به نقل از «فارس»

ماجرای گرمایش مدرسه روستای گورمحمد تیزاب/ علمک گاز به مدرسه نیامده اما رادیاتورها نصب شده است

تاریخ انتشار: ۲۸ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۱۶۷۰۳۷

خبرگزاری فارس ـ گروه تعلیم و تربیت: امروز در فضای مجازی خبری مطرح شد مبنی بر اینکه دانش‌آموزان یک مدرسه در دلفان استان لرستان با هیزم در کلاس درس، خود را گرم می‌کنند و تصاویری منتشر شد مبنی بر ایستادن تعدادی دانش‌آموز در کنار بخاری نفتی چکه‌ای.

برای پیگیری این موضوع به سراغ سازمان نوسازی مدارس رفتیم تا ببینیم چرا هنوز مدارسی داریم که بخاری نفتی و غیراستاندارد استفاده می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مدرسه مطرح شده در روستای «گورمحمد تیزاب» دلفان از توابع استان لرستان قرار دارد و عکس‌هایی از فضای مدرسه در اختیارمان قرار گرفت. مبنی بر اینکه سیستم‌ گرمایشی رادیاتور برای این مدرسه نصب شده است. پس ماجرا چیست؟

* سیستم گرمایشی مدرسه قبل از نصب علمک گاز، نصب شده است

میثم حاجی‌پور مدیرکل حوزه ریاست و روابط عمومی سازمان نوسازی مدارس کشور در گفت‌وگو با خبرنگار تعلیم و تربیت خبرگزاری فارس درباره مدرسه روستای «گورمحمد تیزاب» دلفان، گفت: اداره‌کل نوسازی مدارس استان لرستان در سال‌جاری به استانداردسازی سیستم گرمایشی این مدرسه اقدام کرد و همانطور که در تصاویر مشاهده می‌کنید کلاس درس به رادیاتور مجهز شده است.

وی اضافه کرد: نکته درباره این مدرسه این هست که گازکشی در این منطقه به تازگی انجام شده است و هنوز علمک گاز به این مدرسه نرسیده است اما سیستم گرمایشی آن را نصب کرده‌ایم؛ با توجه به شروع کلاس‌ها، مدرسه تا نصب علمک از بخاری نفتی استاندارد باید استفاده کند تا گازکشی تکمیل شود.

مدیرکل حوزه ریاست و روابط عمومی سازمان نوسازی مدارس کشور با بیان اینکه رادیاتور یکی از سیستم‌های گرمایشی استاندارد است که در کلاس‌های درس استفاده می‌کنیم، افزود: در واقع مدارسی که تعداد کلاس درس کمی دارند، از پکیج زمینی برای سیستم گرمایش استفاده می‌کنیم.

وی تصریح کرد: همکاران‌مان برای این روستا، شرایط را به‌گونه‌ای فراهم کردند که حتی وقتی گاز هم به روستا نیامده بود، می‌توانستند از مشعل گازوئیلی استفاده کنند.

*هرجایی زیرساخت مناسب برای استانداردسازی گرمایش کلاس درس وجود داشته باشد، اقدام می‌کنیم

حاجی‌پور ادامه داد: حتی در روستاهایی که فواصل بسیاری با مراکز شهرها دارد، نوسازی وظیفه خودش می‌داند و نسبت به استانداردسازی سیستم گرمایشی مدارس اقدام می‌کند و همینجا هم مجدد اعلام می‌کنیم که هرجایی زیرساخت مناسب برای استانداردسازی گرمایش کلاس درس را داشته باشد اعم از گاز و برق، حتما نسبت به استانداردسازی آن با سرعت خیلی زیاد اقدام می‌کنیم و تا امروز هم همین کار را انجام دادیم.

وی افزود: تا چند سال گذشته بیش از 130 هزار کلاس درس با بخاری‌های نفتی گرم می‌شدند که امروز این عدد کاهش بسیار محسوسی پیدا کرده است و سیستم‌های گرمایشی بیش از 90 هزار کلاس درس را توانستیم استاندارد کنیم و اکنون از رادیاتور استفاده می‌کنند و کاملا ایمن هستند.

مدیرکل حوزه ریاست و روابط عمومی سازمان نوسازی مدارس کشور اضافه کرد: مابقی کلاس‌های درسی هم که باقی مانده است یا قراردادهای آنها منعقد شده تا توسط پیمانکاران در سال جاری انجام شود و یا آن روستاها زیرساخت کافی را ندارند یعنی در واقع روستا گاز شهری یا برق ندارند و امکان اینکه بتوان گرمایش آنها را استاندارد کرد، نبوده است.

وی با بیان اینکه نوسازی مدارس با تمام توان خودش سعی می‌کند تا همین میزان باقیمانده را تا جایی که زیرساخت وجود داشته باشد، انجام دهد و همه کلاس‌ها را ایمن کند، اظهار کرد: انتشار این قبیل اخبار جز باعث ناامید کردن مردم و بی‌ارزش کردن  زحماتی که برای بچه‌های این کشور کشیده می‌شود، هدفی ندارد؛ ان‌شاءالله به زودی آنقدر زیرساخت‌ها گسترش پیدا کند حتی تا دورترین روستاها گازکشی انجام شود تا بتوانیم گرمایش این مدارس را استاندارد کنیم.  

*حدود 47 هزار بخاری گازی یا نفتی اکنون در کلاس‌های درس وجود دارد

مهراله رخشانی‌مهر معاون عمرانی وزیر آموزش و پرورش و رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور نیز در خصوص استانداردسازی سامانه‌های گرمایشی مدارس، اظهار کرد: در سال 1396، جمع‌آوری بخاری‌های نفتی با توجه به خطرآفرین بودن آنها در مدارس، به عنوان اولویت کاری این سازمان قرار گرفت؛ در ابتدای سال 1396، در حدود 145 هزار کلاس درس با بخاری‌های نفتی و گازی گرم می‌شد و برنامه‌ریزی جامع برای حذف آنها در سال 1397 آغاز شد.

وی با اشاره به اینکه استانداردسازی سامانه‌های گرمایشی مدارس یکی از اولویت‌های اصلی مجموعه عمرانی آموزش و پرورش بود، خاطر نشان کرد: طی سال‌های 1396 تا 1399، سامانه گرمایشی قریب به 98 هزار کلاس درس استانداردسازی شد و حدود 47 هزار بخاری گازی یا نفتی اکنون در کلاس‌های درس وجود دارد که برنامه‌ریزی لازم برای جایگزینی آنها با سامانه‌های استاندارد به انجام رسیده است.

رخشانی‌مهر با بیان اینکه پیگیری‌های لازم در خصوص جایگزینی سامانه‌های استاندارد با بخاری‌های نفتی و گازی به صورت جدی انجام شده است، گفت: در هر منطقه که علمک گاز تا جلوی درِ مدرسه رفته باشد، بخاری‌های نفتی جمع‌آوری شده و به جای آنها سامانه‌های گرمایشی استاندارد جایگزین شده است.

به گزارش فارس، امیدواریم هرچه زودتر تمام مدارس کشور از حیث ایمن بودن فضا و ایمن بودن تجهیزات گرمایشی و سرمایشی به‌گونه‌ای باشد که نگرانی برای تحصیل فرزندان‌مان در ساعات مدرسه نداشته باشیم.

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: سیستم گرمایشی مدرسه علمک گاز سازمان نوسازی مدارس بخاری های نفتی سیستم گرمایشی هزار کلاس درس سیستم گرمایش کلاس های درس مدارس کشور علمک گاز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۶۷۰۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمان خاطره‌انگیز در قاب تصویر

تلویزیون می‌تواند در قالب سریال، فیلم یا پویانمایی علاوه بر ارج نهادن به مقام معلم، زوایای شیرین و جذابی از روز‌های دانش‌آموزی را برای مخاطب ترسیم کند. شاید به نظر بیاید که مدرسه و کلاس درس به دلیل فضای معناشده‌شان، به تغییرات اساسی آرایه و زمینه نیاز چندانی نداشته باشند و بیننده با تماشای آن بلافاصله دریابد که قصه به شاگرد و معلم مربوط است، اما بی‌شک ساختار قصه، بازیگران و کارگردانی این آثار، نقش تعیین‌کننده‌ای در ماندگاری آن اثر خواهند داشت.

مروری بر این آثار می‌تواند ضمن یادآوری خاطرات ما از معلمانی که در تلویزیون دیده‌ایم، بار دیگر جای خالی چنین مجموعه‌هایی را یادآوری کند.

صدای زنگدار ناصر غفرانی

مجموعه عروسکی «مدرسه موش‌ها» به کارگردانی مرضیه برومند که ساختش به چهار دهه قبل برمی‌گردد جزو اولین کار‌های نمایشی بعد از انقلاب با محوریت مدرسه است. شخصیت‌هایی مثل کپل، گوش‌دراز، عینکی، نارنجی و سرمایی هرکدام گوشه‌هایی از دنیای لطیف کودکانه را نشان می‌دادند. استفاده از بازیگران خلاق و بااستعدادی همچون ایرج طهماسب، حمید جبلی، حسن پورشیرازی و... به عنوان صداپیشه از دیگر نقاط قوت «مدرسه موش‌ها» بود که بدون شک نقش کلیدی در محبوبیت آن داشت. بی‌شک بخش مهمی از این توفیق به متن‌های عالی زنده‌یاد احمد بهبهانی نیز مربوط بود که علاوه بر جنبه سرگرمی، با ارائه پند‌ها و نکته‌های اخلاقی به کودکان وجوه آموزشی این اثر را هم تقویت کرد. ضمن اینکه نویسنده این مجموعه کمتر از انتقال پیام به شکل مستقیم بهره برد و تلاش کرد بچه‌ها را متوجه محیط کلاس درس کند، ولی شخصیت معلم، تنها آدم بزرگسال این جمع عروسکی که با صدای زنگدار ناصر غفرانی و دیالوگ‌هایش با بچه‌های کلاس در ذهن مانده، الگوی معلمی صبور، خوش‌اخلاق و دوست‌داشتنی را در دهه ۶۰ برای بچه‌ها ترسیم کرد.

مرشد عنایت شفیعی

مجموعه «بازم مدرسه‌ام دیر شد» به کارگردانی داریوش مؤدبیان، موسیقی زیبای محمد شمس و بازی‌های خوب زنده‌یادان اسماعیل داورفر و مهین شهابی در اواسط دهه ۶۰ از شبکه یک سیما زمانی که تنها دو شبکه تلویزیونی در ایران وجود داشت، پخش شد. اکبر عبدی ۲۳ ساله، نقش دانش‌آموزی به نام محسن را بازی می‌کرد که همیشه بر اثر اتفاقاتی که برایش رخ می‌داد و به دلیل تنبلی‌هایش دیر به مدرسه می‌رسید. با اینکه محسن تا پایان این مجموعه ۱۳ قسمتی هیچ‌وقت به مدرسه نرسید، حضور شخصیتی به عنوان مرشد (به مثابه معلم) با بازی عنایت شفیعی که با معرکه‌گیری‌هایش به سبک قدیم سعی می‌کرد تا آموزش‌های لازم را با گوشزد کردن به بچه‌مرشد، با نقش‌آفرینی مجید رزاز، به بینندگان منتقل کند، در دل خود نکات آموزشی فراوانی داشت.

 پدیده‌ای در مدرسه شبانه‌روزی

مجموعه «بچه‌های مدرسه همت» به کارگردانی سیدرضا میرکریمی‌به نوعی نسخه بومی‌شده پویانمایی «بچه‌های مدرسه والت» است که در سال ۱۳۷۵ در گروه کودک و نوجوان شبکه دو سیما تولید شد و قصه آن درباره پسربچه‌هایی بود که در یک مدرسه شبانه‌روزی کنار یکدیگر زندگی می‌کردند و در هر قسمت برای یکی از آنها اتفاقاتی می‌افتاد که در داستانی مستقل مشکلاتشان آسیب‌شناسی و مطرح می‌شد. مهران رجبی در این مجموعه نقش ناظمی مهربان و دلسوز را داشت که سعی می‌کرد در کنار ایجاد نظم در مدرسه با دانش‌آموزان رفتار مناسبی داشته باشد و آنهایی را که به دور از خانواده در این مدرسه، هم درس می‌خوانند و هم زندگی می‌کنند به‌خوبی درک کند. ضمن اینکه در این مجموعه میرکریمی خیلی عالی توانست آن صمیمیتی را که از رفتار معلمان انتظار داریم به تصویر بکشد.

 الگویی برای معلم‌های پرورشی

مجموعه تلویزیونی «دبیرستان خضرا» به کارگردانی اکبر خواجویی در سال ۱۳۷۵ در ۱۳ قسمت به دغدغه و مشکلات دانش‌آموزان دختر پرداخت. خواجویی سعی کرد با انتخاب بازیگران دختر، داستان‌هایی را در دبیرستان دخترانه بازگو کند که برگرفته از دغدغه‌های نوجوانان در این مقطع تحصیلی باشد. او سراغ مشکلاتی رفت که الزاماً شخصی نبودند و به خانواده و اجتماع نیز مربوط می‌شدند. برگ برنده این سریال، سپردن نقش خانم شکیبه، معلم پرورشی و امور تربیتی به آزیتا حاجیان بود. معلمی‌که سعی می‌کرد با فعالیت‌های مثبت و ثمربخش خود چهره‌ای مناسب از این طبقه آموزشی در مدارس به نمایش بگذارد. شکیبه با ارتباطی که با دختران نوجوان داشت، دغدغه‌های آنها را بررسی و به مشکلات دانش‌آموزان رسیدگی می‌کرد. حاجیان به‌خوبی توانست در نقش یک معلم دلسوز ورود کند و نشان دهد چطور می‌توان با دانش‌آموزانی در سن حساس بلوغ درست رفتار کرد و با آنها در میانه مشکلات خانوادگی و اجتماعی‌شان همراه بود.

 مجید، یکی شبیه همه دانش‌آموزان

زنده‌یاد کیومرث پوراحمد با مجموعه ۹ قسمتی «قصه‌های مجید» به قلم هوشنگ مرادی کرمانی یکی از ماندگارترین مجموعه‌های مدرسه و معلم‌محور را در دهه ۷۰ در تلویزیون ثبت کرد و از معدود مجموعه‌هایی بود که توجهی خاص به شخصیت معلم و رابطه معلم و شاگردی داشت. «قصه‌های مجید» قصه نوجوانی بامزه و شوخ‌طبع با لهجه شیرین اصفهانی به نام مجید را با بازی مهدی باقربیگی نشان می‌داد که با بی‌بی زندگی می‌کند. او سعی می‌کند با جدیت به هدف‌هایی که می‌خواهد برسد، اما بی‌تجربگی‌ها، شیطنت‌ها، ندانم‌کاری‌هایش ماجرا‌های شیرین و تلخی را رقم می‌زد. ناظم سختگیر، با نظم و البته خشن مدرسه که نقشش را جهانبخش سلطانی بازی می‌کرد، برای بسیاری در واقعیت شخصیت آشنایی بود، اما در این میان آقای حیدری در نقش معلمی دلسوز سعی کرد با دانش‌آموزانش از جمله مجید راه بیاید. این معلم ورزش، نماد معلم‌هایی بود که به‌خوبی دانش‌آموز خود را درک می‌کنند و می‌کوشند با بچه‌ها با هر اخلاقی راه بیایند. در قصه‌های مجید، بچه‌ها باید از معلم ریاضی حساب می‌بردند، چون وقتی جدول ضرب بلد نبودند، دانه‌های تسبیح معلم نشانه هشدار بود. البته معلم انشا هم چندان واقع‌بین نبود، چون وقتی مجید انشایش را با موضوع همسایه‌شان که مرده شور بود سر کلاس خواند از کلاس اخراجش کرد.

 دردسر‌های معلمی‌برای مادربزرگ‌های بازیگوش

«مدرسه مادربزرگ‌ها» سال ۱۳۷۵ با طرحی از زنده‌یاد فرشته طائرپور و به کارگردانی غلامرضا رمضانی، داستان تعدادی خانم میانسال بود که خانم معلم جوانی داشتند و در هر قسمت ماجرا‌های جالبی را به وجود می‌آوردند که فضای شیرین و دلچسبی را ایجاد می‌کرد. این معلم جوان با بازی الهام پاوه‌نژاد تلاش می‌کند همه مادربزرگ‌های شاگردانش را باسواد کند. از این رو با کمک شاگردانش سراغ مادربزرگ‌هایی می‌رود که سواد ندارند و بالاخره می‌تواند مادربزرگ‌ها را خارج از ساعت مدرسه دور هم جمع کند. تصویری که از معلم در این سریال نقش می‌بندد معلم جوان و با حوصله‌ای است که سعی می‌کند ضمن احترام به مادربزرگ‌ها آنها را مجاب به درس خواندن و ایجاد نظم کند که در این مسیر موفق می‌شود و کاری می‌کند تا مادربزرگ‌ها با نوه‌هایشان درس بخوانند و تکالیفشان را انجام بدهند

 معلم درس شیرین ریاضی

یکی از معلم‌های دوست‌داشتنی دهه شصت آقا معلمی است که او را در کنار مبصر چهار ساله کلاس و شعر «آقا اجازه هولم نکن دست و پاهامو گم‌نکن» به یاد می‌آوریم. سریال «درس شیرین ریاضی» یا «ق مثل قلقلک» سال ۱۳۶۸ روی آنتن شبکه یک رفت. زنده‌یاد حسین محب‌اهری با آن ریش و سبیل خاصی که داشت به عنوان معلمی‌با حوصله و صبور از درس ریاضی به عنوان «درس شیرین ریاضی» یاد می‌کرد و محمد کدخدایی که در نقش مبصر چهارساله کلاس نقش‌آفرینی می‌کرد خاطرات به یادماندنی برای ما ثبت کرد. او که چهار سال در یک کلاس درجا زده بود از دیگر همکلاسی‌هایش بزرگ‌تر به نظر می‌آمد و همین موضوع جذابیت نقش او را بیشتر کرده بود. نکته جالب این بود که سال بعد که این مجموعه بار دیگر ساخته شد او مبصر پنج ساله کلاس بود.

 معلم زحمتکش کوبار

سریال «کوبار» به معنی باران کوهی، که فریدون حسن‌پور در سال۱۳۹۷ برای شبکه دو ساخت داستان معلمی جوان با بازی ارمیا قاسمی است که برای آموزش دادن به روستا می‌رود و در این روستا با عشق و علاقه فراوان به کودکان راه و رسم زندگی را آموزش می‌دهد که در این مسیر دشوار با اختلافات مختلفی روبه‌رو می‌شود. این معلم مجبور است که یک سال در یک دبیرستان دورافتاده در منطقه‌ای کوهستانی در شمال کشور زندگی کند. کوبار تلاش می‌کند تصویری آرمانی از معلمان زحمت‌کش ارائه دهد و شخصیت‌هایی خلق کند که به آدم‌های آرمانی نزدیک باشند از جمله معلمی‌که در راه آموزش بچه‌های مردم، خود را فدا می‌کند.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری رادیو تلویزیون