به نقل از «قدس آنلاین»

باب الحوائج سه ساله

تاریخ انتشار: ۲۱ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۰۸۴۰۳۱

از حضرت رقیه(س) کرامات زیادی نقل شده و معروف است که ایشان با دست های کوچک خود گره های بزرگی را باز می کنند.

به گزارش قدس آنلاین، حضرت رقیه(س) دختر سه ساله امام حسین (ع) است که در سال ۵۷ هجری قمری در مدینه به دنیا آمد. حضرت رقیه(س) در کربلا و بعد از شهادت پدر و یارانش در عصر عاشورا، به همراه دیگر زنان بنی‌هاشم توسط سپاه یزید به اسیری رفتند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اختلاف نظر مورخان

برخی از مورخان درباره اینکه آیا امام حسین(ع) چنین دختری داشته است یا نه و نیز درباره نام، چگونگی وفات و مزار منسوب به وی اختلاف‌نظر دارند. اما باید گفت که برخی دیگر از مورخان و گزارش های نصب شناسی از او به عنوان یکی از دختران امام حسین(ع) نام برده شده است.

در کتاب شیخ عباس قمی و نیز در لهوف و در کامل بهایی و مقتل ابن ابی مخنف بیان شده هنگامی که سیدالشهدا(علیه‌السلام) با اهل حرم وداع کردند، این دختر خردسال از خیمه بیرون آمد و مقابل پای پدر را گرفت و عرض کرد: «ما را به چه کسی می‌سپاری؟» حضرت نشستند و او را آرام کردند و دست دختران را به حضرت زینب(سلام‌الله‌علیها) سپردند.

مستند تاریخی

سیدبن طاووس در کتاب لهوف به یکی از مستندات تاریخی برای اثبات وجود حضرت رقیه(س) اشاره می کند که ماجرای آن از این قرار است:

چندین بار سید ابراهیم دمشقی و خانواده‌اش در عالم رویا خواب این بانوی سه ساله را می‌بینند. در خواب از سید ابراهیم خواسته می‌شود که به نزد والی شام برود و از او بخواهد که قبر را تعمیر کنند؛ زیرا داخل قبر آن حضرت آب جمع شده بود و جسم مطهر ایشان معذب بود.

والی شام با مطلع شدن از این جریان از علما شیعه و سنی خواست که غسل کنند و در نزد مرقد آن بانو جمع شوند و قرار بر این شد که قفل به دست هر شخصی باز شد، متصدی نبش قبر و تعمیر آن شود. قفل تنها به دست سید ابراهیم دمشقی، باز شد و بدن شریف آن حضرت را به مدت سه روز از قبر خارج کردند و به تعمیر پرداختند.

اسناد موجود درباره حضرت رقیه (س) در منابع اهل سنت

عبدالوهاب فرزند احمد شافعی مصری در کتاب «المنن: باب دهم» درباره مرقد رقیه(علیها السلام) چنین گفته است: این خانه، بقعه ای است در دمشق که بوسیله آل پیامبر(صلی الله علیه وآله) و رقیه شهیده، دختر حسین(علیها السلام) شرف پیدا کرده است.

علامه شیخ حافظ سلیمان القندوری الحنفی نام رقیه(علیها السلام) را از زبان اباعبدالله(علیه السلام) ذکر کرده: (پس ندا کرد ای ام کلثوم، و ای سکینه، و ای رقیه، و ای عاتکه، و ای زینب، و ای اهل بیتم، درود من بر شما باد.)

دست به دامنِ چادر رقیه(س)

از حضرت رقیه(س) کرامات زیادی نقل شده و معروف است که ایشان با دست های کوچک خود گره های بزرگی را باز می کنند. گفته می شود اگر کسی از حضرت رقیه(س) حاجتی بخواهد، دست خالی برنمی گردد. در متون تاریخی و مذهبی، داستان های زیادی از کرامات و معجزات این بانوی سه ساله روایت شده است.

 نحوه شهادت

حضرت رقیه(س) درخرابه شام و در فراق پدر بسیار بی تابی می کرد به گونه ای که با صدای ناله و گریه او تمام اهل خرابه به شیون و ناله پرداختند. وقتی خبر به یزید رسید دستور داده تا سر مبارک امام حسین(ع) را نزد حضرت رقیه(س) ببرند. ایشان بعد از دیدن سر نورانی پدر با پیشانی شکسته در خرابه، آن قدر ناله زد و گریست تا به ملکوت اعلا پیوست. در ابتدا همه تصور کردند که حضرت رقیه(س) به خواب رفته است اما پس از مدتی متوجه شدند که ایشان از دنیا رفته است. شب هنگام او را غسل داده و در همان خرابه مدفون نمودند.

انتهای پیام/

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: حضرت رقیه س باب الحوائج کرامات امام حسین ع حضرت رقیه س امام حسین سه ساله حسین ع

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۰۸۴۰۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

راهکار اصلاح رابطه با خدا چیست؟

امیرالمؤمنین علیه‌السلام در روایتی فرمود «مَنْ أَصْلَحَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ، أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ؛ وَ مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ، أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْیَاهُ؛ وَ مَنْ کَانَ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظٌ، کَانَ عَلَیْهِ مِنَ اللَّهِ حَافِظٌ.»؛ یعنی «هرکه آنچه را میان او و خداست اصلاح کند، خداوند آنچه را بین او و مردم است اصلاح کند و هر کس کار آخرتش را به اصلاح آورد، خداوند کار دنیایش را اصلاح کند و آن را که از خود بر خود واعظ است، از خدا بر او نگهبان است.»

ارتباط اصلاح ارتباط با خدا با اصلاح رابطه با مردم از آن جهت است که اصلاح رابطه با خدا مسلتزم صدق و امانت و راستى است. کسى که صدق و امانت و راستى پیشه کند، به یقین مردم به او علاقه‌مند مى‌شوند و امین مردم خواهد بود و به او اعتماد مى‌کنند و مشکلى با او نخواهند داشت. اصلاح امر آخرت وابسته به تقوا و پرهیزگارى است و به یقین انسان‌هاى با تقوا در زندگى مادى خود نیز موفق خواهند بود، زیرا راه خلاف در پیش نمى‌گیرند؛ به کسى ظلم و ستم نمى‌کنند، همه با او مهربان هستند و او نیز با همه مهربان.

این سخن را با حدیثى از امام باقر (علیه السلام) که مرحوم کلینى در اصول کافى آورده پایان مى دهیم. مطابق این حدیث امام باقرعلیه‌السلام فرمود: خداوند عزّوجلّ چنین فرموده است: «وَ عِزَّتِی وَ جَلاَلِی وَ عَظَمَتِی وَ عُلُوِّی وَارْتِفَاعِ مَکَانِی لاَ یُؤْثِرُ عَبْدٌ هَوَایَ عَلَى هَوَى نَفْسِهِ إِلاَّ کَفَفْتُ عَلَیْهِ ضَیْعَتَهُ وَ ضَمَّنْتُ السَّمَاوَاتِ وَ الاَْرْضَ رِزْقَهُ وَکُنْتُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ تِجَارَةِ کُلِّ تَاجِر؛ به عزت و جلال و عظمت و نورانیت و علو مقامم سوگند یاد مى‌کنم که هیچ بنده مؤمنى خواسته مرا بر خواسته خود در چیزى از امور دنیا مقدم نمى‌شمرد مگر این که من بى‌نیازى او را در دل او و همّت او را در آخرتش و آسمان‌ها و زمین را ضامن روزى او قرار مى‌دهم و براى او از تجارت هر تاجرى بهتر خواهم بود» (کافى، ج ۲، ص ۱۳۷، ح ۱)

منبع: تسنیم

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی