به نقل از «مهر»

پرداختن به علوم انسانی سلامت در المپیاد دانشجویان علوم پزشکی

تاریخ انتشار: ۲۳ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۶۷۹۴۹۸

به گزارش خبرگزاری مهر، سیزدهمین المپیاد علمی دانشجویان علوم پزشکی کشور با موضوع حیطه «تحلیل و نقد هوش مصنوعی در سلامت (Artificial Intelligence in Health)» برگزار شد.

هر سال دانشجویان علوم پزشکی سراسر کشور در المپیاد در فرآیندی نه ماهه مشارکت می‌کنند که ارائه پروژه‌ها آخرین مرحله آن است. در ابتدای این فرآیند، کمیته علمی حیطه موضوعی را برای آن سال برمی‌گزیند و منابعی را معرفی می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پس از آن دانشجویان در قالب وبینار و پادکست آموزش می‌بینند وسپس در قالب دو آزمون سنجش دانش و تحلیل انتقادی (نقشه مفهومی) مورد ارزیابی قرار می‌گیرند و در نهایت در قالب تیم‌های دانشجویی پروژه‌ای را در قالب یک مقاله مروری انتقادی عرضه می‌کنند که مورد داوری قرار می‌گیرد و تیم‌های برگزیده برای ارائه نهایی در حضور هیأت داوران حضور پیدا می‌کنند.

در مرحله پایانی دانشجویان به پرسش‌های هیأت داوران پاسخ می‌دهند و هیئت داوران به ارزیابی و داوری پروژه‌ها می‌پردازند.

علیرضا منجمی مسئول حیطۀ مطالعات میان‌رشته‌ای علوم انسانی و سلامت گفت:تلاش برای احیای جنبه‌های انسانی مراقبت بیمار یکی از اهداف اصلی برگزاری این حیطه است. ایده‌پردازی، رویکرد انتقادی به مسائل حوزه سلامت و تلاش برای کاربست نظریه‌های علوم انسانی سلامت هدف دیگری است که کمیتۀ علمی این حیطه در پی آن است.

وی افزود: با پرداختن به هوش مصنوعی در سلامت نه در پی نفی آن بلکه تأکید بر کاربرد مدبرانه و سنجیدۀ آن در حوزۀ سلامت است. ترکیب کمیته علمی که آمیزه‌ای از اعضای هیئت علمی وزارت بهداشت و وزارت علوم و مجموعه‌ای از تخصص‌های فلسفه، هوش مصنوعی، فلسفۀ علم و تکنولوژی، فلسفۀ تحلیلی، اخلاق پزشکی، آموزش پزشکی، بیوانفورماتیک و تخصص‌های بالینی است نمایانگر رویکرد میان‌رشته‌ای این حیطه است.

حمیدرضا نمازی، عضو کمیته علمی حیطه مطالعات و رئیس موزه ملی تاریخ علوم پزشکی هم گفت: حیطه علوم انسانی سلامت بسیار مورد توجه دانشجویان علوم پزشکی سراسر کشور قرار گرفته است. این‌حیطه را می‌توان یکی از فراگیرترین برنامه‌های میان‌رشته‌ای در دانشگاه‌های علوم پزشکی دانست.

این‌عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران افزود: حیطه علوم انسانی سلامت در المپیاد به دنبال آموزش الگوهای تلفیق رشتگی به دانشجویان علوم پزشکی بوده است. به بیان دیگر این حیطه المپیاد در سال‌های متمادی تلاش کرده تا درکی درست از حوزه میان رشتگی و شناخت استلزامات و روش‌شناسی آن به دانشجویان منتقل کند و آنها را با الگوهای پژوهشی و آموزشی فهم میان رشتگی در حوزه سلامت آشنا کند.

این‌اولین بار در کشور است که هوش مصنوعی در سلامت از منظر علوم انسانی سلامت مورد نقد و تحلیل این چنینی قرار گرفت و در قالب پروژه‌های دانشجویی به نقد و تحلیل هوش مصنوعی در رابطۀ پزشک و بیمار و قضاوت بالینی، مسئولیت هوش مصنوعی در طبابت و سایر پیامدهای جایگزینی پزشک با هوش مصنوعی پرداخته شد. آراء فیلسوفان شاخصی مثل فوکو، برگمان، فینبرگ، دریفوس و هایدگر نیز در این تحلیل‌ها مورد استفادۀ دانشجویان قرار گرفت.

کد خبر 5348603

منبع: مهر

کلیدواژه: علوم انسانی دانشگاه های علوم پزشکی المپیاد علمی علوم انسانی سلامت ترجمه هفته کتاب معرفی کتاب انتشارات سوره مهر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی روز جهانی فلسفه تازه های نشر کتاب و کتابخوانی محمد مهدی اسماعیلی فلسفه ادبیات کودک و نوجوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی انقلاب اسلامی ایران ادبیات جهان دانشجویان علوم پزشکی علوم انسانی سلامت هوش مصنوعی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۶۷۹۴۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سلامت روانی، اخلاقی و اجتماعی از وجوه مهم سلامت

به گزارش خبرگزاری مهر، سردار سعید منتظرالمهدی در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت آورده است: یکی از ارکان اصلی خوشبختی و بهروزی، «سلامت» است. چه، با برخورداری از تراز بالای صحت و سلامت است که می‌توان برای تحقق اهداف ریز و درشت زندگی و بیشینه سازی شادابی و موفقیت، گام فراسو نهاد و جهد و جد روزافزون نمود. لیکن، نباید از یاد برد که قلمرو و حیطه سلامت هرگز در سطح «سلامت جسم» محدود نمی‌ماند بلکه حیطه‌های پر اهمیت دیگری را نیز در بر می‌گیرد که از آن میان سه حیطه دیگر سلامت، یعنی «سلامت روان»، «سلامت اخلاق» و «سلامت اجتماعی» درخور توجه فزون‌تری هستند (نیازی به یادآوری نیست که این چهار حیطه سلامت پیوند وثیق و جدایی ناپذیری با یکدیگر دارند و لاجرم زوال یا نقصان هریک قادر است آن سه دیگر را دستخوش کژکارکردی کند).

چنانچه از حیث یادآوری و بیش و کم از منظر امروزی بخواهیم تعریفی بس مختصر از این چهار حیطه سلامت به دست دهیم چنین می‌توان گفت که جسم آنگاه سالم است که بتوان بی هیچ محدودیتی از همه ظرفیت و توان آن برای «نیکو زیستن» بهره جست، روان نیز زمانی در سلامت است که نه تنها در دام هیچ «تعارض» آشفته ساز و نشانگان ملال انگیز و تنیدگی آشوبناکی گرفتار نشده باشد بلکه لبریز سُرور و وجد و خرسندی و پیوسته در تعالی و پویایی باشد. به همین قیاس سلامت اخلاقی نیز به حالتی اطلاق می‌شود که ذهن و ضمیر فرد عاری از «احساس گناه» باشد؛ آشکار است که لازمه فراچنگ زدن چنین خلق و حالتی آن است که فرد در کنش و منش و بینش خود، «فضایل اخلاقی» (نظیر صداقت، عدالت، اصالت، امانت و جز آن) را فرو نگذارد و برای بیشینه سازی آنها پیوسته بکوشد. سر انجام، مراد از «سلامت اجتماعی» آلوده نشدن به آسیب‌های مختلف از یک سو و داشتن ارتباط و تعامل «شفابخش» با جمع و جامعه از دیگر سو است.

ناگفته پیداست که یک دوجین عامل را می‌توان نشان کرد و نشان داد که بر هر یک از این چهار حیطه سترگ سلامت تأثیر می‌گذارند. اما، تردیدی نمی‌توان کرد که در این میان سهم و نقش خانواده برجسته‌تر است. چون همانگونه که می‌دانیم در خانواده است که «اندیشه» شکل می‌گیرد، «شخصیت» فرا می بالد، «منش» نضج می‌یابد، «نگرش به خویشتن» پایه‌ریزی می‌شود و «نحوه رفتار» در برابر پدیده‌ها و در شرایط مختلف، سمت و سو داده می‌شود.

حال این پرسش در برابر ما عرض اندام می‌کند که کدام خانواده قادر است تراز و میزان هر یک از چهار نوع سلامت را ارتقا دهد و مانع از فرو شدن در «بیماری» و نقصان سلامت شود؟ در پاسخ به این پرسش می‌توان انبوهی شاخص و ملاک را برای «خانواده سلامت محور» و «سالم پرور» فهرست کرد. لیکن به باور من از آن میان شاخص‌های زیر اهمیت بیشتری دارند:

۱. سبک زندگی برخوردار از تحرک بهینه (۶۰ دقیقه در روز)، بهداشت مطلوب، چک آپ دوره‌ای، تفریح به موقع و تغذیه مناسب. چنین سبکی نه تنها به سلامت جسم یاری می‌رساند بلکه سلامت ذهن و روان را نیز مضاعف می‌کند.

۲. پیروی از الگوی گفت و گوی سازنده برای از میان راندن تعارضات ناگزیر زندگی. در چنین خانواده‌ای کمتر مشاجره و منازعه و مجادله دیده می‌شود. چه، اینگونه خانواده‌ها زبان و کلام را در جهت «مفاهمه» و مصالحه به کار می‌گیرند و با گفت و شنود به موقع مانع از سایه انداختن تعارضات و مسائل حل نشده بر ساحت جان و روان می‌شوند.

۳. افزایش مستمر ذخیره شناختی. در خانواده سلامت محور مطالعه و یادگیری رفتاری رایج و مستمر است و لاجرم اعضای اینگونه خانواده‌ها پیوسته دانایی خود را افزایش می‌دهند و اندیشه خود را زیبا و غنی می‌سازند. آنان همچنین می‌کوشند تا «دانش» خود را به «خِرد» تبدیل سازند و آن را در کنش و عمل خود به کار بندند. ناگفته پیداست که پیامد دانایی، خردمندی و «اندیشه زیبا» خوشامدگویی مستمر به زیبایی‌های بیکران زندگی و شادابی و شورمندی جسم و روان است.

۴. فضیلت مند زیستن. در خانواده سالم پرور و سلامت محور به فضائل اخلاقی نه تنها در «گفتار» بلکه در «کردار» ارج نهاده می‌شود. به همین سبب اینگونه خانواده‌ها اغلب با خود و دیگران «در صلح» و آرامش هستند.

۴. برخورداری از روابط و پیوندهای اجتماعی خرسند ساز. چنین پیوندی نوعی «حمایت اجتماعی» است که همچون «سپری نیرومند» از اعضای خانواده در برابر سختی‌ها و رنج‌های ناگزیر زندگی حفاظت می‌کند (یادمان باشد که در جهان بودن یعنی با دیگران بودن).

خلاصه آنکه، خانواده سلامت محور «زندگی زیسته» سالمی دارد و لاجرم احساس خوشبختی و بهروزی و شادابی آن پیوسته در حال افزایش است.

کد خبر 6090072