جشن‌نامه هفتاد سالگی شهرام ناظری منتشر شد | خواننده‌ای که مولانا را به میان مردم آورد
تاریخ انتشار: ۲ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۱۹۵۷۴۰
به گزارش همشهری آنلاین، در این شماره از مجله «بخارا» مطالبی از حسن انوری، سیدمصطفی محقق داماد، محمود امیدسالار، سجّاد آیدنلو، نصرالله پورجوادی، مسعود جعفری جزی، حسن میرعابدینی، ایرج امینی، علی قیصری، علی معظمی، عبدالحسین آذرنگ، محمّدنادر نصیری مقدّم، احمد جلالی، سرگه بارسقیان، رسول جعفریان، محمدجعفر یاحقی، بهرام گرامی، محمود آموزگار، زینب یونسی، پریسا فرد، روزبه زرین‌کوب، آزاده آزادی‌نژاد، عمادالدین شیخ‌الحکمایی، ابوالفضل خطیبی، ترانه نائینی، نسیم بنی‌اقبال، شقایق دلشاد و لیما صالح رامسری منتشر شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«جشن‌نامه شهرام ناظری» با نوشته‌هایی از محمدرضا شفیعی کدکنی، حسین علیزاده، شهاب نیکمان، محمدرضا درویشی، رامبد صدیف، داوود گنجه‌ای، سیدابوالحسن مختاباد، بهاءالدین خرمشاهی، رابرت بلای، سهیلا روشن، مهدی فیروزیان، سیاوش رضوان بهبهانی و حامد نیکبخت عبدالملکی همراه است.
در بخش نقد ادبی «روز حافظ» از حسن انوری و «قرآن در سعدی (بخش اول)» نوشته سیدمصطفی محقق داماد و در بخش «شاهنامه‌پژوهی» «درباره تصحیح «خروس» به «آله» در داستان اردشیر بابکان» از محمود امیدسالار و «باز هم «کاوه» یا «گاوه»؟» نوشته سجّاد آیدنلو درج شده است.
بخش ایران باستان با «نگاهی به تاریخ فلسفه ایران در کتاب «بیان‌الادیان»» نوشته نصرالله پورجوادی، «تاریخ شعر فارسی» با «تغییر جایگاه شاعران در تاریخ ادبیات (۱۷)» نوشته مسعود جعفری جزی و بخش اندیشه با «سیدفخرالدین شادمان: نقد فرهنگ و «تسخیر تمدن فرنگی»» نوشته علی قیصری و علی معظمی همراه است.
داستان داستان‌نویسی (۱۷) نوشته حسن میرعابدینی، «ایران عصر صفوی» نوشته ماری پُتیبا ترجمه ایرج امینی و «فرهنگ در متن و حاشیه فرهنگ (۱۴)» نوشته عبدالحسین آذرنگ مطالب دیگر این شماره هستند.
جشن‌نامه هفتادسالگی شهرام ناظری هم با این مطالب همراه است: «در کیش مهر» علی دهباشی، «شهرام ناظری و موسیقی عرفانی ایران» نوشته محمدرضا شفیعی کدکنی، «سال‌ها دوستی و همکاری با شهرام ناظری» (گفت‌وگو با حسین علیزاده)، «صدای سخن عشق» و «بررسی تحلیلی از زندگی و آثار شهرام ناظری» از شهاب نیکمان، «شخصیت متین و زیبا» از محمدرضا درویشی، «نکته‌ای چند در باب هنر و هنرمند» نوشته رامبد صدیف، «شهرام مولانا را به میان مردم بُرد» از داوود گنجه‌ای، «شاهنامه‌خونی» (گفت‌وگو با شهرام ناظری) از سیدابوالحسن مختاباد، «شهرام ناظری به روایت: محمدعلی موحد ـ ژان کلود کریر ـ داریوش طلایی ـ اردشیر کامکار ـ لوریس چکناواریان ـ کیخسرو پورناظری ـ بهروز غریب‌پور ـ عزت‌الله انتظامی»، «اوجِ آواز» نوشته بهاءالدین خرمشاهی، «گوش دادن به شهرام ناظری» از رابرت بلای با سهیلا روشن، «شهرام ناظری و سایه» از مهدی فیروزیان، «جایگاهی یکتا در تاریخ آواز ایران» نوشته سیاوش رضوان بهبهانی و «آواز بیدار و دریاوار» از حامد نیکبخت عبدالملکی.
در بخش «ایران از نگاه غرب» هم «نویافته‌هایی در باب ایرانشناسی از دیار فرنگ» (۳) از محمّدنادر نصیری مقدّم و «انقلاب مشروطه در تبریز از ورای اسناد وزارت امور خارجه فرانسه»، در بخش عرفان «ذکر روایتی دل‌انگیز از کتاب «شرح تعرف»» نوشته احمد جلالی، در بخش ادبیات معاصر «اسنادی از سانسور کتاب حمید مصدق» نوشته سرگه بارسقیان، در بخش سفرنامه «سفرنامه ژاپن» نوشته رسول جعفریان و «سوزنده بخاری به بخارا که رساند؟» نوشته محمدجعفر یاحقی و در بخش «گل گیاه در ادبیات فارسی» نیز «بازنگری «دانسته»ها در هزار سال شعر فارسی» از بهرام گرامی چاپ شده است.
«در حواشی کتاب در ایران (۳۵)» با مطلبی با عنوان «نمایشگاه کتاب گوادالاخارا» نوشته محمود آموزگار، «ادبیات جهان» با مطلبی با عنوان «گل‌های شرّ روسی» نوشته ویکتور ارافیف با ترجمه زینب یونسی و «جهان ادبی دبلیو. جی. زبالد» از پریسا فرد، ایرانشناسی با مطلبی با عنوان «ایرانشناسی دوره باستان در ایتالیای معاصر» از روزبه زرین‌کوب و آزاده آزادی‌نژاد و «اوراق سنگین» (۱۴) نوشته عمادالدین شیخ‌الحکمایی از دیگر بخش‌های این شماره از بخارا هستند.
در بخش معرفی کتاب هم این مطالب را می‌خوانیم: «کریستین‌سن و شاهنامه» نوشته ابوالفضل خطیبی، «هویت ایران» نوشته ترانه نائینی، «خودم را می‌سفرم» از نسیم بنی‌اقبال و «ستارگان دربند» از شقایق دلشاد.
«یادی از جعفر شهری» نوشته لیما صالح رامسری نیز در بخش «یاد و یادبود» آمده است.
صد و چهل و هشتمین شماره «بخارا» با سردبیری علی دهباشی در ۵۴۴ صفحه از صبح امروز شنبه دوم بهمن ۱۴۰۰ در کتابفروشی‌ها و دکه‌های روزنامه‌فروشی در دسترس است.
کد خبر 651813 برچسب‌ها خواننده - شهرام ناظریمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: خواننده شهرام ناظری شهرام ناظری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۹۵۷۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عاشق شعر عالمگیر ایران هستم/بهترین سوغاتی از نمایشگاه کتاب تهران
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، به نقل از ستاد خبری سی‌وپنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، طالب آذرخش شاعر ملی تاجیکستان (با تخلص آذرخش) و سردبیر نشریه «پیام سغد» است. تاکنون به قلم او کتاب‌های بسیاری به خط سیریلیک در تاجیکستان منتشر شده است. اثری هم به نام «دیوان عشق» به خط فارسی و سیریلیک دارد که گلچینی از آن توسط انتشارات خردگان در تهران با عنوان «چشم، جانم، چشم...» منتشر شده است.
او بسیار تاکید دارد که آثارش به خط سیریلیک و فارسی منتشر شوند تا کسانی که در تاجیکستان با خط فارسی آشنایی ندارند با آن آشنا شوند و فرصتی برای مقایسه پیدا کنند. همچنین برخی اشعارش نیز در چند نشریه در تهران منتشر شده است. در چندین کنگره و همایش در تهران، تبریز، اصفهان و شیراز شرکت کرده و به قول خودش این «شهرهای عزیز» را دوست داشته است.
طالب آذرخش سابقه حضور در محافل ادبی بسیاری در ایران را دارد و کتاب شعر را بهترین سوغات از ایران می‌داند. آذرخش درباره سابقه حضورش در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران گفت: خوشبختانه تجربه حضور در نمایشگاه کتاب تهران را دارم که برایم بسیار جالب بود. همچنین در چندین محفل فرهنگی از جمله محفل جشنواره فضولی نیز شرکت داشته‌ام.
وی افزود: نمایشگاه کتاب تهران یک بازار بزرگ کتاب است. یکباری که حضور داشتم از صبح تا عصر نتوانستیم حتی نصف نمایشگاه را هم ببینیم. من از حضور در این نمایشگاه که به عنوان یک فروشگاه بزرگ کتاب به نظر می‌رسد بسیار شاد و مسرور شدم. کتاب‌های جالبی در این نمایشگاه دیدم.
آذرخش ادامه داد: در نمایشگاه کتاب تهران، کتاب‌های ادبیات کلاسیک را که سال‌ها آرزوی دست‌یابی و مطالعه‌شان را داشتم پیدا کردم. با ناشران گوناگونی که آثار شعرای بزرگ مثل حافظ، سعدی، فردوسی و ...را منتشر کرده‌اند، گفت‌وگو کردم. وقتی هم که به تاجیکستان بازگشتم کتاب‌های جیبی این شاعران را به عنوان سوغات برای دوستانم آوردم.
این شاعر فارسی‌سرا در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به این نکته که به ادبیات معاصر ایران بسیار علاقه‌مند است، گفت: نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، محل آشنایی من با آثار معاصر ادبیات ایران بود. من عاشق شعر و خصوصا شعر عالمگیر ایران هستم. با شعر معاصر ایران هم آشنایی دارم. آثار شاعرانی همچون شهریار، سهراب سپهری، فروغ فرخزاد، نادر نادرپور، هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه)، شاملو و ... در تاجیکستان شناخته شده است. از اینکه در نمایشگاه کتاب تهران بدون واسطه و به راحتی به این کتاب‌ها دسترسی داشتم موجب خشنودی‌ام بود.
آذرخش همچنین با اشاره به این نکته که گویش تاجیکستانی‌ها و ایرانی‌ها باهم تفاوتی ندارد، ادامه داد: ما یک زبان داریم. شعر معاصر ایران و شعر معاصر تاجیکستان یک زبان دارد که همان زبان رودکی، خیام و حکیم فردوسی است. ما همان چیزی را که شما می‌خوانید، می‌خوانیم. البته در حوزه شعر معاصر ایران شعرهایی هم هست که به لهجه تهرانی یا شیوه‌های متفاوت است. اما همه این‌ها به زبان فردوسی و حافظ است. ما امروز شعری که در شاهنامه می‌خوانیم در شعر معاصر تاجیک هم می‌بینیم.
وی اضافه کرد: وقتی از ادبیات ایران حرف می‌زنیم، تفاوتی بین ایران و تاجیکستان نمی‌بینیم. فقط یک ادبیات فارسی در میان است. حتی ادبیات معاصر ایران هم در تاجیکستان شناخته شده است. بسیاری از آثار رمان‌نویسان معاصر در تاجیکستان منتشر شده است. اما در تاجیکستان شاعران ایرانی بیشتر مورد اقبال عموم قرار گرفته‌اند. من در اخبار دیده بودم که یکی از کتاب‌های فاضل نظری در یک فروشگاه در تهران، فروش چند هزار جلدی داشته است. این کتاب در تاجیکستان هم به زبان سیریلیک برگردانده شده است و غزل‌های او علاقمندان خاص خودش را دارد. من سردبیر مجله «پیام سغد» در تاجیکستان هستم. ما در هر شماره از مجله شعری از هم‌زبانان ایرانی یا افغانستانی را چاپ می‌کنیم. من تاکید می‌کنم که شعر هم‌زبان خود را منتشر می‌کنیم نه شعر ادبیات ایران یا افغانستان را.
آذرخش در بخش دیگری از این گفت‌وگو به نقش نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در بهبود دیپلماسی فرهنگی میان دو کشور ایران و تاجیکستان اشاره کرد و ادامه داد: خیلی خوب می‌شد اگر نمایشگاهی مانند نمایشگاه کتاب تهران در کشورهای فارسی‌زبان یعنی افغانستان و تاجیکستان هم می‌داشتیم. چون در افغانستان و تاجیکستان نمایشگاه‌های صنعتی و اقتصادی مشترک و غیرمشترک بسیاری برگزار می‌شود، اما نمایشگاه کتاب نداریم. نکته دیگر این است که خیلی خوب می‌شد اگر در نمایشگاه کتاب تهران مکان معینی وجود داشت تا خوانندگان با ادیبان، نویسندگان و ناشران گفت‌وگو و دیدار داشته باشند. من خیلی علاقه‌مندم که آثار شاعران تاجیکستانی در نمایشگاه کتاب تهران معرفی شود و در معرض دید و خرید عموم قرار گیرد. ما می‌توانیم کتاب‌هایی منتشر کنیم که یک طرف آن خط فارسی و طرف دیگر آن خط سیریلیک باشد. این موضوع به آموزش زبان فارسی کمک خواهد کرد چون تاجیکستانی‌ها حتما باید خط فارسی را یاد بگیرند. آشنایی با خط فارسی باعث می‌شود که از گذشته خود آگاه شوند و آینده خود را ببینند. البته اگر خوانندگان ایرانی هم با خط سیریلیک آشنا شوند خیلی خوب می‌شود.
وی در پایان در پاسخ به این سوال که «چرا با وجود پیوندهای فرهنگی و زبان مشترک میان ایران و تاجیکستان، ارتباطات فرهنگی محدودی میان دو کشور وجود دارد؟» گفت: فکر می‌کنم سرحدات و مرزهای جغرافیایی دلیل این موضوع باشد. اخیرا قابلیتی ایجاد شد و در فضای مجازی صفحاتی پدید آمد که خوانندگان، ادیبان و شاعران ایرانی و تاجیکی با یکدیگر در تعامل باشند و مثلا یک شاعر تاجیکستانی بتواند با خواننده ایرانی طرف گفت‌وگو قرار گیرد. چون تاجیکستانی‌ها هم به زبان فارسی سخن می‌گویند. فقط لازم است که با زبان فارسی آشنایی داشته باشند تا بتوانند از آثار شاعران ایرانی استفاده کنند. اگر رفت‌وآمد این محافل ادبی بیشتر شود شاهد نتایج بهتری هم خواهیم بود. همچنین ارسال کتاب‌های تاجیکستانی به ایران و بالعکس می‌تواند عامل مهمی برای تقویت این پیوندها باشد.
سی‌وپنجمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران با شعار «بخوانیم و بسازیم» از ۱۹ تا ۲۹ اردیبهشت (۱۴۰۳) در محل مصلی امام خمینی(ره) به شکل حضوری برگزار می‌شود.
۲۲۰۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900156
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»