گفتوگوی تفصیلی| دولت جدید دیپلماسی آب را جزو اولویت‌های خود قرار دهد/ حل مساله آب با مشارکت ذی‌نفعان
تاریخ انتشار: ۴ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۲۱۱۱۸۸
به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، این روزها گمانه‌زنی‌هایی درخصوص انتصاب استاندار و مدیران میانی سطح استان وجود دارد اما صرف نظر از این اسامی، نیاز است هرکدام از این افراد برای هر سمتی که روی کار آمدند اولویت‌هایی را مد نظر داشته باشند.
آب یکی از فوری‌ترین اولویت‌های استان است که همه کارشناسان و مسؤولان بر آن تأکید کرده‌اند؛ در این سال‌ها اقدامات و پروژه‌های زیادی برای حل این معضل اساسی استان شکل گرفته است اما اگر بخواهیم کمی دقیق‌تر نگاه کنیم، نتیجه این اقدامات مقطعی بوده و نتوانسته بحران آب را در بلندمدت حل کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برای بررسی دقیق‌تر این موضوع و بیان جزئیات به سراغ حامد یزدیان رفتیم؛ یزدیان استادیار گروه مهندسی عمران دانشگاه اصفهان و دبیر جمعیت رویش نیروهای انقلاب اصفهان می‌باشد.
فارس: در خبرگزاری فارس قرار بر این است که موضوعات مهم واکاوی شود و در ادامه مطالبه و راهکارهایی ارائه شود؛ یکی از این موضوعات مسأله آب است در حالی که شاهد راهکار جدی و جدیدی نبودیم؛ برای شروع در ابتدا توضیحی در خصوص تاریخچه و مشکل اصلی مسأله آب در استان و کشور بفرمایید.
حامد یزدیان: مشکل اصلی در بخش آب این است که نمی‌دانیم معضل‌مان چیست؛ همه می‌گویند اولویت اول آب است اما درباره اینکه مشکل کجاست و ریشه آن چیست بحثی نمی‌شود و بین افراد مختلفی که مسؤول هستند نیز اختلاف نظر وجود دارد و اجتماعی در این زمینه وجود ندارد و زمانی که اجماع وجود نداشته باشد در راه‌حل‌ها نیز به جایی نمی‌رسیم.
وقتی به سال‌های گذشته نگاه می‌کنیم شاهدیم که مسؤولان راه‌حل مشکل آب را «پروژه بهشت‌آباد» می‌دانند در صورتی که واقعیت این‌طور نیست و تا مشکل را ندانند، راهکار آن پروژه است.
در بحث آب و حکمرانی آب،پروژه‌ها قسمت محدودی هستند و اگر بخواهیم با درصد بیان کنیم شاید حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد است و بسیاری از آن شامل رفتارها، قانون‌ها، بحث‌های اجتماعی، الگوهای مصرف، الگوهای توزیع و.. می‌باشد؛ به‌طور خلاصه موضوع حکمرانی آب در اولویت است نه پروژه و مدیریت.
فارس: راهکار حل مشکلات بیان شده را در چه چیزی می‌بینید؟
منابع آبی کم نشده؛ مصارف افزایش پیدا کرده
یزدیان: اولین مورد این است که اجماع ایجاد شود و مسؤولان مختلف استان ریشه‌های مشکل «کمیابی آب» را پیگیری کنند؛ در این موضوع با معضل کم آبی مواجه نیستیم؛ شاید در این مدت بارندگی‌ها و تغییر اقلیم اثر داشته ولی در واقعیت شرایط استان در شرایط بحران کم آبی و خشکسالی نیست بلکه رژیم بارندگی‌ها تغییر کرده اما منابع کم نشده است و در مقابل مصارف‌مان زیاد شده است؛ در این مورد بعضاً مدیریت‌های ناصحیح منشأ مشکلات است.
نکته قابل توجه این است که هر شخصی در حوزه خود دنبال است مسؤولیتش را انجام دهد اما اینکه نگاه جامعی وجود داشته باشد و همه طی یک نقشه راه مشکلات آب استان را دنبال کنند اتفاق نیفتاده است.موضوعات بیان شده در سطح استان است و عدم تفاهم با استان‌های مجاور نیز مشکلاتی را اضافه کرده که باید به آن پرداخته شود.
مسؤولان کشوری به عمق فاجعه استان اصفهان پی نبرده‌اند
موضوع دیگر این است که ما مردم اصفهان نتوانستیم مشکلات‌مان را به خوبی بیان کنیم و مسؤولان کشوری و وزراتخا‌نه‌ها نتوانستند عمق فاجعه را بفهمند و این موضوع به دلیل همان عدم اجماع است؛ اتفاقی که شاید برعکس آن در ارومیه افتاد و همگرایی که در استان اتفاق افتاد منجر به اداره مشکل شد و این اجماع توانست قوانین خوبی را برای استان رقم بزند.
فارس: شما بحث چالش‌ها را مطرح کردید و یکی از آنها بحث حکمرانی آب بود، در این موضوع و خصوصا در حوضه آب‌ریز زاینده‌رود چه اقداماتی صورت گرفته است؛ در این باره توضیحی بفرمایید.
یزدیان: وقتی صحبت حکمرانی می‌شود بحث تفاوت حکمرانی و اینکه حکمرانی چه ویژگی دارد خود را نشان می‌دهد؛ وقتی به مراجع علمی هم مراجعه می‌کنیم در بحث حکمرانی آب چند اصل اساسی مطرح می‌شود.
تصمیم‌گیری دستوری در دنیا منسوخ شده است
مورد اول در بحث حکمرانی، شفافیت است که در این باره مشکل جدی داریم؛ در استان اصفهان نه تصیم‌ها شفاف است و نه آمار و اطلاعات؛ بعد از چندین سال بین وزارت نیرو و جهاد در خصوص مصرف آب کشاورزی وحدت رویه‌ای وجود ندارد و اعدادشان باهم سازگار نیست و حتی صنف کشاورزان، وزارت جهاد و... به اعداد اعلامی اعتماد ندارند؛ مورد بعدی شفافیت در حوزه تصمیم‌گیری است و برخی فکر می‌کنند اگر پروژه انتقال آب را شب عید و در اوج شرایط کرونا شروع کنیم و تجهیز کنیم موفق می‌شویم در صورتی که این‌طور نیست و باید شفافیت باشد؛ اگر بتوانیم نیازمان را برای استان مجاور شفاف کنیم و او نیز نیازهای خود را بگوید می‌توانیم به هم‌زیستی مسالمت‌آمیز برسیم و بسیاری از پروژه‌ها اجرا شود.
مورد بعدی در بحث حکمرانی مشارکت ذی‌نفعان است؛ هر کجا که قرار است بحث حکمرانی موفق باشد باید بحث مشارکت در آن جدی باشد.
در گذشته کشور ما این مورد وجود دارد که کل مدیریت حوضه زاینده‌رود با مشارکت مردم صورت می‌گرفته و در حال حاضر این مشارکت وجود ندارد؛ حدود ۲۰ سال است بحث شورای عالی آب مطرح است و افراد حاضر در این جلسه شامل رئیس جمهور، وزیر نیرو، کشاورزی و صمت، رئیس سازمان محیط زیست، یک نماینده مجلس و ۲ نماینده از کشاورزان می‌باشند یعنی مصرف‌کنندگان اصلی مثل کشاورزان یا ذی‌نفعان صنعت در تصمیم‌گیری حضور نداند و نتیجه آن تصمیم‌گیری دستوری است که در بسیاری از نقاط دنیا این‌نوع تصمیم منسوخ شده است؛ عده‌ای فکر می‌کنند با دستور می‌توانیم بگوییم آب نمی‌دهیم و خسارت می‌گیریم در صورتی که شخص نسبت به آب مالکیت دارد و در این باره زمانی که مشارکتی وجود نداشته باشد، شرایط منجر به تنش می‌شود.
وقتی به تاریخ نگاه می‌کنیم، مردم خودشان میرآب را انتخاب می‌کردند و به خوبی بر آن نظارت می‌کردند و حقوقش را پرداخت می‌کردند یعنی مکانیزم، مکانیزمی مترقی است، این مکانیزم کاملا شفاف بوده و مردم هم در آن مشارکت داشتند؛ برخی از این موارد در «طومار شیخ‌بهایی» است البته نکته قابل توجه این است که این طومار لزوما در دوره شیخ‌بهایی نبوده و مربوط به قبل آن است اما منصوب به شیخ‌بهایی است.
در حال حاضر در مدیریت منابع مشترکی مثل آب نظریه‌های زیادی وجود دارد که بعضا جوایزی نیز دریافت کردند که همه به بحث حکمرانی مشارکتی اشاره دارد که در بحث‌های دینی و سنتی‌مان نیز به این موارد اشاره شده است.
در بحث مالکیت آب، اختلاف نگاه وجود دارد
بحث بعدی در حکمرانی این است که تکلیف مالکیت‌ها مشخص نیست، در مالکیت آب اختلاف نگاه داریم و در ۱۰۰ سال گذشته نیز قوانین‌مان تغییر پیدا کرده است؛ در سال ۱۳۱۰ آب در بخش مالکیت خصوصی بوده و در سال ۱۳۴۰ قانون ملی شدن آب را داریم که شامل بخش مالکیت دولتی می‌شود.
در حال حاضر دلیل اینکه بحث عدم تعادل منابع و مصارف آب را داریم است که دولت آب را عملا به ۲ نفر فروخته است و با وجود قانون‌های متناقض نیاز است که با اجماعی با ذی‌نفعان برسیم؛ دولت اگر واقعا بخواهد می‌تواند رضایت کشاورز را ایجاد کند و این بحث مالکیت بحث مهمی است.
موضوع بعدی در حاکمیت آب، بحث ساختاری است؛ در این سال‌ها ساختارها تغییر پیدا کرده است و نگاه‌مان نگاهی ثابت و واقعی نیست.
وقتی همه ذی‌نفعان تحت یک حوضه آب‌ریز هستند نیاز است یک مدیریت هم داشته باشد؛ در این مورد نکته بعدی این است که در بحث وزارت نیرو و جهاد هم تداخل وجود دارد یعنی بیش‌ترین مصرف در وزارت کشاورزی است و تصمیم‌گیری در وزارت نیرو اتفاق می‌افتد و تمام این موارد باعث می‌شود ساختار، یک ساختار چابک و تصمیم‌گیر واحد نباشد و مسأله را سخت‌تر کرده است.
در بحث‌های توسعه‌ای عدالت جایگاهی ندارد
موضوع آخر در موضوع حکمرانی، بحث عدالت است؛ در بحث‌های توسعه‌ای عدالت جایگاه خاصی نداشته است؛ گاهی بحث مدیریت آب را با عقلانیت ابزاری پیش می‌بریم و به دنبال افزایش منافع هستیم و اگر بخواهیم با این نگاه پیش برویم باید برخی صنایع را توسعه دهیم زیرا به‌دنبال سود بیشتر هستیم اما اگر هدف عدالت باشد لزوماً مسیر توسعه‌مان این مسیر نیست و مجبور هستیم حقابه‌ها را بدهیم و آب شرب مردم را تأمین کنیم.
یزدیان: در طومار شیخ‌بهایی مواردی از جمله سهم شهر، سهم کشاورزی شرق، غرب و... مطرح شده و بحث مهمی که با آن مشکل داریم این است که نظام‌های قدیم سهم‌آبه‌ای بوده و در نظام‌های جدید به جای اینکه سهم‌آبه‌ای کنیم، تخصیص انجام داده‌ایم و اعداد را تبدیل به حجم کردیم و مشکلی که ایجاد می‌شود این است که اگر در یک سال بارندگی کم باشد،در ابتدا بالا دست سهم خود را بر می‌دارد و آبی به پایین‌دست نمی‌رسد در صورتی که تمام مصرف پایین‌دست کشاورزی است.
فارس: قسمتی از مشکل این است که مشخص نکرده‌ایم هر یک از بخش‌ها چه میزان از منابع آب را برداشت کنند؛ آمار دقیقی درباره سهم منابع و مجموعه‌های مختلف از آب وجود دارد؟
یزدیان: اعداد و ارقام وجود دارد اما شفاف نیستند؛ آماری تا سال ۱۳۹۹ وجود دارد که به هر بخش چه میزان داده شده اما اینکه چه مقدار باید داده شود بیان نشده است.
فارس: پژوهش‌های حوزه آب در چه وضعیتی قرار دارد، این پژوهش‌ها در چه راستایی است و چه مقدار به دنبال حل مسأله است؟
یزدیان: یکی‌از چالش‌های اصلی در همین حیطه است؛ بحث حکمرانی در دانشگاه‌ها جزو سرفصل‌های درسی نیست اما در سال‌های اخیر در حال انجام اقداماتی هستیم تا بحث حکمرانی آب در سرفصل‌های آموزشی کارشناسی ارشد مطرح شود.
در برخی دانشگاه‌ها بحث صرفا سازه‌ای است و مفهوم آب را صرفا هیدرولیک و سد و... می‌دانند در صورتی که واقعا به این صورت نیست و بحث‌های اجتماعی آب، بحث‌های خیلی مهمی است.
در کشور یک پروژه اعمال می‌شود بدون اینکه پیوست‌های اجتماعی و فرهنگی آن را در نظر بگیریم؛ نیاز است که این بحث‌ها در پژوهش و آموزش‌مان وارد شود.
طبق تحقیقی که داشته‌ام کم‌تر از ۵ درصد پژوهش‌های انجام شده در ارتباط با زاینده‌رود در بحث حکمرانی است و عمدتاً بحث سازه‌ای و فنی مطرح است اما واقعا این بحث‌ها مشکل آب استان را حل نخواهد کرد.
فارس: ما دولت‌های مختلفی را پشت سر گذاشتیم که تصمیمات هر یک از این دولت‌ها وضعیت آب را به این حال و روز وخیم انداخته است، چه اتفاقی در مدیریت منابع آب انجام شد؟
یزدیان: وقتی منحنی‌ها و آمار را بررسی می‌کنیم متوجه برخی جهش‌ها می‌شویم که در زمان تغییر دولت‌ها رخ داده است.
در بین سال‌های ۱۳۵۶ تا ۱۳۵۹ آمار بیان می‌کند که بیش‌ترین حفر چاه‌های غیر مجاز را داشتیم و در سال ۱۳۶۱ با تصویب قانون توزیع عادلانه تمام این چاه‌ها را به نوعی مجوزدار کردیم و یا در زمان احمدی‌نژاد هم چنین موضوعی وجود داشت و برای چاه‌های فاقد پروانه، پروانه صادر شد. اتفاق بعدی بحث استانی شدن با مصوبه خاتمی و در زمان معاون وزیری اردکانیان بود و این موضوع اثرات جدی در بحث آب داشت.
در زمان هاشمی بیش‌ترین آمار سد سازی را داریم که بحث‌های زیست‌محیطی در آن در نظر نگرفته شده و در آن زمان هم این موضوع به معنای سخت‌گیرانه وجود نداشت و شاهد حجم زیادی از سدسازی با تغییرات زیست‌محیطی بودیم.
دولت‌ها نمره قابل قبولی در بحث آب‌رسانی گرفته‌اند
وزارت نیرو در این اقدامات وزارت‌خانه سیاسی نبوده و در دولت‌های مختلف نمره قابل قبولی در بحث آب‌رسانی گرفته‌اند اما نگاه‌شان در بحث کشاورزی و توسعه، نگاه توسعه‌ای بوده و‌عدالت‌محوری و حکمرانی نبوده است؛ شاید در دولت روحانی برای بحث حکمرانی اتفاقات بدی نیفتاد و نگاه اردکانیان علیرغم انتقاداتی که وجود داشت نگاهی علمی بود؛ در این زمان به جای مدیریت تولید، مدیریت مصرف اولویت بود که بحث‌های علمی درستی بود اما در حد تئوری خوب مطرح شد و حداقل در بخش زاینده‌رود اتفاقی نیفتاد.
در ۸ سال گذشته در بحث تأمین آب، قطره‌ای آب هم اضافه نشده است؛ در منابع افزایشی رخ نداده و برعکس مصوبه، بارگذاری جدید در طرح‌هایی مثل «پروژه بن-بروجن» و طرح انتقال آب از ونک به سولگان را داشته‌ایم.
فارس: برخی از افراد و کارشناسان ادعا می‌کنند که سدسازی چالش‌هایی را در ادامه خواهد داشت؛ سؤالی که مطرح می‌شود این است آیا سدسازی بر بحث آب تأثیری دارد یا خیر؟
یزدیان: هر نوع تغییر در اکوسیستم طبیعی ضرر دارد اما گاهی مجبوریم برای توسعه‌های شهرنشینی غلط سدهایی را بسازیم؛ سدهایی که ساخته‌ایم تبخیر آب را زیاد می‌کند و تغییرات اقلیمی را در پی دارد، البته به این معنا نیست که سد نسازیم چون اگر نسازیم مردم از کجا آب بیاورند؟
اگر اصل سدسازی نشود بهتر است اما توسعه‌های شهری ما را مجبور کرده و اگر در آن افراط شود پیامدهایی خواهد داشت.
فارس: اخیراً پروژه بهشت‌آباد متوقف شد و دلیل آن عدم پیوست زیست‌محیطی مطرح شد و یکی از مطالبات جدی مردم اصفهان روشن شدن تکلیف این پروژه است؛ دلیل مطرح شده تا چه حد درست می‌دانید و سرانجام این پروژه باید به کجا برسد؟
یزدیان: نمی‌توانیم بدون تعامل با استان بالادست پروژه‌ای را اجرا کنیم؛ در این سال‌ها به بهانه‌های مختلف پروژه‌های زیست‌محیطی به مشکل برخورده و بر سر این موضوع نتوانستیم با استان چهارمحال به گفت‌وگو بنشینیم.
دولت جدید دیپلماسی آب را جز اولویت‌های خود قرار دهد
اگر برای پروژه بهشت‌آباد نتوانیم بحث‌های اجتماعی را حل کنیم و با چهارمحال به نتیجه نرسیم نمی‌توانیم پروژه انجام دهیم و این مسیر با زور نیروی انتظامی ممکن نیست و باید مسیر اجتماعی آن را هموار کنیم؛ به همین دلیل معتقدم در دولت آیت‌الله رئیسی اول باید دیپلماسی آب را در دستور کار خود قرار دهد و بعد از آن احداث پروژه.
باید این را بپذیریم که طرحی مانند بهشت‌آباد قرار است که ۲۵۰ میلیون متر مکعب آب بیاورد و این عدد راه‌حل مشکلات آب اصفهان نیست؛ در همین لحظه منابع‌مان بدون بهشت‌آباد حدود ۶۰۰ تا۷۰۰ میلیون متر مکعب کم‌تر از مصارف‌مان است و بحث مدیریت مصرف باید اولویت‌مان در این دولت هم باشد.
اگر پروژه بهشت‌آباد بخواهد به سرانجام برسد ۱۰-۱۵ سال زمان می‌برد و در این زمان با کمبود آب مواجه هستیم و دولت باید در این زمینه تصمیم‌گیری کند و اینکه آدرس غلط می‌دهیم که اگر برخی پروژه‌ها شروع کنیم مشکل‌مان حل می‌شود این چنین نیست؛ به‌طور خلاصه مخالف پروژه بهشت‌آباد نیستم اما آن را اولویت استان نیز نمی‌بینم و به عنوان یکی از کارها نیاز است که انجام شود.
در بحث بهشت‌آباد مهمترین موضوع بحث اجتماعی است و در حوزه فنی آن مشکل پیچیده‌ای نداریم؛اینکه برخی ادعا می‌کنند که این پرژه چاه‌ها را از بین می‌برد صرفا احتمال است و مطالعات عمیقی که بیان کند این اتفاق به‌طور قطعی می‌افتد وجود ندارد؛ در کوهرنگ هم این سوابق را داشتیم،حین اجرای تونل برخی چشمه‌ها خشکیده شد اما پس از پروژه برگشت.
فارس: برخی از کارشناسان معتقدند پروژه‌های انتقال آب امکان برهم زدن اقلیم را دارند؛ آیا واقعا چنین ادعایی درست است؟
یزدیان: اینکه تونل لزوما اقلیم را به هم بزند به این صورت نیست زیرا اثر اقلیمی خاصی ندارد به دلیل اینکه حجم آبی که منتقل می‌شود نسبت به آب کارون حجم قابل توجهی نیست اما چون شفاف نیست مشکلاتی را پیش آورده است و اگر دولت بتواند آمار و اطلاعات را در دسترس مردم قرار دهد بسیاری از مناقشات حل خواهد شد.
فارس: در این ایام قرار است که استاندار اصفهان منصوب شود و اولین مطالبه از او موضوع آب است؛ استاندار تا چه حدی قدرت دارد که مشکل آب را حل کند؟
استاندار به تنهایی نمی‌تواند مشکل آب را حل کند
یزدیان: استاندار به تنهایی نمی‌تواند این موضوع را حل کند زیرا بسیاری از بحث آب ملی است و نیاز است که تعاملات بین استانی حل شود؛ استاندار اگر نگاه ملی داشته باشد و به‌دنبال حل مناقشات باشد تا حدی می‌تواند بحث آب را کنترل کند. در بحث‌هایی مثل آب که سیستمی پیچیده است، انتظار راه‌حل قطعی دراز مدت اشتباه است و همیشه راه‌حل‌ها مقطعی و کوتاه‌مدت است.
فارس: استاندار از طریق چه اقداماتی قادر به حل مشکل آب خواهد بود؟
یزدیان: هر زمانی که انتقال بین حوضه‌ای داشته‌ایم، تا ۲-۳ سال مشکلی نداشتیم و بعد از آن مجددا مصرف اضافه شده است؛ در مدیریت آب باید متناسب با افزایش منابع، مصارف نیز کنترل شود و اگر این اتفاق صورت بگیرد تا ۲ سال شاهد اتفاقات خوبی خواهیم بود.
اگر استاندار بتواند به معیشت کشاورز بها دهد و اولویت کشاورزان شرق اصفهان بشود، دولت و صنایع کمک کنند و در این زمینه سرمایه‌گذاری شود بسیاری از مشکلات کاهش پیدا می‌کند.
نباید به کشاورزان قول دهیم که اشتغال را از راه کشاورزی تامین کنیم؛ یکی از سیاست‌های غلط استان در سال گذشته این بوده که فکر می‌کرده باید اشتغال را از طریق کشاورزی تأمین کند و نیاز است اشتغال آنها را با راه‌ای جایگزین تأمین کنیم.
اتفاق بدی که در آب استان افتاده این است که تصمیم‌گیری آب استان، از استان خارج شده است؛ این موضوع از چالش‌های جدی است.
فارس:راهکار شما برای حل مسأله آب به دولت آیت‌الله رئیسی چیست؟
یزدیان: اصل تغییر نگاه است؛ نگاه حاکمیت باید نگاه مشارکت مردم و عدالتی باشد و وزارت نیرو از نگاه مهندسی دست بردارد؛ در خوزستان مشکل آب نیست، طبق آمار روحانی مشکل این است که در سال‌های گذشته چندین برابر کشاورزی را در این استان توسعه دادیم اما چون نگاه عدالت‌محور نداشته‌ایم آب شرب روستاها به مشکل برخورده است.
وقتی نگاه حاکمیتی این نبوده و خود مردم دخالتی در کار نداشتند این مشکلات پیش آمده اما اگر مشکل با منابع آب و هزینه‌های کم‌تر حل شده بود این مشکلات را نداشتیم.
در این سال‌ها در دستگاه‌های اجرایی فکر نیست و در ۷-۸ سال گذشته عمده مصاحبه‌ها در حوزه آب با معاونت‌های استانداری بوده و از نظر کارشناسی سازمان‌ها را تهی کردیم و اندازه‌ای که مردم بحث‌های آب را از معاونین مختلف استانداری شنیده‌اند،از مدیرعامل آب منطقه‌ای نشنیده‌اند لذا مرجعیت تصمیم‌گیری کارشناسی به سازمان‌های موظف خود بازگردد.
در حال حاضر بیش از ۱ میلیارد متر مکعب آب در سال از استان به کارون منتقل می شود و سؤال این است که چرا نتوانستیم از آبی که در استان خودمان بوده استفاده کنیم و در حال حاضر به آب انتقالی از حوضه مجاور متهمیم و این موضوع از ضعف‌های درون استانی ما است؛ در این سال‌ها معاونت طرح و توسعه‌مان در تعریف طرح‌ها و یا مصرف پویا نبوده است.
در اصفهان حدود ۱۵-۱۶ درصد تلفات آب شبکه داشته‌ایم؛ استان اصفهان به عنوان یک استان صنعتی باید بتواند تلفات شبکه‌ای خود را کنترل کند و اگر همین عدد کاهش پیدا کند عدد قابل توجهی خواهد شد.
فارس: نقش نمایندگان مجلس در زمینه حل مشکل آب چیست؟
مطالبه از نمایندگان برای ورود جدی به «لایحه آب»
یزدیان: در دولت گذشته طرحی به اسم «لایحه آب» مطرح شد که قرار است برخی مشکلات مالکیت‌ها را حل کند و احتمالا از دستور کارهای وزارت نیرو در دولت جدید این است که این لایحه به مجلس بیاید؛ باید بدانیم قوانین اثرات بلندمدتی را خواهند داشت.
بعضاً وقتی از برخی نمایندگان اصفهان درباره آب سوال می‌شود به جای دیگری ارجاع می‌دهند و این مورد اتفاق خوبی نیست؛ اینکه در استان نمایندگان ظرفیتی را ایجاد کرده باشند و صحبت‌های مختلف را بشنوند نیفتاده است؛ البته الآن هم دیر نشده باید از نمایندگان مطالبه کنیم تا در بخش لایحه آب به‌طور جدی ورود پیدا کنند.
اگر قرار باشد در بحث کشاورزی اتفاقاتی صورت بگیرد و جایگزینی‌هایی صورت بگیرد و حق کشاورزان پرداخت شود، نیاز به حمایت‌های قانونی و بحث‌های مالی دارد که همت همگان را می‌طلبد.
فارس: اگر در خصوص بحث آب نکته‌ای باقی مانده است بفرمایید.
یزدیان: در بحث منابع آب جدید شنیده‌ام که برخی دولت‌مردان اظهار نظر جدیدی کرده‌اند که اتفاق خوبی نیست؛ در سال‌های اخیر بحث آب‌های ژرف مطرح شده که آبی استراتژیک است و در اعماق زیاد وجود دارد و حجم آن عدد قابل توجهی است؛ اینکه برخی این مورد را به‌عنوان راهکار حل مشکل آب استان و کشور بیان می‌کنند راهکار درستی نیست.
نیاز است که به این موضوع به‌عنوان یک پروژه تحقیقاتی نگاه شود اما اینکه به سراغ منبع آب ژرف برویم درست نیست؛ در دولت قبل معاونت علمی ریاست جمهوری مطالعاتی را شروع کرد و در سیستان بلوچستان چنین کاری را انجام داد اما هنوز مطالعات دقیقی برای این کار نشده و بیان می‌شود خطراتی خواهد داشت؛چون حجم آب زیاد است برخی برای کوتاه‌مدت وسوسه می‌شوند به سراغ این روش بروند و اگر نگاه‌مان این باشد اشتباه است.
اگر محصول استراتژیکی داشتیم می‌شود از این منبع استفاده کرد اما برای بحث کشاورزی اتفاق بدی است که نیاز است به دولت‌مردان تذکر داده شود.
بحث بعدی روش باران‌زایی را می‌توان به آن فکر کرد و تولید ابر از رطوبت می‌تواند یکی از روش‌های حل مناقشه باشد.
تمام این موارد جز آب‌های نامتعارف و بسته‌های کوچک حل مشکل است که نیاز است مطالعه و کار بر روی آن در دستور کار دولت قرار گیرد.
انتهای پیام/۶۳۱۲۵/آ/
منبع: فارس
کلیدواژه: دولت سیزدهم کمبود آب تونل بهشت آباد پروژه بن بروجن اصفهان استان اصفهان زاینده رود پروژه بهشت آباد بحث حکمرانی سال ها حال حاضر زیست محیطی وزارت نیرو تصمیم گیری حکمرانی آب زاینده رود وجود ندارد شیخ بهایی داشته ایم سال گذشته ذی نفعان قرار دهد منابع آب آب استان پروژه ها چالش ها مطرح شد مشکل آب دولت ها حل مشکل بحث آب راه حل بیش تر چاه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۲۱۱۱۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
افشاگری مسعود پزشکیان درباره نقش دولت در دریافت سکه و زیرمیزی توسط پزشکان
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، مسعود پزشکیان، نماینده اصلاح‌طلب تبریز در یادداشتی در روزنامه سازندگی نوشت:
اخیراً یکی از مواردی که مکرراً درباره موضوعات حوزه پزشکی و فساد در این حوزه مطرح می‌شود، مساله دریافت زیرمیزی یا مبالغی خارج از تعرفه‌های تعیین شده است. ریشه این مساله و فسادی که از این رفتارها ناشی می‌شود را اما باید در سیاست‌گذاری‌ها در این حوزه جست‌وجو کرد.
یکی از مهمترین مواردی که به توسعه این رویه‌های غلط در نظام پزشکی دامن زده و می‌زند، مصوبه مجلس یازدهم با عنوان همسان‌سازی حقوق بازنشستگان بود. در همین مجلس که ما هم در آن حضور داشته و داریم با مصوباتی که در ارتباط با همسان‌سازی حقوق به راه انداختند در حقیقت مساله را برای جامعه پزشکی بدتر کردند چراکه در این همسان‌سازی سقف حقوق مشخص کردند و گفتند، پزشک نمی‌تواند از ایکس رقم اضافه‌تر بگیرد و باید دریافتی در سطح تعیین شده، باقی بماند. نتیجه این سیاست‌گذاری هم شد، دریافت سکه و مبالغ نقد توسط برخی پزشکان به صورت غیررسمی در ازای ارائه خدمت به بیمار در شرایطی که هیچ نظارتی بر مساله نبود و البته گرفتاری مردم در این سیستم.
مدافعان همسان‌سازی حقوق در مجلس به اسم اجرای عدالت این رویه را آغاز و به‌رغم اعتراض‌های شدید ما تبدیل به قانون کردند اما باید توجه داشت همین آدم‌هایی که دم از عدالت می‌زنند و در مجلس مدافع اسم عدالت، قوانینی همچون همسان‌سازی حقوق را مصوب می‌کنند بهترین خدمات را در حوزه پزشکی دریافت می‌کنند. درحال حاضر مجلس با بهترین بیمارستان‌های خصوصی قرارداد دارد، بیمارستان‌هایی که چندین برابر تعرفه دولتی‌ها دریافتی دارد. این افراد و مدافعان عدالت البته در این بیمارستان‌ها بهترین خدمت را می‌گیرند و پول زیادی هم برای دریافت این خدمات پرداخت می‌کنند اما برای مردم از عدالت می‌گویند و همواره در قوانین و مصوبات مورد نظرشان تنها به نمایش دادن عدالت اکتفا می‌کنند.
این گرفتاری‌ها در کشور توسط خود ما در مجلس ایجاد شد، این ما هستیم که با سیاست‌گذاری‌هایمان برای مردم یک سفره باز می‌کنیم و برای بقیه یک سفره و برای خودمان سفره دیگری! غیر از داستان همسان‌سازی، یک موضوع تعرفه‌گذاری‌های پزشکان و البته تعرفه‌گذاری‌های جدید در بیمارستان‌های دولتی نیز بر این وضعیت دامن زده و می‌زند. درحال حاضر در بیمارستان‌های دولتی در ازای ارائه خدمت درمانی پول می‌گیرند، درحالی که تجهیزات هم نیست و بیمار باید برای یک جراحی تجهیزاتش را هم از خارج از بیمارستان تهیه کند. این درحالی است که در دولت قبل و در زمان دکتر روحانی حداقل بیمارستان‌های دولتی دیگر پول نمی‌گرفتند. تعرفه‌گذاری دولت برای ویزیت پزشکان نیز بخش دیگری از این ماجراست.
وقتی کشور تورم ۶۰ درصدی دارد، دولت درحالی که مجوز تعرفه‌ها را به نوعی در اختیار خود گرفته، قیمت‌ها را می‌گوید افزایش بیش از ۲۰ درصد مجاز نیست؛ معنی این حرف این است که پزشکان سکه می‌گیرند و زیرمیزی و دولت هم نمی‌تواند جلوی این مساله را بگیرد. همه این موارد به فساد در حوزه بهداشت و درمان دامن می‌زند. در کنار این مساله که موضوع و طرح پزشک خانواده که مهمترین دست‌انداز پیشروی فساد در وزارت بهداشت است نیز به درستی اجرا نمی‌شود اگر طرح پزشک خانواده را به درستی پیاده کنیم، پزشک، درمان و هزینه و روند کار معلوم است و راه بر بسیاری از مفاسد بسته می‌شود. در شرایط فعلی یک بیمار برای یک بیماری ممکن است به چندین مرکز درمانی و پزشک مراجعه و هزینه کند و جواب نیز نگیرد و کسی هم جوابگو نیست، درحالی که در نظام پزشک خانواده یک فرد به عنوان پزشک مسئول جمعیتی تعریف شده است و این جمعیت باید خدمتی از این پزشک بگیرند که در صورت کوتاهی یا هر مشکل دیگری می‌توانند شکایت کنند. وقتی سیستم نظارت می‌کند، پزشکان و اهالی درمان مجبور هستند طبق سیستم عمل کنند اما متاسفانه حتی این گام نیز برای مبارزه با فساد در نظام پزشکی و درمان برداشته نمی‌شود.
۲۷۲۱۸
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901252
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت