همشاگردی از دور سلام
تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۱۶۶۳۱۱
«امیدوارم هر چه زودتر تمام مردم دنیا واکسن کرونا بزنند و این کرونا از بین برود و ما بچه‌ها به مدرسه برگردیم چون با بچه‌ها درس‌خواندن یک دنیای دیگر است. من فقط دعا می‌کنم سال دیگر مدارس آنلاین نباشد.»
به گزارش ایسنا، روزنامه ایران نوشت: ««دیگر نزدیک‌های ماه مهر است اما هیچ بویی از ماه مهر نمی‌آید. سال قبل فکر می‌کردم این آخرین سالی است که ما آنلاین درس می‌خوانیم اما این کابوس امسال هم ادامه دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این را آراد صادقی، دانش‌آموز دبستانی، می‌گوید که مثل بقیه دانش‌آموزان، امسال دومین سالی است که بوی ماه مهر را از دور و به صورت مجازی حس می‌کند.
شروع ماه مهر آن ترانه کودکانه قدیمی را به یاد می‌آورد؛ همان که هم بچه‌های دیروز با آن خاطره دارند و هم بچه‌های امروز قرار است سال‌ها بعد با آن خاطره بازی کنند. بله، احتمالاً حدس زده‌اید کدام ترانه را می‌گویم: همشاگردی سلام.
نماهنگ‌هایی که همیشه با این ترانه کودکانه پخش می‌شد، دانش‌آموزان کوله به دوش و کیف به دستی را نشان می‌داد که راهی مدرسه شده‌اند. آنها زمانی که همکلاسی‌هایشان را می‌دیدند، دست در گردن همدیگر می‌انداختند و شادمانه به مسیرشان ادامه می‌دادند. زنگ مدرسه به صدا درمی‌آمد و آنها سر صف می‌ایستادند و راهی کلاس می‌شدند و سال تحصیلی جدید به این شکل آغاز می‌شد.
این تصاویر سال‌هاست در ذهن ما حک شده‌اند. پارسال اما سال تحصیلی جور دیگری شروع شد؛ متفاوت از هر سال دیگر و کل سال‌های تحصیلی تمام دانش‌آموزان؛ حتی آنها که دیگر پیر شده‌اند. کرونا معادلات زندگی را عوض کرد و شکل مدرسه رفتن را هم. امسال هم با این که دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان امیدوار بودند دوباره کلاس‌ها حضوری شود اما کماکان باید با مدارس مجازی سر کرد تا دانش‌آموزان واکسینه شوند که البته با روند سریع واکسیناسیون امیدواری در مورد آن کم نیست و آن روز، دور به نظر نمی‌آید. با این حال عجالتاً باید بوی ماه مهر را مجازی استشمام کرد تا ببینیم بعداً چه می‌شود.
اما دانش‌آموزان درباره این شروع دوباره و البته مجازی چه می‌گویند؟ سانا عبداللهی ۱۰ ساله، می‌گوید: «من روز اول مدرسه را خیلی دوست دارم چون همه چیز جدید است. معلم جدید داریم و ممکن است همشاگردی‌های جدید هم داشته باشیم. البته بیشتر همشاگردی‌ها همان قبلی‌ها هستند اما همشاگردی جدید خیلی خوب است چون هیجان‌انگیز است و آدم می‌خواهد بفهمد قبلاً کدام مدرسه می‌رفته و چیزهای جدیدی از او بداند. غیر از آن در روز اول مدرسه شیرینی و شکلات به ما می‌دهند و همه‌اش تفریح است و معلم‌ها آن روز خیلی درس نمی‌دهند و به بچه‌ها سخت نمی‌گیرند. اما در کلاس مجازی از همان روز اول درس شروع می‌شود و تفریح هم نیست. همکلاسی‌ها را هم نمی‌توانیم از نزدیک ببینیم.»
مرسانا حیدری کلاس اولی هم این طور می‌گوید: «من خیلی خوشحالم که می‌خواهم به مدرسه بروم. امیدوارم این کرونا زودتر تمام شود و همه واکسن بزنند و من هم به مدرسه بروم و دوستان خوبی پیدا کنم. من از این که می‌خواهم به کلاس اول بروم خیلی خوشحال هستم.»
سیدمحمدماهان موسوی، ۱۳ ساله، می‌گوید: «وقتی کرونا آمد درس‌خواندن خیلی سخت شد. وقتی مدرسه می‌رفتیم می‌توانستیم درس‌ها را راحت‌تر یاد بگیریم ولی از وقتی کرونا آمده و مدارس آنلاین شده درس‌خواندن سخت‌تر است. البته معلم‌ها تمام تلاش‌شان را می‌کنند و من از همه معلم‌ها ممنونم.»
ویانا خلیلی هم می‌گوید: «من در کلاس آنلاین خیلی چیزی یاد نگرفتم و مجبور شدم تمام تابستان را ریاضی کار کنم. من مدرسه حضوری را خیلی دوست دارم چون زنگ تفریح دارد و آدم می‌تواند در زنگ تفریح خستگی در کند اما در مدرسه مجازی زنگ تفریح نداریم و فقط معلم خستگی در می‌کند تا بعداً درس بدهد. اما از یک جهت خوشحالم چون وقتی مدرسه آنلاین است می‌توانم در خانه دستشویی بروم و مجبور نیستم به دستشویی کثیف مدرسه بروم و دیگر این که در کلاس آنلاین می‌توانم آدامس بجوم.»
کسری دشت بیاض می‌گوید: «مدرسه‌های آنلاین سخت‌تر است چون اینترنت کند و گاهی وقت‌ها کلاس‌ها لغو می‌شود. ما در مدارس حضوری می‌توانیم دوستانمان و معلم‌هایمان را ببینیم اما ریسک زیادی هم دارد چون ممکن است ما ویروس کووید-۱۹ را منتقل کنیم و باعث بیماری اطرافیانمان شویم پس بهتر است تا وقتی کرونا از بین نرفته، مدارس آنلاین باقی بماند.»
طاها خنجری ۱۲ ساله هم می‌گوید: «به نظر من شیوه آموزش غیر مجازی مسلماً بهتر است چون وقتی ما با معلم ارتباط چشمی داریم بهتر می‌توانیم درس را یاد بگیریم. همچنین در آموزش غیر مجازی امکان تقلب کمتر است چون ما جلوی معلم امتحانمان را می‌دهیم و امکان تقلب کمتر است. به امید ریشه کن شدن کرونا.»
الناز بهرامی ۹ ساله هم دلش می‌خواهد زودتر به مدرسه برود چون فقط کلاس اول را مدرسه رفته و آن هم نصفه و نیمه. او می‌گوید: «من خیلی مدرسه را دوست دارم و همه‌اش یاد آن روزها می‌افتم که مدرسه می‌رفتیم و دلم می‌خواست کلاس دوم هم مدرسه می‌رفتم چون یک بار وقتی کلاس اول بودیم برف می‌آمد و خیلی خوب بود که با چتر به مدرسه می‌رفتیم و خیلی خوش گذشت.»
آرتین طالشی ۱۲ ساله می‌گوید: «ما به خاطر کرونا مدارس را غیر حضوری برگزار می‌کنیم و در خانه قرنطینه‌ایم. من مدارس حضوری را خیلی بیشتر دوست دارم چون می‌توانیم معلم را حضوری ببینیم و با معلم آشنا شویم و مطالب درسی را بهتر متوجه شویم و می‌توانیم با دوستانمان در مورد درس‌ها صحبت و مشورت کنیم و زنگ تفریح به حیاط مدرسه برویم و بازی کنیم و مدرسه شور و نشاط بیشتری دارد. پس بیاییم در خانه بمانیم تا این کرونا را هر چه زودتر شکست دهیم.»
برای ملودی ۱۱ ساله هم شروع سال تحصیلی جدید به صورت مجازی خسته‌کننده است چون اصلاً شبیه روز اول مدرسه نیست: «ما در خانه خودمان باید روز اول مدرسه را شروع کنیم و همه چیز مجازی است. در مدرسه می‌توانستیم پای تخته برویم یا وقتی معلم چیزی روی تخته می‌نوشت آن را توی دفترمان بنویسیم و اگر نمی‌رسیدیم بنویسیم، از معلم می‌خواستیم آن را پاک نکند تا بنویسیم و بعداً پاک کند. اما در کلاس مجازی اصلاً نمی‌توانیم راحت باشیم و خیلی موقع‌ها درس را خوب یاد نمی‌گیریم و چیزی هم نمی‌توانیم بگوییم. بعدش مادرم مجبور می‌شود در گروه از بقیه مادرها یا معلم بپرسد و برایم توضیح دهد. مخصوصاً ریاضی خیلی سخت است و آدم باید حتماً سر کلاس باشد چون این جوری مجازی خیلی یاد نمی‌گیرد. یک چیز دیگر هم هست، الان اصلاً معلوم نمی‌شود چه کسی شاگرد زرنگ است چون بعضی‌ها تقلب می‌کنند و امتحان‌شان را می‌دهند مادرشان برایشان بنویسد و نمره‌هایشان خیلی خوب می‌شود. اما اگر مدرسه حضوری بود، نمره‌شان این قدر خوب نمی‌شد.»
بوی ماه مهر را می‌شود احساس کرد، حالا چه حضوری و چه مجازی. گر چه حال و هوای این شروع مجازی مثل کلاس‌های حضوری و همیشگی مدارس نیست اما به هر حال شروعی تازه است؛ تازگی یعنی امید، امید به روزهای بهتری که می‌آیند.»
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: کروناویروس روز اول مدرسه مدارس آنلاین دانش آموزان درس خواندن زنگ تفریح دوست دارم کلاس اول معلم ها ماه مهر بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۱۶۶۳۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اینجا به تماشای ایثار بنشینید؛ معلمانی که پیامبر زمان خود شده‌اند
معلمی، شغل یا حرفه نیست بلکه جلوه‌ای از ایثار، فداکاری و از خودگذشتگی برای دانش‌آموزانی است که آینده‌سازان این مرزوبوم هستند و چه زیبا امام راحل فرموده‌اند که معلمی شغل انبیاست.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از فارس، دوازدهم اردیبهشت هر سال یادآور روزی است که به نام مجاهدان و فداکاران عرصه علم و تربیت نام‌گذاری شده است، روزی که به نام و برای معلمان است تا پاسداشتی از این مجاهدان بی‌ادعا از تدریس تا فداکاری برای دانش‌آموزان این مرزوبوم صورت بگیرد.
در گوشه گوشه استان فارس جلوه زیبای از این مجاهدت معلمان برای دانش‌آموزان مشهود است؛ پارگی عصب دست، شکستگی دست و پا، گذشتن از حق نه ماهه مرخصی زایمان، بیماری و سایر مشکلات موجب نشده است تا معلمان از فعالیت و تدریس علم و تربیت به دانش‌آموزان دست بکشند.
این گزارش تنها بخشی از ایثارگری معلمان و مدیران را در سطح استان فارس روایت می‌کند که هر یک عشق و ایثار خود را به دانش‌آموزان بدون هیچ چشمداشتی ابراز می‌کنند.
رفتار مسئولانه آموزگار در قبال دانش‌آموز کم‌بینای خودفهیمه محجوب معلم پایه اول از وقت فراغت خود برای تدریس به دانش‌آموز کم‌بینای خود استفاده می کند، وی آموزگار دبستان دخترانه شهید قاطعی میمند فارس است.
این معلم مسئولیت‌پذیر روزانه در شیفت‌های عصر که ساعت استراحت و تعطیلی است، در مدرسه حضور پیدا می‌کند و کلاس‌های آموزشی و تقویتی را بدون دریافت هیچ‌گونه هزینه‌ای برای دانش‌آموز کم‌بینای خود برگزار می‌کند تا مشق ایثار و فداکاری دهد.
حکایت دیگری از روایت ایثار و فداکاری معلمان و مدیران در مدارس استان فارس مربوط به مدیر مدرسه‌ای در شهرستان قیرو کارزین استان فارس است که در ذهن یکی از دانش‌آموزان خود قابی ماندگار ایجاد کرد.
یعقوب عباسی که مدیر یکی از آموزشگاه‌های ابتدایی شهرستان قیر و کارزین استان فارس است با جمع‌آوری و پرداخت بدهی، موجبات آزادی پدر یک دانش‌آموز را فراهم آورد.
ماجرای این اتفاق نیک به زمانی باز می‌گردد که معلم و مدیر مدرسه با مشاهده افت تحصیلی و کم شدن نشاط و انرژی دانش‌آموز، پیگیر مسائل آموزشی او شدند و متوجه شدند که مسائل پیش‌آمده به دلیل زندانی بودن پدر دانش‌آموز است.
این مدیر متعهد مدرسه با پیگیری و کمک گرفتن از خیران و همکاران فرهنگی خود باعث پرداخت بدهی ولی دانش‌آموز شد و در یک روز دانش‌آموز را با دیدن پدر خود در مدرسه غافلگیر کرد و روحیه نشاط و سر زندگی را به این دانش‌آموز برگرداند.
خانم معلم اهل میمند استان فارس هر روز از تدریس خود فیلم می‌گیرد و برای دانش‌آموزش که دارای بیماری مسری است، ارسال می کند تا علاوه بر بهره بردن دانش‌آموزش از مطالب درسی، او را با ایثار و فداکاری و دل‌سوزی آشنا کند.
لیلا کشاورزی، معلم پایه دوم دبستان نرجس خاتون میمند استان فارس است که در اقدامی مسئولانه در مواجهه با بیماری مسری دانش‌آموزش، جهت هماهنگ بودن با آموزش‌های کلاس، از تدریس‌های خود فیلم تهیه می‌کند و برای دانش‌آموز ارسال می‌کند و زمان استراحت در منزل نیز برای این دانش‌آموز وقت می‌گذارد و رفع اشکال انجام میدهد.
معلم اهل فسا استان فارس که با وجود فوت مادر و داشتن این اندوه بزرگ کلاس درسش را تعطیل نکرد.
معصومه جعفری، آموزگار دبستان شهید دیالمه شهرستان فسا استان فارس است که با وجود اینکه مادر خود را از دست داد و غم بزرگی تمام وجودش را فراگرفت اما در عملی مسئولیت‌پذیرانه کلاس درسش را تعطیل نکرد و باعث شد دانش‌آموزانش از درس عقب نمانند.
یک خانم معلم اهل فیروزآباد استان فارس نیز در یک نذر علمی هرساله برای دانش‌آموزان تحت پوشش بهزیستی و کم‌شنوا کلاس درس رایگان برگزار می‌کند و در حل مسائل درسی به آنها کمک می کند.
فریبا کشاورز معلم مدارس متوسطه اول شهرستان فیروزآباد استان فارس هرسال در ایام امتحانات نهایی به دانش‌آموزان تحت پوشش بهزیستی و کم‌شنوا با برگزاری جلسات رایگان رفع اشکال و تدریس دروس در امتحانات کمک می‌کند.
این خانم معلم متعهد هر سال با شروع امتحانات نهایی با حضور در خوابگاه دانش‌آموزان بهزیستی و دانش‌آموزان کم‌شنوا به آنها کمک می‌کند تا در امتحانات خود موفق باشد.
وی هدف از انجام این کار را ادای یک نذر خود می‌داند و می‌گوید: وقتی موفقیت و پیشرفت این دانش‌آموزان را می‌بینم حاضر نیستم این خوشحالی را با هیچ چیز دیگری عوض کنم.
این معلم فیروزآبادی اضافه می‌کند: قبولی این دانش‌آموزان در امتحانات بهترین دستمزد و افتخار برای من است و من با تمام توان و اراده این کار را سال‌ها ادامه می‌دهم و تصمیم دارم با همکاری دبیران دیگر بتوانیم در تمام دورس مشکلات این عزیزان را مرتفع سازیم.
یک مدیر مدرسه در بوانات استان فارس در قبال دانش‌آموزان کم‌برخوردار آموزشگاه خود احساس مسئولیت می‌کند و با تهیه بسته‌های معیشتی سعی می‌کند اندکی از محرومیت آنها را بکاهد.
خدیجه کاظمی، مدیر دبیرستان شبانه‌روزی حضرت زهرا بوانات استان فارس است و طی شناسایی دانش‌آموزان نیازمند مدرسه اقدام به تهیه بسته‌های معیشتی برای آنها می‌کند.
وی به صورت کاملاً محرمانه این بسته‌های معیشتی را بدون اینکه دانش‌آموزانش متوجه شوند به دست خانواده‌های آنها می‌رساند،این مدیر مدرسه معتقد است، هر میزان که دغدغه دانش‌آموزان نسبت به معیشتشان کمتر شود تمرکز آنها برای یادگیری درس بالاتر می‌رود.
دبیر تاریخ شاغل در هنرستان شهید جوانمردی آموزش و پرورش ناحیه سه شیراز، 150 جلد کتاب را به کتابخانه مدرسه هدیه داد.
افشین ابروان، دبیر تاریخ هنرستان جوانمردی ناحیه سه شیراز که علاقه‌مند به کتاب و کتابخوانی است، ۱۵۰ عنوان کتاب را به کتابخانه هنرستان محل تدریس خود اهدا کرد تا با نذر دانایی، محتوای خوب را در اختیار دانش‌آموزان علاقمند به مطالعه قرار دهد،به گفته همکاران این آقا معلم، ایشان فردی مطلع، تاریخ‌دان و آشنا به امور روان‌شناسی است که در مواقع مختلف، فرهنگیان و دانش‌آموزان را در یادگیری و بیان اطلاعات مورد نیازشان یاری می‌کند.
به گزارش ایمنا، این روایت‌ها تنها گوشه‌ای از فداکاری‌های معلمان این سرزمین است، معلمانی که پیامبران زمان خویش شده‌اند تا دانش‌آموزانشان بدون هیچ دغدغه‌ای درس بخوانند تا بعدها بتوانند در پیشرفت و سازندگی کشورشان سهیم باشند.
کد خبر 749529
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند