غارنشینی؛ فصل متناوب زندگی انسان در دوران پارینهسنگی
تاریخ انتشار: ۷ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۰۱۰۱۹۹
به گزارش گروه فرهنگی ایرنا از روابطعمومی پژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری، فصل دوم کاوش به منظور لایهنگاری در اشکفت قدبرمشور شیراز به سرپرستی مشترک محسن زیدی از دانشگاه توبینگن آلمان و سیروس برفی انجام گرفت.
سیروس برفی سرپرست هیأت باستانشناسی، با اعلام این خبر، هدف از انجام گمانهزنی در اشکفت قد برمشور شیراز را مشخص کردن وضعیت توالی فرهنگی محوطه و تعیین عرصه و حریم به منظور پیشگیری از تخریبهای بیشتر در محوطه و اطراف آن اعلام کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این باستانشناس افزود: با توجه به اهمیت یافتههای به دست آمده طی فصل اول که در پاییز و زمستان سال ۱۳۹۹ انجام شد و همچنین ناتمام ماندن لایهنگاری داخل غار، فصل دوم کاوش با هدف ادامه لایهنگاری در داخل غار با مجوز پژوهشگاه انجام گرفت.
او اظهارکرد: استان فارس و به خصوص دشت میانکوهی شیراز در جنوب کوههای زاگرس جزو اولین مناطق ایران است که طی بررسیهای باستانشناختی حدود ۸۰ سال پیش، استقرار انسان در دوران پارینهسنگی در آن گزارش شده است.
سرپرست هیأت باستانشناسی، اشکفت قدبرمشور را یکی از مهمترین این محوطهها خواند که غاری بزرگ در ۱۰ کیلومتری جنوبشرقی شهر شیراز و در حاشیه شمالغربی دریاچه مهارلو است.
او گفت: بر اساس نتایج اولیه جالب و بسیار مهم به دست آمده از فصل دوم کاوش در اشکفت قدبرمشور، بقایای گیاهی و جانوری و دستابزارهای سنگی، کاوش در محوطه در آینده ادامه پیدا خواهد کرد.
سرپرست هیأت باستانشناسی گفت: هرچند نتایج مقدماتی مطالعه دستابزارهای سنگی حاصل از کاوش حاکی از این است که اشکفت قدبرمشور در دوران انتقالی از پارینهسنگی میانی به جدید توسط انسان مورد سکونت قرار گرفته، ولی به تاریخگذاریهای دقیق نیاز است تا درک بهتری از لایهنگاری و گاهنگاری محوطه به دست آید.
برفی گفت: با این وجود، تصویر کلی ما بیانگر استفاده کوتاه مدت ولی متناوب غار طی اواخر دوران پارینهسنگی میانی و اوایل پارینه سنگی جدید است.
این باستانشناس در پایان تصریحکرد: پژوهشهای آتی هیأت کاوش برای هرچه روشنتر ساختن جنبههای مختلف زندگی جوامع شکارگر و جمعآوری کننده غذا طی دوران پلیستوسن در این محوطه متمرکز خواهند شد.
برچسبها شیراز میراث فرهنگی زاگرسمنبع: ایرنا
کلیدواژه: شیراز میراث فرهنگی زاگرس شیراز میراث فرهنگی زاگرس پارینه سنگی لایه نگاری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۰۱۰۱۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
انسان مدرن اولیه تکشاخ سیبری را دیده بود
تکشاخ سیبری در آخرین روزهای حیات خود در کنار نئاندرتالها و انسانهای مدرن اولیه زندگی کرده بود.
به گزارش العربیه فارسی، تکشاخ سیبری کرگدنی عظیمالجثه با وزنی بالغ بر ۳.۵ تن و یک شاخ عظیم روی بینیاش در استپهای روسیه، قزاقستان، مغولستان و شمال چین پرسه میزد. محققان برای اولین بار سلولهای بنیادی این جانور را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که این حیوان آخرین بازمانده یک خانواده منحصر به فرد کرگدن است.
دانشمندان متوجه شدند که اجداد تکشاخ سیبری بیش از ۴۰ میلیون سال پیش از اجداد تمام کرگدنهای زنده جدا شدند. این باعث میشود نسبت تکشاخ سیبری با کرگدن سفید آفریقایی امروز دورتر از نسبت انسان با میمون باشد.
شواهد ژنتیکی جدید نتایج پژوهشهای قبلی که نشان میداد تکشاخ سیبری از بستگان بسیار نزدیک کرگدن پشمالوی منقرضشده و کرگدن زنده سوماترایی است را رد میکند.
محققان با بررسی ۲۳ نمونه استخوان تکشاخ سیبری موفق به تاریخیابی آنها شدند، و تأیید کردند که این گونه حداقل تا ۳۹۰۰۰ سال پیش و احتمالاً حتی تا ۳۵۰۰۰ سال پیش زنده مانده است. این بدین معناست که تکشاخ سیبری در آخرین روزهای حیات خود در کنار نئاندرتالها و انسانهای مدرن اولیه زندگی کرده بود.
دانشمندان همچنین متوجه شدند که بهرغم باور عمومی، محتملترین عامل انقراض تکشاخ سیبری نه فعالیتهای انسانی که تغییرات اقلیمی بوده است. به نظر میرسد که این جانور با آغاز عصر یخبندان در اوراسیا به شدت متضرر شده باشد.
در آن زمان کاهش شدید دما منجر به یخزدگی گسترده سطح زمین شد، که علفزارهای بزرگی که تکشاخ سیبری از آنها تغذیه میکرد را به شدت کوچک کرد و منجر به گرسنگی کشیدن و در نهایت مرگ این جانور شد.