به نقل از «خبرگزاری میزان»

سیاست‌های پوتین در منطقه به نفع محور شیعی است

تاریخ انتشار: ۱۳ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۰۰۲۲۳۸

ایران و روسیه میدان سوریه را مناسب‌ترین جا برای تنگ کردن عرصه نفوذ آمریکا و گسترش کنترل این دو کشور بر منطقه تلقی می‌کنند. سیاست‌های پوتین در منطقه به نفع محور شیعی است.

خبرگزاری میزان - با ترسیم نمودار تحول نگرش روسیۀ پساشوروی به ایران، جابه جایی‌هایی با شدت نوسان گسترده قابل مشاهده است که در یک سوی آن، ایران به مثابه «متحدی مطمئن و قابل اتکا در منطقه و جهان» و «متحدی در برابر دشمان مشترک» و در سوی دیگر به عنوان «تهدید جنوبی و به منزله ابزاری برای تنظیم روابط با غرب» مورد شناسایی قرار گرفته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی از جلوه‌های عملی این نوسان، در ارائه دو رای متفاوت و مهم در شورای امنیت سازمان ملل متحد در قبال ایران مشاهده می‌شود، مخالفت و وتوی قطعنامه ضد ایرانی شورای امنیت در ۲۶ فوریه ۲۰۱۸ و موافقت و رای به قطعنامه ضد ایرانی ۱۹۲۹ در ۹ ژوئن ۲۰۱۰ است.

«ایران در هندسه سیاست خارجی روسیه» عنوان کتابی به قلم محمد شاد است که وی در این اثر کوشیده است تصویری منطبق با واقعیت، از نحوه سیاستگذاری خارجی روسیه در مقابل ایران و عناصر دخیل در شکل‌گیری این سیاست‌ها ارائه دهد. خبرگزاری میزان در نظر دارد هر روز برشی از این کتاب را با خوانندگان خود به اشتراک بگذارد.

آنا بورشفسکایا، تحلیلگر مؤسسه واشینگتن می‌گوید «اتحاد ایران و روسیه مخاطرات جدی و بلند مدتی برای ایالات متحده آمریکا به بار خواهد آورد .   ایران و روسیه میدان سوریه را مناسب‌ترین جا برای تنگ کردن عرصه نفوذ آمریکا و گسترش کنترل این دو کشور بر منطقه تلقی می‌کنند. سیاست‌های پوتین در منطقه به نفع محور شیعی است؛ زیرا جریان‌های شیعی غرب ستیزتر از جریان‌های سنی‌اند.   روسیه گروه اخوان المسلمین را جریانی تروریستی معرفی می‌کند؛ اما از گنجاندن نام گروهی مانند حزب‌الله به عنوان گروهی تروریستی اجتناب کرده است. پوتین می‌گوید در خاورمیانه با همه دوست است؛ اما در واقع، سیاست‌های خود را به نفع «محور شیعه» در منطقه پیگیری می‌کند.
مارک کاتز درنشنال اینترست این گونه تحلیل می‌کند که فصل جدیدی در روابط روسیه و ایران آغاز شده است و استفاده از پایگاه هوایی ایران برای روسیه دارای محتوای نمادینی است که نشان دهنده تعمیق روابط دو کشور است.   جیمز استارویدیس، از فرماندهان سابق ناتو و رئیس کنونی مدرسه فلچر در دانشگاه تافتس نیز می‌گوید «استفاده روسیه از پایگاه نوژه‌ای هشدار و پیام مهم را به آمریکا، ناتو و اعراب سنی می‌داد که نفوذ منطقه‌ای روسیه در اتحاد با محور شیعی روز به روز افزایش می‌یابد. این اقدام اگرچه بازخورد تاکتیکی مهم نداشت، از محتوای نمادین راهبردی بالایی برخوردار بود».
ریچارد ویتز بر این نظر است که بازتر شدن فضای ارتباطات بین‌المللی برای تعامل با ایران پس از انعقاد توافق هسته‌ای باعث شده است که روسیه بتواند ارتباط خود را با ایران از طریق ایجاد اتحاد دو فاکتور در مسئله سوریه و نیز تمهید اقداماتی برای تثبیت موقعیت دیپلماتیک و اقتصادی خود در ایران تحکیم کند.
مؤسسه واشینگتن در خصوص آغاز روابط راهبردی روسیه با ایران می‌نویسد اگر جنگنده‌های روسی حتی فقط برای چند ساعت جهت سوخت‌گیری در پایگاه هوایی نوژه توقف کرده باشند. اقدامی اینچنینی آغاز روابط استراتژیک و گسترده‌تری است که پایه آن، اعتماد بیشتر میان دو کشور است.   واقعیت این است که از یک سو، ایران به دنبال تحکیم روابط خود با بازیگران تأثیرگذار مانند روسیه و چین است و از سوی دیگر، مسکو می‌خواهد این پیام را به واشنگتن ارسال کند که روسیه همچنان در خاورمیانه حضور دارد.   بیشتر بخوانید:  آمریکا، روسیه را تهدیدی هویت‌پایه می‌داند   انتهای پیام/  برچسب ها: روسیه ایران

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: روسیه ایران محور شیعی دو کشور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۰۰۲۲۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیپلمات صهیونیست: دنیا تغییر کرده است/ باید مشخص کنیم در کدام سمت هستیم

از زمان شروع عملیات طوفان الاقصی، شرایط منطقه ای و جهانی، شاهد تغییراتی بوده است که این تغییرات در امتداد تغییرات نظام جهانی قرار دارد.

