به نقل از «ایران آنلاین»

آیا ژن‌های والدین می‌توانند در موفقیت تحصیلی کودک موثر باشند؟

تاریخ انتشار: ۱۵ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۰۳۳۱۴۱

بر اساس یک مطالعه جدید، موفقیت آموزشی و تحصیلی کودک به ژن‌هایی بستگی دارد که بعضی از آن‌ها را به ارث برده و برخی را به ارث نبرده اند.

 به نقل از science daily، مطالعه‌ای که توسط بنیاد Nuffield انجام می‌شود، تأیید می‌کند ژن‌هایی که شخص به طور مستقیم به ارث می‌برد به احتمال زیاد در پیشرفت تحصیلی او کمک می‌کند، اما ژن‌هایی از والدین که به طور مستقیم توسط فرزند به ارث برده نشده اند، اما سطح تحصیلات والدین را تحت تأثیر قرار داده اند و متعاقباً بر شیوه زندگی و محیط خانواده‌ای که برای فرزندان خود فراهم می‌کنند تأثیر گذاشته اند، نیز مهم هستند و می‌توانند بر میزان عملکرد خوب فرد در مدرسه و فراتر از آن تأثیر بگذارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کودکان به دلایل طبیعی (ژن‌هایی که به ارث می‌برند) و پرورش (محیطی که در آن رشد می‌کنند) به والدین خود شباهت دارند. اما طبیعت و تأثیرات پرورش در هم آمیخته اند. مادران و پدران هر کدام نیمی از ژن‌های خود را به فرزندان خود منتقل می‌کنند و اگرچه نیمی دیگر از ژن‌های آن‌ها منتقل نمی‌شود، اما همچنان بر ویژگی‌های والدین تأثیر می‌گذارند و در نهایت ویژگی‌های فرزندان را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهند. به عنوان مثال، والدینی که تمایل ژنتیکی بالاتری به یادگیری دارند، ممکن است علاقه بیشتری به فعالیت‌هایی مانند خواندن داشته باشند که به نوبه خود، یادگیری را در فرزندان خود پرورش می‌دهد.

این مفهوم -هنگامی که ژن والدین با ایجاد محیط مناسب برای فرزندان بر نتایج کار‌های آن‌ها تأثیر می‌گذارد- پرورش ژنتیکی نامیده می‌شود. اینگونه، ژن والدین به طور غیر مستقیم ویژگی‌هایی را در فرزندان پرورش می‌دهند.

محققان ۱۲ مطالعه را در چندین کشور بررسی و تجزیه و تحلیل کردند و از روشی به نام نمره‌گذاری پلی‌ژنیک برای بررسی تأثیر میلیون‌ها نوع ژنتیکی بر پیشرفت تحصیلی در نزدیک به ۴۰، ۰۰۰ جفت والدین و فرزندان استفاده کردند. آن‌ها دریافتند که پرورش ژنتیکی به اندازه نیمی از وراثت ژنتیکی بر موفقیت آموزش تأثیر می‌گذارد.

دکتر ژان باپتیست پینگو بیان کرد: ما دریافتیم که پرورش ژنتیکی تأثیر قابل توجهی بر پیشرفت تحصیلی کودک دارد. این تأثیرات عمدتا به تحصیلات والدین و نحوه تأثیر آن بر محیطی که برای فرزندان خود می‌سازند بستگی دارد. ما همچنین دریافتیم که پدران و مادران اثرات ژنتیکی مشابهی دارند و این نشان می‌دهد که هر دو والدین در شکل دهی و پرورش محیط مساعد برای یادگیری کودک به یک اندازه مهم هستند.

این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که رابطه بین ژن‌ها و محیط چقدر پیچیده است. شواهد محکمی وجود دارد که وقتی از آموزش صحبت می‌کنیم، محیط مانند ژنتیک واقعاً اهمیت دارد. در اینجا دو جنبه مکمل یکدیگر هستند. اول، بخشی از آن بستگی به انتقال ژنتیکی دارد بنابراین والدین کنترل کامل بر آن ندارند. با این وجود، آنچه والدین انجام می‌دهند و انتخاب آن‌ها مهم است. یافته‌های ما نشان می‌دهد که وضعیت اجتماعی اقتصادی و آموزش والدین بسیار مهم هستند. درک این نکته که چگونه پیشرفت تحصیلی از طریق خانواده منتقل می‌شود و اینکه چگونه این دانش می‌تواند به ما کمک کند تا چرخه‌های زیان را در بین نسل‌ها شکست دهیم، بسیار مهم است./باشگاه خبرنگاران جوان

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: پیشرفت تحصیلی فرزندان خود ژن هایی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۰۳۳۱۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

والدین صبور در برخورد با کودک 4 تا 6 ساله موفقتر هستند

در بازه سنی کودکان 4 تا 6 ساله مهارت‌های اجتماعی به شکوفایی می‌رسند، کودک در راستای برقراری تعادل بین نیازهای خود و نیازهای دیگران تلاَش خواهد کرد، درک وی از عواقب رفتارهایش تا اندازه زیادی افزایش می‌یابد.

به گزارش ایسنا، مهارت‌های اجتماعی در این بازه سنی کودکان 4 تا 6 سال به شکوفایی می رسند، کودک در راستای برقراری تعادل بین نیازهای خود و نیازهای دیگران تلاَش خواهد کرد، درک وی از عواقب رفتارهایش تا اندازه زیادی افزایش می یابد، به مرور زمان مفهوم وجدان تکامل بیشتری خواهد یافت و گویی تمامی ابعاد جهان پیرامون او در مسیر گسترش هرچه بیشتر گام بر خواهند داشت.

زمانی که یک کودک خردسال وارد 4 سالگی می شود، با تمرکز بیشتری قادر به انجام فعالیت‌های مربوط به خود و بازی کردن خواهد بود. به همین دلیل منحرف کردن یکباره توجه آنها به خصوص اگر در حال تکمیل کاری مشخص باشند، دشوارتر از هر موقع دیگری است. همچنین ممکن است تدریجا با غر و لندهای بیشتری رو به رو شوید. این مسئله بدین دلیل است که کودک به قابلیت بهتری در جهت تفکر و ازریابی کمبودهای خود دست خواهد یافت.

از جمله دیگر خصوصیات رفتاری و شخصیتی کودکان 4 تا 6 ساله می توان به موارد زیر اشاره کرد:  

کودک می‌آموزد که چگونه باید خود را به جای دیگری تصور کند، آنها دیگر به اندازه بزرگ شده اند که بتوانند با آگاهی از قوانین پیروی و در امور خانه مشارکت کامل کنند، به مرور زمان و با افزایش هرچه بیشتر سن، کودک به مهارت بهتری در راستای کنترل تکانه های عصبی و روانی دست می‌یابد،با ورود به مرحله پیش دبستانی، کنترل بر اعمال، گفتار و رفتار نیز به درجه بالاتری راه خواهد یافت،کودک در این سن و سال تحمل چندان زیادی برای پاداش های طولانی مدت ندارد و به همین علت توصیه می شود والدین از سیستم های تشویقی سریع استفاده کنند، راهبردهای تربیتی و تنبیهی پیشنهادی برای کودک،به جای تکیه بر روش های تنبیهی به دنبال کوچکترین اتفاقی، شرایط فیزیکی و ذهنی فرزندتان را درک کنید. برای مثال باید در این بازه سنی زمانی را به عنوان "فرصت انتقال" در نظر بگیرید چرا که گفته شد کودکان با تمرکز بیشتری به انجام فعالیت های مختلف می‌پردازند و ایجاد انحراف آنی در مسیر فعلی آنها دشوار خواهد بود.

اگر فرزند 4 الی 6 ساله شما به هر علتی کنترل خود را از دست داد و دچار خشم ناگهانی شد، هرگونه بحث و جدلی را متوقف کنید و به او توضیح دهید که به محض بازگشت آرامش گفت و گویی دوستانه خواهید داشت.

غرغرهای کودکانه را نادیده بگیرید و با بها دادن الکی به آنها خود را گرفتار یک چرخه معیوب تمام نشدنی نکنید. تنها زمانی به کودک پاسخ دهید که با لحنی معمولی و عادی درخواست خود را مطرح کرده باشد. تمرکز بر غرهای کودک باعث می‌شود که نتوانید واکنش مناسبی از خود نشان دهید و یا به ناچار درخواستی که صلاح نمی‌دانید را قبول کنید.

کودک دیگر به سنی رسیده است که با ساز و کار دروغ‌گویی و فریب کاری آشنا شود. در واقع چه بخواهید و چه نه ممکن است با چنین رویکردهایی مواجه شوید. گفتنی است که والدین باید در برخورد با دروغ و تقلب با آرامش حداکثری عمل کنند و بدانند که این دسته از رفتارها برای این سن و سال طبیعی هستند.

فرزندتان را شرمنده نکنید و به موشکافی این موضوع نپردازید که آیا به راستی کاری انجام داده یا خیر. برای مثال اگر او یک لیوان شیر را روی میز ریخته و منکر این مسئله است، از این متد برای صحبت استفاده کنید: نمی‌توان میز را به این صورت تحمل کرد و پاک کردن شیر نیز دشوار است" سپس از او بخواهید که در تمیز کردن میز به شما کمک کند. این واکنش باعث می‌شود که احتمال دروغ گویی در آینده کاهش یابد و ترس از گفتن حقیقت نیز از میان برود.

در موقعیت‌های مناسب به کودک یادآوری کنید که باید خود را به جای طرف مقابل هم قرار دهد. به عنوان نمونه از او بپرسید: "آیا تو هم دوست داری کسی دیگر با تو چنین کاری بکند؟" این دسته از سوالات ضمن آموزش تاثیر مستقیم تصمیمات شخصی بر زندگی فرد و اطرافیان، کودک خردسال را وادار به تفکر مجدد می کنند.

از محدودیت‌ها تنها برای تاکید بر مهارت کنترل بر خود استفاده کنید و توجه داشته باشید که تکرار بیش از حد هر چیزی و سخت گیری‌های مکرر نتایج عکس به دنبال خواهد داشت. برای مثال پیش از اجرای تکنیک گوشه نشانی، 2 الی 3 فرصت در اختیار فرزند خود قرار دهید و سریعا به سراغ روش های تنبیهی نروید.

اجازه دهید که کودک به طور طبیعی مهارت‌های خود در جهت حل مسائل را تقویت کند و تا زمانی که خطری وی را تهدید نکرده در این موضوع دخالت نکنید. اکثرا دیده می‌شود والدینی که تمایل به کنترل تمامی جنبه های زندگی فرزندان خود دارند، بزرگسالانی موفق را تحویل جامعه نمی دهند.

اگر می‌خواهید کودک را برای یک رفتاری یا عمل صحیح مورد تمجید و تحسین قرار دهید، نیازی نیست او را یک هفته منتظر بگذارید! همانطور که توضیح داده شد، سیستم‌های پاداش دهی بلند مدت تاثیر چندانی روی کودکان خردسال کم طاقت ندارند و بهتر است والدین از جایزه‌های سریع و در دسترس استفاده کنند. همچنین به منظور حفظ انگیزه در کودکان برای انجام امور مختلف، پدر و مادر باید تمجید کلامی را برای حداقل چندین مرتبه طی هفته تکرار کرده و بر آن تاکید داشته باشند.

انتهای پیام