به نقل از «فارس»

غار بنوو از عجایب شگفت ایران در دل کوه گاوبست لارستان

تاریخ انتشار: ۱۸ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۰۶۱۷۰۴

به گزارش خبرگزاری فارس از لارستان، هر جایی که از این اقلیم پهناور باشید فرقی نمی‌کند، غارهای زیرزمینی همیشه این ارزش را دارند که در برنامه تعطیلات و تفریح خود آن را بگنجانید.

مخصوصأ اگر اهل ماجراجویی و طبیعت گردی باشید و البته سر و دلی نترس داشته باشید غارگردی یک گزینه خوب برای سرگرمی است که هم به پژوهش می رسید و هم به لذت و گردش.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«غار بنوو» در بخش صحرای باغ لارستان یکی از جلوه های شگفت غارهای باستانی با عجایب بسیار با وسعتی قریب به ۳۰۰۰ مترمربع و ارتفاعی نزدیک به ۵۰ متر در دل کوه های گاوبست از رشته کوه های زاگرس جنوبی قرار دارد.

این غار کهن که نظریات متفاوتی درباره نامگذاری آن به «بنوو» وجود دارد یک منطقه بکر و ناب برای گردشگری است،در خصوص نام گذاری آن، عده‌ای معتقدند که نام اصلی آن داد بنیاد ( محلی که برای دادخواهی) است و گروهی دیگر نیز نام آن را بن وو که ریشه لغوی آن در زبان محلی تقریبا شیبه داد بنیاد است، می‌دانند.

آثاری که در غار بنوو به جا مانده است حکایت از آن دارد که این غار قرن‌ها پیش از ورود اسلام، محل سکونت قبایلی بوده است که با آمدن اسلام به جاهای دیگر خارج از ایران کوچ کرده‌اند.

این غار دارای کتبیه‌هایی به زبان سانسکریت است و چهار طاقی‌هایی مربوط به دوران ساسانیان در نزدیکی آن قرار دارد که دقیقأ این ویژگی غار بنوو همان است که از گردشگران و ماجراجویان دعوت می‌کند برای سفر و گشت و گذار در دل بنوو، تشریف فرما شوند.

اما اینکه چگونه به این غار شگفت‌انگیز سفر کنید خیلی سخت و پیچیده نیست،کوله بار سفر ببندید و از روی نقشه ای که در ذهن دارید و یا روی کاغذ نقشه و یا نقشه GPS لارستان را پیدا کنید و به سمت آن حرکت کنید حدودأ ۹۰ کیلومتر از لارستان به سمت بخش صحرای باغ این شهرستان به بنوو نزدیک می شوید.

مسیرتان را به سمت عمادشهر مرکز بخش صحرای باغ لارستان طی کنید اینجا تقریبأ در فاصله یک قدمی غار کهن بنوو قرار دارید، می توانید بمانید و کمی استراحت کنید و سپس رهسپار شوید البته از میزبانی مردم خونگرمشان بی‌بهره نمی‌مانید.

فقط ۸ کیلومتر دیگر را شما می‌توانید با ماشین طی کنید پس از هشت کیلومتر که از عمادشهر گذشتید دیگر مسیر پیاده روی شروع می شود البته اگر پیاده روی برایتان سخت است هم  نگران نباشید چرا که در طول مسیر آنقدر منظره های شگفت انگیز خواهید دید که متوجه خستگی و گذر زمان نیستید.

وجود دشتی سرسبز و خرم با درختان خاص این منطقه از جمله انجیر کوهی،کنار و بوته های گیاهی با وفور بابونه وحشی جاذبه‌ای است که حس ناب طبیعت گردی را در شما زنده و بوی خوش این گیاهان روح و مشامتان را جان می بخشد.در مسیر پیاده روی غار بنوو از چند برکه و آب انبار عبور می کنید که باز هم اگر خسته شدید آنجا مجالی برای استراحت است.

اینجا طبیعت هم مثل غار شگفت‌انگیز است در طول مسیر شما جلوه هایی را می بینید که هم شگفتی های جهان و هم برخی ضرب المثل ها را برایتان تداعی می‌کند، درختانی که از لای سنگ سربرآورده و رشد کرده اند عجیب معنی استقامت می دهند، به نظرم شما هم وقتی این جلوه ها را ببینید انعکاسی از امید برایتان تجلی‌ کند.

بالاخره پس از یک ساعت و نیم پیاده روی شما به غار باستانی و سراسر عجیب بنوو رسیده اید و وقت آن است که کمی هم در تاریخ و جغرافیا سیر کنید و عجایب آن را هم ببینید. البته می توانید ابتدا جرعه ای از آب شیرین غار بنوو بنوشید تا خنکای آن روح نوازتان شود؛ جالب است بدانید این آب شیرین در منطقه ای قرار دارد که آب آن شور است و چشمه غار بنوو حتی در فصل های خشکسالی هم دارای آب شیرین است.

درون غار هوای بسیار خنک و مرطوبی در جریان است که حسابی حال و هوایتان را جا می آورد، کف غار ناهموار است و شیب آن به سمت دهانه غار است البته پیمودن این غار نیاز به ابزار فنی خاصی ندارد.

در این غار روزگاری بیش از ۲۴ حوض برای جمع‌آوری آبی که در طول سال از سقف غار به صورت قطره‌ ای می‌چکد توسط ساکنان اولیه آن ساخته شده بود که در حال حاضر تعدادی از آنها از بین رفته است و آن عده ای که سالم مانده است به روال گذشته عشایر ساکن در این محل از آب های جمع‌آوری شده آن استفاده می کنند.

کناره‌های دیوار غار دوازده حوضچه آب تقریبا به ابعاد ۵ در ۳ و در راستای جنوبی هفت حوضچه به ابعاد ۵ در ۴ متر وجود دارد که در ضلع غربی آن ۴ پلکان با خیز ۳۰ سانتی‌متر ساخته شده است.

در بنوو که باستان شناسان آن را پدیده ای شگفت می دانند که هر سه سبک گردشگری تاریخی، طبیعی و جغرافیایی را دارد نمادهایی از وجود دین شیواپرستی وجود دارد، شیوا یا خدای درهم کوبنده هنگامی که خشم می‌گیرد نماد نابودی ظلم و ستم است.

در کناره این غار باستانی معبدی هم داشته که بیشتر به آتشکده شباهت داشته است اما متأسفانه در حال حاضر بر اثر بی توجهی ها از بین رفته است.در بخش‌هایی از دیواره‌های اطراف غار نیز نوشته‌هایی به خط عبری دیده می‌شود.

شما با یک سفر به غار عظیم و کهن بنوو در بخش صحرای باغ لارستان می توانید هم از طبیعت لذت ببرید و هم بسیاری اطلاعات تاریخی و جغرافیایی به دست بیاورید.

پس از گشت و گذار در دل غار بنوو می توانید در سایه سار آن بنشینید و از این طبیعت زیبا و بکر در سکوت محض لذت ببرید و آنچه بشنوید صدای آب و پرندگان خوش آواز باشد.

البته توصیه این است که قبل از تاریک شدن هوا به سمت شهر برگردید و شب را به دلیل در امان ماندن از نیش احتمالی حشرات در غار نمانید.

به گزارش فارس، غار باستانی و با عظمت بنوو یکی از آثار ملی به ثبت رسیده ایران با شماره ۳۰۱۱۹ که متأسفانه با وجود قدمت بسیار، این منطقه چندان مورد توجه مسوولین و نهادهای ذیربط قرار نگرفته است تا بر جاذبه های گردشگری بیش از پیش آن بیفزایند و زمینه ارتقای آن را فراهم کنند و در سایه بی توجهی‌ها  آثار کندوکاوهای غیر مجاز افراد سودجو در جای جای این مکان باستانی به چشم می‌خورد!!

انتهای پیام/ن

منبع: فارس

کلیدواژه: لارستان ثبت ملی گردشگری بخش صحرای باغ پیاده روی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۰۶۱۷۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این سردار سپاه، پزشکان را شگفت زده کرده بود /از حضور در عملیات پارتیزانی تا آزادسازی خرمشهر

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، محسن وزوایی، ۵ مرداد ماه سال ۱۳۳۹ در محله نظام آباد تهران، متولد شد. او در سال ۱۳۵۵ به دانشگاه راه یافت و در رشته شیمی دانشگاه صنعتی شریف مشغول به تحصیل شد. پس از ورود به دانشگاه، به جریان مکتبی انجمن‌های اسلامی دانشجویان این دانشگاه پیوست و هم زمان با شرکت در فعالیت‌های سیاسی و جلسات عقیدتی، از سال ۱۳۵۶ مسئولیت هدایت و جهت دهی به مبارزات دانشجویی ضد دیکتاتوری را در سطح دانشگاه شریف عهده دار شد.

بنابر روایت ایسنا، در سال‌های ورودش به دانشگاه، نقش فعالی در تشکیلات اسلامی دانشگاه از خود نشان می‌داد. این جوان مبارز و پرشور، از تظاهرات خونین ۱۷ شهریور سال ۱۳۵۷ تا ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ و ورود امام خمینی (ره) به ایران، در همه صحنه‌ها از جمله پیشتازان و جلوداران تظاهرات مردمی بود.

او در روزهای پرتلاطم انقلاب نیز نقش حساس هدایت را بردوش می‌کشید و در درگیری‌های مسلحانه و سرنوشت ساز ۱۹ بهمن تا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، حضوری پرثمر داشت. محسن وزوایی در تصرف دو پادگان مهم جمشیدیه و عشرت‌آباد نیز شهامت بالایی از خود نشان داد.

وی از نخستین دانشجویان پیرو خط امام بود که در جریان راهپیمایی ضد سیاست‌های مداخله‌گرایانه آمریکا در ایران، در سالروز کشتار دانش‌آموزان به دست رژیم پهلوی و سالگرد تبعید امام خمینی (ره) عهده‌دار حرکتی شد که رهبر انقلاب، از آن با تعبیر بدیع «انقلابی بزرگ‌تر از انقلاب اول» یاد فرمودند.

محسن وزوایی در سال ۱۳۵۸ همزمان با کار تبلیغاتی در جمع دانشجویان پیرو خط امام، بلافاصله با تشکیل سپاه پاسداران، به این ارگان نظامی پیوست و در دوره‌ای فشرده، آموزش‌های چریکی را در سپاه آموخت. او مدتی در سپاه به عنوان فرمانده مخابرات انجام وظیفه کرد، سپس سرپرستی واحد اطلاعات عملیات را به عهده گرفت.

محسن وزوایی به دنبال تجاوز عراق به ایران، داوطلبانه به جبهه غرب عزیمت کرد. با ورود او به این منطقه، تحولی پدید آمد؛ به گونه‌ای که در عملیات سرنوشت ساز پارتیزانی به عنوان فرمانده گردان، مسئولیت محور تنگ کورک تا حد فاصل تنگ حاجیان را برعهده گرفت و ضمن حمله‌ای پارتیزانی به مواضع و استحکامات دشمن، به کمک هم‌رزمان خود، ارتفاعات حساس و سوق‌الجیشی تنگ کورک را از تصرف قوای اشغالگر بعث خارج ساخت.

در عملیات جدیدی که از سوی رزمندگان اسلام در اردیبهشت ماه ۱۳۶۰ طرح‌ریزی شده بود، محسن وزوایی فرمانده گردان شد. در این عملیات، او با آن که مجروح شده بود، ولی با گامی استوار و خستگی ناپذیر و روحی امیدوار به نبرد ادامه می‌داد.

در حین عملیات، بیشتر رزمندگان شهید یا مجروح شده و تنها محسن و چند رزمنده دیگر زنده بودند؛ و شگفت آن که همین چند نفر، توانستند ۳۵۰ تن نیروهای کماندوی بعث عراق را به اسارت بگیرند.

محسن وزوایی، نقش فعالی در طراحی عملیات فتح بلندی‌های «بازی دراز» ایفا کرد و در همین نبرد به شدت مجروح شد و به تهران انتقال یافت. او در بیمارستان با وجود درد بسیار، ناله نمی‌کرد و به یکی از پزشکان که از مقاومت او در برابر درد ابراز شگفتی کرده بود گفت: «آقای دکتر! من هر چه بیشتر درد می‌کشم، بیشتر لذت می‌برم و احساس می‌کنم از این طریق به خدای خودم نزدیک می‌شوم». پس از بهبودی نسبی از مجروحیت، قدم به معرکه‌ای گذاشت که فرجام آن، آزادسازی خرمشهر اشغال شده بود.

او در طول جنگ تحمیلی، در عملیات‌های متعدد با مسئولیت‌های گوناگون حضور داشت. در ۲۰ آذر ۱۳۶۰، در عملیات «مطلع الفجر» فرمانده بود. در اسفند سال ۱۳۶۰ فرمانده گردان حبیب بن مظاهر و تیپ تازه تأسیس محمد رسول اللّه (ص) شد که در عملیات «فتح المبین»، این گردان نوک عملیات بود.

با تأسیس «تیپ ۱۰ سیدالشهدا»، فرمانده این تیپ شد. همین تیپ، در ۲۳ فروردین ماه ۱۳۶۱ وارد عملیات «الی بیت المقدس» شد و برای اجرای بهتر عملیات، با تیپ حضرت رسول صلی الله علیه و آله ادغام شد و محسن وزوایی نیز فرماندهی محور اصلی را عهده‌دار شد.

محسن وزوایی، ، پس از ماه‌ها مجاهدت و مبارزه با دشمنان اسلام و حماسه آفرینی در عملیات‌های متعدد و به ویژه «الی بیت المقدس»، سرانجام در دهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۱، در ۲۲ سالگی هنگام هدایت نیروهای تحت امر خود، بر اثر اصابت گلوله و ترکش به شهادت رسید.

۲۷۲۱۹

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901506