به نقل از «ایرنا»

سلامت بانوان، کرونا و نقش مدیریتی در مهار ویروس

تاریخ انتشار: ۵ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۵۰۴۶۳۱

مهارتها و تلاشهای شغلی زنان در شرایط بحران کرونا هم نشان داد که آنان از بسیاری از توانایی های وجودی شان برای مدیریت بحران در خانواده‌ها و جامعه به نحو احسن استفاده می کنند.  

آنان با روحیه مسوولیت پذیری، پیشگام خودمراقبتی در بحران کرونا شدند و در روزهای شیوع بحران کرونا برای حفظ افکار مثبت، توجه به سلامتی، حفظ رژیم غذایی مناسب در راستای محافظت و تقویت سیستم ایمنی اعضای خانواده تلاش کردند که این همه بیانگر روحیه مادرانه بانوان است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هفته ملی سلامت بانوان ایران (سبا) در همین چارچوب همه ساله در آخرین هفته مهرماه برگزار می‌شود. 

امسال با توجه به اینکه جامعه همانند پارسال با همه‌گیری کووید ۱۹ مواجه است، موضوع اصلی هفته ملی سلامت بانوان ایران "مدیریت بحران کرونا توسط زنان در جامعه و خانواده" بود.

آسیب‌پذیری زنان در دوران کرونا

رییس اداره سلامت، جمعیت، خانواده و مدارس معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مشهد به خبرنگار ایرنا گفت: زنان در دوران پاندمی کرونا به دلیل شرایط اجتماعی و کاری، آسیب‌های اجتماعی بیشتری را تجربه می‌کنند بنابر این توجه به این حوزه از اهمیت بالایی برخوردار است.

دکتر محمد احمدیان افزود: پس از وقوع همه گیری کووید ۱۹، در مدت کوتاهی مشخص شد که میزان مرگ و میر ناشی از این بیماری در مردان بیشتر است. این واقعیت همچنان به قوه خود باقی است اما، زنان بیش از مردان بار عواقب اجتماعی و اقتصادی ناشی از بیماری را به دوش می‌کشند.

وی ادامه داد: بر طبق مستندی از سازمان ملل که در آوریل ۲۰۲۰ منتشر شد، پاندمی کووید ۱۹ آسیب‌پذیری زنان در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را بیشتر تحت تاثیر قرار داده و شکاف بین ۲ جنس در این زمینه ها را عمیقتر کرده است.

رییس اداره سلامت، جمعیت، خانواده و مدارس معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: زمانی که شوک اقتصادی ناشی از کووید ۱۹ به جامعه وارد شود، زنان بیش از مردان صدمه می بینند چرا که به طور کلی زنان درآمد و پس انداز کمتری نسبت به مردان دارند و سهم بیشتری از مشاغل ناپایدار مربوط به زنان می‌شود و از حمایت‌های شغلی کمتری برخوردارند.

احمدیان با اشاره به اینکه در خانواده‌های طلاق، زنان بیش از مردان سرپرستی فرزند را به عهده دارند افزود: مجموع این عوامل باعث می‌شود که زنان بیش از مردان از شوک اقتصادی کووید ۱۹ صدمه ببینند و از طرف دیگر بسته شدن مدارس و فاصله گذاری اجتماعی، باعث افزایش بار کاری زنان در خانه، و کم شدن فرصت اشتغال و درآمدزایی آنها می‌شود.

وی ادامه داد:این مطالعه سازمان ملل نشان داده است که زنان سریعتر از مردان معیشت خود را از دست داده اند و با احتمال کمتری منبعی جایگزین برای درآمد پیدا کرده اند.

رییس اداره سلامت، جمعیت، خانواده و مدارس معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: بر اساس آمارهای اعلام شده از سوی نهادهای حمایتی مانند کمیته امداد و بهزیستی در حال حاضر حدود چهار میلیون زن سرپرست خانوار در محدوده سنی ۱۸ تا ۶۰ سال در کشور وجود دارند و طی۱۰ سال گذشته تعداد خانواده های دارای زن سرپرست خانوار نسبت به مردان ۵۸ درصد افزایش داشته است.

سلامت زنان تضمین سلامت کودکان و استحکام خانواده

مدیر روابط عمومی سازمان نظام پزشکی مشهد نیز در این خصوص به خبرنگار ایرنا گفت: سلامت و بالندگی جامعه در گرو سلامت و بالندگی بانوان است زیرا نیمی از جمعیت جامعه را زنان تشکیل می‌دهند و آنان نقش بسزایی در حفظ سلامت افراد خانواده و در نهایت جامعه دارند.

دکتر مسعود زحمتکش افزود: هر نوع برنامه‌ریزی و تلاش برای توانمندسازی زنان ایران زمین، تضمینی برای بهره مندی از کودکانی سالم، خانواده هایی مستحکم و اجتماعی متعالی خواهد بود.

وی با اشاره به این که وظیفه نظام سلامت، حفظ سلامت جامعه به ویژه با اولویت اثربخشی بیشتر است ادامه داد: زنان‌، محور و مدیر سلامت خانواده و یار و همکار ارائه دهندگان خدمات در سیستم سلامت هستند و بخش مهمی از فعالیت‌های مربوط به خودمراقبتی و مراقبت در منزل بر عهده آنان است.

مدیر روابط عمومی سازمان نظام پزشکی مشهد گفت: زنان به طور معمول مدیریت و برنامه‌ریزی سلامت خانواده را از واکسیناسیون کودکان گرفته تا تغذیه نوجوانان و کاستن از استرس‌های بزرگترها و ارائه خدمات به سالمندان بر عهده دارند و بخش سلامت تغذیه نیز معمولا عرصه تصمیم‌گیری بانوان است.

زحمتکش افزود: مرگ مادر نه فقط به دلایل مرتبط با حاملگی و زایمان بلکه به دلایل دیگر نیز به همان اندازه برای خانواده فاجعه آمیز و در تمامی ابعاد، دردناک و جبران‌ناپذیر است و ارتقای سلامت بانوان در جامعه و افزایش سطح آگاهی‌های سلامت محور زنان می‌تواند تضمین کننده نسل آینده‌ ای بهتر باشد.

نقش زنان در تکمیل فرایند آموزش‌های رسمی کودکان طی دوران کرونا

عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق (ع) و دکترای فرهنگ و ارتباطات در خصوص «نقش زنان در مهار کرونا» گفت: پس از شیوع کرونا، در بحث آموزش، شاهد شکل‌گیری آموزش‌ها در فضای مجازی هستیم که در این شرایط، زنان بیش از گذشته درگیر مقوله آموزش شدند و بیشترین نقش را در تکمیل فرآیند آموزش‌های رسمی ایفا کردند به‌طوری که می‌توان گفت نظام آموزش‌ و پرورش بدون حضور مادران در خانواده نمی‌توانست نقش آموزشی خود را پیش ببرد.

عبدالکریم خیامی افزود: نقش مهم دیگر زنان، این است که کشورهایی که در مقابله با کرونا، موفقیت‌هایی داشته‌اند مدیران مسوول آنها زنان بوده اند لذا در این کشورها زنان زاویه جدیدی از نقش خود را در مهار کرونا به جهانیان معرفی کردند.

وی ادامه داد: اعتمادآفرینی در حوزه ارتباطات سلامت در بحران کرونا و نقش اقتصادی زنان در ایام کرونا به لحاظ مدیریت مصرف در خانه و تغییر سبک زندگی، از جمله موارد دیگر بود که در این دوران زنان آن را برعهده داشتند.

 زنان، تعادل زیستی خانواده ها را در دوران کرونا تامین کردند

یک کارشناس فرهنگ و ارتباطات هم گفت:در دوران کرونا بقای نوع انسان به خطر افتاده است و نیازهایش کمتر پاسخ می گیرد که در این میان، نقش زن در تداوم پاسخگویی به نیازها اهمیت پیدا می‌کند.

دکتر سروناز تربتی افزود: نیازهای انسانی شامل نیاز به بقا، نیاز به تعلق، قدرت، آزادی و تفریح هستند که از میان اینها، نیاز به بقا جزء مهم‌ترین نیازهای انسان قلمداد می‌شود که حصول امنیت جسمانی و روانی، در گرو تأمین همین نیاز است چرا که میان نیازها، یک ارتباط و برهم‌کنش وجود دارد.

وی در خصوص اهمیت نقش و جایگاه زن در زمان به خطر افتادن نیازهای انسانی گفت: برای تامین امنیت روحی و روانی، نیازهای انسانی باید در حد تعادل قرار بگیرند اما بیماری کرونا تعادل زیستی ما را دچار اختلال کرده و امنیت روحی و جسمانی ما را پایین آورده است.

این کارشناس فرهنگ و ارتباطات گفت: تنها چیزی که علی‌رغم این شیب نزولی، روند معکوسی داشته، احساس تعلق است که در این شرایط بالا رفته است و تعلق توانست دراین شرایط شیوع کرونا، به میدان بیاید و به نیازهایی که در معرض خطر قرار گرفته کمک کند.

تربتی افزود: در اینجا منظور از تعلق، احساس وابستگی نیست چراکه اگر قرار باشد تعلق مادر به خانواده، به معنای وابستگی باشد نمی‌تواند در راستای تأمین نیازهای روانی عمل کند و منظور از تعلق، پرستاری، تیمارداری، مراقبت‌کردن، سرگرم‌کردن، ارتباط برقرار کردن و تعامل است نه وابستگی و اینجاست که نقش زن و مادر در ایجاد تعادل در تامین نیازهای زیستی و حفظ بقا در دوران شیوع کرونا مطرح می‌شود چرا که زن به دلیل غریزه مادر بودن و سعی در برآوردن نیازهای فرزندان خود، حس تعلق خود را به نمایش می‌گذارد.

وی اضافه کرد: اگر ما تعلق را با ایجاد تفاهم، همدلی، انس، قصه‌گویی و آرامش مرتبط بدانیم، این تعلق می‌تواند در تامین نیازهای ما و نیز ایجاد یک امنیت روحی و روانی به ما کمک کند. بنابراین این تعلق، یک تعلق مادرانه است که خطرهایی که برای نیازهای ما ایجاد می‌شود را رفع و امنیت روانی ما را بالا می‌برد.

زنان، عنصر اساسی تربیت در رابطه بین نسلی هستند

استادیار گروه آموزشی علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد هم گفت:مسلم است که در بحث کرونا نقش بانوان بسیار مهم است چون در حوزه انتقال نکات بهداشتی مادر محوریت بسیاری در خانه دارد و در جامعه نیز نقش زنان در حوزه‌های مختلف حایز اهمیت است البته نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی نسبت‌ به زنان و نگرش‌های مردسالارانه می‌تواند بر سلامت زنان تاثیر منفی بگذارد.

دکتر غلامرضا حسنی درمیان افزود: در کشورهایی که سلامت، عمومیت بیشتری دارد زنان سالم نسل‌های سالم‌تر را می‌توانند برای جامعه مهیا کنند و در حوزه تربیتی نقش‌آفرینی بیشتری و در حوزه اجتماعی تاثیرگذاری مناسب تری داشته باشند.

وی ادامه داد: اصولاً شناخت اهمیت سلامت زنان در جهان امروز یکی از مهم‌ترین امور است که هفته جاری هم با همین نام خوانده شده است بنابر این می‌بایست از طریق الگوهای رفتاری مناسب و امتیازات اجتماعی و اقتصادی متناسب، در رشد و بالندگی زنان و دخترانمان تلاش کنیم چرا که این تلاش نتیجه‌ خود را زمانی‌که بانوان و دختران به نقش‌آفرینی به‌عنوان یک مادر یا در یک موقعیت اجتماعی می‌پردازند آشکار می سازد.

استادیار گروه آموزشی علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: زنان، عنصر اساسی تربیت در رابطه بین نسلی هستند که سلامت جسمانی و تعادل روحی و روانی آنها بر نسلهای آینده تاثیر می گذارد و در نسل‌های بعد هم تداوم پیدا می‌کند در حالی که نقش مردان بیشتر جنبه اقتصادی و تامین نیازهای خانواده را دارد که البته این بدان معنا نیست که مردان هیچ نقش تربیتی نداشته باشند بلکه زن نسبت به مرد جایگاه ویژه ای دارد.

حسنی افزود: نبود زنان یعنی نبود جامعه چرا که از نظر تجدید نسل هم زنان هستند که حامل فرزند هستند و خداوند این گوهره انسانی را از دوران بارداری به زن سپرده‌ است چرا که زن از جایگاه تربیتی و از وجودی آرام‌تر و ایثارگرانه تر برخوردار کرده است. 

برچسب‌ها کرونا ویروس کرونا مشهد سلامت زنان دانشگاه علوم پزشکی مشهد بانوان

منبع: ایرنا

کلیدواژه: کرونا ویروس کرونا مشهد کرونا ویروس کرونا مشهد سلامت زنان دانشگاه علوم پزشکی مشهد بانوان دانشگاه علوم پزشکی مشهد زنان بیش از مردان سلامت بانوان دوران کرونا بحران کرونا سلامت زنان خانواده ها کووید ۱۹ مشهد گفت نقش زن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۵۰۴۶۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سلامت از ارکان اصلی خوشبختی و بهروزی/ خانواده سلامت محور «زندگی زیسته» سالمی دارد

معاون فرهنگی و اجتماعی پلیس در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت، وجوه مهم سلامت را برشمرد و بر نقش خانواده در سلامت افراد تاکید کرد.

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، سردار دکتر سعید منتظرالمهدی در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت آورده است:

یکی از ارکان اصلی خوشبختی و بهروزی، «سلامت» است. چه، با برخورداری از تراز بالای صحت و سلامت است که می‌توان برای تحقق اهداف ریز و درشت زندگی و بیشینه سازی شادابی و موفقیت، گام فراسو نهاد و جهد و جد روزافزون نمود. لیکن، نباید از یاد برد که قلمرو و حیطه سلامت هرگز در سطح «سلامت جسم» محدود نمی‌ماند بلکه حیطه‌های پر اهمیت دیگری را نیز در بر می‌گیرد که از آن میان سه حیطه دیگر سلامت، یعنی «سلامت روان»، «سلامت اخلاق» و «سلامت اجتماعی» در خور توجه فزون تری هستند (نیازی به یادآوری نیست که این چهار حیطه سلامت پیوند وثیق و جدایی ناپذیری با یکدیگر دارند و لاجرم زوال یا نقصان هریک قادر است آن سه دیگر را دستخوش کژکارکردی نماید).

چنانچه از حیث یادآوری و بیش و کم از منظر امروزین بخواهیم تعریفی بس مختصر از این چهار حیطه سلامت به دست دهیم چنین می‌توان گفت که جسم آنگاه سالم است که بتوان بی هیچ محدودیتی از همه ظرفیت و توان آن برای «نیکو زیستن» بهره جست، روان نیز زمانی در سلامت است که نه تنها در دام هیچ «تعارض» آشفته ساز و نشانگان ملال انگیز و تنیدگی آشوبناکی گرفتار نشده باشد بلکه لبریز سُرور و وجد و خرسندی و پیوسته در تعالی و پویایی باشد. به همین قیاس سلامت اخلاقی نیز به حالتی اطلاق می‌شود که ذهن و ضمیر فرد عاری از «احساس گناه» باشد؛ آشکار است که لازمه فراچنگ زدن چنین خلق و حالتی آن است که فرد در کنش و منش و بینش خود، «فضایل اخلاقی» (نظیر صداقت، عدالت، اصالت، امانت و جز آن) را فرو نگذارد و برای بیشینه سازی آن‌ها پیوسته بکوشد. سر انجام، مراد از «سلامت اجتماعی» آلوده نشدن به آسیب‌های مختلف از یک سو و داشتن ارتباط و تعامل «شفابخش» با جمع و جامعه از دیگر سو است.

ناگفته پیداست که یک دوجین عامل را می‌توان نشان کرد و نشان داد که بر هر یک از این چهار حیطه سترگ سلامت تاثیر می‌گذارند. اما، تردیدی نمی‌توان کرد که در این میان سهم و نقش خانواده برجسته‌تر است. چون همانگونه که می‌دانیم در خانواده است که «اندیشه» شکل می‌گیرد، «شخصیت» فرا می‌بالد، «منش» نضج می‌یابد، «نگرش به خویشتن» پایه ریزی می‌شود و «نحوه رفتار» در برابر پدیده‌ها و در شرایط مختلف، سمت و سو داده می‌شود.

حال این پرسش در برابر ما عرض اندام می‌کند که کدام خانواده قادر است تراز و میزان هر یک از چهار نوع سلامت را ارتقا دهد و مانع از فرو شدن در «بیماری» و نقصان سلامت شود؟ در پاسخ به این پرسش می‌توان انبوهی شاخص و ملاک را برای «خانواده سلامت محور» و «سالم پرور» فهرست کرد. لیکن به باور من از آن میان شاخص‌های زیر اهمیت بیشتری دارند:

۱. سبک زندگی برخوردار از تحرک بهینه (۶۰ دقیقه در روز)، بهداشت مطلوب، چک آپ دوره ای، تفریح به موقع و تغذیه مناسب. چنین سبکی نه تنها به سلامت جسم یاری می‌رساند بلکه سلامت ذهن و روان را نیز مضاعف می‌نماید.

۲. پیروی از الگوی گفت و گوی سازنده برای از میان راندن تعارضات ناگزیر زندگی. در چنین خانواده‌ای کمتر مشاجره و منازعه و مجادله دیده می‌شود. چه، اینگونه خانواده‌ها زبان و کلام را در جهت «مفاهمه» و مصالحه بکار می‌گیرند و با گفت و شنود به موقع مانع از سایه انداختن تعارضات و مسائل حل نشده بر ساحت جان و روان می‌شوند.

۳. افزایش مستمر ذخیره شناختی. در خانواده سلامت محور، مطالعه و یادگیری رفتاری رایج و مستمر است و لاجرم اعضای اینگونه خانواده‌ها پیوسته دانایی خود را افزایش می‌دهند و اندیشه خود را زیبا و غنی می‌سازند. آنان همچنین می‌کوشند تا «دانش» خود را به «خِرد» تبدیل سازند و آن را در کنش و عمل خود بکار بندند. ناگفته پیداست که پیامد دانایی، خردمندی و «اندیشه زیبا» خوشامدگویی مستمر به زیبایی‌های بیکران زندگی و شادابی و شورمندی جسم و روان است.

۴. فضیلت‌مند زیستن. در خانواده سالم پرور و سلامت محور به فضائل اخلاقی نه تنها در «گفتار» بلکه در «کردار» ارج نهاده می‌شود. به همین سبب اینگونه خانواده‌ها اغلب با خود و دیگران «در صلح» و آرامش هستند.

۴. برخورداری از روابط و پیوند‌های اجتماعی خرسند ساز. چنین پیوندی نوعی «حمایت اجتماعی» است که همچون «سپری نیرومند» از اعضای خانواده در برابر سختی‌ها و رنج‌های ناگزیر زندگی حفاظت می‌کند (یادمان باشد که در جهان بودن یعنی با دیگران بودن).

خلاصه آنکه، خانواده سلامت محور «زندگی زیسته» سالمی دارد و لاجرم احساس خوشبختی و بهروزی و شادابی آن پیوسته در حال افزایش است.