به نقل از «مهر»

سوگواری با اشک وشعر/ما برایت ضریح می‌سازیم زخم عشق التیام هم دارد

تاریخ انتشار: ۱۲ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۲۹۱۲۸۳

به گزارش خبرنگار مهر، دهه آخر صفر روزهای سنگینی است. شاید سنگینی غم پیغمبر (ص) و امام حسن (ع) است که این روزها را چنین کرده. اما برای این سنگینی باید کاری کرد، باید یکجوری از سنگینی این غم کم کرد و ما چه می توانیم بکنیم جز ریختن اشک بر آستان این بزرگواران. شاید فکر کنید که برای عزاداری و روضه شنیدن واشک ریختن باید حتماً به هئیت رفت اما نه اینطور نیست برای اشک ریختن و سوگواری باید پیش از هرچیز دلت بشکند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هرجا که دلت شکست روضه و هئیت همانجاست.

سوگواره مهر، که با حضور شاعران جوان و آئینی برگزار شد یکی از همین روضه ها بود که دل آدم را هوایی حرم امام رضا (ع)، مدینه النبی و بقیع می کرد. در این مراسم خبری از روضه خوانی و مداح های معروف و جمعیت فراوان نبود اما فضا، فضای دل شکستن و دادن بود. در این سوگواره شاعران جوان کشورمان هرکدام با خواندن شعرهایشان روضه ای برای ائمه اطهار خواندند و اشک چند نفر میهمان سفره اهل بیت را بدجوری درآوردند. خودشان هم در این میانه دلشان شکست و اشکی ریختند. این جلسه شاید به ظاهر یک جلسه شعرخوانی معمولی به نظر می رسید ولی اصلاً اینطور نبود، این سوگواره، روایت دلدادگی شاعران اهل بیت به عشقشان بود. زبان آنها اما فرق می‌کرد. زبانشان برآمده از جان و بود. شاید برای همین است که انقدر بردل نشست.

اگر شما هم آماده دل دادن هستید، دعوت می‌کنیم که این شعرها که هرکدام برای خودشان یک قصه دارند و پشت هرکدامشان دریا دریا اشک نهفته است بخوانید؛ التماس دعا.

نفیسه سادات موسوی:

فقیر آمد سراغش سیر برگشت

سفیه ساده، با تدبیر برگشت

کرامت خواست سر بالا بگیرد

حسن را دید و شد تحقیر، برگشت

هزاران حیله آل امیه

برای جنگ، بی تاثیر برگشت

خدا تنها خبر دارد که دستش

کجاها رفت تا شمشیر، برگشت

چه آمد بر سرش در کوچه آن روز

که کودک رفت اما پیر برگشت

مسیر خانه تا مسجد، کم، اما

حسن با مادر خود دیر برگشت

نوشتند او میان کوچه دق کرد

فقط با معجزه، تقدیر برگشت

برای زینب عاشورا شد آغاز

چو تابوت حسن با تیر برگشت

کرمت بار عام هم دارد

لطف‌هایت دوام هم دارد

تا غلامت شدیم فهمیدیم

نوکری، احترام هم دارد

صلح کردی که ما بیاموزیم

تیغ شیعه، نیام هم دارد

همه دیدند نسل شیر جمل

جز شجاعت، مرام هم دارد

خواهرت نیز خطّ قرمز ماست

لشکرت عزم شام هم دارد

ما برایت ضریح می‌سازیم

زخم عشق، التیام هم دارد

چون که نذر حسن شد از مطلع

شعر، حُسن ختام هم دارد:

گرچه حق، بی‌حساب می‌بخشد

سرِ وقت انتقام هم دارد

آن‌که سیلی به مادرت زده است

لعنت مستدام هم دارد

...................................................................

حسین متولیان:

پسر بچه ها مرد دنیا میان!

پُر از شور و کم طاقت و غیرتی

فقط کافیه چپ نگاشون کنی

میمیرن از احساس ناراحتی

حالا فکر کن توی پسکوچه ها

یکی صورت ماهو نیلی کنه

یکی مادراشونو…-آروم میگم: -

با دستِ ستم، سرخِ سیلی کنه

میمیرن از این غم که تو شهرشون

برای بابا خنجرا تیز شه...

بهاری که چشم انتظارش بودن

یه روزی تو یه کوچه پاییز شه

تو قلبای کوچیک مردونه شون

می مونه! نمیگن! میگن راز بود!

