به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

از اجساد دفن شده در کوزه تا اولین تصویر شناخته شده از یک روح + تصاویر

تاریخ انتشار: ۲۱ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۰۹۷۶۱۸

باشگاه خبرنگاران جوان - در دومین سال پندمیک و در بین انبوهی از اخبار و نزاع‌های سیاسی، کشف‌های باستان‌شناسی و فرهنگی توانستند برای لحظاتی توجه ما را منحرف کنند. در سال ۲۰۲۱ و با برداشته شدن قرنطینه، پژوهشگران به سایت‌های خود بازگشتند و حاصل، مجموعه‌ای از کشف‌های شگفت‌انگیز بود. رویه‌های اندازه‌گیری، دوره‌های تاریخی، مکان‌های جغرافیایی و فرهنگی؛ همگی حوزه‌هایی بودند که کشف‌های تازه‌ای به آن‌ها اضافه شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برخی از این کشف‌ها سال‌ها قبل پیدا شده و به تازگی مستند شده، برخی دیگر نیز اخیرا از زیر خاک در آمده‌اند. در ادامه  به ۱۰ مورد از جذاب‌ترین کشفیات سال ۲۰۲۱  می‌پردازیم.

بیشتربخوانید

از کشف ۱۰۰ تابوت مومیایی دست نخورده در مصر تا اجساد شکارچیان زن در پرو   مجسمه گمشده برنینی برای دهه‌ها، مجسمه‌ای ماهرانه از یک جمجمه بدون این که هیچ توجهی را به خود جلب کند، در قلعه پیلنیتز (Pillnitz Castle) در آلمان جا خوش کرده بود. خالق این مجسمه برای سال‌ها نامشخص بود، اما پژوهشی جدید ادعا می‌کند که خالق این شاهکار هنری کسی نیست جز جان لورنتسو برنینی (Gian Lorenzo Bernini)، مجسمه‌ساز مشهور ایتالیایی در عصر باروک.کلادیا کریزا-گرش (Claudia Kryza-Gersch)، هنگام پژوهش در مقاله‌های ریموند لو پلات (Raymond Le Plat)، مشاور هنری آگوسوتوس، پادشاه لهستان، ارجاعی را به «سر مرده معروف» ساخته برنینی پیدا می‌کند. پژوهش‌های بعدی نشان داد که این مجسمه به سفارش پاپ الکساندر هفتم و بین سال‌های ۱۶۵۵ تا ۱۶۶۷ ساخته شده است. او این مجسمه را برای «یادآوری شکنندگی وجود انسان» روی میز کار خود قرار می‌داد. بعد از مرگ الکساندر، این مجسمه به یک فروشنده عتیقه‌جات و سپس به آگوستوس پادشاه رسید.   اولین نقاشی تاریخ از یک روح   یک لوح تمدن بابل و متعلق به ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد احتمالا اولین تصویر شناخته شده از یک روح باشد.این لوح بخشی از راهنمای ارواح در مجموعه‌های موزه بریتانیا است. ایروینگ فینکل (Irving Fnkel)، متصدی بخش خاورمیانه در موزه لندن، می‌گوید تصویر روی لوح تنها زمانی قابل رویت است که نوری از بالا به آن تابیده شود. این موزه لوح را در قرن ۱۹ به دست آورده، اما هیچ گاه آن را به نمایش نگذاشته است.این لوح به حدی کوچک است که می‌تواند به سادگی در دستان یک فرد قرار گیرد. اما حداقل نصف آن از بین رفته. با این وجود، روی این لوح به طور واضح دستور العمل‌هایی مفصل برای رهایی از دست ارواح مزاحم خوانده می‌شود. این دستور العمل از شکارچی ارواح می‌خواهد که دو مجسمه از یک مرد و یک زن بسازد؛ دو ظرف آبجو آماده کند؛ و در هنگام طلوع آفتاب، کلماتی آیینی را خطاب به شاماش (Shamash)، خدای مردگان، بخواند.   نوزادی که ۱۰٫۰۰۰ قبل با دقت هر چه تمام‌تر دفن شده     باستان‌شناسان در غاری در لیگوریای ایتالیا اولین نمونه نوزاد مونث دفن شده در اروپا را پیدا کرده‌اند. این کودک، که با اشیاء دیگری در قبر احاطه شده و پژوهشگران نام او را نه‌وه (Neve) گذاشته‌اند، ۱۰٫۰۰۰ سال قبل و در سن ۴۰ تا ۵۰ روز مرده است.بقایای این کودک در یک کفن که با بیش از ۶۰ مهره و چهار آویز تزیین شده بود، یافته شد. تمامی این تزیینات از جنس صدف هستند. همچنین پای یک جغد عقابی، که احتمالا یک هدیه بوده است، در آن نزدیکی کشف شد. این احتمال وجود دارد که این تزیینات در اصل به لباس کودک دوخته شده بودند.   طبق ادعای تیم تحقیقاتی در ژورنال Scientific Reports، این کشف نشان می‌دهد که این نوزاد نیز همانند یک فرد بالغ در جامعه خود (در یک فرهنگ شکارچی-گردآورنده متعلق به دوران میان‌سنگی) مورد احترام بوده و اشیائی که با او کشف شده‌اند نوعی سرمایه‌گذاری احساسی مهم به شمار می‌آیند.اهمیت این کشف در این است که استخوان‌ها به قدری سالم بوده‌اند که پژوهشگران توانستند DNA این دختر را از آن‌ها استخراج کنند. آزمایش‌های کربن و نیتروژن نشان می‌دهند که این کودک در دوران جنینی به علت رژیم غذایی مادر خود تحت فشار بوده است و به همین دلیل دندان‌هایش به طور موقت از رشد باز مانده بودند.کشف اجساد انسان‌های بالغ متعلق به پیش از ۱۴٫۰۰۰ سال قبل چیزی متداول است. اما نمونه‌های مربوط به اوایل دوران میان‌سنگی (حدود ۱۰٫۰۰۰ سال قبل) بسیار نادر هستند.جوینده گنج آماتور قطعه اصلی تاج هنری هشتم را کشف می‌کند     وقتی کوین داکت (Kevin Duckett)، که به بازیابی ماشین‌های کلاسیک و کشف فلز علاقه دارد، در سال ۲۰۱۷ نقطه‌ای طلایی را در یکی از جستجوهای خود کشف کرد، تصور می‌کرد که به یک فویل فلزی برخورده است. تنها بعد از ادامه حفاری بود که او در یافت چیزی به مراتب با ارزش‌تر را کشف کرده.لیاندا د لایل (Leanda de Lisle) تاریخ‌دان در دسامبر گذشته در وبسایت خود ادعا کرد که این قطعه احتمالا قطعه اصلی تاج تودور (Tudor crown) است که هنری هشتم و پنج تن از جانشینان او به سر می‌گذاشتند.   پژوهشگران برای مدت‌های زیاد تصور می‌کردند که این قطعه ذوب و تبدیل به سکه و جواهراتش نیز به خرده‌فروشان فروخته شده است.داکت می‌گوید که این قطعه را در نزدیکی محل جنگ نِیزبی (Naseby) یافته است. جایی که پادشاه چارلز یکم شکست سختی از نیروهای کرامول خورد. داکت عقیده دارد که چارلز این قطعه را هنگام فرار از میدان نبرد از دست داده است.داکت اولین بار در سال گذشته و از طریق یک ویدیوی یوتیوب به امکان ارتباط یافته‌اش با این قطعه پی برد. او سپس شخصا به کاخ همپتون کورت سفر کرد تا پرتره نقاشی شده از چارلز را ببیند. و در آنجا بود که به شباهت باورنکردنی قطعه خودش و قطعه روی تابلو پی برد.این قطعه در حال حاضر در موزه بریتانیا در لندن نگه‌داری می‌شود تا اصالت آن تایید گردد. اگر این قطعه واقعا همان تکه گم شده تاخ تودور باشد، داکت و صاحب زمینی که این قطعه در آن پیدا شده، بخشی از درآمد حاصل از فروش آن به موزه را تصاحب خواهند کرد.   کشف شواهد فیزیکی زلزله‌ای که در عهد عتیق به آن اشاره شده     باستان‌شناسان در اورشلیم شواهدی از ساختمان‌ها و کوزه‌های آسیب دیده پیدا کرده‌اند که احتمالا در زلزله‌ای بزرگ در قرن هشتم پیش از میلاد نابود شده‌اند؛ زلزله‌ای که در کتاب‌های عاموس و زکریا به آن‌ها اشاره شده است.