نشانه‌های آزار جنسی در کودکان را بشناسیم
تاریخ انتشار: ۷ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۷۹۴۶۷۴
دکتر پریسا یاسمی نژاد روانشناس تخصصی کودک و نوجوان روز یکشنبه در گفت و گویی با بیان این که بیشتر کودکانی دچار آزار جنسی شده اند نشانه های مشخصی از خود بروز می دهند، افزود: حتی اگر کودک درباره این موضوع صحبت هم نکند، والدین می توانند از این نشانه ها حدس بزنند که کودک آنها مورد آزار جنسی قرار گرفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: نشانه های قرار گرفتن کودک در معرض آسیب های جنسی به دو دسته نشانه های روانی رفتاری و جسمی تقسیم می شود.
به نشانه ها توجه کنید، از گوشه گیری تا جویدن ناخن
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با بیان این که گوشه گیری، علامت های ابتلا به افسردگی، شب ادراری یا غمگین شدن از نشانه های روانی رفتاری آزار جنسی است توضیح داد: اضطراب یکی از شایع ترین نشانه های آزار جنسی به کودک است، گاهی وقت ها این اضطراب مثل ناخن جویدن می تواند، نمایان شود در حالی که پیش از این کودک این عادت را نداشته است.
یاسمی نژاد ادامه داد: اختلال خواب می تواند یکی دیگر از نشانه های روانی رفتاری در کودکانی باشد که مورد آزار جنسی قرار گرفته اند، کابوس های شبانه یا این که کودک نمی تواند بخوابد، در مواردی هم صبح ها به سختی از رخت خواب خارج می شود و زمانی هم که بیدار می شوند کسالت دارد.
وی خاطرنشان کرد: کودکانی که در شرایط بحرانی آزار جنسی قرار دارند، معمولا بهداشت ظاهری مناسبی ندارند هفته‌ها حمام نمی‌روند و لباس‌های‌شان را نمی‌شویند، از دوست خیالی زیاد حرف می‌زنند، از بچه‌های دیگر فاصله می‌گیرند از طرفی بسیاری اوقات اتفاق‌هایی که افتاده را به صورت خیالی‌تر تعریف می‌کنند مثلاً من یک دوستی دارم ما باهم بازی می‌کنیم اینها می‌تواند نشانه باشد. همچنین این بچه‌ها چون تنها هستند و احساس امنیت نمی‌کنند از محیط بیرونی می‌ترسند.
تاریک شدن هوا بچه‌هایی که آزار جنسی دیده‌اند را بیشتر دچار ترس می کند
به گزارش ایرنا از دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی، این روانشناس تخصصی کودک و نوجوان با یادآوری این که تاریک شدن هوا بچه‌هایی که آزار جنسی دیده‌اند را بیشتر دچار ترس می کند عنوان کرد: به خصوص بچه‌هایی که در خواب به آنها تجاوز شده فکر می‌کنند اگر بیدار بمانند می‌توانند از خودشان دفاع کنند، بچه وانمود می‌کند که خواب است اما به محض اینکه پدر و مادر از اتاق بیرون رفتند چشم‌هایش را باز می‌کند و تا جایی که بتواند چشم‌هایش را باز نگه می‌دارد.
یاسمی نژاد با بیان این موضوع که والدین باید هوشیار باشند و تمامی نشانه های روانی رفتاری کودک را مدام بررسی کنند، اظهار داشت: پرخاشگری، به هم ریختگی روانی به شکلی که یکباره این موضوع ایجاد شده باشد از دیگر نشانه های آزار جنسی در کودکان است که باید توسط والدین بررسی شود.
هشدار، آزارهایی که با نشانه های جسمی همراه است
وی با تاکید بر این که آزار جنسی در کودکان معمولا با نشانه های جسمی همراه است به والدین هشدار داد: از کنار مواردی مثل کبودی در بدن کودک، سوزش نواحی جنسی یا این که در نحوه ادرار کردن کودک تغییراتی ایجاد شود یا لکه های خون در ادرار یا لباس کودک، هرچند که این لکه ها کم باشد بی اعتنا عبور نکنید.
