به نقل از «ایسنا»

هیاهوی اینترنت اشیاء در زندگانی بشر

تاریخ انتشار: ۳۰ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۹۵۱۲۷۶

در حال حاضر یکی از پر سر و صداترین موضوعات دنیای تکنولوژی اینترنت اشیاء (IOT) است.

به گزارش ایسنا بنابر اعلام دوربین مارکت، امروزه اینترنت اشیاء را می توان در همه جا مشاهده کرد. مایکرویو هوشمند در آشپزخانه، چمدان خودران در فرودگاه، دوربین لامپی در سقف اتاق و....

ما اینترنت اشیاء چیست؟ عملکرد آن چگونه است؟ چرا همه ی غول های صنعتی دنیا سعی در توسعه ی آن دارند؟   در این مقاله به شما خواهیم گفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اینترنت اشیاء چیست؟

اینترنت اشیاء، شبکه ای از میلیاردها شیء و وسیله در سراسر دنیا است که به وسیله حسگرها، نرم افزارها و سایر فناوری ها به منظور اتصال و تبادل داده با سایر دستگاه ها و سیستم ها از طریق اینترنت با یکدیگر در ارتباط هستند.

این شامل تعداد خارق العاده ای از اشیاء در هر شکل و اندازه و در هر مکانی می شود. ماشین های خودرانی که با حسگرهای پیچیده ی خود قادر به شناسایی اشیاء در مسیرشان هستند، ماشین لباسشویی ای که به طور خودکار روشن می شود و هنگام اتمام کار اطلاع رسانی می کند، دوربین لامپی و ظریفی که برای بالا بردن امنیت منزل یا محل کار استفاده می شود و حتی دستگاه های تناسب اندامی که ضربان قلب و تعداد قدم هایی که در آن روز برداشته شده، محاسبه می کنند و یا برنامه ی ورزشی متناسب با فرد را پیشنهاد می دهند.

همانطور که مشاهده می کنید کاربرد اینترنت اشیاء تنها به یک زمینه محدود نمی شود. امروزه با بیش از ۷ میلیارد دستگاه اینترنت اشیاء متصل که انتظار می رود این تعداد تا سال ۲۰۲۵ میلادی به بیش از ۲۲ میلیارد دستگاه نیز برسد. به همین دلیل رقابتی داغ بین شرکت های پیشرو در تکنولوژی برای توسعه ی اینترنت اشیاء و پیشی گرفتن از یکدیگر، در جریان است.

تاریخچه اینترنت اشیا   

ایده ی اضافه کردن حسگرها و هوشمند سازی اشیاء به طور کلی در دهه ۱۹۸۰ میلادی مطرح و تا دهه ۱۹۹۰ میلادی بارها مورد بحث و آزمایش قرار گرفت.  پروژه های اولیه ی زیادی در این مورد انجام شد، اما پیشرفت چندانی نداشت. دلیل اصلی موفق نبودن اینترنت اشیاء در آن دوران، در دسترس نبودن تکنولوژی مورد نیاز برای توسعه و گسترش آن بود. تراشه هایی خیلی بزرگ و حجیم، هارد دیسک های بسیار سنگین با حافظه ی کم، پردازنده هایی با سرعت پایین و... هیچ راهی برای برقراری ارتباط موثر و مفید بین اجسام ارائه نمی دادند و مانع از پیشرفت پروژه ی اینترنت اشیاء در سال های ابتدایی آن بود.

قبل از این که اتصال میلیاردها دستگاه مقرون به صرفه باشد، به پردازنده هایی ارزان و مقرون به صرفه نیاز بود. استفاده از برچسب های RFID برخی از این مشکلات را به همراه افزایش دسترسی به اینترنت با پهنای باند مناسب و شبکه های سلولی و بی سیم، حل کرد. سازگاری با IPv۶ که بهتر از هر نوع دیگری IP مورد نیاز دستگاه های جهان را تامین می کند، نیز یک گام ضروری برای مقیاس پذیری اینترنت اشیاء محسوب می شد.

در سال ۱۹۹۹، کوین اشتون اصطلاح " اینترنت اشیاء" را ابداع و ثبت کرد، هرچند بیش از یک دهه طول کشید این فناوری شکوفا شود.

کوین اشتون در مصاحبه ای با ZDNet اینترنت اشیاء را اینگونه توصیف می کند: " اینترنت اشیاء پیوستگی فرهنگ انسانی – اشیاء ما – با پیوستگی سیستم اطلاعات دیجیتال ما را، یکپارچه می کند. اینترنت اشیاء این است. "

از اولین کاربردهای نرم افزارهای اینترنت اشیاء می توان به ردیابی موقعیت مکانی تجهیزات گرانقیمت توسط افزودن برچسب های RFID، به آن اشاره کرد. اما از آن زمان به بعد هزینه ی افزودن حسگرها و اینترنت به اشیا به حدی کاهش یافته است که کارشناسان پیش بینی می کنند در آینده ی نزدیک هزینه ها به کمتر از ۱۰ سنت کاهش خواهد یافت. در نتیجه، اتصال تقریبا همه چیز به اینترنت نه تنها ارزان بلکه امکان پذیر خواهد بود.

کاربرد اینترنت اشیاء در ابتدا برای شرکت های سازنده و تجاری، بسیار جالب بنظر می آمد، جایی که اکثرا به صورت "ماشین با ماشین" از آن استفاده می شد. اما امروزه تاکید بر پر کردن خانه ها، دفاتر اداری و حتی خیابان ها با اینترنت اشیاء و هوشمند سازی تقریبا همه ی وسایل، است.

(حضور اینترنت اشیا در دوربین مدار بسته لامپی)

کاربرد اینترنت اشیاء در صنایع مختلف

شرکت ها و کارخانه هایی که از حسگر در فرآیند و محصولات تجاری خود استفاده می کنند، بیشترین استفاده را از مزایای اینترنت اشیاء می برند.

خودروسازی

امروزه صنعت خودروسازی بطرز چشمگیری از مزایای اینترنت اشیاء در محصولات خود، استفاده می کند. علاوه بر مزایای اینترنت اشیاء در خط تولید، حسگرها می توانند خرابی قریب الوقوع قطعات، خطرات احتمالی پیش رو هنگام رانندگی، جزئیات مسیر و حتی پیشنهاد مسیر مناسب و... را اطلاع رسانی کنند.

سلامتی و بهداشت

اینترنت اشیاء مزایای متعددی در بخش سلامتی و بهداشت ارائه می دهد. پزشکان و پرستاران اغلب نیاز دارند محل دقیق دارایی هایی کمکی به بیمار مانند ویلچرها را بدانند. هنگامی که ویلچرهای بیمارستانی به حسگرهای اینترنت اشیا مجهز باشند، می‌توان آن‌ها را از برنامه نظارت بر دارایی اینترنت اشیا ردیابی کرد تا بتوان به سرعت نزدیک ‌ترین ویلچر موجود را پیدا کرد. بسیاری از دارایی های بیمارستان را می توان از این طریق ردیابی کرد تا از استفاده صحیح هر اجزاء اطمینان حاصل شود.

ایمنی عمومی

علاوه بر ردیابی دارایی‌های فیزیکی، اینترنت اشیا می‌تواند در جهت افزایش امنیت نیز استفاده شود. به عنوان مثال، دوربین لامپی یا دوربین مدار بسته ای که در شرکتی نصب شده است می تواند احتمال بروز آتش سوزی در قسمتی را متوجه شده و قبل از شروع آن، هشدار دهند.

انتهای رپرتاژ آگهی 

منبع: ایسنا

کلیدواژه: اینترنت اشیاء دوربین لامپی ی اینترنت اشیاء

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۹۵۱۲۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زباله فضایی در دام دوربین ماهواره ژاپنی افتاد

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از بی بی سی، این زباله فضایی در حقیقت بخشی از موشکی است که ۱۵ سال قبل در فضا رها شده است.

ابعاد قطعه موشک حدود ۱۱ در ۴ متر با وزن ۳تن است. این نخستین باری است که با یک زباله فضایی به این بزرگی در فضا قرار ملاقات گذاشته می شود. شرکت آسترواسکیل مشغول توسعه کسب وکاری است تا سخت افزارهای زائد و اضافی در مدار زمین را از بین ببرد.

البته این بار زباله فضایی را از بین نمی برد زیرا ماموریت فعلی برای آزمایش حسگرها و نرم افزارهای مورد نیاز برای عملیات های ایمن نزدیک شدن به زباله انجام شده است. اما تلاش برای جذب یک زباله فضایی بزرگ در فضا در چند سال آینده انجام می شود. چالش زباله های فضایی و استفاده متناسب از فضا اخیرا به یک موضوع مهم تبدیل شده است.

از زمان آغاز عصر سفرهای فضایی در سال ۱۹۵۷ میلادی تاکنون انبوهی از زباله ها از پوسته رنگ تا بوسترهای رها شده موشک، در مدار زمین پراکنده شده اند. در این میان قطعات موشک به دلیل حجم شان بسیار خطرناک هستند. بخشی از موشک در تصویر دیده می شود مربوط به وسیله پرتاب H-IIA ژاپن است که یک فضاپیمای سنجش دی اکسید کربن را در ۲۰۰۹ میلادی به مدار زمین برد. بوستر بالایی موشک فضاپیما را به ارتفاع ۶۰۰ کیلومتری زمین رساند. اما در حالیکه برخی از موشک های مدرن تضمین می کنند تمام قطعات آنها پس از پرتاب به زمین بازگردد، این بوستر H-IIA در مدار زمین ماند.

آسترواسکیل ماموریت ملاقات با این زباله را Adras-J نام گذاری کرده است. این ماموریت به وسیله یک فضاپیمای هوشمند انجام می شود که در ۱۸ فوریه ۲۰۲۴ میلادی به فضا ارسال شد.از آن زمان تاکنون ماهواره مذکور به H-IIA نزدیک تر شده است. ماهواره از دوربین ها و الگوریتم های مختلف برای فرایند نهایی نزدیک شدن به زباله استفاده کرده است. البته این عملیات باید با دقت زیادی انجام شود تا ماهواره با بوستر موشک برخورد نکند. کارمندان انگلیسی آسترواسکیل بخش زمینی ماموریت را ساخته اند که در حقیقت همان سیستم های برقراری ارتباط با Adras-J است.

از سوی دیگر مقرهای کنترل پرواز روی زمین در توکیو و آکسفورد شایر انگلیس به طور مداوم ماموریت را رصد می کنند. قرار است در هفته های آینده تصاویری از این زباله ثبت و اطلاعات بیشتری درباره آن مانند شرایط ساختار، نرخ چرخ آن در فضا و محورهای چرخش آن، جمع آوری شود. در این میان ماهواره سعی می کند دور زباله فضایی پرواز کند. در ماموریت های آینده فضاپیمای آسترواسکیل با کمک بازوهای رباتیک زباله را کنترل می کند.

طبق تخمین سازمان فضایی اروپا هم اکنون ۲۲۲۰ قطعه از موشک های مختلف در مدار زمین قرار دارد.

کد خبر 6090551 شیوا سعیدی قوی اندام