پژوهشگران لایه‌ای آوار یافته‌اند که با شواهد زلزله پیش‌تر کشف شده در بستر دریای مرده و دیگر نقاط این ناحیه همخوانی دارد. پژوهشگران می‌گویند که آن‌ها دلایل احتمالی دیگری را برای این خرابی در نظر گرفته‌اند (مثل آتش)، اما نتوانسته‌اند هیچ اثری از آن دلایل را بیابند.اولین بخش از کتاب عاموس به این نکته اشاره می‌شود که وقایعی که راوی قصد روایت آن‌ها را دارد دو سال پیش از زلزله روی می‌دهد؛ زمانی که اوزیا پادشاه جودیا بوده. همچنین قرن‌ها بعد، در کتاب زکریا نویسنده زلزله‌ای را در آینده پیش‌بینی می‌کند که مردم مثل زلزله زمان اوزیا از آن فرار می‌کنند (باور بر این است که اوزیا در اواسط قرن هشتم پیش از میلاد مسیح پادشاه جودیا بوده است).غار تزیین شده با     جای دست در یک جنگل دورافتاده در شبه جزیره یوکاتان در مکزیک، غاری پنهان زیر یک درخت ۱۵ متری سِیبا قرار دارد. بیش از ۱۲۰۰ سال قبل، کودکان مایایی ردی با دوام روی دیوارهای این گذرگاه زیرزمینی از خود به جا گذاشتند: ۱۳۷ جای دست قرمز و سیاه که تا به امروز نیز قابل رویت هستند.پژوهشگران انستیتوی باستان‌شناسی و تاریخ مکزیک این نقاشی‌های دیدنی را اولین بار دو دهه پیش پیدا کردند، اما سرجیو گروسجین (Sergio Grosjean) باستان‌شناس به تازگی تصمیم به منتشر کردن آن‌ها گرفته است. به گفته او پژوهشگران از انتشار یافته خود سر باز زدند تا موجب آسیب به غار نشوند.دیگر یافته‌های این غار شامل یک صورت کنده‌کاری شده و شش نقاشی از مجسمه‌های آرامش دهنده است که قدمت آن‌ها نیز به همان دست‌ها می‌رسد.بررسی‌ها نشان می‌دهد که این دست‌ها به خاطر اندازه‌های کوچک خود احتمالا متعلق به کودکان بوده‌اند و در طول مراسمی آیینی به مناسبت بلوغ آن‌ها روی دیوارها حک شده‌اند. برخی از مایاها (و بسیاری از بومیان آمریکای مرکزی) درخت سیبا را مقدس می‌دانند.باستان‌شناسان خلق این نقاشی‌ها را به دوران کلاسیک تمدن مایا نسبت می‌دهند (از تاریخ ۲۵۰ تا ۹۰۰ میلادی). در این دوره بود که مایاها به تنظیم خط و تقویم مخصوص خود روی آوردند. با این حال در حوالی سال ۸۰۰ تا ۱۰۰۰، و با خشکسالی شدید، شهرهای بزرگ از هم پاشیدند و جوامع مایا متحمل تغییرات بزرگی شدند. کودکانی که جای دست خود را روی این دیوارها حک می‌کردند احتمالا در حال تجربه این تغییرات قابل توجه در فرهنگ جامعه خود بوده‌اند.   کشف گنجینه جواهرات طلای متعلق به قرن   ششم اوله گینراپ شیتز (Ole Ginnerup Schytz) که برای اولین بار به شکار گنج رفته بود، تنها چند ساعت پس از امتحان دستگاه فلزیاب خود به یک کشف شگفت‌انگیز دست یافت: مخزنی از مصنوعات طلای ۱۵۰۰ ساله متعلق به عصر آهن. حالا به نظر می‌رسد که پژوهشگران یکی از بزرگترین و مهم‌ترین گنجینه‌های تاریخ دانمارک را یافته‌اند.چیزی که این جستجوگر آماتور یافته است، در واقع ۲۲ تکه از یک مجموعه جواهرات متعلق به قرن پنجم است. این گنجینه روی هم حدود یک کیلوگرم وزن دارد. این گنجینه شامل مدال‌های بزرگی است که در دوران مهاجرت (تقریبا از سال ۳۰۰ تا ۷۰۰) در اروپا محبوب بودند، و همچنین آویزهایی با نمادها یا جملت جادویی که زن‌ها برای محافظت می‌پوشیدند. بسیاری از این نمادها برای متخصصان ناآشنا هستند و رمزگشایی از آن‌ها می‌تواند به شناخت جوامعی که پیش از وایکینگ‌هادر این ناحیه ساکن بوده‌اند، کمک کند.   اجساد دفن شده در کوزه در جزیره کرس