این استاد دانشگاه افت تحصیلی را از دیگر علامت های هشدار دهنده دانست و بر ضرورت بررسی علل بروز نشانه های جسمی و روانی در کودکان خصوصا در مواردی که این نشانه ها به یکباره ایجاد می شود را از سوی والدین مورد ضروری دانست.
ارتباط امن با کودکان خود برقرار کنید
یاسمی نژاد به والدین توصیه کرد: سعی کنند رابطه امن و مطمئنی با کودکان خود داشته باشید تا کودک بتواند به راحتی مسائل خود را با شما درمیان بگذارد چرا که مواردی هم دیده می شود که در کودک هیچ نشانه ای از آزار یا تجاوز جنسی دیده نمی شود بنابراین در این موارد تنها راه کمک کننده ارتباط موثر کودک با والدین است.
وی در ادامه با بیان این مهم که خود ارضایی یا سوال های مکرر کودکان در رابطه با مسایل جنسی نیز از دیگر نشانه های آزار جنسی کودک است، توضیح داد: در این موارد کودک بسیار کنجکاو است یا مدام در فضای مجازی به دنبال فیلم ها و یا عکس های ارتباط جنسی است، این موارد که به یکباره ایجاد می شود نیز می تواند خطرناک باشد.
بچه‌ها درباره روابط جنسی تخیل ندارند
عضو هیات علمی دانشگاه گفت: والدین باید بدانند اگر کودکی درباره رابطه جنسی حرف می‌زند، جدی گرفتن حرف بچه مهم است چرا که بچه‌ها درباره روابط جنسی تخیل ندارند اگر بچه درباره رابطه جنسی حرف زد به احتمال خیلی زیاد اتفاقی برایش افتاده است، خیلی وقت‌ها بزرگترها فکر می‌کنند بچه می‌خواهد این‌گونه جلب توجه کند.
اگر کودک شما مورد آزار جنسی قرار گرفت، اصل اول حفظ خونسردی است
یاسمی نژاد با بیان این که به محض مشاهده علامت های آزار جنسی در کودکان حتما به روانشناس کودک و یا در نوجوانان به روانشناس کودک و نوجوان مراجعه کنید، ادامه داد: با این که در بیشتر موارد والدین به محض اطلاع از این که کودکشان مورد آزار جنسی قرار گرفته بسیار پریشان و ناراحت می شوند ولی اصل اول حفظ خونسردی است. زمانی که والد با پرخاشگری و اضطراب با این موضوع برخورد می کند در واقع اضطراب و نگرانی کودک را بیشتر می کند به شکلی که کودک ما از توضیح ادامه ماجرا هراس دارد.
وی به والدین توصیه کرد: ترس و اضطرابی که برخی والدین با رفتارهای خود به کودک وارد می کنند باعث می شود که کودک علاوه بر آزار جنسی متحمل آزار روانی نیز شود.
روانشناس تخصصی کودک و نوجوان ادامه داد: باید والدین به کودک خود اطمینان دهند که مراقب او هستند، دیگر به هیچ عنوان اجازه نمی دهند، این اتفاق تکرار شود و در نهایت این که حتما این مساله پیگیری می شود و با فردی که به کودک ما آزار رسانده است برخورد قاطع خواهد شد.
به کودک خود احساس گناه ندهید
یاسمی نژاد افزود: خانواده ها باید به کودک خود اطمینان دهند که در امان است، به کودک خود احساس گناه منتقل نکنند و از او نپرسند که در شکل گیری این آزار نقش داشته و یا چرا زودتر این موضوع را با والدین در میان نگذاشته است. به طور کلی ازواژه هایی که موجب سرخوردگی کودک می شود پرهیز کنند.
وی همچنین گفت: والدین باید صراحتا درباره نشانه های آزار جنسی مثل جای کبودی در بدن، پریشانی و یا اضطراب با کودک خود صحبت کنند و با این راهکار فضای امنی برای کودک مهیا کنند.
این استاد دانشگاه با ذکر مثالی توضیح داد: در بسیاری از مراجعان دیده می شود که اصلی ترین علت تاخیر کودک در بازگو کردن این موضوع که مورد آزار جنسی قرار گرفته ترس از نحوه برخورد والدین است، هرگز کودک خود را مقصر ندانید و به او اطمینان دهید که از او حمایت می کنید و همواره در کنار کودک خود هستید.