فقط زیر لب زمزمه میکنن...

کاش این کوچه ها بختشون باز بود

اگه بختِ در بسته می موند… آخ

اگه بختِ این کوچه ها باز بود

تو از دست و دیوار و از میخ و در...

چی میگم خدایا! اینا راز بود!

یه رازو فقط میشه به چاه گفت

که این کارو بابام علی می کنه

بابا شب به چاها چی میگه خدا؟!!

اگه مرد گریه نمی -…- می کنه...

پسر بچه ها خیلی احساسی ان

پسر بچه ها مهرِ مادر میخوان

پسر بچه ها مَحرم مادرن

پسر بچه ها مرد دنیا میان...

........................................................

شراب ریخت میان گِلت زمانه ی خلق

ابوتراب تو را تربیت نمود حسن

وجود بی دمِ حُسنِ حَسن، عدم گردد

ز ممکناتِ جهان واجب الوجود حسن

نمازِ عشق به پا کرده حق! قیام، حسین...

برای صحتِ این عاشقی قعود، حسن…!

پرنده شکل گرفته ست از فراز و فرود

حسین شاهِ فراز است و در فرود، حسن!

که جبرییل امین گفت: "مرحبا به حسین"

ولی رسول خدا بانگ زد: "درود حسن…! "

شهید گرچه مقامِ حسینِ فاطمه است

ولی ست بر همه ی عالم شهود حسن

هر آنکسی که تو را فهم کرد مجنون شد

شبیه تیر به سوی تو پر گشود حسن…

.....................................................

این سوی شمس خفته و آنسوی تر قمر
شمس از درون شکسته ولی منکسَر قمر

سیراب گشته شمس به اعجازِ شوکران
آنسوی تشنه است ولی در نظر قمر

شمس و قمر همیشه شبیهند شک نکن!
این خون جگر فتاده اگر خون به سر قمر

او تا به طوس ِ غربت اگر رد ِ شمس کرد
دارد به سر اراده ی شق القمر – قمر

میخواست تیر ِ چشم بیندازد و خدای
با تیر حکم داد که : فاقضض بصر! قمر!

تقویم شیعیان رضا شمسی است و باز
ماه جدید را سند ِ معتبر قمر

ای طبیبی که نوشتند به طب دوار است. از کرامات تو گفتن چقدر دشوار است

بر سر خلق غم تلخ قرون آوار است. حضرت نور به پا خیز که دنیا تار است

چارده قرن پس از نور به بام آمده ایم. در پی حضرت سلمان به سلام آمده ایم

سالها رفت و شرابی نچشیدیم افسوس. جامی از باده نابی نچشیدیم افسوس

سرمه خوردیم و سرابی نچشیدیم افسوس. بهر عشق تو عذابی نچشیدیم افسوس

حضرت جان جهان! در پی جام آمده ایم. جرعه ای چشم بچرخان! به سلام آمده ایم

آیه نام تو را حق سند محکم زد. از سر سلطنتش نام تو بر خاتم زد

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد. آتش بندگی ات را به گل آدم زد

قنبر خان بلالیم و غلام آمده ایم. ما اسیران محبت به سلام آمده ایم

به سلام آمدگانیم لک الحمد رسول!

پی جام آمدگانیم لک الحمد رسول!

سر بام آمدگانیم لک الحمد رسول!

ما غلام آمدگانیم لک الحمد رسول!

حسن مطلع تو و ما قبح ختام آمده ایم

ناز مفروش خدا را ... به سلام آمده ایم

................................

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

به نظر اگرچه عمری خس و خوار خواهی آمد

سر سرفراز سرکش! تو به دار خواهی آمد

سر ناشکسته با سنگ! تن تن نداده بر جنگ!

دل مبتلای دلتنگ! به چه کار خواهی آمد؟

هله قمریانه از قم به حریم ری رسیدم

به غمت قمار کردم! به قمار خواهی آمد؟

نرسیده ام به جایی که ضمانتم نمایی

به امان اگر نیایی به شکار خواهی آمد

سر راه اشک رشتم؛ کف پات چشم کشتم

به پیادگان نوشتم تو سوار خواهی آمد

به جنازه حیدر آید؛ به دمی که جان برآید

تو علی سومینی! به مزار خواهی آمد

محمود حبیبی کسبی:

رسیدم دوباره به درگاه شاهی

چه شاهی! که دارد ز شاهان سپاهی

فلک آستانی، ملک پاسبانی

ضِمان کارگاهی، جِنان بارگاهی

*

سلام ای غریبی که در صبح محشر

ندارم به جز مُهر مِهرت گواهی

خیالت به سر، خون هجرت به گردن

به شوق تو کردم چه شال و کلاهی!

