نمایش «مولن‌روژ؛ موزیکال» با ۱۰ جایزه رکوردار شد
تاریخ انتشار: ۵ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۲۲۲۸۹۱
به گزارش ایرنا و به نقل از ورایتی، سرانجام یک‌سال پس‌از سکوت کامل سالن‌های تئاتر در نیویورک (برادوی و آف‌برادوی)، به‌ویژه منطقه برادوی و انتظار هنرمندان تئاتر برای اعلام جوایز تونی بالاخره بامداد امروز (دوشنبه ۵ مهرماه ۱۴۰۰) به وقت تهران و شامگاه گذشته (۲۶ سپتامبر ۲۰۲۱) به وقت ایالات‌متحده برندگان هفتاد و چهارمین دوره جوایز تونی (معادل اسکار در حوزه هنر تئاتر) برندگان خود را شناخت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با اوج‌گیری ویروس کرونا طی سال ۲۰۲۰ میلادی، تئاتر در برادوی هم سو با سراسر جهان برای مقابله با این پاندمی تعطیل شد تااینکه سرانجام طی چند روز گذشته بار دیگر با بهبود نسبی شرایط شاهد دمیده شدن نفسی تازه بر صحنه‌های تئاتر در برادوی بودیم. اجرای دو نمایش شرور و همیلتون خود آغازی بر بازگشت حماسی و احساسی نمایش به سالن‌های تئاتر برادوی بود.
هنرمندان تئاتر سرانجام بعد از گذشت ۳۴۶ روز انتظار شب گذشته با برگزاری مراسم هفتاد و چهارمین دوره اهدای جوایز تونی پاسخ سوال یک‌ساله خود را برای برگزیده شدن یا نشدن از سوی هیات داوران دریافت کردند.
مهمترین برنده دیشب جوایز تونی نمایش مولن‌روژ؛ موزیکال بود که توانست ۱۰ جایزه مختلف را از جمله بهترین اثر تئاتر موزیکال را به خود اختصاص دهد. از دیگر برندگان مهم و بزرگ جوایز تونی نمایش بازی یک سرباز بود که دیوید آلن گریر به خاطر حضور در این نمایش، توانست جایزه تونی بهترین بازیگر مرد را از آن خود کند.
همچنین دیابلو کودی نویسنده نمایشنامه قرص کوچک دندانه‌دار جایزه بهترین نمایشنامه را از آن خود کرد و درنهایت آدریان وارن برای بازی در نمایش تینا؛ موزیکال تینا ترنر عنوان بهترین بازیگر زن را از آن خود کرد.
از جمله مهمترین برندگان هفتادوچهارمین دوره جوایز تونی عبارتند از:
نمایش مولن‌روژ؛ موزیکال به عنوان بهترین نمایش موزیکال
نمایشنامه ارث به عنوان بهترین نمایشنامه غیر موزیکال
نمایشنامه بازی یک سرباز به عنوان بهترین نمایشنامه اقتباسی
موسیقی سرود کریسمس بهترین موسیقی متن نوشته و اجرا شده برای تئاتر
دیوید آلن گریر بازیگر نمایش بازی یک سرباز، بهترین بازیگر نقش اول مرد در نمایش غیرموزیکال
دنی بورستین بازیگر نمایش مولن‌روژ؛ موزیکال، بهترین بازیگر نقش اول مرد در نمایش موزیکال
اندرو برناپ بازیگر نمایش ارث بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در نمایش غیرموزیکال
آرون تویت بازیگر نمایش مولن‌روژ؛ موزیکال، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد نمایش موزیکال
لورن پاتن بازیگر نمایش قرص کوچک دندانه‌دار، بهترین بازیگر نقش اول زن در نمایش غیر موزیکال
مری لوئیس پارکر بازیگر نمایش صدای داخل، بهترین بازیگر نقش مکمل زن در نمایش غیرموزیکال
