امروز تماشای نپتون درخشان را از دست ندهید
تاریخ انتشار: ۲۳ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۱۰۳۸۸۷
تماشای نپتون درخشان جذابی دارد. منجمان علاقمند تماشای نپتون درخشان هستند. تماشای نپتون درخشان در یک روز از سال امکان پذیر است.
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، نپتون در روز ۲۳ شهریور ساعت۱۳:۳۰ به وقت تهران به موقعیت « مقابله سیاره‌ای » می‌رسد. این اتفاق زمانی می‌افتد که زمین بین خورشید و نپتون حرکت کند و این سیاره در نقطه ۱۸۰ درجه برعکس خورشید(مقابل خورشید) در آسمان ما قرار گرفته باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از دیدگاه منجمان مقابله سیاره‌ای بهترین زمان سال برای رصد یک سیاره در منظومه شمسی است. در طی مقابله، در حالی که خورشید از شرق در آسمان ما طلوع می‌کند، سیاره مزبور از غرب طلوع می‌کند و در طول شب قابل مشاهده است.
نپتون بیش از ۱۰ سال است که پس از خلع رتبه پلوتو از مقام سیاره‌ای(پلوتو هم اکنون به عنوان یک سیاره کوتوله شناخته می شود) دورترین سیاره منظومه شمسی نسبت به موقعیت خورشید شناخته می‌شود. فاصله خورشید تا نپتون تقریباً ۳۰ برابر فاصله آن نسبت به زمین است، بنابراین نور بسیار کمتری به آن می رسد. در میان سیاره‌های گازی، چگالی نپتون از بقیه سیاره های منظومه شمسی همچون مشتری و زحل بیشتر است و به همین دلیل از نظر اندازه از آنها کوچکتر است.
مقابله در علم نجوم به موقعیتی اطلاق می‌شود که یک جرم آسمانی (مثلا یک سیاره) از ناظر یعنی زمین، نسبت به خورشید در نقطه مقابل قرار داشته باشد، به طوری که جرم آسمانی مزبور با زمین و خورشید در یک خط و زمین وسط آنها قرار بگیرد(نه دقیقاً وسط). مقابله نپتون در سال ۱۴۰۰ در برابر صورت فلکی دلو(حامل آب) اتفاق می‌افتد. نپتون هشتمین سیاره در منظومه شمسی است.
شما باید نپتون را حدود ۲۰۰ برابر بزرگ‌نمایی کنید و یک دید ثابت مناسب داشته باشید تا این سیاره دور به صورت یک دیسک کوچک برایتان قابل مشاهده باشد.
یک سال در نپتون ۱۶۵ سال زمینی است. از آنجا که مدار نپتون به دور خورشید بسیار بزرگ است و چون زمین در مقایسه با آن خیلی سریع به دور خورشید می‌چرخد، تاریخ مقابله سیاره‌ای نپتون هر سال که می‌گذرد فقط چند روز جلو می‌افتد. بدین ترتیب:
سال ۱۳۹۹، مقابله نپتون در ۲۰ شهریور اتفاق افتاد.
سال ۱۴۰۰، مقابله نپتون در۲۳ شهریور اتفاق می‌افتد.
سال ۱۴۰۱، مقابله نپتون در ۲۵ شهریور اتفاق خواهد افتاد.
سال ۱۴۰۲، مقابله نپتون در ۲۸ شهریور اتفاق خواهد افتاد.
در حوالی تاریخ‌های مزبور، زمین و نپتون به طور کلی در نزدیکترین نقطه به یکدیگر قرار می‌گیرند. در سال ۱۴۰۰، زمین و نپتون یک روز قبل از مقابله، یعنی ۲۲ شهریور به نزدیکترین نقطه می‌رسند. اگر زمین و نپتون هر دو به صورت یک دایره کامل و در یک سطح تراز به دور خورشید می‌چرخیدند، نپتون در همان روزِ مقابله به نزدیکترین فاصله با زمین می‌رسید. اما در سال ۱۴۰۰، زمین نزدیک به ۲۰ ساعت قبل از مقابله به نزدیکترین فاصله خود نسبت به نپتون خواهد رسید. هنگامی مقابله از بین می‌رود که زمین کمی به خورشید نزدیک شود(و بنابراین از نپتون دورتر می‌شود).
بیشتر بخوانید:
میدان مغناطیسی بسیار عجیب اورانوس و نپتون
نزدیکترین فاصله ما نسبت به نپتون، در حقیقت چندان هم نزدیک نیست! ما در مقابله به فاصله تقریباً ۴.۳ میلیارد کیلومتری نپتون می‌رسیم. برای اطلاع از فاصله کنونی نپتون در واحدهای نجومی به لینک زیر در وبسایت heavens-above مراجعه کنید:
https://www.heavens-above.com/planets.aspx?lat=۰&lng=۰&loc=M&alt=۰&tz=CET
برای رصد نپتون به ابزار نجومی نیاز داریدوقتی سیاره‌ها در حالت مقابله باشند، در درخشان ترین وضعیت ممکن قرار می‌گیرند. اما نپتون به عنوان سیاره هشتم در منظومه شمسی، هرگز واقعاً درخشان نیست. نپتون تنها سیاره منظومه شمسی است که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیست. این سیاره حدود پنج برابر کم‌نورتر از سیاره‌ای است که می‌توانید در یک شبِ بدونِ ماه در آسمان تاریک مشاهده کنید. شما برای رصد نپتون به جز یک نمودار دقیق نجومی، به یک دوربین دوچشمی یا یک تلسکوپ نیاز دارید.
از آنجا که ما در حال حاضر کمابیش بین نپتون و خورشید هستیم، نپتون در هنگام غروبِ زمین، از شرق طلوع می‌کند و در حدود نیمه شب به بالاترین نقطه صعود می‌رسد و هنگام طلوع خورشید، در غرب غروب می‌کند ... نپتون اکنون در نقطه ای نسبت به زمین قرار دارد که در برابر صورت فلکی دلو یا آبریز، بیش از همه نزدیک به ستاره فی‌دلو (ستاره‌ای با قدر ۴) است.
نپتون در نزدیکی ستاره فی‌دلو بر گنبد آسمان استستاره فی‌دلو اگرچه کم‌نور است اما در یک شب تاریک به راحتی بدون هیچ ابزاری قابل مشاهده است. از آنجایی که ماه در حال حاضر در مرحله تربیع اول (یک‌چهارم نخست) یا نزدیک به آن قرار دارد، ساعات مشاهده از نیمه شب آغاز می‌شود.
نپتون و فی‌دلو در گنبد آسمان به هم نزدیک هستند و این دو در یک میدان دوربین دوچشمی قرار می‌گیرند. با این وجود نپتون تقریباً ۳۰ بار ضعیف‌تر از ستاره فی‌دلو است. با این حال تعداد انگشت شماری از اجرام آسمانی کم‌نور در زمانی که میدان دیدتان به سمت ستاره فی‌دلو باشد در صفحه دوربین دوچشمی شما ظاهر خواهند شد. نپتون از نزدیک با ستاره HR ۸۹۲۴ تقریباً جفت می‌شود و دوتای آنها را می‌توان در یک میدان دید از طریق یک تلسکوپ ساده مشاهده کرد. با این وجود نپتون حتی از این ستاره هم کم‌نورتر است. در حالی که HR ۸۹۲۴ دارای قدر ۶ است، نپتون یک‌چهارم آن روشن است. به هر حال رصد نپتون به ظرافت‌های زیادی نیاز دارد.
حتی با کمک ابزارهای نجومی نیز نپتون شبیه یک ستاره کم‌نور به نظر می‌رسد. شما باید نپتون را حدود ۲۰۰ برابر بزرگ‌نمایی کنید و یک دید ثابت مناسب داشته باشید تا این سیاره دور به صورت یک دیسک کوچک برایتان قابل مشاهده باشد.
منبع: پارس نیوز
کلیدواژه: علم و فناوری منظومه شمسی زحل نجوم جرم دوربین تلسکوپ قطب شمال دوربین زمین قطب شمال منظومه شمسی ناسا قرار می گیرند شهریور اتفاق زمین و نپتون قابل مشاهده منظومه شمسی نزدیک ترین سال ۱۴۰۰ سیاره ای کم نور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۱۰۳۸۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا مشتری ۷۹ قمر دارد ولی زمین فقط یکی؟
خبرگزاری علم و فناوری آنا، مریم ملی؛ دیدن ماه توی آسمان شب همیشه جذاب و لذتبخش است حالا تصور کنید زمین بیش از یک قمر میداشت و شما وقتی به آسمان نگاه میکردید در هر طرف یک ماه متفاوت میدیدید! به نظر تصویری هیجان انگیز و رویایی میآید ولی بعضی از سیارات منظومه شمسی واقعا این طورند آنها چند قمر دارند و اگر کسی میتوانست از سطح آن سیارات به آسمان بالای سرش نگاه کند تعداد زیادی ماه با اندازههای مختلف و شکل و شمایلی متفاوت میدید.
اما چرا زمین ما باید فقط یک قمر داشته باشد؟ جواب به همان چیزی مربوط است که باعث افتادن سیب از درخت می‌شود و کمک می‌کند ما روی سطح زمین راه برویم، نیروی گرانش! ستارهشناسها سیاره‌های منظومه شمسی را به دو دسته تقسیم می‌کنند چون معتقدند این دو دسته فرقهای زیادی با هم دارند دسته اول سیارههایی مثل عطارد و زهره و زمین و مریخ هستند که از جنس خاک و سنگاند و دسته دوم سیاره‌ای مشتری،زحل، اورانوس و نپتون که از جنس گاز هستند و به غولهای گازی معروفاند.
این دسته دوم از سیارات خاکی خیلی بزرگترند و این تفاوت در جرم و اندازه باعث می‌شود که نیروی جاذبه بیشتری هم داشته باشند. از بین این غولهای گازی اورانوس که کوچکترینشان حساب می‌شود، ۱۵ برابر زمین جرم دارد در حالی که مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی ما ۳۰۰ برابر زمین، جرم دارد و همین باعث شده نیروی جاذبه عظیمی داشته باشد که هر خرده سنگی که از نزدیکیاش می‌گذرد را به دام گرانشش بیندازد. به این ترتیب تعداد خردهسنگهایی که جذب مشتری می‌شوند و شروع می‌کنند به گردش دور این سیاره خیلی زیاد است ولی زمین ما به نسبت جاذبه کمتری که دارد فقط یک تکه سنگ که همین ماه خودمان باشد را جذب کرده و در مدارش به دام انداخته است. جالب است بدانید مشتری تا اکنون که این مطلب را میخوانید ۹۵ قمر دارد و ممکن است تا چند وقت دیگر این عدد بیشتر هم بشود!
انتهای پیام/
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت