به نقل از «ایسنا»

یافته‌های تازه از حضور انسان پارینه‌سنگی در دشت شیراز

تاریخ انتشار: ۷ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۰۱۰۷۹۵

نتایج مقدماتی فصل دوم کاوش در «اِشْکَفت قد بَرمْشور» شیراز، بیانگر استفاده کوتاه‌مدت، ولی متناوب غار توسط انسان در اواخر دوران پارینه‌سنگی میانی و اوایل پارینه‌سنگی جدید است.

به گزارش ایسنا، بنا بر اعلام پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، فصل دوم کاوش به منظور لایه‌نگاری در اشکفت قد برمشور شیراز به سرپرستی مشترک محسن زیدی از دانشگاه توبینگن آلمان و سیروس برفی انجام شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سیروس برفی ـ سرپرست هیأت باستان‌شناسی مستقر در این محوطه باستانی ـ هدف از انجام گمانه‌زنی در اشکفت قد برمشور را مشخص کردن وضعیت توالی فرهنگی محوطه و تعیین عرصه و حریم به منظور پیشگیری از تخریب‌های بیشتر در محوطه و اطراف آن اعلام کرد.

او افزود: با توجه به اهمیت یافته‌های به‌دست‌آمده در فصل اول که پاییز و زمستان سال ۱۳۹۹ انجام شد و همچنین ناتمام ماندن لایه‌نگاری داخل غار، فصل دوم کاوش با هدف ادامه لایه‌نگاری در داخل غار با مجوز پژوهشگاه انجام شد.

به گفته این باستان‌شناس، استان فارس و به‌خصوص دشت میانکوهی شیراز در جنوب کوه‌های زاگرس جزو اولین مناطق ایران است که طی بررسی‌های باستان‌شناختیِ حدود ۸۰ سال پیش، استقرار انسان در دوران پارینه‌سنگی در آن گزارش شده است.

سرپرست هیأت باستان‌شناسی، اشکفت قد برمشور را یکی از مهمترین این محوطه‌ها معرفی کرد که غاری بزرگ در ۱۰ کیلومتری جنوب‌شرقی شهر شیراز و در حاشیه شمال‌غربی دریاچه مهارلو است.

برفی ادامه داد: بر اساس نتایج اولیه جالب و بسیار مهم به‌دست‌آمده از فصل دوم کاوش در اشکفت قد برمشور و با توجه به بقایای گیاهی و جانوری و دست‌ابزارهای سنگی، کاوش در محوطه در آینده ادامه می‌یابد.

سرپرست هیأت باستان‌شناسی اشکفت قد برمشور افزود: هرچند نتایج مقدماتی مطالعه دست‌ابزارهای سنگی حاصل از کاوش حاکی از این است که اشکفت قد برمشور در دوران انتقالی از پارینه‌سنگی میانی به جدید توسط انسان مورد سکونت قرار گرفته، ولی به تاریخ‌گذاری‌های دقیق نیاز است تا درک بهتری از لایه‌نگاری و گاه‌نگاری محوطه به‌دست آید. با این وجود، تصویر کلی ما بیانگر استفاده کوتاه مدت، ولی متناوب غار در اواخر دوران پارینه‌سنگی میانی و  اوایل پارینه‌سنگی جدید است.

برفی اظهار کرد: پژوهش‌های آتی هیأت کاوش برای هرچه روشن‌تر ساختن جنبه‌های مختلف زندگی جوامع شکارگر و جمع‌آوری‌کننده غذا در دوران پلیستوسن در این محوطه متمرکز خواهد شد.

اشکفت به معنی غار و شکاف در کوه است. اشکفت قد برمشور در سال ۱۹۳۳ میلادی توسط یک زمین‌شناس اروپایی شناسایی شد. این غار کوچک و پناهگاه صخره‌ای کوچک‌تر کنارش در شمال غربی دریاچه مهارلو واقع شده‌اند که مصنوعات سنگی به‌دست‌آمده از این محل متعلق به فرهنگ برادوستی (قدیمی‌ترین فرهنگ دورهٔ پارینه‌سنگی پسین در ناحیه زاگرس) است. اشکفت قد برمشور در سال ۱۳۸۴ در جریان جاده‌سازی دچار صدماتی شد.

انتهای پیام 

منبع: ایسنا

کلیدواژه: باستان شناسي یافته های باستان شناسی دشت شیراز دریاچه مهارلو انسان دوران پارینه سنگی پارینه سنگی فصل دوم کاوش پارینه سنگی لایه نگاری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۰۱۰۷۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

غار هارپیا ؛ اینجا زمین کاملا چین خورده است! (+عکس)

عصر ایران - اگر به دنبال یک شگفتی طبیعی دیدنی هستید که زیبایی و پیچیدگی زمین شناسی را به نمایش بگذارد، غار هارپیا (Harpea’s Cave) در مرز فرانسه و اسپانیا یکی از بهترین گزینه ها محسوب می شود. غار هارپیا یا غار آرپیا (Cueva de Arpea) در اسپانیایی، دهانه ای بزرگ زیر صخره ای پیچ خورده است که تاریخ باستانی پوسته زمین را نشان می دهد.

غار هارپیا در Estérençuby، در کمون ناوار، در چند متری مرز فرانسه و اسپانیا واقع شده است. این بخشی از دره آئزکوا (Aezkoa) است که برخی از غارها و مناظر به واقع شگفت انگیز در اینجا قرار دارند. نام هارپیا از واژه ای باسکی به معنای "محل زیر صخره" گرفته شده است که به درستی موقعیت غار را توصیف می کند.

این یک غار زیرزمینی معمولی نیست، بلکه فضایی بین دو لایه سنگ است که طی میلیون ها سال توسط نیروهای تکتونیک چین خورده است. لایه های سنگی متعلق به رشته کوه پیرنه هستند که از برخورد صفحات ایبری و اروپایی تشکیل شده است. این برخورد موجب خم شدن و شکستن سنگ ها و ایجاد چین خوردگی ها، گسل ها و شکستگی ها شد.

غار هارپیا نمونه ای از یک تاقدیس، چینی در طبقات یا لایه‌های زمین که دو سمت آن روبه پایین باشد، است، جایی که مرکز آن توسط قدیمی ترین لایه های زمین شناسی اشغال شده است. تاقدیس در غار هارپیا از سنگ آهک ساخته شده که سنگی رسوبی متشکل از کربنات کلسیم است. این سنگ آهک در حدود 100 میلیون سال پیش، در دوره کرتاسه در دریای کم عمق رسوب کرده بود. با گذشت زمان، سنگ آهک با رسوبات بیشتری مدفون شد و زیر فشار و گرما قرار گرفت که موجب سخت و کریستالی شدن آن شد.

تاقدیس در غار هارپیا در معرض فرسایش قرار گرفته که سنگ های جوانتر بالای آن را از بین برده است. فرسایش همچنین شکافی بین بخش های بالایی و پایینی چین خوردگی ایجاد کرد که غار را شکل داده است. این غار حدود 50 متر طول، 25 متر پهنا و 10 متر ارتفاع دارد و نمای خیره کننده ای از لایه های سنگی منحنی و دره زیرین ارائه می کند.

غار هارپیا نه تنها یک شگفتی زمین شناسی، بلکه یک جاذبه فرهنگی و تاریخی است. این غار برای قرن ها به عنوان یک پناهگاه برای انسان ها مورد استفاده قرار گرفته است. هارپیا محل سکونت، چوپانان، قاچاقچیان، سربازان و زائران بوده است. همچنین نام این غار با افسانه ها و اسطوره ها گره خورده است، از جمله داستان هارپیا، غول زنی که در غار زندگی می کرد و وظیفه محافظت از آن در برابر مهاجمان را بر عهده داشت.

 

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: غار دیدنی در ایسلند(عکس)