آدرین وارن بازیگر نمایش تینا؛ موزیکال تینا ترنر، بهترین بازیگر نقش اول زن در نمایش موزیکال
استفان دالدری کارگردان نمایش ارث بهترین کارگردانی نمایش غیرموزیکال
الکس تیمبرز کارگردان نمایش مولن‌روژ؛ موزیکال، بهترین کارگردان نمایش موزیکال
به گزارش ایرنا، جایزه آنتوانت پری برای درخشش در هنر نمایش یا جایزه تونی (Tony Award) یکی از معتبرترین جوایز حوزه تئاتر است که هر ساله از سوی انجمن تئاتر آمریکا و گروه تجاری لیگ برادوی به بهترین‌های هنر نمایش اعطا می‌شود. انجمن تئاتر آمریکا در سال ۱۹۴۷ میلادی جایزه تونی را در بزرگداشت آنتوانت پری، بازیگر و صحنه‌گردان مشهور، راه اندازی کرد. پری که در سال ۱۹۴۶ میلادی در ۵۸ سالگی درگذشت، به نام هنری تونی شناخته میشد. اهمیت و اعتبار این جایزه در حرفه نمایش با جوایز اسکار در سینما، گرمی در موسیقی و اِمی در تلویزیون برابری می‌کند.
سال گذشته نمایش موزیکال هادس‌تاون با نامزدی در ۱۴ شاخه و کسب ۸ جایزه از جمله جایزه بهترین نمایش موزیکال، بازیگر مرد موزیکال، موسیقی، طراحی صحنه، نورپردازی، طراحی صدا و بهترین کارگردانی نمایش موزیکال، برنده بزرگ تونی بود.
قایقران به کارگردانی سم مندس کارگردان انگلیسی نیز جایزه بهترین نمایش، کارگردانی، بهترین طراحی صحنه و طراحی لباس مراسم سال ۲۰۱۹ را از آن خود کرد.
برایان کرانستون برای بازی در نمایش شبکه برنده جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد شد و جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن نیز برای بازی در نمایش گالری واولری به الن می رسید.
سانتونیو فونتانا و استفن جی. بلاک نیز به ترتیب برنده جوایز بهترین بازیگران نقش اصلی مرد و زن در بخش نمایش موزیکال شدند.
برچسب‌ها جایزه نوبل تئاتر نمایشمنبع: ایرنا
کلیدواژه: جایزه نوبل تئاتر نمایش جایزه نوبل تئاتر نمایش بهترین بازیگر نقش اول نمایش مولن روژ نمایش موزیکال جایزه بهترین بهترین نمایش بازیگر نمایش عنوان بهترین آن خود جوایز تونی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۲۲۲۸۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«شهر آفتاب مهتاب» اتفاقی آوانگارد در تئاتر دهه ۴۰
به گزارش خبرگزاری مهر، نهمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران، چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳، به نمایش فیلم تئاتر «شهر آفتاب مهتاب» به نویسندگی علی حاتمی و کارگردانی عباس جوانمرد (محصول ۱۳۴۵) اختصاص داشت.
پس از نمایش این فیلم تئاتر، نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و سیدمحسن حسن‌زاده (منتقد تئاتر) برگزار شد.
عباس غفاری در این برنامه گفت: این نمایش جز اولین تجربیات علی حاتمی در ادبیات فارسی و شعر کهن است. او در ادامه نیز در آثار دیگر چنین تلاشی را پی می‌گیرد و آثار مهمی را خلق می‌کند. «شهر آفتاب مهتاب» از جمله آثاری است که فقط برای ضبط تلویزیونی آماده شده و روی صحنه نرفته است.
سیدمحسن حسن‌زاده در ادامه این برنامه گفت: اگر بخواهیم درباره این نمایش صحبت کنیم باید در ۲ سطر بگویم که این اثر اتفاق بزرگ و سترگی در تاریخ نمایش ما است. زیرا پیشنهاد جدیدی در متن و کار گروهی در آن اتفاق می‌افتاد. البته اگر بخواهیم تنها با دیدن این نمایش، گروه هنر ملی را قضاوت کنیم، کم لطفی کرده‌ایم. زیرا این اثر تنها یکی از تجربیات گروه هنر ملی و از پیشنهادات آقای جوانمرد در آن زمان بوده است. در حقیقت پیشینه تشکیل گروه هنر ملی که به میانه دهه سی بر می‌گردد، اهمیت بیشتری دارد. زیرا اگر به این اتفاق از منظر تاریخی نگاه کنیم، باید بگوییم آنها در آن زمان پیشنهاد جدید، بدیع و حتی آوانگاردی را اراdه کرده‌اند و از همین رو باید مورد توجه قرار گیرند.
وی افزود: لازم است بگویم که شرایط هنرهای نمایشی ما تا پیش از سال ۳۲، خیلی نمود و گستردگی نداشته است. به هر حال همه این شکل از فعالیت‌ها در خیابان لاله‌زار و در تئاتر فردوسی، تئاتر دهقان و تماشاخانه‌های کوچکی چون تئاتر نصر با متون غربی و ترجمه شده‌ای که معمولا خود مرحوم نوشین (به عنوان چهره شاخص آن عصر که تئاتر فردوسی را پایه‌گذاری می‌کند)، آنها را آماده می‌کرده، جریان داشته است. بنابراین تمام آنچه که از آن زمان به ما ارث رسیده است، متون غربی ترجمه شده‌ای است که پیشنهاد اجرایی به آن صورت نداشته است. شاید بتوان گفت که متون ادبی هستند که انگار برای اجرا رفتن ترجمه نشده‌اند. آقای جوانمرد در مصاحبه‌ای می‌گوید: «نوشین خودش واژه‌ها را کمی صیقل می‌داد و باتوجه به تجربه و آگاهی که داشت آماده می‌کرد که در زبان بازیگر بگردد تا بتواند واژگان را به صورتی ادا کند که آن طمطراق و عصا قورت داده‌گی که آن زمان روی صحنه در بازی بازیگران نمود داشته، کمتر شود. البته او نیز به اینکه متون غربی مرجع اصلی فعالیت هنرهای نمایشی ماست، اعتقاد داشته است.» با این همه این اتفاق تا بعد از کودتای ۲۸ مرداد ادامه پیدا می‌کند.
این منتقد تئاتر در ادامه بیان کرد: بعد از کودتای ۲۸ مرداد با آتش کشیدن تئاتر سعدی و تعطیلی کلی هنرهای نمایشی در آن مقطع زمانی، جمع کوچکی به صورت اتفاقی در منزل شاهین سرکیسیان جمع می‌شوند. اکثر این افراد در آن زمان هنرجویان هنرستان هنرپیشگی بودند که از بد اتفاق به کودتای ۲۸ مرداد برخورد کرده و تمام آموخته‌های آنها بی‌ثمر و بی‌نتیجه مانده بود. در حالی که عطش کار کردن و تجربه کردن را داشتند. عباس جوانمرد، علی نصیریان، فهیمه راستکار، جمشید لایق، اسماعیل داورفر، خجسته کیا تعدادی از افراد حاضر در آن جمع بودند. وقتی امروز ما به تجربیات و اتفاقاتی که در آن منزل از سر گذرانده می‌شود، نگاه می‌کنیم، می‌توانیم بگوییم که آنجا یکی از جایگاه‌ها و پایگاه‌هایی است که بسیار در تاریخ هنرهای نمایشی ما اثرگذار است. زیرا از دل آن پیشنهادهایی بیرون آمده و اجرایی می‌شود که بعدها مشخصا می‌تواند اثرگذار باشد و جریانی را در هنر تئاتر ایجاد کند.
حسن‌زاده در ادامه گفت: آنچه که از عباس جوانمرد نقل می‌شود و ما به استناد آن می‌توانیم به واژگانی چون تئاتر مردمی و ملی برسیم؛ سال‌هاست بر سر زبان‌ها بوده و از سوی دولت‌های مختلف با آن بازی می‌شود تا به تعریفی برسند ولی اساسا شاید رسیدن به یک تعریف بزرگ‌ترین اشتباهی است که در این زمینه در حال رخ دادن است. در واقع این واژگان ماحصل تلاشی است که در این چند سال در منزل شاهین سرکیسیان اتفاق می‌افتد. البته شاهین سرکیسیان هم بسیار به متون غربی اعتقاد داشته است و از همین رو شروع به کار کردن این متون می‌کند اما آنها جایی برای اراdه آنچه که تجربه کرده‌اندT ندارند. بنابراین همان منزل کوچکی را که در خیابان رشت با مادر خود زندگی می‌کند، تبدیل به محفل تمرین، گعده و گفت‌وگو و صحبت می‌کند. اما این تجربیات بی‌نتیجه بوده و به صحنه ختم نمی‌شود.
وی ادامه داد: عباس جوانمرد، به این پیشنهاد فکر کرده و به سراغ یکی از متون هدایت می‌رود و متن داستان «درد و دل‌های آ میز یدالله» را تبدیل به نمایشنامه «محلل» کرده و آن را با علی نصیریان شروع به تمرین می‌کنند. در حقیقت در آنجا این تلنگر که ما در متن نمایشی به زبان جدیدی برسیم که بتواند با گستره بیشتری از مردم عادی ارتباط برقرار کند، زده می‌شود. بنابراین تلاش برای رسیدن به این زبان در مقابل زبان ترجمه‌ای که در آن زمان وجود داشته، نقطه‌ای می‌شود که تحول اولیه را ایجاد می‌کند.
وی افزود: عباس جوانمرد می‌گوید که برای رسیدن به این زبان و در حین تمرین‌ها، با علی نصیریان به مناطق جنوب شهر می‌رفتند تا ببینند که مردم عادی چطور صحبت می‌کنند و متوجه شوند که چطور می‌شود آنها را به کلام نمایشی یا دیالوگ درآورد. در نهایت فرجام این اتفاق تبدیل به اجرایی می‌شود که به دعوت مرحوم خانلری در دانشگاه تهران روی صحنه می‌آید. جوانمرد می‌گوید وقتی اجرا تمام شد، کل سالن فردوسی دانشگاه تهران در حیرت فرو رفته بود. چون آن مراسم مربوط به بزرگداشت صادق هدایت بود و قسمتی از آن به اجرای متن «محلل» اختصاص داشت. جوانمرد می‌گوید بعد از این سکوت، وقتی نور روی ما آمد، تماشاگران بدون درنگ ایستادند و شروع به تشویق ما کردند. حتی آقای سرکیسیان هم بعد از دیدن این تشویق باور کرد که ما می‌توانیم به سراغ زبان و کاراکترهای دیگری در متون نمایشی خود برویم.
این منتقد تئاتر در پایان صحبت‌هایش بیان کرد: آنها در موقعیتی این کار را انجام می‌دهند که هیچ پیشنهاد جدید و زبان متفاوتی غیر از آن زبان ترجمه‌ای روی صحنه نرفته بوده است. به این ترتیب روشنفکران آن زمان ناگهان با شکل تازه‌ای از اجرا و زبان مواجه می‌شوند. در واقع این نقطه شروعی بوده است که علی نصیریان و عباس جوانمرد تصمیم می‌گیرند تا فاز خود را از گروهی که سرکیسیان دور خود جمع کرده بود، جدا کنند و روی نمایش‌هایی کار کنند که قرار است تصویری از جامعه و مردمان خودشان ارایه دهد. این جسارت در آن مقطع زمانی به قدری اهمیت داشته است که باید بگویم شاید همین اتفاق سبب شده تا ما به مرور زمان با نمایشنامه‌نویسان و گروه‌هایی مواجه شویم که از دل این تجربه اعتقاد پیدا کردند که می‌شود اتفاق دیگری را رقم زد.
کد خبر 6095470
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان