نشست تغییرات آب و هوایی اسکاتلند/ آمریکا عوام فریبانه تقلا می کند
تاریخ انتشار: ۱۲ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۵۸۰۲۳۱
خبرگزاری مهر، گروه بین الملل – محمدرضا الکائی: زمانی که انقلاب صنعتی چهره دنیا را دگرگون کرد، شاید بشر به این مسئله فکر نمی کرد که ممکن است روزی برسد که دستاوردهای فنی و صنعتی اش که در ظاهر برای راحت تر شدن زندگی به کار گرفته شدند، بلای جانش شود.
شرایط اقلیمی در نتیجه مصرف سوخت های فسیلی و به تبع آن تولید گازهای گلخانه ای ظرف کمتر از ۳۰۰ سال به نحوی به هم خورده است که نابودی کامل اکوسیستم کره زمین اصلا بعید به نظر نمی رسد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
همزمان با دگرگون شدن چهره زمین و تغییرات شگرف آب و هوایی، ساکنان این سیاره به صرافت یافتن و پاسداری از منابعی هستند که بتواند بقایشان را تضمین نماید. این مسئله ای است که خیلی آرام و در عین حال بسیار خطرناک منجر به بروز تنش ها و درگیری ها بین کشورهای مختلف، به ویژه آنها که دستی بالاتر در معادلات جهانی را دارند، شده است.
شاهد این مسئله، گزارش سرویس های اطلاعاتی آمریکا مبنی بر تغییرات اقلیمی و خطرات ناشی از آن (البته خطراتی که آمریکا را تهدید می کند)، است که چندی پیش منتشر شد. طبق گزارش مذکور سرعت تحولات در تغییرات آب و هوایی به حدی است که کمبود منابع حیاتی برای بقای بشر، به مرحله ای بحرانی رسیده است و دولت آمریکا بر اساس همین مسئله باید سیاست هایی اتخاذ کند که از قافله دسترسی به منابع یاد شده عقب نماند و در عین حال بتواند با دست اندازی به منابع دیگر کشورها، برای خود طرفی ببندد.
کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل موسوم به «کاپ ۲۶» (COP۲۶) که از این هفته در شهر «گلاسگو» در اسکاتلند آغاز شده است، تلاشی است برای گرد هم آوردن کشورها جهت یافتن برون رفت از این شرایط فعلی که دنیا را در آستانه سقوط قرار داده است.
هدف این کنفرانس این است که بتواند گرمایش جهانی در حدی پایین آورده شود که نهایتا ۱.۵ درجه سانتیگراد بالاتر از میزانی باشد که پیش از دوران صنعتی بوده است. طبق گفته دانشمندان، چنانچه این امر محقق شود، شاید بتوان از عواقب مخرب و دهشتناک تغییرات اقلیمی تا حدی جلوگیری کرد.
بنیان هدف مذکور طبق معاهده اقلیمی پاریس در سال ۲۰۱۵ (که دولتی سابق آمریکا یکسره از آن خارج شد) بنا گذاشته شده است اما این مسئله نیازمند اقدامات جدی کشورهای صنعتی است که بیشترین نقش در تولید گازهای گلخانه ای را دارند و بسنده کردن به اقدامات ناکافی و قول ها و تعهدات توخالی نه تنها دردی از این مسئله دوا نمی کند، بلکه با افزودن مشکلی بر مشکلات قبلی، شرایط را بحرانی تر می کند.
نکته قابل توجه این است که حدود ۸۰ درصد تولید گازهای گلخانه ای مربوط به کشورهای صنعتی عضو بیست اقتصاد بزرگ موسوم به «گروه ۲۰» (G۲۰) است که متشکل از کشورهایی چون آمریکا، انگلیس، استرالیا، فرانسه، آلمان، ژاپن، هند، چین، برزیل، روسیه، ایتالیا و... است.
«آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل در پایان نشست اخیر گروه۲۰ که در رم پایتخت ایتالیا برگزار شد، از نتایج نشست مذکور و تصمیمات سران کشورهای عضو در قبال حل بحران تغییرات اقلیمی، ابراز ناامیدی کرد که خود نشان می دهد خانه از پای بست ویران است.
گفته می شود که بازگشت آمریکا به معاهده اقلیمی سازمان ملل، نوعی خبر مسرت بخش تلقی می شود اما نکته ای که از آن غفلت شده این است که حضور یا عدم حضور آمریکا تفاوتی در کل مسئله ایجاد نمی کند.
طی چهار سالی که «دونالد ترامپ»رئیس جمهور سابق آمریکا، این کشور را از این معاهده بیرون آورد، هیچ پیشرفتی در حل مسئله بحران تغییرات اقلیمی مشاهده نشد که هیچ، اوضاع بدتر هم شد، چرا که با گرفتن انگشت اتهام به سوی چین، توجه جهان از واشنگتن که در این بین حجم تولید گازهای گلخانه ای آن درصد بسیار زیادی را بین کشورهای صنعتی به خود اختصاص داده است، به پکن معطوف شد.