شلوغ است دورت ولی شد فراهم

عجب خلوتی، خلوت دلبخواهی

چو آیینه از بس که دل نازکی تو

توان تا حریمت رسیدن به آهی

تو آیینه آیینه نوری و نوری

تو مهری، چه مهری! تو ماهی، چه ماهی!

تو را مهر گفتم؟ تورا ماه خواندم؟

عجب کسر شانی! عجب اشتباهی!

که مهر است در محضرت مرده‌شمعی

که ماه است پیش رخت روسیاهی

گرفته‌ست خورشید اذن دمیدن

ز نقاره‌خانه دم هر پگاهی

تویی شرط توحید و بی تو یقیناً

همه نیست توحید جز لاالهی

اگر ابر لطفت به محشر ببارد

نماند ثوابی، نماند گناهی

به لطف تو کاه ثواب است کوهی

به بذل تو کوه گناه است کاهی

بگیر از سر لطف دست دلم را

که بی‌تو ندارم دل سربه‌راهی

لب درۀ نفس لغزیده پایم

نگه دار دست مرا با نگاهی

منم آن گنهکار امیدواری

که دارد ز لطف تو پشت و پناهی

ندانم چگونه برایم ز شکرش

اگر راه دادی مرا گاه‌گاهی

الهی! مرا از حریمش مکن دور

مرا از حریمش مکن دور، الهی!

یوسف به باغ حسن تو در حد شبنمی

حاتم کنار بحر کریمت کم از نمی

هرکس فقیر پیش تو آمد، غنی برفت

هر سوی سفره‌ی تو نشسته‌ست حاتمی

از غربت است یا ز کرامت که این‌چنین

هم‌سفره‌ی سگی شده آقای عالمی

تو آبروی صلحی و یاران به وقت جنگ

ارزان فروختند تو را هم به درهمی

تنهایی آنقدر که نداری به خانه‌ات

نه همدلی، نه همنفسی و نه همدمی

تا زخم‌های تیغ خیانت شود علاج

آورد محرم تو برایت چه مرهمی!

تو آن حماسه‌ای که بدل شد به مرثیه

صبر تو کربلاست، سکوتت محرمی

آمد نسیم تا که شود زائرت، ولی

نه گنبدی، نه صحن و سرایی، نه پرچمی

..............................................................

فریبا یوسفی:

قصۀ تکراری یغماگری‌ست

برگ به تاراج خزان می‌برند

شب نه که آیند و چراغی به‌کف

رهزن روزند، عیان می‌برند

یک طرف آمادۀ جانبازی‌اند

آن طرف از معرکه جان می‌برند

عرصۀ داد و ستد زندگی‌ست

تاخت‌زنان سود و زیان می‌برند

روز همان روز و زمین آن زمین

شسته به خون، خون شهیدان زمین

نعل بر آن، چرخ بر آن رانده‌اند

خیل طلبکار که وامانده‌اند

هریک‌شان چنبره‌زن چربدست

برد بر آن سفرۀ پرچرب دست

غارت می‌کرد و می‌گفت: گر،

من نبرم آن دگران می‌برند

روی از این است که رنگین‌ترند

نانِ به‌خون چون به دهان می‌برند

روز همان روز و زمین آن زمین

شسته به خون، خون شهیدان زمین

.................................................................................................

حسین صیامی:

اگر ذره اگر قطره اگر کوچک اگر خارم

اگر از خویشتن خالی اگر از هیچ سرشارم

گریزانم اگر از روشنایی در شب تردید

اگر تاریکی محضم اگر تیره اگر تارم

اگر از زندگانی جز تهی دستی به کامم نیست

چراغی سرد و تاریکم، درختی خشک و بی بارم

اگر دنیا به هیچم میشمارد هیچ باکم نیست

امیر عالمم وقتی علی را دوست میدارم

الا ای شوکت مطلق! الا ای دست شیر حق!

معاذالله اگر بالای تو دستی بپندارم

اگر کفر است توحید تو با حق، کافرم مولا

چطور از کفر توحید تو با حق دست بردارم؟

ببندد هر که بدخواه علی باشد دهانم را

بیاید هر که بغض مرتضی دارد به آزارم

بمانم شب اسیر ناجوانمردان بی‌ایمان

ببینم صبح پیش چشم مردم بر سر دارم

اگر خاکسترم را هم به دست باد بسپارند

محال است اینکه یک دم از تو مولا دست بردارم

هزاران بار بوسه می‌زنم دستان پاکش را

که من هر چه در این خانه دارم، از پدر دارم

...............................................................

ریحانه ابراهیم زادگان:

سترده سایه‌ی شک را فقط یقین حسین

که مومنیم همه بی گمان به دین حسین

نبرده ایم به دامان خلق دست نیاز

که رزق دهر رسیده است از آستین حسین

چه حاجت است به تایید دیگران ما را

که زنده ایم به امید آفرین حسین

خوشا به حال شما که گذشته اید از مرز

نشسته بر تنتان خاک سرزمین حسین

چه لحظه های ملولی‌است روزگار فراق

خوشا به حال دل شاد زائرین حسین

رسیده موسم شوریدگی و آشوبیم

که دستمان نرسیده به اربعین حسین

.............................................................................

سید اکبر میرجعفری:

از شهروندی گمنام در خرابه‌های امروز شام

نسب نامه هایشان را پنهان کرده‌اند

همان طور که خود را

پشت جامه های سیاه

تنها

کینه توزی‌شان با تو آشکار است و

چشم هاشان!

- و گاهی چشم، خلاصۀ رسوایی است! -

یقین دارم یک روز

سلول های بنیادی اینان

باورهای ما را دربارۀ دشمنان تو،

با شیوه‌ای علمی

به جهانیان اثبات می کند.

اما راز رسوایی اینان

به خون تو بر می‌گردد.

خون تو

خیلی ها را رسوا کرده است.

و اکنون دارند

انتقام رسوایی‌شان را

از دوستان تو می گیرند.

پیوست:

چرا با ذکر یا رب زیر لب، از اسب می‌افتند؟

سواران را ببین! یاللعجب از اسب می‌افتند

چرا اینان نمی‌رزمند؟ می‌لرزند و می‌ریزند

شبیه مردگان بی‌تاب و تب از اسب می‌افتند

مواظب باش، دنیا همچنان میدان رزم ماست

و سرداران بی اصل و نسب از اسب می‌افتند

ز اسب افتادگان این روزها افتاده از اصل‌اند

نه در میدان که شب، حین طرب از اسب می‌افتند

نه زخم نیزه بر سینه نه زخم کینه بر گرده

ولی در بزم حتی، بی سبب از اسب می‌افتند

همین که نیزه برداریم در اینجا که تهران است

هماوردان بزدل در حلب از اسب می‌افتند

هماوردان ما آن‌سان به روی خاک می ریزند

که گویی محض ابراز ادب از اسب می‌افتند

قرار رزم ما فرداست اما از سپاه خصم

همین امشب یلان منتخب از اسب می افتند

ولی موعودمان می‌آید و آن روز اصل این است

امیر و قاضی و میر غضب از اسب می‌افتند

..................................................................

فاطمه نانیزاد:

یا ارحم الراحمین

آسمان مدینه ابری بود

روضه می‌خواند و نوحه سرمی‌داد

از غمی که در انتظارش بود

با نمِ اشک خود خبر می‌داد

ملک‌الموت تا اجازه گرفت

دختری هم‌نوای باران شد

شیون از بیت مصطفی برخاست

ضجه زد آسمان و طوفان شد

جان مسجد به لب رسید و «امین»

گشت تسلیم امر جانانه

در و دیوار، منبر و محراب

هم‌نوا با ستون حنّانه

جبرییل آمده تسلایِ

دل آیینه باشد و انسان

غرق ماتم شده‌ست مُلک وجود

بازهم سوره‌ای بخوان، قرآن!

وامحمد! شنیده شد از رود

کوه‌ها از کمر شکسته شدند

بادها بی‌قرار و سردرگم

بازگشتند و دسته‌دسته شدند

..................................................................

یا سریع الرضا

تا نظر کردی به چشمم خوشه‌ی انگور شد

رو به من کردی غم از میخانه‌ی دل دور شد

کوچه های بی تو را طی کرده ام تاریک بود

این طرف ها آمدی شب های ما پر نور شد

فرصتی پیش آمده باران بگیرد بی هوا

زیر باران آفتابی شو اگر مقدور شد

شوق دیدارت مرا صحرا به صحرا می کشد

سینه‌ی مشتاق موسی سرزمین طور شد

زلف آشفته به چنگ آورده ای، چنگی بزن

شور را بگذار نغمه نغمه‌ی ماهور شد

ملک دل آباد گردید از قدمگاهت ببین

هر کجا که پا نهادی شهر نیشابور شد

نفحه ای از جانب خاک خراسان می وزد

وه که مقبول سلیمان تحفه ای از مور شد

..............................................................................

اسما سوری:

از یاد بردم با غمت غمهای دیگر را

بر زخم من مگذار مرهمهای دیگر را

عشقت به من آموخت باید برد از خاطر

غمهای دیگر را و آدمهای دیگر را

آنها که با ما از مقام عشق میگفتند

انگار میدیدند عالمهای دیگر را

این غنچه ها در سوگ لبخند تو میگریند

بنشان بر این گلزار شبنمهای دیگر را

ای چشم قدر سالها خون گریه کن از غم

گویی نمیبینی محرمهای دیگر را

................................................................

علی داوودی:

از زبان ابر و باد و چشمة روان شنیده‌ایم

از سکوت کوه‌ها هزار داستان شنیده‌ایم

از تو بی‌شمار گفته‌اند و هم‌چنان نگفته‌اند

از تو هم‌چنان و هم‌چنان و هم‌چنان شنیده‌ایم

هم حروف نانوشته را تمام از تو خوانده‌ایم

هم ترّنم نخوانده را از این زبان شنیده‌ایم

ای زبان حال ما و شرح و نقل قیل و قال ما

ای حدیث آشنا، تو را ز دیگران شنیده‌ایم

گرم از کلام توست دل اگر که باز می‌تپد

لطف مهر و ماه را هم از تو مهربان شنیده‌ایم

عقل و عشق طفل مکتب تواند و محو مذهب تواند

حُسن توست آنچه ما به نام این و آن شنیده‌ایم

هم‌نشین ما شدی و دین ما، یقین ما شدی

ما که از جهان همین حدود آب و نان شنیده‌ایم

نام تو قیام و نام تو سلام و نامه والسّلام

اذن هر نماز نام توست، در اذان شنیده‌ایم

امتداد یاد سبز توست نو به نو به شاخسار

گر چه ردّ این بهار را هم از خزان شنیده‌ایم

ما و دست حاجتی که پای تو دخیل بسته است

الأمان! که از زمانه بانگ الأمان شنیده‌ایم

.......................................

مگر امام نبود و مگر تمام نبود

مگر که آینه مطلق مقام نبود

مگر سلاله دریا نبود آن مظلوم

مگر که وارث آن فیض، فیض تام نبود

یقین خلوص، شجاعت، کرامت، وفا، تدبیر

صفات و ذات، کدامین بگو کدام نبود

چشیده از نمک سفره ش حرامی ها

که نان سفره او بر سگان حرام نبود

اگرچه تیرجفا می رسید از چپ و راست

ولی پیام و مرامش به جز سلام نبود

بقای خون خدا بود صلح نامه او

وگرنه تیغ حسن خفته در نیام نبود

که پاسخ شتران گواه در جمل است

اگرچه درپی او غیر اتهام نبود

به سنت پدرش صبر بود و خانه نشین

کدام خانه که در امن و احترام نبود

خزید در جگرش زهر بی وفایی ها

که میل دهر غیر شراب و شام نبود

تو درمعابر دنیا چقدر کشته شدی

دریغ ما همه سودای انتقام نبود

تو زهرخوردی و اهلا من العسل گفتی

شروع کرب و بلا جز همین پیام نبود

شروع کرب و بلا از لب تو بود حسن

کدام نسخه نوشته است تشنه کام نبود

غلامرضا خوش طینت:

وقتی که دهان لایق گفتار نباشد باید همه ی حرفِ دلم را بنویسم

در قالب یک بیت وَ یا جمله ی کوتاه شد شد نشد از کلِّ الفبا بنویسم

زیباتر از این نیست که در اوّل دفتر از حیدر و از اُمِّ ابیها بنویسم

از کوچه جداگانه و حتّی دو سه خطّی از سیلیِ بر صورتِ زهرا بنویسم

یا اینکه اگر شد کمی از سرخی محراب یا زردی رخساره یِ مولا بنویسم

باید جلوی نامِ حسن ، جا بگذارم یک گنبد و گلدسته یِ زیبا بنویسم

باید که به جای لبِ جوی و گذر عمر از تشنه لبانِ لبِ دریا بنویسم

با اینکه شده اِرباً و اِربا تنِ اکبر باید بدنش را همه یکجا بنویسم

هم علقمه هم دجله پُرآب است و چه سخت است از شرمِ نگاه و غمِ سقّا بنویسم

تکلیف من این است که در وَصفِ علمدار از چَشم و سَر و دست مُجزّا بنویسم

از اصغرِ شش ماهه یِ ارباب ، نباید باید فقط از حرمله تنها بنویسم

تنها بنویسم ، زده تیری به گَلویی بی آنکه شود حنجره پیدا بنویسم

هرلحظه که آبی به لبم خورد چه خوب است از کشته یِ لب تشنه یِ صحرا بنویسم

از بابتِ آرامشِ یک دختر کوچک باید که فقط ، از سَرِ بابا بنویسم

با یادِ علمدارِ حَرَم ، حضرتِ عبّاس از بی کَسیِ زینبِ کبری بنویسم

از زینب و از مردمِ در کوچه و بازار از چَشمِ پُر از حرصِ تماشا بنویسم

ماندم چه کنم ، از غم عُظما بنویسم یا جملۀ ما رَاَیتُ اِلّا بنویسم

هر چند که لبریز و پُرم از غمِ دیروز باید کمی از ، شادیِ فردا بنویسم

از نیمه یِ شعبانِ خدا یکسره باید از عطر و شمیمِ گلِ طاها بنویسم

بر چهره ی زیبا و ، بر آن قامت رعنا لا حَولَ وَ لا قُوّۀَ اِلّا بنویسم

باید سخنم « کُن لِوَلیّک » شود حتّی از تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعا بنویسم

آری بنویسم ولی ای کاش که یک روز نازِ قدمِ یوسف زهرا بنویسم

کد خبر 5319410

منبع: مهر

کلیدواژه: سوگواره عاشورایی خبرگزاری مهر شعر حسین متولیان ماه صفر سوگواره مهر نفیسه سادات موسوی محمود حبیبی کسبی علی داوودی حسین صیامی اسما سوری انتشارات سوره مهر امام حسن مجتبی ع تازه های نشر رونمایی کتاب برنامه سوره ادبیات داستانی ترجمه کتاب ادبیات ایران رایزنی فرهنگی انتشارات راه یار دفاع مقدس جنگ تحمیلی معرفی کتاب ادبیات دفاع مقدس پسر بچه ها م ا بنویسم خواهی آمد شنیده ایم هم چنان کوچه ها نام تو آمد سر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۲۹۱۲۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سفر به ۲ کشور منطقه در روزهای آینده / فیلم با کیفیت درباره «اقبال لاهوری» می‌سازیم

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: در روزهای آینده نیز ۲ سفر به کشورهای منطقه خواهیم داشت، مقصد احتمالاً جمهوری آذربایجان و یکی دیگر از کشورهای آسیای مرکزی است که برنامه‌های آن را هماهنگ می‌کنند و روی هم رفته اتفاقات خوبی را رقم خواهیم زد.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، محمدمهدی اسماعیلی امروز _شنبه هشتم اردیبهشت_ در حاشیه نشست با مدیران و دبیران جشنواره بیست و یکم امام رضا (ع) در جمع خبرنگاران بدون ذکر نام کارگردان فیلم سینمایی «اقبال لاهوری» شاعر ملی و مشهور پاکستانی اظهار داشت: کارگردان در حال آماده‌سازی فیلم‌نامه است اما تا قرارداد بسته نشود، اسمش را نمی‌آورم، بنیاد سینمایی فارابی در حال منعقد کردن قرارداد آن است و تا آخر سال و یا اوایل سال آینده اثر ساخته می‌شود، می‌خواهیم یک فیلم با کیفیت و خوب بسازیم.

وی با تاکید بر پیگیری ویژه برنامه‌های زبان فارسی افزود: ما ۶ خانه فرهنگ در پاکستان از جمله لاهور، کراچی و کویته و دیگر شهرها داریم که باید تقویت شود؛ در این سفر رئیس‌جمهور عنایت ویژه‌ای بر بحث گسترش فرهنگی در پاکستان داشت و این کار را به سرانجام می‌رسانیم.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: در سریلانکا هم با استقبال بسیار بالای هنرمندان و اهالی فرهنگ آنجا روبه‌رو بودیم؛ ۴ تفاهم‌نامه همکاری از ۵ تفاهم دو کشور در حوزه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در زمینه‌های رسانه‌ای، سینما، فرهنگی به معنای خاص خود و همچنین در زمینه تعاملات میان هنرمندان و برگزاری اجلاس‌های مشترک بود.

اسماعیلی اظهار داشت: در حال تجربه فضای ویژه‌ای در حوزه بین‌الملل هستیم، شاید برای اولین بار است که همزمان با حرکت در حوزه حل مسائل فرهنگی در داخل کشور، این دیپلماسی فرهنگی را به صورت برجسته پیش می‌بریم.

وی گفت: در روزهای آینده نیز ۲ سفر به کشورهای منطقه خواهیم داشت، مقصد احتمالاً جمهوری آذربایجان و یکی دیگر از کشورهای آسیای مرکزی است که برنامه‌های آن را هماهنگ می‌کنند؛ روی هم رفته اتفاق‌های خوبی را رقم خواهیم زد، هفته‌های فرهنگی را بلافاصله در تهران خواهیم داشت و همه این‌ها به خاطر آن است که این ارتقا (در روابط مشترک فرهنگی) صورت بگیرد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره اعزام رایزنان فرهنگی نیز اظهار داشت: تقریباً در دوره جدید رایزنان فرهنگی که انتخاب می‌کنیم از برجسته‌های دانشگاهی و اجرایی هستند، به همین دلیل تحولات مهمی را دارند صورت می‌دهند و یکی از ویژگی‌های رایزنان ما میدانی بودن آن‌ها است.

اسماعیلی ادامه داد: ما رایزن نمی‌خواهیم که در اتاق خود پشت میز بنشیند. مانند طبیب دوار باید بچرخد، شهر به شهر، مسجد به مسجد، کلیسا به کلیسا و مجامع مختلف فرهنگی و هنری و با تسلطی که به زبان، تاریخ، فرهنگ و هنر آن کشور دارد، با تعهد دینی و انقلابی که نسبت به آرمان‌های جمهوری اسلامی و نظامی اسلامی دارد، بتواند تعامل را برقرار کند و با این تفاسیر پیش می‌رویم.

وی در خصوص روند جشنواره فرهنگی هنری امام رضا (ع) هم گفت: جشنواره امام رضا (ع) بسیار مایه خوشبختی ماست؛ امسال دوستان، ابتکار چله رضوی را از اول ماه شوال تا یازدهم ذی‌القعده گذاشتند که تولد امام رضا (ع) است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: به دوستان پیشنهاد دادم در سفر ترکمنستان از هنرمندان و فعالان فرهنگی مرو هم حضور داشته باشند؛ در آنجا هم خیلی ابراز علاقه کردند که در این بحث بین مشهد و مرو تعاملات بیشتری صورت بگیرد.

اسماعیلی گفت: جشنواره فیلم رضوان که اولین جشنواره فیلم‌های دینی است به برکت جشنواره امام رضا (ع) امسال برگزار می‌شود و اتفاق‌های بسیار خوب دیگر نیز می‌افتد؛ مهم‌ترین نکته جشنواره فرهنگی هنری رضوی امسال ما این است که به میدان رفته است، در گرگان یک اجتماع چند هزار نفری با هم سرود می‌خواندند.

وی افزود: جشنواره امام رضا (ع)، به روستاها و میان عشایر رفته است؛ این اتفاق، مبارک و مایه عزت و ارتقای کمی و کیفی فعالیت‌های فرهنگی هنری کشور به ویژه در حوزه فرهنگ و هنر دینی خواهد بود که خود بارگاه نورانی علی ابن موسی الرضا (ع) یکی از بی‌نظیرترین جلوه‌های هنری کشور است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره تأمین بودجه‌ای حریم تئاتر گفت: کار حریم تئاتر شهر بدون وقفه شروع و بودجه آن تزریق شده است؛ صبح جلسه آن را گذاشتم و مسئول عمرانی وزارتخانه و معاون توسعه و پشتیبانی منابع انسانی وزارت فرهنگ گزارش دادند که کار بدون یک روز توقف تا اتمام و بهره‌برداری ادامه پیدا خواهد کرد؛ خبرنگاران هر وقت دیدند در آنجا سر و صدا نیست به من خبر دهید.

منبع: ایرنا

کد خبر 748406