ١٩ ما این عفونت قارچى را در کشورمان داشتیم، ولى بهصورت تکگیر و نادر بود. مثلا در بیمارستان امام خمینى(ره) نهایتا هر ماه دو تا سه مورد مبتلا داشتیم.
اخیرا و در زمان شیوع سویه دلتا چه اتفاقی افتاد که این بیماری عفونی، سوار بر همهگیری کرونا شد؟
با شیوع کووید ١٩ از همان ابتدا متوجه شدیم تعداد مبتلایان به این بیمارى در حال افزایش است که نهایتا منجر شد دادههای مربوط به آن را جمعآوری و مقالهاى در مجله معتبرى چاپ کردیم مبنى بر اینکه در ایران با افزایش آمار مبتلایان به این بیمارى مواجه هستیم.
در همین دوره، یعنی وقتی موج دلتا در هند شکل گرفته بود، گزارشها در هندوستان از افزایش روزافزون این عفونت قارچى خبر میداد. ولى ما در ایران هنوز موج دلتا را نداشتیم. با آمدن موج دلتا به ایران، تعداد مبتلایان به این عفونت قارچى در کشور چند برابر شد و بهنظر مىرسد شاید بیش از آن که خود سویه دلتا مؤثر باشد، درمانهایى که از سوى پزشکان برای مبتلایان انجام شده تاحدى استعداد ابتلا به این بیمارى عفونى را تشدید کردهاست. در نهایت طی یکى دو ماه گذشته ما با افزایش چشمگیر مبتلایان به این عفونت قارچى مواجه شدیم بهطوری که در حال حاضر نزدیک به 20 بیمار در بیمارستان امام خمینى(ره) و نیز در سایر بیمارستانهاى تهران و شهرهاى بزرگ و چند بیمار مبتلا به این عفونت وجود دارد. البته متأسفانه این اتفاق بیشتر در بیماران مبتلا به دیابت رخ داده است.
پس بیماران مبتلا به دیابت در خطر جدیتری نسبت به ابتلا به عفونت قارچ سیاه هستند؟
دیابت از مهمترین فاکتورهاى خطر ابتلا به این بیمارى است. بهخصوص مبتلایانی که کنترل پایینى بر بیمارىشان دارند.
نشانههای اولیه این عفونت قارچی چیست؟
نشانههاى اولیه شامل بىحسى، گزگز صورت، درد اطراف چشم، افتادگى پلک، کاهش بینایى، درد یکطرف صورت و چشم و سردردهاى یکطرفه شدید میشود که به درمان پاسخ نمىدهد. البته این نشانهها بیشتر در افراد مبتلا به دیابت که کورتون نیز استفاده کردهاند باید بهعنوان علامت خطر جدی در نظر گرفته شود. در ضمن اگر این افراد در اطراف بینى و چشمشان احیانا لکههاى سیاهى مشاهده کردند حتما باید مراجعه داشته باشند.
مشکل کمبود داروی درمان این بیماری را از چه جهت رسانهای کردید؟
درمان این بیماری باید بسیار سریع و به موقع و با اقدامات جراحى و دارویى همراه باشد. وقتى پزشک شک مىکند به این بیمارى باید اقدامات تشخیصى و همزمان و بلافاصله اقدامات درمانى را شروع کند. هرگونه تاخیر در شروع درمان مىتواند با افزایش جدى مرگومیر یا نابینایى بیمار همراه باشد. معمولا در قدم اول از درمان «آمفوتیریکسینبى» و به همراه آن اقدامات جراحى شامل تمیزکردن بافتهایى که به قارچ در داخل چشم آلوده هستند، مبادرت میشود.
درمان دارویى براى بیمار مبتلا به قارچ سیاه حیاتى است. اگر درمان دارویى و جراحى به موقع انجام شود و احیانا قند بیمار هم بهاندازه کافى کنترل شود مىتوان امیدوار بود که چشم بیمار و حتى جان وى را نجات داد. متاسفانه ما داروی درمان این بیماری را طى دو ماه اخیر بسیار کم داشتیم یا بهطور منظم نداشتیم که همچنان نبز این نیاز کاملا برطرف نشده است.
در چه شرایطی بیمار جان خود را از دست میدهد و اینکه این خطر برای تمام مبتلایان به کرونا تهدیدکننده محسوب میشود؟
معمولا علت اصلى مرگ بیماران مبتلا زمانى است که قارچ از پشت چشم وارد فضاى مغز مىشود و ما بیمار را از دست مىدهیم. اما نکته مهم اینجاست که قسمت عمده بیماران، یعنی بالغ بر 75 درصد بیماران ما مبتلایان به کروناى شدید هستند که دیابت هم دارند. پس خطرى از این حیث افراد عادى که مبتلا به کروناى شدید هم نشدهاند را تهدید نمىکند.
پونه شیرازی - سلامت / روزنامه جام جم
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: کووید ۱۹ قارچ سیاه محمد رضا صالحی دلتا عفونت قارچی درمان این بیماری بیماری عفونی قارچ سیاه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۹۷۵۳۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معمای عجیب: این ۵۰۰ نفر از بیماری قلبی و دیابت در امانند
افراد مبتلا به سندرم لارون، ریسک پائینی برای ابتلا به بیماریهای قلبی و اختلالات مرتبط با افزایش سن دارند و دانشمندان در همین نکته به دنبال درمانهای جدیدی هستند.
به گزارش خبرآنلاین، گونه نادری از کوتاهقامتی به نام سندروم لارون که در سراسر دنیا تنها ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر به آن مبتلا هستند، توجه دانشمندانی را که در حوزه پیری و بیماریهای متابولیک مشغول بررسی هستند، به خود جلب کرده است.
جالب اینجاست که در مجموعهای از مطالعات، این بیماری با تعداد قابلتوجهی از اثرات مثبت سلامتی، مثل محافظت در برابر دیابت، سرطان و زوال شناختی مرتبط به نظر میرسد و موشهایی با شرایط مشابه حدود ۴۰ درصد بیشتر از حیوانات کنترل عمر میکنند.
بیماران سندروم لارون از بیماری قلبی در امانندگرچه هنوز مشخص نیست که آیا افراد مبتلا به سندرم لارون (کمبود گیرنده هورمون رشد)، بهطور متوسط بیشتر از افراد معمولی عمر میکنند یا خیر، اما نتیجه بررسی منتشره در Med حکایت از آن دارد که احتمالاً خطر کمتری در ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی، مبتلایان به این سندروم را تهدید میکند. مبتلایان به این سندروم، فشارخون پایینتری دارند و تجمع چربی در شریانهایشان کمتر است و دیواره شریان کاروتید آنها نسبت به افرادی که به این سندروم مبتلا نیستند، ضخامت کمتری دارد.
والتر لونگو، زیستپیریشناس دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و یکی از نویسندگان این مقاله دراینباره توضیح داده: «این مطالعه عملاً این آخرین قطعه گمشدهای بود که نشان میدهد که بیماران مبتلا به این سندروم، از همه بیماریهای اصلی مرتبط با سن در امان هستند و از همین رو جزئیات مطالعه درباره این سندروم، ممکن است در تولید داروها یا رژیمهای غذایی با اثرات محافظتی مورداستفاده قرار بگیرد».
از اکوادور تا سراسر جهان«خایمه گوارا آگیره»، متخصص غدد دانشگاه سانفرانسیسکو در پایتخت اکوادور و یکی از نویسندگان این مقاله دراینباره گفته: «در این مطالعه ۲۴ فرد مبتلا به سندرم لارون و ۲۷ نفر از بستگان آنها مورد بررسی قرار گرفتند که همگی در اکوادور زندگی میکنند.» اکوادور کشوری است که یکسوم افراد مبتلا به این بیماری در آن زندگی میکنند.
او از زمانی که گروهی از افراد مبتلا به این بیماری را در روستاهای دورافتاده در کوههای آند شناسایی کرد، بیش از ۳۰ سال است که آنها را زیر نظر دارد.
افراد مبتلا به سندرم لارون، دارای کمبود گیرنده هورمون رشد هستند و ازاینرو، بدنشان نمیتواند به صورتی درست و صحیح از این هورمون بهره ببرد. البته سطح هورمون رشد در بدن آنها طبیعی یا حتی بالاست، ولی سطح فاکتور رشد شبه انسولین-۱ (IGF-۱) (که به هورمون رشد در راستای تقویت رشد استخوانها و بافتها کمک میکند) در بدنشان پائین است.
طبق گفته لونگو، از آنجایی که پایین بودن سطح IGF-۱ با خطر بیشتر بیماریهای قلبی عروقی مرتبط است، بسیاری بر این باورند که افراد مبتلا به سندرم لارون احتمالاً با مشکلات قلبی و عروقی زیادی روبهرو هستند. تحقیقات پیشین که توسط همین گروه انجام شده بود، حکایت از آن داشت که افراد مبتلا به سندروم لارون، آمار مرگومیر مشابهی بر اثر بیماریهای قلبی دارند و بعد از تحقیقات گوارا آگیره درباره برخی مرگهای ناشی از حملات قلبی، او متوجه تناقضهای متعددی شد. خود او در اینباره گفته: «مردم در آن شهرهای کوچک، گاهی هر مرگی را بدون هیچ توضیحی به انفارکتوس میوکارد نسبت میدهند و این سادهترین کار است.»
مجموعهای از آزمایشهای بعدی نشان داد که افراد مبتلا به سندرم لارون در مقایسه با بستگانشان که این بیماری را نداشتند، ریسک ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی معمولی یا کمتری داشتند.
راوی ساواریرایان، ژنتیک بالینی و محقق مؤسسه تحقیقاتی کودکان مرداک در ملبورن گفته: «اینها نتایج مقدماتی بررسی در تعداد بسیار کمی از افراد است که جالب به نظر میرسند. من فکر میکنم که این بررسیها باید در گروههای بسیار بزرگتری تکرار شوند.»
شرایط مشابه در بیماران آکندروپلازیساواریرایان و همکارانش نتایج مشابهی را در بیماران مبتلا به نوع دیگری از کوتاهقامتی به نام آکندروپلازی یافتند. او در این رابطه توضیح داد: «وقتی به این مقاله نگاه کردم، شباهتهای زیادی بین این دو دیدم و این برایم واقعاً جالب بود.»
مانوئل آگویار-اولیویرا، متخصص غدد در دانشگاه فدرال سرگیپ در برزیل، که در حال بررسی جهش نادر دیگری که باعث کوتاهی قد میشود است، اثرات محافظتی قلبی عروقی مشابهی را در بین بیش از گروهی از افراد که بیش از ۳۰ سال آنها را زیر نظر داشته، مشاهده کرده و دراینباره گفته: «دادهها بسیار شبیه به هم هستند.»
محققان از این احتمال که افراد مبتلا به سندرم لارون ممکن است بیشتر از حد متوسط عمر کنند، شگفتزده شدهاند. تابه امروز هیچ یک از این محققان، نشانهای در این رابطه نیافتهاند، اما امیدوارند که در مقایسه افراد مبتلا به این سندروم با خواهرها و برادرهای سالمشان، نشانهای برای طول عمر بیابند. آگیره دراینباره گفته: «در تلاش برای به دست آوردن بودجه برای انجام این مطالعات هستم.»
الهامبخشی برای ساخت داروهاهایم ورنر، متخصص ژنتیک که درباره اثرات محافظتی سندرم لارون در برابر سرطان مطالعه میکند، به این نکته اشاره کرده که تلاشهای کنونی در مسیر کمک به شناسایی ژنها و مسیرهایی که ممکن است در برابر بیماریهای قلبی عروقی محافظت کنند، مهم خواهد بود: «تشخیص این ژنها برای مداخلات تغذیهای یا دارویی در آینده اهمیت زیادی دارد.»
لونگو امیدوار است که نتایج اخیر بتواند در توسعه استراتژیهای جدیدی در راستای جلوگیری از بیماریهای قلبی عروقی در افراد بدون این عارضه باشد، مفید و مؤثر باشد. شاید یک داروی خوراکی برای کاهش سطح IGF-۱ با هدف قرار دادن گیرنده هورمون رشد، راهکار مناسبی باشد. او در این رابطه گفت: «فقط باید متوجه شویم که چگونه میتوان این کار را با خیال راحت انجام داد تا اوضاع را بدتر نکنیم.»
آگیر اولیورا البته تمایل چندانی به مسدود کردن هورمونها برای تقلید از اثرات مثبت در افراد غیر مبتلا ندارد و معتقد است که این نوع مداخله ممکن است ریسکی و خطرناک باشد.
محققان در عینحال قصد دارند تا به مبتلایان به سندروم لارون کمک کنند. لونگو و گوارا آگیره از شرکتهای داروسازی و دولت اکوادور خواستهاند تابه منظور بهبود روند رشد کودکان و نوجوانان مبتلا به این سندروم، IGF-۱ را برای آنها تهیه و فراهم کنند. چرا که برخی تحقیقات حکایت از آن دارد که این فاکتور ممکن است برای افراد مبتلا به کوتاهقامتی مؤثر باشد.
محققان همچنین با آغاز آزمایش یک رویکرد غذایی، امیدوارند تا رشد کودکان مبتلا به این سندرم را بهبود بخشد. گوارا آگیره به صورت رایگان به این گروه مراقبتهای پزشکی ارائه میکند. خود او در اینباره گفته: «آنها هنوز هم هر هفته با یک مشکل جدید به سراغم میآیند و خوشبختانه، تعداد آنها زیاد نیست.»