به نقل از «ایرنا»

کودتا در گینه؛ لیست ۱۰۰ نفره اخراجی‌ها از قدرت

تاریخ انتشار: ۳ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۲۰۷۰۷۲

به گزارش ایرنا از خبرگزاری فرانسه، در این فهرست نام بسیاری از اعضای دولت پیشین از جمله «ابراهیم کسوری فوفانا - Ibrahima Kassory Fofana» نخست وزیر اسبق و «محمد دیانه - Mohamed Diané» وزیر دفاع پیشین، فرماندهان پلیس و ژاندارمری، قضات اعم از رئیس دادگاه قانون اساسی، دادستان و فرمانداران دیده می‌شود.

این افراد متهم هستد که به "آلفا کنده" اجازه دادند تا در اکتبر ۲۰۲۰ قدرت را در این کشور به دست آورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گفته «ابراهیما دیالو - Ibrahima Diallo» از رهبران کودتا، افراد دستگیر شده تحت پیگرد قانونی قرار می‌گیرند.

کودتا در گینه کوناکری که منجر به برکناری رئیس جمهوری این کشور توسط نظامیان شد، سه هفته پیش تعلیق عضویت این کشور از اتحادیه آفریقا را به دنبال داشت. این تصمیم به دنبال تعلیق گینه از جامعه اقتصادی کشورهای غرب آفریقا در سه روز پیش از آن گرفته شد. 

 بر اساس تصمیم شورای صلح و امنیت اتحادیه آفریقا، تعلیق عضویت گینه تا موقع برقراری نظام قانونی در این کشور ادامه داشته و در این مدت حق فعالیت در این نهاد را نخواهد داشت.

۲۰ روز پیش، نیروهای نظامی گینه علیه دولت "آلفا کنده" رئیس جمهوری این کشور که با پیروزی در سه دوره متوالی بیش از یک دهه قدرت را به دست داشت کودتا کردند.

 انتخابات سال گذشته ریاست جمهوری گینه با اعتراضات خشونت‌آمیز و کشته شدن ده‌ها نفر همراه بود؛ کنده در سال ۲۰۱۰ برنده نخستین انتخابات دموکراتیک این کشور از زمان استقلال شد و امید می‌رفت پیروزی او منجر به آغازی تازه برای کشوری شود که دهه‌ها در فساد و خودکامگی غرق شده بود، اما به دلیل بهبود نیافتن زندگی شهروندان گینه، او همواره هدف انتقادهای شدید مخالفانش قرار داشت، چرا که باوجود منابع معدنی وسیع این کشور، بسیاری از شهروندان هنوز در فقر زندگی می‌کنند.

گینه از زمان استقلال تاکنون بیش از ۶ دهه است که شاهد تنش‌هایی منجر به کودتا و برکناری دولت‌ها بوده که کودتای نظامی اخیر دلیلی محکم بر بی‌ثباتی حاکمیتی در این کشور است.

برچسب‌ها گینه قاره آفریقا اتحادیه آفریقا

منبع: ایرنا

کلیدواژه: گینه قاره آفریقا اتحادیه آفریقا گینه قاره آفریقا اتحادیه آفریقا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۲۰۷۰۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پشت پرده فعال‌شدن دیپلماسی آفریقاییِ ایران چیست؟

فرارو- جمعه گذشته تهران میزبان دومین "اجلاس بین المللی ایران و آفریقا" بود. نشستی که با حضور مقام‌های ارشد بیش از ۳۰ کشور آفریقایی به ویژه وزرای اقتصاد برگزار شد. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این قبیل نشست‌ها می‌توانند مقدمه‌ای برای وقوع تغییرات مثبت در روابط خارجی و به طور خاص دیپلماسی اقتصادی باشند.

به گزارش فرارو؛ در این راستا، یکی از نکاتی که چندین سال است از سوی کارشناسان مسائل راهبردی و تحلیلگران به عنوان نقدی به سیاست خارجی ایران مطرح شده، غافل شدن از برخی حوزه‌های جغرافیایی در عرصه سیاست خارجی و صرفا تمرکز بر برخی مناطق و کشور‌های خاص است. موضوعی که در برخی موارد در بزنگاه‌های تاریخی موجب وارد آمدن آسیب‌ها و خساراتی شده است.

با این همه، دولت سیزهم از زمان آغاز به کار خود در سال ۱۴۰۰، تمرکز ویژه‌ای بر توسعه روابط با مناطق مغفول در حوزه سیاست خارجی ایران معطوف کرده است. ابراهیم رئیسی در دو نوبت در قالب تور‌هایی به کشور‌های آفریقایی سفر انجام داده و توسعه روابط با آفریقایی‌ها را یکی از محور‌های اصلی سیاست خارجی دولت سیزدهم توصیف کرده است.

معادله‌ای که در قالب نشست بین المللی اخیر ایران و آفریقا نیز نمود‌های عینی‌تری گرفته است. با این همه، واقعیت این است که اقبال به توسعه روابط با کشور‌های آفریقایی در شرایط حاضر، به طور خاص تحت تاثیر ۳ مولفه مهم و محوری است.

۱. بازارِ رو به رشد کشور‌های آفریقایی

قاره آفریقا جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر را در خود جای داده و بسیاری از تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که شاخص‌های اقتصادی در شمار قابل ملاحظه‌ای از کشور‌های افریقایی رو به رشد بوده و پالس هاس مثبتی را در مورد آینده این دسته از کشور‌ها به ویژه در حوزه اقتصادی مخابره می‌کنند.

در حقیقت، هم جمعیت این قاره چشمگیر است و هم درآمد خانوار‌ها در آن رو به بهبود است. این دو مولفه در نوع خود کشور‌های آفریقایی را به یک بازارِ هدف بسیار مناسب برای بسیاری از کشور‌های جهان تبدیل می‌کنند. ایران نیز با توجه به ظرفیت‌های صنعتی و تولیدی خود از این قاعده مستثنی نیست. می‌تواند کالا‌های ساخت خود را که از کیفیت بین المللی برخوردارند و البته کشور‌های آفریقایی می‌توانند آن‌ها را در مقایسه با نمونه‌ای مشابه خارجی، با قیمت کمتری تهیه کنند، به آفریقا صادر کند.

موضوعی که هم برای ایران و هم ملل آفریقایی حامل نفع و سود است.

۲. کسب حمایت موثر سیاسی در عرصه بین المللی

بلوک کشور‌های آفریقایی از وزن قابل توجهی در نهاد‌ها و سازمان‌های بین المللی برخوردارند. آفریقا چیزی در حدود ۵۴ کشور را در خود جای داده که آن‌ها در جنبش عدم تعهد، گروه ۷۷، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، و دیگر نهاد‌های بین المللی، بازیگران مهم و تاثیرگذاری هستند.

در این چهارچوب، ایران به واسطه توسعه پیوند‌های سیاسی و اقتصادی خود با بلوک کشور‌های آفریقایی می‌تواند روی کارتِ رای‌دهی آن‌ها در نهاد‌های بین المللی حساب ویژه‌ای باز کند. موضوعی که یک برگ برنده موثر  به حساب می‌آید. این مساله به ویژه در بحبوحه تشدید تنش‌ها و رقابت‌های ژئوپلیتیک و ایدئولوژیک بین المللی، از ابعاد جدی تری نیز برخوردار می‌شود.

۳. توسعه نفوذ بین‌المللی ایران در قالب یک قدرت منطقه‌ای

در نهایت باید به این مساله نیز اشاره کرد که ایران در منطقه غرب آسیا یک قدرت قابل توجهِ منطقه‌ای است. این کشور به عنوان یک قدرت منطقه‌ای، طرح و برنامه‌هایی برای توسعه نفوذ خود دارد. مساله‌ای که در عرصه روابط بین الملل برای هر بازیگر دیگری غیر از ایران نیز امری طبیعی محسوب می‌شود.

حال در این میان، اشتراکات تاریخی و فرهنگی ایران و برخی ملل آفریقایی و در عین حال وجود ظرفیت‌های نرم فرهنگی نظیر حضور شیعیان در برخی کشور‌های آفریقایی و یا مهاجرت تاریخی برخی اقوام ایرانی به کشور‌های آفریقایی، بستر‌های مناسبی را نیز برای توسعه نفوذ ایران در میان کشور‌های آفریقایی ایجاد کرده اند.

بستر‌ها و ظرفیت‌هایی که تاکنون مورد بی توجهی بوده اند و حال توجه به آن ها، یکی از الزاماتی است که با توجه به افزایش وزن و قدرت منطقه‌ای و بین المللی ایران، از اهمیت بسیار زیادی برخودار می‌شوند. معادله‌ای که موجب شده تا بار دیگر قاره آفریقا مورد توجه تصمیم سازان حوزه سیاست خارجی ایران قرار گیرد.