به نقل از «فارس»

نوجوان ساوجی؛ ما هر روز شما را به تسخیر خود در می‌آوریم، یک روز در دریا و یک روز در طبس

تاریخ انتشار: ۱۳ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۵۸۹۶۶۹

خبرگزاری فارس ـ اراک، در میان هیاهوی نوجوانان و جوانان پر شور دهه 80 و 90  که در میان دستانشان پرچم زیبای سه رنگ ایران می‌رقصد، توجهم را به خود جلب کرد، دقایقی نگاهش کردم، زیر لب چیزی را زمزمه می‌کرد، آرام آرام نزدیک شدم، شعر زیبای «سرفراز باشی میهن من، ای فدایت جان و تن من» را در دهانش مزه مزه می‌کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کنارش نشستم، لبخند کمرنگی گونه‌های سفیدش را برای دقایقی جمع‌تر کرد و بی‌توجه از افکاری که من در سر داشتم نگاهش را به سمت سخنران مراسم دوخت.

همچنان لبانش از آوای سرود زیبای ««سرفراز باشی میهن من» باز و بسته می‌شد، دوربین را جلو آوردم تا عکسی بگیریم، سرش را به سمت چرخاند و با شیطنتی کنجکاوانه پرسید: برای کجا عکس می‌گیری؟

کار عکاسی خبری برایش جالب بود، پرچم، اسطوره غرور ایرانی در میان دستانش می‌رقصید و رنگ سبز و سفید و سرخش در میان چشمانت اقتدار و عزت ایرانی را یادآوری می‌کرد.

نامش را پرسیدم، رضا می‌گفت: به عشق ایران آمدم، به عشق سبزپوشانی که دیروز بازهم عظمت خود را به رخ دشمنان کشیدند و مایه افتخارم شدند.

نوجوان ساوه‌ای بیان کرد: پدرم یک سپاهی بود، سال گذشته از پیش ما پرکشید، روزهای آخر که در بستر بیماری بود گفت رضا جان دو عمویت در راه انقلاب به شهادت رسیده‌اند، خوب درس بخوان و راه آنها را در دفاع از این انقلاب با درس خواندنت ادامه بده.

وی افزود: هر سال 13 آبان به همراه پدرم به اینجا می‌آمدیم و پدرم می‌گفت: باید در این مراسم شرکت کنی تا قدر ارزش‌های انقلاب را بدانی، امسال جای پدرم خالی است، یادم هست پدرم همیشه سرود «سرفراز باشی میهن من ای فدایت جان و تن من» را زمزمه می‌کرد و در مسیر خانه آن را صدای بلند داخل ماشین می‌خواند.

رضا گفت: امروز آمده‌ام تا به پدرم بگویم پدر جان، جایت خالی دیروز نبودی ببینی شیرمردان ایرانی در دریا چه کردند و چگونه سرافرازی میهنت را در جهان فریاد زدند، امروز آمده‌ام تا به دشمنان بگویم ما هر روز شما را به تسخیر خود در می‌آوریم، یک روز در دریا و یک روز در طبس.

انتهای پیام/ 

 

 

منبع: فارس

کلیدواژه: نوجوان دهه 90 تسخیر لانه جاسوسی روز دانش آموز یک روز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۵۸۹۶۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا هیچ وقت یادمان نمی‌ماند درِ خانه را قفل کرده ایم یا نه؟

دانشمندان یک قدم به درک اینکه چرا بعضی چیز‌ها را به خاطر می‌سپاریم و برخی دیگر را فراموش می‌کنیم، نزدیک‌تر شده اند.

به گزارش روزیاتو، محققان دانشگاه رایس ِ آمریکا دست به پژوهشی زدند که نشان داد ما برخی جنبه‌های یک تجربه همچون شرایط کلی را به جای جزئیات کوچک‌تر به خاطر می‌سپاریم.

به همین دلیل است که احتمال فراموش کردن تجربه‌های جزئی‌تر و پیش پا افتاده تری مانند قفل کردن یا نکردن در ِ خانه، بیشتر است.

برای درک بهتر نحوه‌ی عملکرد حافظه‌ی انسان، محققان دانشگاه رایس تصاویری را به شرکت کنندگان پژوهش خود نشان دادند.

در این آزمایش حافظه، برخی از تصاویری که برای شرکت کنندگان به نمایش درمی آمدند، تکراری و برخی دیگر جدید بودند.

برخی تصاویر شباهت زیادی به یکدیگر داشتند، اما در برخی دیگر تشخیص تفاوت‌های آن‌ها از یکدیگر دشوارتر بود. هدف از نمایش تصاویر مشابه، مختل کردن حافظه با شبیه سازی تجربیات پیش پا افتاده‌ای بود که روزانه داریم، مانند قفل کردن در ِ خانه.

محققان پی بردند که به یاد ماندنی‌ترین تصاویر که احتمال به خاطر سپردن آن‌ها توسط شرکت کنندگان بیشتر بود، تصاویری رنگارنگ با حضور افرادی در عکس بودند. به عبارت دیگر، تصاویری که شلوغ و بی نظم نبودند، فراموش نشدنی‌تر بودند.

گرچه شرکت کنندگان به یادماندنی‌ترین تصاویر را به درستی به یاد آورده بودند، اما اثر آن بعد از ۲۴ ساعت از میان رفت. این به ویژه درمورد به یاد آوردن تجربیات مثبت صدق می‌کرد، امری که نشان داد این دست تجربیات در ابتدا به یاد می‌مانند، اما بیشتر مستعد فراموش شدن هستند.

گرچه معمولاً تصور این است که احساسات می‌توانند فرآیند پردازش حافظه را بهبود بخشند، اما انسان‌ها اغلب جنبه‌ی اصلی یک تجربه یا به عبارتی دیگر «مخلص کلام» را به یاد می‌آورند، نه جزئیات اضافی را. به گفته‌ی محققان، گذشت زمان اغلب این موضوع را تشدید می‌کند.

برای مثال، اگر سعی کنیم که به خاطر آوریم در سال گذشته چه کار‌هایی انجام دادیم، احتمالاً کار‌های زیاد و مختلفی را به خاطر می‌آوریم. با این حال، احتمالاً تنها برخی از این خاطرات را با جزئیات زیاد به خاطر می‌آوریم. ممکن است به یاد بیاوریم که به سفر رفته بودیم، اما احتمالاً یادمان نمی‌آید که در هر روز ِ سفر چه فعالیت‌هایی انجام داده بودیم.

نتایج این پژوهش نشان داد محتوای احساسی، مدت زمان گذشته یک تجربه و ویژگی‌های ادراکی حافظه، همگی در به خاطر آوردن یا نیاوردن جزئیات یک اتفاق تأثیرگذارند.

به گفته‌ی محققان دانشگاه رایس، این پژوهش نشان داد که تجربیاتی که برای یک شخص فراموش نشدنی هستند، مثل جشن تولد، مرگ عزیزان و غیره، به احتمال زیاد برای یک شخص دیگر هم فراموش نشدنی هستند. این‌ها اغلب تجربیات مثبت یا منفی هستند.

این محقان می‌گویند ما اغلب تصور می‌کنیم که خاطرات احساسی بهتر به خاطر سپرده می‌شوند، اما در حقیقت این ویژگی‌های اصلی یک خاطره است که به خاطر سپرده می‌شود، اما جزئیات آن ممکن است فراموش شوند.

یکی از دلایل اینکه ما نمی‌توانیم همه‌ی تجربیات مان را به خاطر آوریم این است که مغز ما ظرفیت محدودی دارد.

به گفته‌ی محققان، مغز ما احتمالاً نمی‌تواند هر چه که تجربه می‌کنیم را به خاطر بسپارد و به همین دلیل مجبور هستیم اندکی از اطلاعاتی که مهم نیستند را به شکل انتخابی فراموش کنیم.