اکنون نیز که واشنگتن به این معاهده بازگشته است، قرار نیست اتفاقی چشمگیر در حل این بحران رخ دهد، چرا که «جو بایدن» رئیس جمهور کنونی آمریکا نیز همانند اسلاف خود، برنامه مشخصی برای این کار ندارد و فقط به شعار دادن، وعده های توخالی، عذرخواهی بابت اقدامات رئیس جمهور سابق و نام بردن از ارقام و اعداد نجومی به عنوان بودجه اختصاص داده شده این کشور جهت حل این بحران، بسنده کرده است. مسئله جالب اینجاست کنگره این کشور با تصویب بودجه ۵۵۵ میلیارد دلاری مذکور، مخالفت کرده است.
نگاهی دقیق تر به سیاست گذاری کشورها، به ویژه کشورهای صنعتی یاد شده دخیل در تولید بیشترین میزان گازهای گلخانه ای، نشان می دهد که خود آنها نیز مدت هاست به این نتیجه رسیده اند که شیرازه امور در قبال جلوگیری از بحران های اقلیمی، مدت هاست از هم پاشیده است.
آمریکا در راس این کشورها، مطابق آنچه گزارش سرویس های اطلاعاتی آن اخیرا منتشر کرده اند، مدت هاست تمام توان و هم و غم خود را بر دست اندازی به منابع بیشتر آنچه بر روی زمین باقی مانده، قرار داده است.
دولت های واشنگتن در ظاهر، با حفظ ژست دیپلماتیک و عوام فریبانه، داد سخن در حل بحران های اقلیمی سر می دهند اما در باطن مشغول پیش بردن سیاست های جنگ افروزانه شان برای دسترسی و دست اندازی به منابع حیاتی کشورهایی هستند که از آسیب های تغییرات اقلیمی در امان مانده اند یا کمتر آسیب دیده اند.
سیاست اخیر آمریکا موسوم به «ایندوپاسیفیک» شاهدی بر این مدعا است. غربی ها و در راس آنها ایالات متحده، مدت هاست که می دانند منابع انرژی در اوراسیا، آسیا و اقیانوسیه متمرکز شده و با گذر زمان و بحرانی تر شدن اوضاع آب و هوایی که منجر به بروز خشکسالی های عظیم، آتش سوزی های گسترده و... شده است، اهمیت مناطق یاد شده و منابعی که در دل خود جای داده اند، بیش از پیش نمایان می شود.
مثالی دم دستی از این مسئله، یخچال های طبیعی رشته کوه های هیمالیا است که منبعی سرشار از آب شیرین در منطقه ای محسوب می شود که کشورهای اطرافش به واسطه تغییرات اقلیمی دچار بحران کمبود منابع آب شده اند، یا منابع گاز طبیعی در سیبری که شریان اصلی انرژی به اروپاست و این قاره در نبود گاز طبیعی روسیه دچار بحرانی اساسی می شود که البته هم اکنون نیز خالی از بحران نیست.
منطقه آسیا و اقیانوسیه که اخیرا و در زمان دونالد ترامپ، در سیاست خارجی آمریکا نام ایندوپاسیفیک بر آن نهاده شد (چرا که آمریکا در مقیاسی وسیع تر، از هند تا اقیانوس آرام، اهمیتی راهبردی این منطقه را مد نظر خود قرار داده است)، برگ برنده منازعات جهانی بر سر منابع انرژی در دنیایی است که اقلیم آن رو به اضمحلال می رود.
آمریکا و چین هر دو از بزرگترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه ای در جهان هستند. هر دو کشور نیز اعلام کرده اند که تصمیماتی برای به صفر رساندن میزان تولید گازهای گلخانه ای شان دارند (که البته در این بین چین بسیار موفق تر عمل کرده است). حال در این میان دو سناریو مطرح می شود. سناریوی اول این است که چین و آمریکا (به عنوان بزرگترین تولید کننده گازهای گلخانه ای)، وقعی به معاهدات آب و هوایی نمی نهند و با شدت بیشتر به تولید گازهای گلخانه ای بپردازند (کما اینکه آمریکا تاکنون چنین کرده است).
سناریوی دوم برخلاف سناریو اول است و آن اینکه هر دو کشور متعهد به کاهش گازهای گلخانه ای در کوتاه مدت و به صفر رساندن آنها شوند.
آنچه در این میان بیشتر از هر چیز جلب توجه می کند این مسئله است که در هر دو سناریو، آمریکا در حالت عادی (در شرایط صلح پایدار، بدون جنگ افروزی و تنش زایی) بازنده میدان است، چرا که با توجه به شرایط اقلیمی کنونی در جهان، از منابع لازم برای ادامه هر یک از سناریوهای ذکر شده برخوردار نیست.
کد خبر 5341944منبع: مهر
کلیدواژه: تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد اسکاتلند گلاسکو ایالات متحده امریکا جو بایدن دونالد ترامپ معاهده آب و هوایی پاریس چین پکن کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل لبنان ایالات متحده امریکا عربستان سعودی جورج قرداحی رژیم صهیونیستی جو بایدن روسیه افغانستان فلسطین عراق سوریه ایران ترکیه داعش تولید گازهای گلخانه ای تغییرات اقلیمی کشورهای صنعتی آب و هوایی مدت هاست
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۵۸۰۲۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فیلم/رهبر انقلاب: نحوه رفتار آمریکا در مسئله غزه اثبات حقانیت موضع ایران در بی‌اعتمادی به آمریکا است
رهبر معظم انقلاب در دیدار با معلمان: نحوه رفتار آمریکا در مسئله غزه اثبات حقانیت موضع ایران در بی‌اعتمادی به آمریکا است.
دریافت 15 MB
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت