Web Analytics Made Easy - Statcounter

خبرگزاری آریا- جانلوکا ویالی گفت تومور هنوز در بدن او وجود دارد و تلاش می کند تا از سرطان رهایی پیدا کند زیرا می خواهد مدت بیشتری زنده بماند. 
به گزارش آریا، جانلوکا ویالی، مهاجم سابق سمپدوریا، یوونتوس و چلسی در حال حاضر به عنوان دستیار روبرتو مانچینی در تیم ملی ایتالیا فعالیت دارد و موفق شد با این تیم قهرمان یورو شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گفته بازیکنان ایتالیا، ویالی در رختکن این تیم نقش بسیار مهمی دارد و قبل از بازی ها برای تیم سخنرانی های الهام بخشی انجام می دهد. ستاره سابق فوتبال ایتالیا که با مشکل سرطان دست و پنجه نرم می کند، در جمع خبرنگاران در لندن گفت:
من خوبم اما درمانم هنوز کامل نشده است. مهمان ناخوانده، من آن را این طور صدا می زنم، هنوز با من است. در حال حاضر در حالت نگهداری هستم. تومور هنوز در بدنم است. گاهی خیلی خودش را نشان می دهد و گاهی کمتر. 
ویالی به همه اطمینان خاطر داد که با تمام توانش با این سرطان مبارزه می کند:
من به جنگیدن ادامه می دهم زیرا می خواهم برای سال های بسیار بیشتری اینجا باشم. قدرت مبارزه ام را از خانواده، دوستان و تمام افرادی که به من شجاعت می دهند، می گیرم. 

منبع: خبرگزاری آریا

کلیدواژه: ویالی ایتالیا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۹۴۹۷۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ایستادن

  صورت‌هایشان با من فرق چندانی نمی‌کند. گاهی سیاه‌اند گاهی بلوند و چشم آبی. می‌گویم فرق چندانی نمی‌کند چون وقتی به بالحجه می‌رسند یحتمل چشم‌هاشان پر شده و از اینجا معلوم است شانه‌هاشان بیشتر می‌لرزد. پرت شده‌ام توی دانشگاه کلمبیا. اینها همان دانشجویان معترضی هستند که تا روز آخر پیروزی فلسطین «فیری فیری پالستاین» می‌گفتند.کسی چه می‌دانست این نسل‌کشی یک سقلمه بزرگ باشد به دانشجویان تازه جوان آمریکایی و اشهد گفتن یکی یکی دهان به دهان بچرخد و حالا بوی چمن و بالحجه و باد بهاری توی دانشگاه صورت را خنک کند و من اینجا نگاهشان کنم. اینجا توی ایران، تهران، خیابان ری و با صدای شیخ حسین انصاریان، نگاه کردنشان را حس کنم و به این فکر کنم که شباهت ظاهری چه معنایی دارد وقتی قلب و زبانمان الان یک چیز می‌خواهد و چشم هام توی نور تیرچراغ برق، برق بیفتد از اشک و فکر کنم چه چیزی می‌تواند یک آدم را در هرجای دنیا متمایز کند و برسم به جمله «نظر همه محترم نیست، به آزادی تفکر با آزادی عقیده برابر نیست» و به ایستادن.

دیگر خبرها

  • ایستادن
  • فیلم| اینجا اشترانکوه است؛ آلپِ ایران
  • جهان از اسرائیل می‌خواهد از حمله به رفح اجتناب کند
  • کاپیتان یونایتد: باید بخواهند تا اینجا بمانم!
  • تحلیلگر اسرائیلی: جنگ پایان یافته، حمله به رفح توهمی بیش نیست
  • گوترش: تحقیقاتی مستقل درباره گورهای جمعی غزه انجام شود
  • کارمندان مالیات بیشتری دادند یا طلافروشان؟
  • ماجرای تمدید قرارداد اوسمار ویرا با پرسپولیس؛ سه برابر می‌خواهم!
  • فیلم کوتاه، زبان مختص خود را دارد/ «قضاوت» برآمده از تجربه زیسته
  • زن جوان خطاب به قاضی:اول یک روسری در ماشین همسرم پیدا کردم؛بعدا هم دیدم از مهد کودک یک دختر را بغل کرد و برد/ حالا هم طلاق می خواهم