سرویس جهان مشرق - مایکل پلیورت کارشناس مسائل اروپای شرقی، تحلیگر سیاسی، دیپلمات سابق اسرائیلی در مسکو، در گزارشی به مسئله نظم جدید جهانی و تغییرات قابل توجه در روابط اسرائیل با روسیه، همزمان با تغییرات روابط ایران و روسیه نسبت به سال‌های گذشته میپردازد. پلیورت در این گزارش می نویسد:

از زمان وقایع ۷ اکتبر، نه تنها اسرائیل، بلکه کل جهان به واقعیت جدیدی رسیده است. این واقعیت، تا حد زیادی، از فوریه ۲۰۲۲ - تقسیم جهان به بلوک های جدید - شروع به شکل گیری کرد. کشورهای غربی، اوکراین، اسرائیل، استرالیا و آرژانتین، در برابر روسیه، چین، ایران، برزیل، آفریقای جنوبی و کره شمالی. در ۱۳ اکتبر، رئیس جمهور روسیه، در جریان سفر خود به بیشکک، اولین سفر خارج از مرزهای روسیه پس از صدور حکم بازداشت بین المللی از سوی دادگاه کیفری لاهه، پوتین بیشتر سخنرانی خود را به درگیری بین اسرائیل و فلسطینیان اختصاص داد.

پرده آهنین جدیدی بر جهان فرود آمد

پوتین گفت: «اسرائیل یک حمله بی‌سابقه از سوی حماس را تجربه کرده است. غیرقابل قبول است که غزه مانند لنینگراد در جنگ جهانی دوم در محاصره باشد». وی افزود: «دلیل اصلی این رویدادها شکست سیاست آمریکا در خاورمیانه» است. از ماه اکتبر، مقامات ارشد دولت روسیه و شخص پوتین اغلب به جنگ در خاورمیانه اشاره کرده و آن را به عنوان نمونه ای از شکست "نظم آمریکا"، "شکست جهان تک قطبی" ذکر کرده اند.»

در کلام، آنها از خشونت بین طرفین ابراز تاسف می کنند، اما در واقع تنش در مناطق ما به خوبی به نفع روسیه است. چرا؟ دولت های غربی را از هم جدا می کند، توجه و منابع عظیم آن را از جبهه اوکراین منحرف می کند و معضلات دشواری را در مورد اولویت بندی جبهه ها ایجاد می کند.

در واقع دو موضوع، روابط روسیه و اسرائیل را شکل می دهد - جنگ در اوکراین و اتحاد سیاسی با ایران. هر دو یک تهدید واقعی برای امنیت ملی ما هستند. دو سال پیش، اسرائیل از ترس واکنش روسیه، به بی طرفی عملی در رابطه با جنگ در اوکراین پایبند بود. اسرائیل کمک های بشردوستانه و غیرنظامی ارائه کرد، اما تا به امروز از ارائه سیستم هایی که توسط روس ها به عنوان عبور از خط قرمز تلقی شود، خودداری کرده است.

انتظار اسرائیل نیز این بود که روس ها نیز از انتقال سلاح های قدرتمند به دشمنان ما خودداری کنند. یک مقام ارشد اسرائیلی بسیار به من گفت: "بدیهی است که ما انتظار طرفداری از اسرائیل از سوی روس ها را نداریم، اما احتمال آسیب به ما از سوی آنها بی نهایت است."

از آن زمان این موقعیت به سختی تغییر کرده است - هیچ انتظاری برای بهبود روابط وجود ندارد، بلکه تلاشی برای جلوگیری از وخامت شرایط است. برای روس ها، اسرائیل پیوست نظامی و سیاسی ایالات متحده در خاورمیانه است. نگرش نسبت به ما برگرفته از رابطه بین ابرقدرت هاست. آنچه در دو سال گذشته تغییر کرده است، روابط ایران و روسیه است - و از آن زمان به بعد فقط عمیق تر شده است.

سکوت عمیق پوتین در مورد حمله ایران به اسرائیل، حمایت از حمله ایران به اسرائیل توسط سفیر روسیه در سازمان ملل متحد و بسیج کانال های تبلیغاتی دولت روسیه علیه اسرائیل که به ادعای آنها، اسرائیل "استانداردهای دوگانه" را اعمال میکند، همه نشان می دهد که اتحاد روسیه و ایران در حال تشدید است. بخش عمده همکاری ها در حوزه نظامی و سیاسی است، اما در سال های اخیر افزایش محسوسی در روابط اقتصادی بین کشورها مشاهده نشده است.

به عقیده من، تا زمانی که جنگ در اوکراین ادامه دارد، محتمل ترین سناریو این است که وخامت روابط اسرائیل با روسیه ادامه خواهد داشت. پرده آهنین جدیدی بر جهان فرود می آید و بادهایی که در روابط بین الملل می وزد قوی‌تر از ماست. بهتر است به این ایده عادت کنیم که در آینده قابل پیش بینی هیچ نکته خوبی از بزرگترین کشور جهان برای ما وجود نخواهد داشت. تصادفی نیست که پهپادهای ایرانی هم به اوکراین و هم به اسرائیل حمله می کنند. شاید این فرصتی نیز باشد تا به خود یادآوری کنیم که می خواهیم به کدام بلوک تعلق داشته باشیم و از چه ارزش هایی نمی توانیم دست بکشیم.