در بهار ۲۰۱۹، پژوهشگران انستیتوی پژوهش‌های باستان‌شناسی پیشگیرانه فرانسه، شواهدی از مقبره‌های باستانی در جزیره مدیترانه‌ای کرس یافتند. حالا دوباره با از سر گیری حفاری سایت در روستای ایل روس (Île Rousse)، باستان‌شناسان گورستانی را شامل ۴۰ جسد یافته‌اند که قدمتش به قرن سوم تا ششم میلادی می‌رسد.

ساکنان باستانی ایل روس روش‌های مختلفی برای دفن کردن مردگان خود به کار می‌بردند، اما اکثریت مقبره‌ها شامل کوزه‌های وارداتی رومی بودند که استخوان‌های اجساد در آن‌ها کار گذاشته شده بودند ــ رومیان از این کوزه‌ها برای حمل شراب و روغن زیتون استفاده می‌کردند.

با این که دفن کودکان در کوزه روشی متداول است و قدمت آن به عصر برنز باز می‌گردد، چندین کوزه در این روستا حاوی اجساد انسان‌هایی بالغ بوده‌اند. باستان‌شناسان همچنان از هدف ساکنان باستانی ایل روس برای این کار اطمینانی ندارند.

بقایای کشتی رومی متعلق به قرن دوم

باستان‌شناسان در دریای ساحل پالرمو، سیسیل، یک کشتی غرق شده رومی کشف کرده‌اند که محموله آن کوزه‌های شراب و روغن زیتون بوده است. این کشتی در عمق ۱۰۰ مری دریای مدیترانه جا خوش کرده است.

باستان‌شناسان این کشف را یکی از مهم‌ترین یافته‌های سال‌های اخیر در این ناحیه دانسته‌اند. تجارت دریایی یکی از مهم‌ترین پیوندهای تاریخی زمان حال با دوران باستان است. در نتیجه شناخت نحوه و مسیرهای تجارت، انواع کشتی‌ها و زندگی روی دریا اطلاعات فراوانی را از آن دوران به ما خواهد داد.

سیسیل یکی از پر رونق‌ترین بنادر تجارت در روم باستان به حساب می‌آید. تحلیل کوزه‌ها و بقایای یافته شده از این کشتی می‌تواند به باستان‌شناسان در تعیین تاریخ بسیاری از سایت‌های باستانی روی خشکی کمک کند.

منبع: دیجیاتو انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: کشفیات عجیب جالبترین ها باستان شناسان بوده اند زلزله ای سال قبل دفن شده کوزه ها کشف ها سال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۰۹۷۶۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تصاویری از اجساد سالم؛ راز مومیایی خود به خود مردگان در یک منطقه چیست؟ (۱۶+)

در شهر سن برناردو پدیده‌ای موجب شگفتی کارشناسان و مردم آن منطقه شده‌است؛ اجسادی که فرایند تجزیه آن‌ها مختل شده‌است.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در تصویری که در ادامه آمده‌ است، کلووینسریس بجارانو را می‌بینید، زنی که مقابل یک جعبه شیشه‌ای زانو زده‌ است تا جسد سنگ‌شده مادرش که ۳۰ سال پیش مرده است را ببیند.

زنی که ساتورنینا تورس د بجارانو نام داشته است، با همان لباس طرح رز و پیراهن پشمی سبزی که در آن دفن شده بود و یک گل میخک قرمز مصنوعی در دستانش در زمان خشک شده‌ است.

بجارانو ۶۳ ساله در آخرین محل استراحت مادرش در موزه‌ای که جسد او و ۱۳ تن دیگر از شهر سن برناردو را به نمایش گذاشته بود، به خبرگزاری فرانسه گفت: «او هنوز صورت کوچک قهوه‌ای گرد و موهایش را دارد و به طور مرموزی پس از مرگ مومیایی شده است.»

این تنها مورد نبود؛ ده‌ها جسد مومیایی شده از سال ۱۹۶۳ تا به امروز، به این شکل یافت شده‌اند. روسیو ورگارا، راهنمای موزه، می‌گوید:« وقتی این اتفاقات رخ داد، برای مردم کمی غیرقابل باور به نظر می‌رسید؛ آنها فکر می‌کردند که اینها رویدادهایی ماوراء‌الطبیعه هستند.»

او به خبرگزاری فرانسه گفت: «با گذشت زمان، یافتن اجساد در این وضعیت بیشتر و بیشتر شد. حتی برخی از آنها هنوز چشمان خود را داشتند، عضوی که معمولاً سریع تجزیه می‌شود.»

در اواخر دهه ۱۹۸۰، هر سال حدود ۵۰ مومیایی در مقبره پیدا می‌شد، اما این میزان به تعداد انگشت شماری در سال کاهش یافته است.

پاداش پس از مرگ؟

به گفته ورگارا، با وجود تلاش‌های متعدد کارشناسان برای توضیح این پدیده، که در کشورهایی مانند مکزیک و ایتالیا نیز مشاهده شده است، دلیل مومیایی‌سازی خود به خود در سن برناردو هرگز مشخص نشده است.

ورگارا گفت:« برخی از مردم محلی «بر این باورند که این فرآیند (مومیایی کردن) به این دلیل است که فرد خیلی خوب بوده است و این یک پاداش پس از مرگ است. دیگرانی هستند که این را یک مجازات می‌دانند.»

تعدادی از مردم نیز بر این باورند که این اتفاق به دلیل رژیم غذایی سالم ساکنان سان برناردو و شیوه زندگی فعال و کشاورزی آن‌ها است. اما این گفته در خصوص تمام اجساد صدق نمی‌کند؛ یکی از مومیایی‌ها متعلق به خورخه آرماندو کروز است که بیشتر عمر خود را در شهر بزرگ بوگوتا گذراند و برای مرگ به زادگاهش بازگشت.

هیچ الگوی مشخصی برای مومیایی‌سازی‌ها وجود ندارد؛ کسانی که درگیر این فرایند هستند، در سنین مختلف بوده‌اند و هیچ جنسیت یا نوع بدن خاصی غالب نیست. ورگارا گفت هیچ بخش خاصی از این گورستان وجود ندارد که مومیایی‌های بیشتری نسبت به بقیه داشته باشد. بسیاری معتقدند که پاسخ باید در خزانه‌های دفن باشد.

اولین مومیایی‌ها در سن برناردو تنها پس از افتتاح این گورستان که هیچ گور زیرزمینی ندارد، پیدا شد. ورگارا گفت، قبل از دهه ۱۹۶۰، این شهر دارای دو محل دفن بود که حتی یک مورد مومیایی شناخته شده نداشت. او افزود که آب و هوای این منطقه مرطوب است که معمولاً به تجزیه کمک می‌کند نه اینکه مانع آن شود.

دانیلا بتانکور، انسان شناس از دانشگاه ملی کلمبیا، گفت که این پدیده می‌تواند به دلیل قرار گرفتن این گورستان در یک شیب تند کوه باشد.

بتانکور به خبرگزاری فرانسه گفت که این فرضیه هنوز نیاز به آزمایش دارد. مطالعه‌ای درباره آنچه اتفاق می‌افتد و شرایط خاصی که باعث می‌شود مردم مومیایی شوند، وجود ندارد. بستگان اجساد مومیایی شده باید اجازه نمایش آنها را در موزه بدهند.»