نصراللهی در مراسم تقدیر از خبرنگاران تسنیم: رسانه‌های تراز انقلاب باید خودشان را ارتقا بدهند
تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۱۴۳۳۹۳
رئیس دانشکده علوم ارتباطات و مطالعات رسانه دانشگاه آزاد اسلامی گفت: رسانه‌های تراز انقلاب باید خودشان را ارتقا بدهند و این مهم را در بحران‌ها به منصه ظهور بگذارند و حداقل به گونه‌ای عمل کنند که روایت آنها جنبه بازدارندگی داشته باشد. - اخبار سیاسی -
به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم، اکبر نصراللهی رئیس دانشکده علوم ارتباطات و مطالعات رسانه دانشگاه آزاد اسلامی در آیین تجلیل از خبرنگاران اعزامی تسنیم به افغانستان که صبح امروز با حضور برخی پیشکسوتان حوزه خبر و مسئولان و خبرنگاران خبرگزاری تسنیم برگزار شد، اظهار داشت: امروز عموم کشورها در معرض مخاطرات و گاهی بحران‌های مختلف قرار می‌گیرند بویژه اینکه ما در ایران همسایگانی داریم که دچار بحران‌های غیرقابل انکار و مستمر و مزمنی هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رئیس دانشکده علوم ارتباطات و مطالعات رسانه ادامه داد: اینکه کشور ما در معرض مخاطرات مختلف است و اینکه در مجاورت ما بحران‌های مختلفی وجود دارد، هم می‌تواند برای کشور ما فرصت باشد و هم تهدید؛ فرصت از بابت اینکه هرچه خبرنگاران زودتر سر صحنه حاضر بشوند و بتوانند روایت اول را داشته باشند و نیاز مردم را پاسخگو باشند، امکان اینکه مخاطبان خود را بالا برده و اعتبار خود را در این عرصه افزایش دهند، وجود دارد. این موضوع موجب می‌شود که بقای آن رسانه نیز در آرایش رسانه‌ای جدید تامین و تضمین شود. اما اگر در شرایط بحران که نیاز مردم به بالاترین حد خود است، خبرنگاران و رسانه‌ها روایت دیرهنگام و یا ناقصی را به مخاطب ارائه کنند، ناخودآگاه در آرایش جدید رسانه‌ای به رسانه کم‌اثر یا بی‌اثر تبدیل شده و به مرور از عرصه رسانه حذف می‌شوند.
نصراللهی افزود: اگر به تاریخچه رسانه‌های دنیا نگاه کنید، می‌توان به جرات گفت که اکثر رسانه‌ها مولود بحران‌ها هستند و اگر بحران‌ها نبودند، شاید این رسانه‌های مطرح، اعتبار فعلی را نداشتند. بنابراین راز اعتبار فعلی بسیاری از رسانه‌های مشهور و معتبر جهان این است که از بحران‌ها برای خودشان فرصت ساختند و برای جذب مخاطب نهایت تلاش خود را انجام دادند.
وی گفت: مثلا الجزیره در تسلط اولیه طالبان بر افغانستان اگر حضور پررنگی نداشت نمی‌توانست اعتبار فعلی را داشته باشد و شاهد بودیم که در آن برهه شبکه الجزیره حداکثر استفاده را از شرایط بحران در افغانستان برد. از جمله با مصاحبه‌های اختصاصی با چهره‌هایی چون بن لادن که توانست خود را به عنوان محدود روایت کنندگان جنگ افغانستان مطرح کند و ثروتی که امروز قطر از بابت الجزیره دارد به هیچ وجه با فروش نفت و گاز این کشور قابل مقایسه نیست.
رئیس دانشکده علوم ارتباطات و مطالعات رسانه در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: با توجه به اینکه تمرکز مطالعاتی من بحران‌ها است، در تمام اتفاقات داخلی و خارجی از جمله بحث ترور شهید فخری‌زاده یا سیل گلستان یا زلزله ازگله و یا بحث ریزگردها، اگر توجه کنید بین زمان بروز بحران تا زمان انتشار وقایع و رویدادها فاصله بسیاری وجود دارد. حالا شاید برخی‌ها بگویند که این فاصله دو روز بعد یا یک روز بعد یا حتی دو ساعت بعد بوده باشد ولی مسئله اصلی این است که در آرایش جدید رسانه‌ای دقایق تعیین کننده هستند و اینطور نیست که بگوییم اگر منابع خبری در انتشار اخبار غفلت کنند، مخاطب به آنها متعرض نمی‌شود و از آنها مطالبه نمی‌کند.
نصراللهی افزود: بنابراین اقدام خبرگزاری تسنیم در پوشش میدانی تحولات افغانستان کار کم‌نظیری است و جزو اولین رسانه‌های داخلی محسوب می‌شود که فاصله بین زمان وقوع و زمان روایت را کم کرده است.
این استاد حوزه ارتباطات خاطرنشان کرد: واقعیت این است که رسانه‌های تراز انقلاب باید خودشان را ارتقا بدهند و این مهم را در بحران‌ها به منصه ظهور بگذارند و حداقل به گونه‌ای عمل کنند که روایت آنها جنبه بازدارندگی داشته باشد. یعنی اینکه بتواند اثر منفی روایت رسانه‌هایی چون بی‌بی‌سی فارسی را خثنی کند.
نصراللهی اظهار داشت: با دیدن اینگونه اقدامات این امیدواری ایجاد می‌شود که در اتفاقات آتی نیز دوستان ما در خبرگزاری تسنیم و دیگر رسانه‌های جبهه انقلاب مسئولیت و وظیفه خود را با حضور در صحنه میدانی و ارائه روایت‌های دست اولی به نحو احسن انجام دهند و در جنگ روایت‌ها دست برتر را داشته باشند.
وی اضافه کرد: تسنیم در روایت تحولات افغانستان نمره خوبی کسب کرد و لازم است که این رویکرد را در مخاطرات و بحران‌های مشابه که در کشور ما کم نیست، ادامه دهد که در این صورت می‌تواند فاصله معناداری با رقبای خود در عرصه رسانه ایجاد کند.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: رئیس دانشکده علوم ارتباطات و مطالعات رسانه خبرگزاری تسنیم رسانه ها رسانه ای بحران ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۱۴۳۳۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عهد کردیم خودسانسوری نکنیم
به گزارش قدس آنلاین، این برنامه در هر قسمت، یکی از پرونده‌های مهم و چالشی کشور را بدون واسطه بررسی می‌کند. فصل اول بی‌واسطه در ۲۶قسمت از شبکه یک سیما پخش شد. این برنامه محصول سازمان هنری رسانه‌ای اوج است که روی آنتن شبکه یک سیما می‌رود. درباره جزئیات بیشتر این برنامه با «محمدعلی صدری‌نیا» کارگردان و تهیه‌کننده «بی‌واسطه» گفت‌وگو کردیم که می‌خوانید.
در این فصل سراغ فضاهایی رفتید که پیش از این کمتر دوربینی به آنجا رفته بود، مثل کارخانه اسلحه‌سازی یا مراکز هسته‌ای. تمایز و ویژگی فصل دوم «بی‌واسطه» را نسبت به فصل اول چه می‌دانید؟ تلاش ما در فصل دوم این است فضای رنگارنگی از سوژه‌ها، موضوعات و لوکیشن‌ها را داشته باشیم و مانند فصل اول به دنبال این بودیم دوربین «بی‌واسطه» سراغ روایت‌هایی برود که مخاطب، کمتر تصویر و تصوری از آنها دارد. در فصل دوم سراغ موضوعاتی رفتیم که مردم امکان حضور در آن فضاها را ندارند؛ مثلاً در قسمت اول به کارخانه اسلحه‌سازی پارچین رفتیم که یک مجموعه نظامی با حساسیت‌های بالای امنیتی است یا قسمتی دیگر سراغ رئیس سازمان انرژی اتمی رفتیم و به موضوع صنعت هسته‌ای پرداختیم. وارد فضاهایی مثل رآکتورها و خط تولید رادیوداروها شدیم که کمتر دوربینی به آنجا رفته است. همچنین در این فصل سراغ برخی معضلات و مشکلات اجتماعی رفتیم که روایت‌های کمتر دیده‌شده‌ای در قاب تلویزیون داشتند؛ مثلاً به بعضی از مناطق محروم سیستان و بلوچستان و یا حاشیه شهر تهران رفتیم که تاکنون روایت‌های کمی از آنها روی آنتن دیده‌ایم.
موضوعاتی مثل صنعت هسته‌ای و توان نظامی، موضوعاتی حساس هستند که کمتر برنامه‌سازی سراغشان رفته است و به دلیل کمبود روایت‌های داخلی در این باره، مردم برای یافتن پاسخ پرسش‌هایشان به روایت‌های غیررسمی و رسانه‌های خارجی هم رجوع می‌کردند، چه شد که این ضرورت روایتگری، امروز احساس شد؟ اهمیت و ضرورت این موضوع از سال‌ها پیش مشخص بود اما بستگی داشت که تیم‌های برنامه‌ساز با چه نگاهی سراغ این موضوعات بروند و اینکه دستگاه‌ها و بخش‌هایی که باید پاسخگو باشند چقدر همراهی و همکاری کنند. ما از فصل اول در «بی‌واسطه» با خودمان عهد کردیم خودسانسوری نداشته باشیم. وقتی سراغ موضوعی می‌رویم، تا جایی که ممکن است پرسش‌های مردم را در آن حوزه بپرسیم. در قسمت اول این فصل که سراغ کارخانه اسلحه‌سازی و مرکز صادرات دفاعی رفتیم درباره مباحث مرتبط با موشک، پهپاد، توان نظامی و اهمیت آن سؤالات صریحی پرسیدیم. در قسمتی که مرتبط با موضوع هسته‌ای بود مسئله اصلی ما، پرداختن به این پرسش مهم در اذهان عمومی بود که با وجود تحریم‌های جدی کشورمان به‌خاطر انرژی هسته‌ای، منافع این صنعت چیست و چرا اثراتش را نمی‌بینیم؟ ما تلاش کردیم سراغ این پرسش برویم و به آن پاسخ بدهیم. ولی ماجرا، سمت دیگری هم دارد که نهادها و مسئولان هستند و بستگی به همراهی و همکاری آنها دارد. خوشبختانه وزارت دفاع و سازمان انرژی اتمی با روی خوش ما را همراهی کردند ولی در مسیر تولید برنامه با دستگاه‌هایی مواجه شدیم که همچنان نگاه سنتی دارند و زمانی‌که می‌فهمند مجری برنامه، محمد دلاوری است یا ممکن است سؤالاتی بپرسد که ضعف‌ها و کم‌کاریشان عیان شود تمایلی به مشارکت ندارند و ترجیح می‌دهند با حضور در یک برنامه تلویزیونی خنثی، گزارش عملکرد بدهند، به جای اینکه پاسخگو باشند.
ساخت چنین برنامه‌هایی می‌تواند مسیر برنامه‌سازی سیاسی را در رسانه ملی هموار کند؟
امید و تلاش ما همین است. تولید برنامه در استودیو برای ما راحت‌تر و بی‌دردسرتر است، چرا که هماهنگی لوکیشن‌هایی خارج از تهران برای تیم تولید، فرسایشی و سخت است اما فکر می‌کنیم این شکل از پرداخت به سوژه‌ها و مطالبه‌گری سبب می‌شود برنامه‌سازی سیاسی را یک گام به جلو ببریم.
اگر رسانه‌های رسمی از زیر بار برنامه‌سازی سیاسی شانه خالی کنند، رسانه‌های خارجی و غیررسمی وارد این حوزه می‌شوند و میدان روایت‌ها از سوی راویان داخلی خالی می‌شود. همین‌طور است. معمولاً رسانه ملی تمایل به ساخت برنامه‌های سیاسی دارد تا مرجعیت رسانه‌ای داشته باشد ولی بخشی از ماجرا به نهادها و دستگاه‌های مختلف برمی‌گردد که آنها هم باید این نگاه را داشته باشند. ما در مسیر تولید فصل دوم «بی‌واسطه» دستگاه‌ها و وزارتخانه‌هایی را داشتیم که با آغوش باز پذیرای ما بودند و ضعف‌ها و قوت‌هایشان را صادقانه می‌گفتند اما گارد برخی از دستگاه‌ها و نهادها به روی ما بسته بود و حتی به صورت غیررسمی می‌گفتند سمت ما نیایید. این ناشی از ضعف عملکردی آن دستگاه یا نگاه دهه شصتی روابط عمومی‌هایشان به رسانه است. حتی این نگاه وجود دارد که اگر دیده نشوند یا فراموش شوند بهتر از این است که در معرض توجهات رسانه‌ای قرار گیرند.
مرز استقلال رأی در روایت‌های «بی‌واسطه» که سفارش‌دهنده آن، سازمان اوج و پخش‌کننده‌اش رسانه ملی است تا کجاست؟ «بی‌واسطه» وقتی موفق خواهد بود که واقعیت ایران امروز را به مخاطبان نشان دهد. این واقعیت، اجزای مختلفی دارد که شامل پیشرفت‌ها، ضعف‌ها، قوت‌ها و کمبودها در حوزه‌های مختلف می‌شود. آنجایی مخاطب، ما را باور خواهد کرد که بفهمد واقعیت را به او می‌گوییم، یعنی هم نیمه پر لیوان را به او نشان می‌دهیم و هم نیمه خالی را. ما سعی نکردیم دوربین «بی‌واسطه» را به دوربین تبلیغاتی یک‌طرفه تبدیل کنیم. هم سراغ پیشرفت‌ها می‌رویم و هم ضعف‌ها. تلاش ما این است روایتی واقعی از اتفاقات و ماجراها داشته باشیم، چون نقطه مطلوب ما و مخاطبان، همین‌جاست. ما در عصری زندگی می‌کنیم که روایت‌ها یک‌سویه نیستند و اگر درباره موضوعی روایتی داشته باشیم که درست نباشد، روایت دیگری از آن در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود؛ پس اعتماد مخاطب برایمان مهم است.
گاهی هزینه‌های اجتماعی که تلویزیون پس از پخش برنامه‌های سیاسی داده آنچنان سنگین بوده که ترجیح می‌دهد سراغ اینگونه از برنامه‌سازی نرود، اما نپرداختن به موضوعات روز در رسانه ملی چه هزینه‌هایی برای جامعه پرسشگر امروز دارد؟ به‌نظرم رسانه ملی باید برندهای ماندگار در برنامه‌سازی سیاسی داشته باشد و این برندها، مقطعی نباشند. اگر قرار است روی افکار عمومی اثرگذار باشد باید تحملش را بالا ببرد تا بتواند برندهایی از برنامه‌های تلویزیونی سیاسی جدی را خلق کند که مجری معتبر و دارای کاراکتر ویژه داشته باشد. در گام اول، تلویزیون باید در حوزه برنامه‌سازی سیاسی، برندسازی کرده و سپس آن برند را حفظ کند. ما با موضوعات مختلفی در جامعه مواجه هستیم که در مقاطع مختلف درباره آن، برنامه‌ای ساخته و هر بار برند جدیدی خلق می‌شود. مثلاً در مقطع انتخابات، یک‌سری برنامه‌ها روی آنتن می‌رود که با گاردهای بازتری به موضوعات روز جامعه می‌پردازد و پس از پایان انتخابات، آن برنامه و پرداخت به آن موضوعات، تمام می‌شود. مثلاً مسئله حجاب در مقطعی حساسیت بیشتری دارد و در یک بازه زمانی کوتاه، برنامه‌های گفت‌وگو محور با رویکردی باز در این باره روی آنتن می‌رود اما بعد تعطیل می‌شود. رسانه ملی بابت این برنامه‌ها، هزینه‌های اجتماعی می‌دهد در حالی‌که اگر برندهایی ثابت با رویکردی مشخص طی سال‌ها ساخته شود و همیشه روی آنتن برود، اعتبار و مخاطب پیدا می‌کند. در چنین وضعیتی، آن برنامه سیاسی و اجتماعی برند می‌تواند در موقعیت‌های مختلف، موضوعاتش را متناسب با شرایط روز به آن مباحث اختصاص دهد ولی وقتی نگاه‌ها مقطعی شود سبب می‌شود هر دفعه، برند جدیدی خلق شود و برای جا افتادن و اعتباربخشی آن، هزینه و تلاش مضاعفی صورت گیرد ولی زمانی‌که بناست اثرگذار باشد، آن ماجرا تمام شده و برنامه هم تعطیل می‌شود. این رویکرد، اشتباه است و در این سال‌ها ضربه‌اش را در مدیریت افکار عمومی خوردیم. کاش برندهای ماندگار برنامه سیاسی را در تلویزیون داشته باشیم و مدیران سازمان، فشارهای بیرونی که به صدا و سیما می‌آید را تحمل کنند تا این برنامه‌ها استمرار یابند. امیدوارم برنامه «بی‌واسطه» در یک بازه زمانی طولانی روی آنتن بماند و به یک برنامه مقطعی تبدیل نشود. اگر قرار باشد «بی‌واسطه» به برنامه‌ای مطالبه‌گر تبدیل شود که هر بار سراغ پرونده‌های جدید و جنجالی می‌رود، مماشات نمی‌کند و بررسی دقیق و موشکافانه دارد، باید به برندی ثابت تبدیل شود. در صورت استمرار در ساخت و پخش چنین برنامه‌هایی می‌توان به اثرگذاری آنها در طولانی مدت امیدوار بود.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»