به نقل از «خبرآنلاین»

علاقمندیم از رقابت عادلانه به صحنه سیاسی کشور برگردیم/ اصلاحطلبان برای بقا در قدرت یک راه بیشتر ندارند

تاریخ انتشار: ۲۰ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۰۸۱۰۲۰

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، «برخورد اصلاحطلبان با دوست سیزدهم، تعامل، تقابل یا سکوت؟» عنوان بحث و گفت و گوی امشب کلاب هاوس خبرگزاری خبرآنلاین است که چهره های مختلف اصلاح طلبان،فعالان، سیاسیون و تحلیلگران رسانه ای نظراتشان را بیان می کنند.

                                                                     الان تفاوتی بین سیاسیونی از جمله آقای جهانگیری، باهنر،  بادامچیان، نبوی، لاریجانی نمی بینم

حسین مرعشی دبیرکل کارگزاران
در اصل موضوع هیچ تفاوتی بین اصلاحطلبان و اصولگرایان و سایر سیاسیون کشور وجود ندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دولت اقای رییسی بر اساس خاستگاه رای شان و حمایتی که از جبهه اصولگرایی شده اند، نمایندگی بخشی از جبهه اصولگرایی را دارد. الان تفاوتی بین سیاسیونی از جمله آقای جهانگیری، باهنر،  بادامچیان، نبوی، لاریجانی نمی بینم. اصلاحطلبان و اصولگرایان طیف هستند و برخوردشان در برابر دولت یکسان نیست. دوستانی در جبهه اصولگرایان و اصلاحطلبان ممکن است فکر کنند آینده سیاسی آنها در گرو عدم موفقیت دولت اقای رییسی است. جمع زیادی از اصلاحطلبان علاقمندند کشور در دوره آقای رییسی مسایل کشور حل شود. بستگی دارد سیاستمدار هدفش از فعالیت سیاسی چه باشد. اگر هدف مردم و کشور باشند، نمیتواند کسی طرفدار مردم و سربلندی کشور باشد و بعد بگوید 8 سال یا 4 سال دوران یک رییس جمهور عدم توفیق باشد تا ما روی کار بیاییم. این خیلی پستی است. 
در دیدار از مجلس ایرلند که ما بعنوان اعضای کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات بودیم. بر اساس سنت پارلمانی ایرلند فراکسیون اکثریت دولت تشکیل می داد و فراکسیون اقلیت محاسبات را داشت و ناظر بود. ایشان از اقلیت میزبان ما بود و 3 ماه بعد انتخابات بود. سوال کردم شما شانس موفقیت دارید؟ او گفت: خوشبختانه رقیب ما آنقدر خوب کشور را اداره کرده که ما شانسی نداریم و اقلیت خواهیم بود. 
ما باید از جامعه توسعه نیافته سیاسی، خصلتی، قومی و متعصب یواش یواش به جامعه نسبتا توسعه یافته تبدیل شویم که هدف را گم نکنیم. هدف هر سیاستمداری، جمع و جناحی باید ارتقای ایران و خدمت به مردم و رفاه آنها باشد. لذا هیچ سیاستمدار ملی و توسعه یافته ای نمی تواند نگاهش به 4 سال  دوره ریاست جمهوری آقای رییسی این باشد که او مشکل پیدا کند. نه، اگر او در بهترین شرایط را به خوبی اداره کند و فضای سیاسی رقابتی باشد و ما هم فرصت داشته باشیم شخصیتهای طراز اول را به صحنه بیاوریم، علاقمندیم از رقابت عادلانه به صحنه سیاسی کشور برگردیم و موفق شویم. ایران فرصت خطا ندارد. همه علاقمندیم آقای رییسی موفق شوند. اگر توصیه کردیم دولت را جامعتر بچینند فقط به این دلیل بوده که فکر می کردیم باید از تبدیل ایران به کشوری به دعواهای قومی، شخصی و جناحی جلوگیری شود.

                    

                                                                                                ابزار بقا در قدرت برای اصلاحطلبان صرفا صندوق رای است
 

پسنده پور کارشناس روابط بین الملل
اصلاحطلبان برای بقا درقدرت یک راه بیشتر ندارند و آن هم–نه تقابل- بلکه نگاه انتقادی و داشتن دولت درسایه است. ابزار بقا در قدرت برای اصلاحطلبان صرفا صندوق رای است. این مستلزم حضور مردم است که در دوره انتخابات گذشته این امکان وجود نداشت. برای احیای آن باید راه حل کنشگرانه پیدا کنند. باید به شکل اقناعی از ابزارهای رسانه ای که در آن به مراتب از اصولگرایان متبحرتر هستند، استفاده کنند و بگویند ما برای حل مشکلات کشور اصلح هستیم. این با انفعال و سکوت میانه ای ندارد. قطعا اگر می خواهند همچنان در عرصه سیاست به شکل کنشگرانه حضور یابند، باید این کار را کنند. آنها در راهبرد خود قطعا نیاز به بازنگری در خود و نقد درون گفتمانی دارند. در تاکتیک که صندوق رای بوده، فعلا جوابی نگرفتند. در طبقه هدف اصلاحطلبان اگر این رویه تکرار شود و به عادت و رفتار سیاسی تبدیل شود، نه تنها اصلاحطلبان را به محاق می برد بلکه گفتمان اصلاحات را به خطر جدی مواجه می کند و جامعه را دچار دوقطبی می کند که منجر به رادیکالیزم در جامعه خواهد شد.

 عبدالجواد موسوی عضو شورای سردبیری خبرآنلاین
اصلاحطلب و اصولگرا را خیلی نمی شناسم. با دوستانی هم آشنا هستم که منافع ملی برایشان مهم است. آن چیزی که آقای مرعشی فرمودند انتزاعی است و در مملکت ما به این زودی رخ نمی دهد. جدای از این تعارفات و آرزوها، حقیقتا می خواهند چه کنند؟ ما در کشوری زندگی می کنیم که رسما یکی از بزرگان اصولگران گفته است سرخوردگی مردم سرمایه اجتماعی ما است. 8 سال به 8 سال جناحها دوقطبی ناکارامدی رقیب را ایجاد می کنند و مملکت را به همدیگر پاس می دهند. برای رسیدن به آنچه آقای مرعشی می گوید چطور باید عمل کرد و چه چاره ای اندیشید؟

2323

کد خبر 1553863

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: اصلاح طلبان دولت سیزدهم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۰۸۱۰۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سه گروه اصولگرایان از نظر عباس عبدی : از "ارزشی های واقعی" تا "بی شخصیت های هتاک"

عباس عبدی در یادداشتی با عنوان «بی‌سابقه در تاریخ ایران» در روزنامه اعتماد نوشت: این روزها در کنار موضوعات مهم دیگر، شناخت جناح‌بندی‌های داخلی جریان غالب اصولگرایان نیز می‌تواند جالب و آموزنده باشد. گرچه این جریان لایه‌های پیچیده‌ای دارد و به علت «قدرت‌محور» بودن آنان مسائل مادی و منفعتی حرف اول را در مجادلات میان آنها می‌زند، ولی در مجموع می‌توان آنان را ذیل سه گروه کلی تقسیم‌بندی کرد‌ که البته هر کدام از این گروه‌ها، به ویژه تندروهای آنان از باندها و زیرگروه‌های عجیب و غریبی تشکیل می‌شوند که هر کدام آنان می‌توانند موضوع مطالعه و تحلیل جداگانه‌ای قرار گیرند.   گروه اول، در حال حذف کامل از عرصه سیاسی هستند. آنان همان اصولگرایان سنتی هستند که در انقلاب هم بودند، تقیدات شرعی دارند، بیش از آنکه دنبال منافع و قدرت باشند، خود را ملتزم به ارزش‌ها و برداشت‌های دینی خود می‌دانستند، هر چند از سال ۱۳۶۸ به بعد آنان نیز «قدرت‌محور» بودند، ولی صبغه عقیدتی آنان و نیز سابقه تاریخی خودشان، به ویژه در رابطه با روحانیت مانع از هضم آنان در هزار لای قدرت می‌شد.    حدی از استقلال را برای خود قائل بودند، همین استقلال‌جویی و پرهیز از غوطه‌ور شدن در عوام‌گرایی افراطی آنان را کم‌کم به حاشیه بُرد و حضور سیاسی آنان را بسیار کمرنگ کرد. نکته جالب اثرات رسانه‌ای بر حذف و یا به حاشیه راندن این گروه است.    ابزارهای اصلی آنان برای حضور در میدان در درجه اول حمایت قدرت سپس انحصار صدا و سیما و بالاخره شبکه‌های مساجد بود، ولی کم‌کم شبکه مساجد را با نیروهای جدید از دست آنان خارج کردند سپس هیات‌هایی را جایگزین نهاد مجلس نمودند.    در ادامه با شکستن انحصار رسانه‌ای و آمدن شبکه‌های اجتماعی و بالاخره تغییر ریل قدرت به سوی جوانگرایی، این جناح عملا از گردونه سیاست به خارج پرتاب شده‌اند و شانس چندانی برای حضور دوباره ندارند. نه انگیزه کافی دارند و نه حتی توان لازم را. بسیاری از آنان ناامید از آینده هم هستند. فرزندان اغلب آنان راه خود را از سیاست رسمی جدا کرده‌اند.   گروه دومی از اصولگرایان هستند که کمابیش ادامه گروه اول هستند، با این تفاوت که در عرصه مدیریتی کشور حضور دارند. کم هم نیستند، هر چند به مرور در حال اخراج هستند.    اینها اغلب نسل بعدی گروه اول هستند. فاقد انسجام و تشکیلات روشنی هستند ولی به صورت فردی حضور عمومی دارند، حرف می‌زنند، نقد می‌کنند، افشاگری می‌کنند، التزامات آنان به قدرت فرع بر تعهدات آنان به حقیقت و واقعیت است. با توجه به صبغه اصولگرایی که دارند، راحت‌تر هم حرف می‌زنند. حس می‌کنند که به آنان خیانت شده و مورد سوءاستفاده سیاسی قرار گرفته‌اند. هر دو گروه فوق از برخی جهات با بخش‌هایی از اصلاح‌طلبان نزدیکی‌های تحلیلی و فکری دارند. هر دو گروه تقیدات مذهبی متعارفی دارند و نسبت به آن نیز حساس هستند.   گروه سوم مجموعه‌ای متنوع هستند که متشکل از نسل‌های دوم و سوم هستند. ویژگی اصلی آنان «قدرت‌محوری» است، ولی تعبیر خود را از آن دارند. در واقع قدرت و ثروت را برای خود می‌خواند. مذهب آنان عمیق نیست، بیشتر مناسکی و نمایشی است. ضوابط و ارزش‌های دینی برای آنان در خدمت بالا رفتن از نردبان قدرت است و فقط تا همین مرحله اهمیت دارد.    دین آنان تقریبا جدید است. آنان از فرقه‌ها و دسته‌ها و باندها و گنگ‌های گوناگونی تشکیل شده‌اند. به همین دلیل است که از بیرون نمی‌توان فهمید چرا به یکباره فرد مهم این جناح در تهران اول نمی‌شود و شخص دیگری نفر اول می‌شود.    این محصول تشکیلات فرقه‌ای آنان است. وحدت تشکیلاتی ندارند و اتفاقا به دلیل ماهیت باندی خود، اختلافات عجیب و غریب داخلی دارند.    قدرت‌محوری آنان تا حدی است که مغایر با اولویت‌های خودشان نباشد، لذا در جریان اخیر حجاب به صورت غیرمستقیم در برابر تذکر به روند جاری رسمی علیه زنان حمله کردند.    ذهنیت‌های آنان تخریبی است. گرایش‌های آخرالزمانی دارند و این گرایش نه از روی اعتقاد، بلکه به این علت است که بحث و گفت‌وگوی عقلانی را بلاموضوع می‌کند.    ضد علم، طرفدار نظریه توطئه، مخالف قانون و حاکمیت آن هستند. ادبیات آنان در فضای مجازی مشهود است. هتاکانه و غیردینی است. بسیار متکی به رسانه‌های انحصاری هستند. در عمل هیچ ایده و برنامه ایجابی ندارند، جز ویرانگری و تخریب و تقابل در داخل و خارج از کشور.    تناقضات گفتاری و رفتاری آنان فراوان و شدید است ولی در ذیل کسب قدرت به هر قیمتی قابل رفع است. به راحتی چشم را بر فساد خود و دوستان‌شان می‌بندند، حتی آن را توجیه هم می‌کنند.    برای آنان «حق» معنای مستقلی از «نفع» و «قدرت» خودشان ندارد، لذا بی‌شخصیت‌ترین رفتارهای سیاسی را در تاریخ جدید ایران از خود نشان می‌دهند. مهم‌تر از همه اینکه فاقد حداقلی از اخلاقیات و شرم هستند.    به راحتی دروغ می‌گویند و تهمت می‌زنند و حرف خود را تغییر می‌دهند، حقیقت مسلم و روشن را نفی می‌کنند، در تاریخ ایران وجود گروهی مشابه آنها یا بی‌سابقه است یا کم‌سابقه. کانال عصر ایران در تلگرام