سیدجواد هاشمی: تجهیزات جدید سینمایی به کشور وارد نشود سینمای کودک می‌میرد/ طرفدار جدی کپی اقتباسی هستم
تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۳۷۴۸۳۷
گروه استانها- کارگردان فیلم "شهر گربه‌ها" گفت: زمانی که جشنواره کودک و نوجوان در شهر دیگری غیر از اصفهان برگزار شود واقعا دل‌تنگ و ناراحت می‌شوم؛ جشنواره در اصفهان زاده شده و به اوج و شکوه خودش رسیده است. - اخبار استانها -
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، نشست‌خبری فیلم شهر گربه‌ها با حضور کارگردان، دستیار کارگردان و بازیگران این فیلم در سینما ساحل اصفهان برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کارگردان «فیلم شهر گربه‌ها» در این نشست اظهار داشت: زمانی که جشنواره کودک و نوجوان در شهر دیگری غیر از اصفهان برگزار شود واقعا دل‌تنگ و ناراحت می‌شوم. جشنواره در اصفهان زاده و پرورانده شده و به اوج و شکوه خودش رسیده است. سینمای کودک و نوجوان به خاطر اصفهان در دوره‌های مختلفی رشد پیدا کرده است.
سیدجواد هاشمی در پاسخ به انتقادات مبنی بر سیاسی‌بودن این فیلم کودک گفت: من شخص سیاسی نیستم اما فیلم من ممکن است سیاسی و البته اجتماعی باشد. سه لایه مختلف در فیلم "شهر گربه‌ها" وجود دارد، لایه زیرین سیاسی - اجتماعی است که این لایه ربطی به بچه‌ها ندارد، چون فیلم من فقط برای کودک و نوجوان نیست و لایه سیاسی فیلم را به منتقدان شرایط موجود در سراسر جهان تقدیم کردیم. "شهر گربه‌ها" به‌عنوان یک کار مفرح سعی دارد سبب شود بچه‌های امروز، بچه‌های خود را در آینده به سینما ببرند و در تلاش بودم که فضای مفرحی را برای کودکان در سینما رقم بزنم.
هاشمی با اشاره به سئوالی درباره میزان تاثیر این فیلم از فیلم "این‌تایم"، خاطرنشان کرد: اعتراف می‌کنم این فیلم را دیده‌ام و ممکن است که بخش‌هایی از "شهر گربه‌ها" از آن فیلم اقتباس شده باشد. به‌نظرم کپی سینمایی و اقتباس به شرطی که کپی خوبی باشد، هیچ اشکالی ندارد و اگر کپی کار کردن از فیلم‌های غربی در سینما به روش درست صورت بگیرد از طرفداران جدی این موضوع هستم.
کارگردان فیلم "شهر گربه‌ها" در ادامه این نشست‌خبری گفت: برای اولین‌بار اعلام می‌کنم این فیلم شهر گربه‌ها، فیلم دوم بود و قسمت اول آن در ادامه خواهد آمد. امیدوارم مسئولان سینمایی قسمت اول این فیلم را برتابند، زیرا دلایل مهاجرت این گربه‌ها را نشان می‌دهد و ابهامات بسیاری از مخاطبان برطرف خواهد شد.
این کارگردان و بازیگر مطرح سینمای ایران درباره فیلم‌نامه اثر گفت: برای فیلم "شهر گربه‌ها" واقعا وقت گذاشتم و معتقدم هرگز فیلم‌نامه‌نویس خوبی نیستم، اما برای این اثر حساسیت بیشتری به خرج دادم. البته شاید کارگردان خوبی هم نباشم زیرا اگر کارگردان خوبی بودم، حداقل جایزه کارگردانی می‌بردم. اگر پول خوب داشته باشم فیلم دم دستی نمی‌سازم و اثری می‌سازم که برای ذهن خلاق و رویایی کودکان باشد.
روایت تصویری تسنیم از روز پنجم جشنواره فیلم کودک و نوجوان در اصفهاننامزدهای بخش ملی جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان اعلام شدجزئیات مراسم پایانی سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان اعلام شدکارگردان "شهر گربه‌ها" در واکنش به عدم کاندیداشدن فیلمش در تمامی بخش‌های جشنواره، تصریح کرد: بسیاری از داورانی که در جشنواره دیدم، داورانی هستند که کودک را نمی‌شناسند و صرفا سینما را می‌شناسند. برای من اینکه کودکان فیلم را ببینند مهم است و اگر در بخشی کاندیدا می‌شدم، تعجب می‌کردم!
هاشمی با اشاره به چند‌قسمتی‌شدن آثارش، گفت: در درجه اول مخاطبان یعنی کودکان طالب ادامه‌دار شدن آثاری مثل آهوی پیشونی سفید بودند و تاکید می‌کنم اگر تجهیزات جدید سینمایی به کشور وارد نشود، سینمای کودک می‌میرد.
جسارت "سید جواد هاشمی" بسیار ستودنی است
در ادامه این نشست خبری میرطاهر مظلومی، بازیگر فیلم "شهر گربه‌ها" گفت: اصفهان شهر شکوه و جلال دانایی است، در این شهر شکوه ایرانی جلوه می‌کند.
وی افزود: خیال و آرزو استراتژی کودکان برای حضور در دنیای واقعی است و از ابزار واقعی در خیال استفاده می‌کنند. آنها بین دانایی و نادانی در تلاطم هستند و باید نگاه تمثیلی به این اتفاقات داشت. باید از تمثیل استفاده کرد و چیزهای مختلف را با استفاده از این اصل به بچه‌ها منتقل کنیم. بچه‌ها از این تمثیل‌ها به دانایی کودکان می‌رسند.
مظلومی تاکید کرد: با بررسی فیلم‌های سینمایی غربی و مقایسه آنها با سینمای ایران، جسارت سید جواد هاشمی در ساخت فیلم شهر گربه‌ها ستودنی و یک قدم رو به جلو به حساب می‌آید. به دلیل نداشتن ابزار و تجهیزات مدرن، گریم‌های سنگین را تحمل کردیم تا به این ابزارهای دقیق نزدیک شویم.
خیلی از هنرمندان که تصمیم به مهاجرت گرفتند، از هر دوجا رانده شدند
یوسف تیموری، بازیگر فیلم شهر گربه‌ها نیز در این نشست درباره مقوله مهاجرت در این فیلم، گفت: بسیاری از افراد هستند که به‌دنبال زرق و برق مهاجرت می‌کنند. در این فیلم سعی شده گفته شود که مردم به دلایل الکی مهاجرت نکنند، به این خاطر که حتی خیلی از هنرمندان ما می‌توانستند به خوبی در کشورمان فعالیت کنند و تصمیم به مهاجرت گرفتند و اتفاقا از هر دوجا رانده شدند. امیدوارم همه کشورها بتوانند فرهنگ‌ها و امکانات خود را حفظ و هر کسی در سرزمین خود به ظهور و بروز برسد.
انتهای پیام/163/ ز
منبع: تسنیم
کلیدواژه: فیلم شهر گربه ها کودک و نوجوان بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۳۷۴۸۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
درآمد میلیون دلاری شبکه‌های ماهواره‌ای از سینمای ایران! چرا و چگونه؟!
اینکه پرفروش‌ترین فیلم‌های یک سال اخیر سینمای ایران، همگی، کارزارهای تبلیغاتی خود را خارج از تلویزیون و به خصوص در شبکه‌های ماهواره‌ای دنبال کرده‌اند، نکاتی نگران‌کننده و حتی ناامیدکننده را به ذهن می‌آورد که موارد متعددی را از حیف‌ومیل و خروج ارز و البته از همه مهم‌تر کاهش مرجعیت رسانه‌ای تلویزیون شامل می‌شود.
به گزارش ایسنا، به نقل از روزنامه شهروند، یکی از نقاط قوت مدیریت سینمای ایران در این چند وقت اخیر فروش هزار یا به روایتی دقیق‌تر هزار و ٢٠٠میلیارد تومانی سینمای ایران در نزدیک به یک سال اخیر عنوان شده است. دستاوردی رکوردشکن و نویدبخش که البته با توجه به حقایقی که در ارتباط با این آمار رسانه‌ای شده، سوالات و تردیدهایی را نیز در فضای سینمای ایران به وجود آورده است، به‌خصوص از این نظر که این دستاورد آماری متعلق به تمامیت سینمای ایران در اکران یک سال اخیر نبوده و تنها و تنها به درصدی از فیلم‌های روی پرده تعلق دارد. بگذارید اینگونه بگوییم که از مجموع فروش هزار و ٢٠٠میلیارد تومانی سینمای ایران در سال گذشته بیش از یک‌میلیارد تومان مربوط به هفت فیلم «فسیل»، «هتل»، «تمساح خونی»، «هاوایی»، «شهر هرت»، «ویلای ساحلی» و «بچه‌زرنگ» بوده و در نقطه مقابل نیز نزدیک به ٦٠ فیلم دیگری که روی پرده آمده‌اند، روی هم کمتر از ٢٠٠میلیارد تومان فروخته‌اند، یعنی پرفروش‌ترین فیلم‌های یک سال اخیر سینمای ایران -البته اگر «بچه‌زرنگ» را از فهرست خارج کنیم- ٦ فیلم کمدی هستند. فیلم‌هایی که البته در نگاهی دقیق‌تر، علاوه بر کمدی‌بودن از یک نظر دیگر نیز با هم مشابهت و پیوند دارند: تبلیغات خارج از تلویزیون، به خصوص در شبکه‌های ماهواره‌ای!
این مطلب با نگاه به این وجه از پیوند ٦ فیلم پرفروش سینمای ایران در یک سال گذشته به رشته تحریر درآمده است.
اینکه پرفروش‌ترین فیلم‌های یک سال اخیر سینمای ایران، همگی، کارزارهای تبلیغاتی خود را خارج از تلویزیون و به خصوص در شبکه‌های ماهواره‌ای دنبال کرده‌اند، نکاتی نگران‌کننده و حتی ناامیدکننده را به ذهن می‌آورد که موارد متعددی را از حیف‌ومیل و خروج ارز و البته از همه مهم‌تر کاهش مرجعیت رسانه‌ای تلویزیون شامل می‌شود.
در واقع این واقعیت که تمام ٦ فیلم پرفروش سال گذشته، فیلم‌هایی هستند که تبلیغات‌شان از شبکه‌های ماهواره‌ای پخش شده؛ چه از نظر آماری و چه از منظر شرایطی که منجر به این وضع شده و البته پیامدهایی که این اتفاق می‌تواند به دنبال داشته باشد، به نحو طعنه‌آمیزی آزاردهنده و البته در عین حال، آموزنده است و نشان می‌دهد که سیاست‌های نسنجیده شماری از مدیران میانی فرهنگ چگونه می‌تواند سیاست‌های عمومی فرهنگ کشور را دچار اختلال و خدشه کند.
آمار و ارقام ترسناک
داده‌هایی که درباره تبلیغات فیلم‌های سینمایی ایرانی در شبکه‌های ماهواره‌ای منتشر شده، عجیب و ترسناک هستند:
سال گذشته کارگردان فیلم «فصل ماهی سفید» گفته بود که «رسانه‌های خارجی هفته‌ای ۵ تا ۱۵هزار دلار برای تبلیغ فیلم‌های ایرانی می‌گیرند.» این فیلمساز البته بلافاصله یکی از فیلم‌های روی پرده را مثال زده بود که مبلغ گزافی -حدود ۲۵۰هزار دلار- داده و تمام باکس تبلیغات آن شبکه‌های ماهواره‌ای را برای فیلمش گرفته، تا با تبلیغ تمام‌وقت، هم فروش بالای فیلمش را تضمین کند و هم اینکه فرصت تبلیغ برای فیلم‌های رقیب باقی نگذارد.
داده‌های ترسناک در این زمینه ادامه دارند: «چندی پیش یک خبرگزاری نوشته بود که سال گذشته سینمای ایران بیش از صدمیلیارد تومان تنها به یکی از شبکه‌های ماهواره‌ای تبلیغ‌بگیر داده، به این معنا که تنها برای امری غیرضروری مانند تبلیغ فیلم که در شرایط درست در داخل کشور باکیفیت‌تر و بهتر هم می‌تواند انجام گیرد، رقمی تقریبا معادل یک‌ونیم میلیون دلار ارز از کشور خارج شده است.
یک حساب‌وکتاب ساده
سال گذشته یکی از روزنامه‌ها از قول یکی از مدیران بازاریابی شبکه‌های ماهواره‌ای نقل کرده بود که «برای پخش تیزر یک‌ماهه فیلم‌ها که شامل ٢٤٠ نوبت طی ٣٠ روز می‌شود، مبلغ ١٠هزار دلار دریافت می‌شود. برای پکیج ٥٤٠ نوبت پخش یک دقیقه‌ای برای تبلیغ آثار هم صاحبان آثار باید بین ٦٠ تا ٨٠هزار دلار کنار بگذارند.»
حالا در شرایطی که سال گذشته بالای ۱۰ فیلم تنها در شبکه جم تبلیغ داشتند -آن هم نه یک‌بار و ١٠ بار، بلکه به طرز مشمئزکننده‌ای بیشتر از هزار بار- و این وضع همین حالا هم برای فیلم‌های «تمساح خونی»، «بی‌بدن» و «سال گربه» ادامه دارد؛ با یک حساب سرانگشتی می‌توان متوجه شد که سینمای ایران تنها در یک سال گذشته برای تبلیغات فیلم‌ها چقدر هزینه کرده است!
آغاز ماجرا
اما اینکه چه شد که تبلیغات آثار سینمایی سر از شبکه‌های ماهواره‌ای درآورد، باید به روزهایی برگشت که تلویزیون که زمانی به محصولات فرهنگی روی خوش نشان می‌داد و به تریبونی برای بهتر دیده‌شدن آثار سینمایی تبدیل شده بود، تغییر رویه داد و شروع کرد به مقاومت مقابل پخش تبلیغات سینمایی و انداختن انواع و اقسام سنگ‌های مختلف پیش‌پای محصولات سینمایی که از این میان می‌توان از سختگیری‌های فراوان تا ممیزی‌های مستقل سازمان صداوسیما فراتر از آنچه وزارت ارشاد مصوب کرده، اشاره کرد.
این موارد که نارضایتی‌های بسیاری را موجب شدند، کم‌کم کنداکتور تلویزیون را خالی از تبلیغات محصولات سینمایی کردند و در ادامه نیز با قواعد و مقرراتی جدید از قبیل لزوم انجام ممیزی‌هایی عجیب و جدید صاحبان آثار را به سمت شبکه‌های ماهواره‌ای کوچ دادند.
چندی پیش سعید خانی، پخش‌کننده سینما و تهیه‌کننده آثاری مانند «من»، «دوزیست»، «حرفه‌ای» و «سال گربه» در این زمینه گفته بود که «مشکل اینجاست که شماری از مدیران تلویزیون درک درستی از محصول فرهنگی ندارند و در نتیجه نمی‌توانند ارتباط خوبی با سینما برقرار کنند. همه ما در یک کشور زندگی می‌کنیم و این طبیعی است که حق داشته باشیم سینما به تلویزیون کمک کند. اما متاسفانه چنین نگاهی در سازمان صداوسیما وجود ندارد و چنین می‌شود که حتی فیلمی مانند «دسته دختران» هم که یک فیلم ارزشی و دفاع مقدسی و در راستای سیاست‌های تلویزیون است، از تیزر بی‌بهره می‌ماند. اتفاقی که البته یک زمانی کاملا برعکس بود، ولی حالا دیگر آن نگاه کلان در مدیران تلویزیون وجود ندارد.»
چرا تلویزیون نه؟!
اما در شرایطی که تقریبا تک‌تک صاحبان فیلم‌ها به لزوم جلوگیری از خروج ارز از کشور واقفند و در عین حال، به تازگی نیز از موضع‌گیری شدید دولت و به خصوص عباس محمدیان، مدیرکل دفتر تبلیغات ارشاد، مبنی بر لزوم مقابله با پدیده خروج ارز و سرمایه از کشور و البته برخورد با فیلم‌های تبلیغ‌شده در ماهواره آگاهی یافته‌اند؛ پس چرا فیلمسازان و صاحبان فیلم‌ها چنین تصمیمی می‌گیرند و تبلیغ فیلم‌شان را به ماهواره‌ها می‌دهند؟
شماری از سینماگران به تازگی در پاسخ به این پرسش، از کاهش ضریب نفوذ تلویزیون و کاهش شمار مخاطبان این رسانه به عنوان یکی از دلایل این امر نام برده‌اند. این همان چیزی است که چندی پیش رئیس مرکز تحقیقات صداوسیما هم گفته بود که دیگر نمی‌توانیم انتظار مخاطبان ۸۰ و ۹۰درصدی داشته باشیم.
نکته دیگری که در این میان وجود دارد، عدم صرفه مالی تبلیغات در تلویزیون است. به گزارش ایدنا، رسانه جامع تبلیغات تجاری ایران، تا قبل از ریاست پیمان جبلی، صداوسیما بین ۴۰۰ تا ۸۰۰ تیزر تبلیغاتی را به فیلم‌های سینمایی اختصاص می‌داد که نوعی یارانه به کالاهای فرهنگی بود، اما در دوره جدید صداوسیما این معادله برعکس شده و تنها ۱۰ تا ۱۵ تیزر تبلیغاتی به فیلم‌ها اختصاص داده می‌شود و سازندگان باید هزینه تبلیغات بیشتر را پرداخت کنند.
امیرحسین علم‌الهدی، یکی از مدیران فرهنگی دولت‌های گذشته و کارشناس اقتصاد سینما، با اشاره به اینکه «دلیل رجوع صاحبان آثار سینمایی به تبلیغات ماهواره‌ای کاهش ضریب نفوذ تلویزیون است که البته این هم تنها در مورد ۴۰درصد از سینمای ایران صدق می‌کند و روی ۶۰درصد باقی فیلم‌ها تاثیر چندانی ندارد»، می‌گوید: «علاوه بر این، تبلیغات در تلویزیون بر اساس اعداد و ارقام صرف مالی چندانی برای سازندگان آثار ندارد، بنابراین آنها ترجیح می‌دهند تبلیغ کارشان را با هزینه‌ای کمتر انجام دهند. البته در حال حاضر عدد دقیقی از میزان پول دریافتی تلویزیون بابت پخش تیزر ندارم، اما آخرین رقمی که در ذهنم هست، این استدلال را به من می‌دهد که تبلیغ فیلم در تلویزیون شاید به‌صرفه نباشد.»
حرف آخر
نتیجه این تصمیم مقرون‌به‌صرفه نبودن تبلیغات در تلویزیون برای فیلم‌های سینمای ایران و کوچ تبلیغات سینمایی به ماهواره‌هاست که همان‌طور که گفته شد باعث خروج یک‌ونیم میلیون دلار ارز شده و این پرسش را در شماری از خبرگزاری‌ها به وجود آورده است که «با ادامه این روند، آیا غیر از این است که سود رکوردشکنی‌های سینمای ایران بیش از اینکه به نفع سینما یا حتی تلویزیون ایران تمام شود، به جیب یکسری ماهواره‌ها ریخته می‌شود؟»
واقعا آیا رواست که سرمایه‌های کشور اینگونه از کشور خارج شود؟ آیا نباید کاری کرد و به خصوص نهادهای نظارتی نباید تلویزیون را وادار کنند در این راستا گامی بردارد؟!
انتهای پیام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»