وضعیت زندان‌های آمریکا در میانه همه گیری/زندانیان و بحران سلول‌های پرازدحام
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۹۲۶۲۸۷
شلوغی آسایشگاهها، نگهبانان بدون ماسک و لغو ساعات ملاقات، شرایط سختی را برای افراد زندانی در زندان‌های آمریکا ایجاد کرده است.
خبرگزاری میزان - یک گزارش میگوید با شروع افزایش نرخ ابتلا به کووید در سراسر آمریکا، ورود واکسن‌ها و دوز‌های تقویت کننده باعث شده است که بسیاری احساس کنند همه‌گیری به پایان رسیده است اما با این حال، در زندان‌ها، زندگی تقریباً شبیه آنچه در آغاز همه‌گیری بوده، به نظر می‌رسد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش «گاردین»، قرنطینه و تعطیلی همراه با اطلاعات گیج کننده و متناقض از افراد مسئول در زندان‌های آمریکا همچنان رایج است.
برای افراد زندانی در سراسر این کشور، تقریباً به نظر می‌رسد بهار ۲۰۲۰ به طور مدام تکرار می‌شود.
اکنون، با گذشت نزدیک به ۲ سال از آغاز همه گیری ویروس کرونا، بسیاری سیاست‌هایی را توصیف می‌کنند که بیشتر تنبیهی به نظر می‌رسند تا پیشگیرانه.
در داخل زندان‌های سراسر آمریکا، از هر ۱۰۰ نفر، ۳۴ نفر به کووید مبتلا شده‌اند؛ این نرخ تقریباً ۴ برابر بیشتر از نرخ ابتلا در میان جمعیت عمومی آمریکاست.
بیشتر بخوانید: اجرای حکم اعدام برای زندانیان ناتوان و معلول ذهنی در آمریکا الگوی خشونت فراگیر و نظام‌مند در زندان‌های آمریکامحققان بهداشت عمومی ازدحام جمعیت زندانی در زندان‌های آمریکا را به عنوان یک عامل مهم ذکر می‌کنند.
چندین مرکز زندان ایالتی و اداره زندان‌های فدرال آمریکا بیش از ۱۰۰ درصد ظرفیت کار می‌کنند.
در تمام این مدت، افراد زندانی گزارش داده‌اند که در سلول‌های تنگ و خوابگاه‌های شلوغ با دسترسی اندک به لوازم بهداشت فردی و در میان کارکنان زندان که اغلب پروتکل‌های ماسک را نادیده می‌گیرند، گیر افتاده‌اند.
یک زندانی که در زندان «آلیس ویل» آمریکا زندانی است، میگوید «فکر می‌کنم آزاردهنده‌ترین چیز برای من نگهبانان بدون ماسک است.».
اما این زندانی به نگرانی‌های دیگری نیز اشاره می‌کند؛ تعداد زیادی از افراد واکسینه نشده و عدم انجام آزمایش در زندان‌های آمریکا
این گزارش میگوید که تهدید مداوم کووید در زندان‌های آمریکا آزردگی دردناکی را بر وابستگان زندانیان در این کشور وارد کرده است.
انتهای پیام/
برچسب ها: آمریکا جو بایدن حقوق بشرمنبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: آمریکا آمریکا جو بایدن حقوق بشر زندان های آمریکا زندان ها همه گیری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۹۲۶۲۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«بهاربد»؛ جشنی قدیمی‌تر از بعثتِ زرتشت
پانزدهم اردیبهشت مصادف با جشن «بهاربد» است؛ روزی که هم بهار به نیمه می‌رسد و هم بنابر روایتی همزمان با بعثت زرتشت است. هرچند در حال حاضر شاید کمتر کسی از این مناسبت خبر داشته باشد.
به گزارش ایسنا، درست پنج روز بعد از جشن «چله نوروز» که البته همین مناسبت هم تنها در برخی نقاط مرکزی کشور از جمله کرمان و شیراز به شکل رسمی‌تر برگزار می‌شود، جشن «بهاربد» فرا می‌رسد؛ مناسبتی کهن که به سختی می‌توان رد پای مشخصی از آن حتی در میان مقالات و مطالعات پژوهشگران یافت.
در ایران باستان تقویم بر اساس گاهَنبار‌ها رواج داشته و مردم بر اساس آن آغاز و میانه هر فصل را جشن می‌گرفتند. جشن‌های گاهنباری، ادامه و بازمانده‌ای از نوعی تقویم کهن در ایران باستان است که طول سال خورشیدی را نه به دوازده ماه خورشیدی، بلکه به چهار فصل و چهار و نیم فصل تقسیم کرده‌اند و هر یک از این بازه‌های زمانی، نام و جشنی ویژه به همراه داشته است.
در پانزدهم اردیبهشت ماه نیز جشن «بهاربد» و زمان گاهنباری به نام «میدیوزَرِم» به معنای میانه فصل سبز برگزار می‌شده است. یکی از نکات مهم درباره جشن‌های ایرانی، وابستگی آن‌ها با امور کشاورزی بوده است. روندی که از یک سو به کاشت، داشت و برداشت کشاورزان کمک می‌کرده و از سوی دیگر بهانه‌ای برای شکرگزاری نعمت‌های پروردگار از جمله رُستنی‌های زمین بوده است.
سال گاهنباری از نخستین روز تابستان آغاز شده و پس از هفت پاره زمانی، یعنی پایان سه فصل و چهار میانه فصل، به آغاز سال بعدی می‌رسیده است. پایان بهار یا آغاز تابستان مانند دیگر فصل‌ها، دارای جشن گاهنباری نبوده و تنها به عنوان جشن آغاز سال نو به شمار می‌رفته است.
از سوی دیگر بخش‌هایی از کتاب زادسپرم (کتابی تألیف شده توسط یکی از پیشوایان زرتشت) به جز اشاره‌های کوتاهی که به تاریخچه و رویداد‌های زمان زرتشت می‌پردازد، بعثت او به پیامبری را نیز به میانه بهار یا «بهاربد» نسبت می‌دهد. جشن «بهاربد» که از بزرگترین و مهم‌ترین جشن‌های ایرانیان است و حتی پیش از رواج دین زرتشتی در عصر ساسانی نیز برگزار می‌شده است.
آخرین سند مکتوب از برگزاری جشن «بهاربد» در گزارش کوتاه و مهم ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه آمده است. او در این گزارش به اهتمام فراوان مردم برای برگزاری جشن «بهاربد» اشاره کرده است و همین موضوع بیانگر اهمیت چنین جشنی در ایران باستان است. جشنی که احتمالا برخی بعد از خواندن این گزارش تازه به وجود آن پِی ببرند! درحالی که به نظر می‌رسد احیای چنین مناسبت‌های اصیلی بتواند رد پای مناسبت‌های وارداتی را کمرنگ‌تر کند.
پی‌نوشت: در بخش‌هایی از گزارش از کتاب «جشن‌های ایرانی باستان» نوشته محمدحسین موسوی استفاده شده است.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