والدین هرگز خودسرانه به درمان کودکانی که مورد آزار جنسی قرار گرفته اند ورود نکنند
یاسمی نژاد با بیان این موضوع که درمان در کودکانی که مورد آزار جنسی قرار گرفته اند کاملا تخصصی است، توضیح داد: والدین هرگز به درمان ورود نکنند چرا که درمان این کودکان بسیار تخصصی و از حیطه های خاص درمانی است که باید با احتیاط به آن ورود کرد.
وی بر مراجعه به روانشناس با تجربه برای درمان کودکانی که مورد آزار جنسی قرار گرفته اند در سریع ترین زمان ممکن تاکید کرد.
برچسب‌ها دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی کودک آزاری روانشناسی کودکمنبع: ایرنا
کلیدواژه: دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی کودک آزاری روانشناسی کودک دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی کودک آزاری روانشناسی کودک مورد آزار جنسی قرار گرفته اند نشانه های آزار جنسی آزار جنسی در کودکان کودک و نوجوان کودک خود نشانه ها بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۷۹۴۶۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم
بازنگری در فرمول «جیغ و دست و هورا» در ساخت برنامه‌های تلویزیون به عبارتی تبدیل شد که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند. مجری قدیمی که اعتقاد دارد از آن برنامه‌های جذاب و کودکانه خبری نیست که بیاییم درباره اینکه جیغ و دست و هورا باشد یا نباشد صحبت کنیم. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز بحث‌های متفاوتی درباره فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌شود، برنامه‌هایی که خلاقیت و نوآوری ندارند و فقط برخی از کاراکترهای کودکانه به فرمول جیغ و دست و هورا روی می‌آورند. در گذشته‌ای نه چندان دور درباره این نکته صحبت شده بود اما انتقاد هنرمند پیشکسوت کودک در جریان جشنواره عروسکی تلویزیون (عروسک‌خونه) دوباره انتقادات را به این سمت آورد.
روز گذشته با یکی از پزشکان حوزه کودک در خصوص دعوت کودکان به جیغ و دست و هورا صحبت کردیم که او هم اعتقاد داشت ایجاد نشاط درونی باید در دستور کار تلویزیونی‌ها قرار بگیرد نه یک تخلیه انرژی آنی و لحظه‌ای؛ که البته این اتفاق هم در نوعِ‌خودش لازم است اما کامل و جامع نیست.
الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که شاید بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ او در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم بارها به جمله‌ای اشاره کرد که انتقاد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ متأسفانه کودک و نوجوان در کشور ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند. چرا که به تعبیرِ رضایی، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آنها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند.
او در این گفت‌وگو، دست و جیغ و هورا را آفتِ برنامه‌سازی کودک عنوان کرد و گفت: امروز برنامه‌هایی ساخته می‌شود که آهنگی می‌زنند و مجری فریاد می‌زند دست و جیغ و هورا! یا بچه‌هایشان را می‌آورند تا دیده شوند، این برنامه‌سازی نیست!
جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی خوب است نه برنامه‌سازی تلویزیون!
این مجری قدیمی تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی لازم است خصوصاً برای خردسالان و مدتی به یک روشی تبدیل شد که یکی از مدارس تهران این کار را شروع کرد. صبح برای اینکه انرژی بچه‌ها را افزایش بدهد این کار را می‌کردند و روش خوبی است. اما نه به عنوان برنامه‌سازی‌های تلویزیون! البته که این روزها برنامه کودکی نداریم که بخواهیم درباره جیغ و دست و هورایش با هم بحث کنیم. ناگفته نماند که دوره‌ای همه برنامه‌های کودک تلویزیون همین کار را می‌کردند تا به گونه‌ای حواسِ کودکان را پرت کنند چون خلاقیت و نوآوری نداشتند که به رخ بکشند.
نمی‌گویم این کار ممنوع است!
وی افزود: باز هم درباره «جیغ و دست و هورا» این نکته را باید یادآور شوم که من نگفتم و نمی‌گویم این کار ممنوع است و به طورکل نباشد. اما به اندازه کافی بایستی این اتفاق بیفتد که در آن صورت اشکالی ندارد. منتها اگر بیش از اندازه در هر کاری باشد یا در مراسم و برنامه تلویزیون، به کودکان هیچ کمکی نمی‌کند و اتفاقاً گاهی اوقات «آزاردهنده» هم خواهد بود. در هر چیزی افراط و تفریط دردسرساز است. نه خیلی همه‌چیز آرامِ آرام و نه شلوغِ شلوغ که بقیه را اذیت کند. ممکن است بچه‌ها در برهه‌ای هم لذت ببرند اما کار اصولی نیست و به اندازه و گهگاهی هم اتفاق بیفتد ایرادی ندارد.
شکل‌گیری نشاط کودکان با جیغ و دست و هورا یا اتفاقی درونی؟!اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود
رضایی در ادامه اضافه کرد: کودکان از صفر تا 6 سالگی بهترین مقطع یادگیری‌شان است. سن تربیت‌پذیری، آینده‌سازی و استعدادیابی در این زمان اتفاق می‌افتد. باید از طریق برنامه‌سازی به‌طور غیرمستقیم و مستقیم و با بازی‌های درست و کاربردی، مهارت‌افزایی را رونق دهیم، اما همواره مجری فریاد می‌زند جیغ و هورای بلند و این روزها هم لباس‌های رنگارنگ بپوشند. این نوع اتفاقات نمی‌تواند برای کودک، فرهنگ‌سازی کند یا تأثیرگذار باشد. بچه‌ها نمی‌توانند الان در این شرایطی که برایشان فراهم شده انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر مسابقاتی برای بچه‌ها بگذارند که این بچه‌ها بتوانند انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر خلاقیت‌هایی را برای بچه‌ها ایجاد کنند. برنامه‌هایی که بتواند از خلاقیت‌های بچه‌ها استفاده کند، بسازند. همان‌طور که در گذشته هم این نوع برنامه می‌ساختند؛ اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود. باید این شلوغ بازی‌ها را کم کنند. اصلاً چه دلیلی دارد برنامه‌های تلویزیون که دست می‌زنند، جیغ و هورا بکشند.
وی خاطرنشان کرد: جیغ زدن برای تخلیه انرژی است اما نه در استودیو و برنامه‌ای که قرار است حرف‌های مهمی را در قالب مفاهیم کودکانه بزند. چون دستشان خالی از مفهوم و ارزش است به سمت چنین حرکت‌هایی می‌روند تا خلأهای ذاتی برنامه‌سازی را پُر کنند.کاری ندارند غیر از اینکه چند دقیقه‌ای با این دست و جیغ و هورا بگذرانند. اما اگر برنامه، مسابقه و خلاقیت و بینشی داشته باشد آن وقت می‌بینید که حواسِ کودک را پرتِ این نوع حرکت‌ها نمی‌کنند و فرصت کمتری را برای این همه سر و صدا اختصاص می‌دهند.
چرا ترجمه‌ها در حوزه کودک و نوجوان بر تألیف پیشی گرفت؟کودک در تلویزیون و رسانه برای کسی مهم نیست
رضایی با اشاره به اینکه هنوز هم این نکته را تکرار می‌کنم کودک در تلویزیون و مجموعه رسانه برای کسی مهم نیست، افزود: بچه‌ها برایشان ارزش ندارند؛ اگر ارزشمند باشند باید سعی کنند روشی را انتخاب کنند که در راستای نیاز و علایق کودکان قدم بردارند. آنچه که به نظر می‌آید با سبک زندگی خانواده‌های ایرانی‌ها تطبیق داشته باشد. البته برای تلاشگران شبکه کودک احترام زیادی قائلم اما احساس می‌کنم برخی از مسئولان خصوصاً در شبکه کودک، اطلاعات کودک، روانشناسی کودک و نیازسنجی‌های کودک را نمی‌شناسند، شاید نمی‌دانند بایدها و نبایدهایشان چیست که یاد بگیرند. چون ما معضلات بزرگی در جامعه‌مان داریم و فضا را جدّی نگیریم، فرهنگ‌مان از دست می‌رود. وقتی درباره خطر اعتیاد، کودکان کار و خیلی از معضلات دیگر هم صحبت می‌کنیم برخی‌ها می‌خندند و جدّی نمی‌گیرند. این فضاها واقعاً نیازمند کار جامعه‌شناسی دقیق و ساماندهی قدرتمند دارد. باید NGOهایی راه‌اندازی شوند و با دانش و کارآمد کار کنند.
تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده؟
وی در پاسخ به این سؤال که تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده و باید چه کار کند، خاطرنشان کرد: کسانی که آن موقع در گروه‌های کودک کار می‌کردند افراد متخصصی در زمینه ساخت برنامه برای کودکان، خردسالان و نوجوانان به کار می‌گرفتند. اینها کسانی بودند که تحصیلات و تجربیات لازم در این زمینه داشتند. عشق و علاقه‌شان به بچه‌ها واقعی بود. لذا سعی می‌کردند اطلاعات راجع به برنامه‌سازی را از همه‌جا بدست بیاورند و خودشان را با خواسته‌های کودک تطبیق بدهند. متأسفانه تا آنجا که من اطلاع دارم امروز کمتر از آن اتاق فکرها و افراد متخصص در زمینه کودک فعال هستند؛ بعضاً علاقه‌مندند برنامه‌های کودک بسازند اما نه آن‌طور که باید و شاید. برنامه‌های شبکه کودک را دیدم تعداد زیادی کارتون‌های قدیمی‌اند که هنوز دوست‌داشتنی‌اند و کمتر به کار جدیدِ دلچسبی رسیده‌ام. شاید بعضاً برنامه‌هایی خوب باشد اما در حدی که بتواند علاقه‌مندان زیادی را جذب کند، نیست. دلیلش هم این است از افراد متخصص در حوزه شناختی کودک، خردسال و نوجوان استفاده نمیشود.
این مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه باید همه دلسوزان کودکان برنامه‌سازی کنند، تأکید کرد: به گمان من باید تمام کسانی که دلسوزِ کودکان‌اند، برنامه‌سازی کنند. کسانی که دغدغه تربیت کودکان را دارند و به آینده بچه‌ها می‌اندیشند. آموزش‌هایی که برای بچه‌ها می‌گذارند، باید آموزش‌هایی باشد برای آینده‌شان هم مفید باشد. اگر این آموزش‌ها به شکلی طراحی شود که با روحیات بچه‌ها سازگار باشد حتماً جواب مثبتی می‌گیرد. بچه‌ها در هر گروه سنی علایقی دارند، اگر تلویزیون بتواند مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که سرگرم‌کننده‌اند، آموزش‌های خیلی ملایم، مثبت و دوست‌داشتنی برای کودکان طراحی کرده‌اند، ارائه دهند مخاطب، مدیومی غیر از تلویزیون انتخاب نمی‌کند.
بررسی مختصات سینمای کودک و نوجوان در گفت‌وگو با مدیر شبکه کودک لبنانمیخواهند کاری کنند اما عملی نمی‌بینیم
رضایی در خصوص همکاری با تلویزیون گفت: ادعا می‌کنند می‌خواهیم کار کنیم و عملاً دوستان و همکارانی که می‌خواهند کاری ارائه بدهند به درِ بسته می‌خورند. من خودم یکی دو مورد با دوستان و همکاران رفته‌ایم و گفته‌ایم؛ یا ما را به اسپانسر ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند بودجه نداریم و یا کار را به زمان دیگری موکول می‌کنند. به امید روزی که مسئولین فقط ادعا نکنند و برنامه‌های کودک برایشان مهم باشد. اما تلویزیون برای اینکه بتواند کارهای بهتری در حوزه کودک ارائه بدهد به نظر می‌آید سیاستگذاری‌ها و اهدافش را در این زمینه باید بازنگری کند. همچنین تلویزیون می‌تواند از افراد کاربلد و تهیه‌کنندگان قدیمی که دور مانده و خانه‌نشین و بیکار مانده‌اند، استفاده کند. هنوز بازنشسته نشده‌اند و از نظرات‌شان استفاده نشده است. در کارنامه‌شان کارهای ماندگار و درخشانی وجود دارد. متأسفم از اینکه برنامه‌های تلویزیون محتوای کافی ندارند، متأسفانه فقط حرف زده می‌شود و عملی نمی‌بینیم.
انتهای پیام/
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت